واضح آرشیو وب فارسی:ایسنا: دوشنبه ۳ خرداد ۱۳۹۵ - ۱۱:۱۸
یک کارشناس ارشد ترویج و آموزش کشاورزی معتقد است نبود نظارت و ارزشیابی خارج از بخش وضعیت واقعی جنگلها و مراتع را در هالهای از ابهام قرار داده و زمینه را برای کلیگویی مسئولان مربوط و موفق نشان دادن عملکرد خود با وجود هزینههای انجام شده فراهم کرده است. «خدابخش داودینصر» در گفتوگو با خبرنگار خبرگزاری دانشجویان ایران(ایسنا)، منطقه ایلام، اظهار کرد: آنچه در حال حاضر بیش از هر موضوع دیگری منابع طبیعی را بهشدت آزار میدهد و به یک بیماری مزمن تبدیل شده است دیدگاه ضعیف مسئولان ارشد و برخی مدیران استانی سازمان جنگلها، مراتع و آبخیزداری در مورد نحوهی حفاظت از این مواهب خدادادی است. وی با تأکید بر اینکه نوع نگاهی که در این حوزه به مراتع و سطح مشارکت بهرهبرداران وجود دارد موجب شده که مسئله حفاظت از جنگلها و مراتع در وضعیت نگرانکنندهای قرار گیرد، گفت: هرچند عواملی چون میزان اعتبار، نیروی انسانی تحصیلکرده مرتبط، قوانین و مقررات پشتیبان و بهروز، هماهنگیهای برونبخشی نقش مؤثری در این عرصه دارند اما آنچه باعث سیر قهقرایی جنگلها و مراتع شده و آنها را در شرایط بغرنج فعلی قرار داده نیروی انسانی و بیتوجهی یا کمتوجهی مدیران به نقش اصولی و سازنده بهرهبرداران است. کارشناس ارشد ترویج و آموزش کشاورزی ادامه داد: بهرهبرداران حافظان واقعی منابع طبیعی هستند و مشارکت آنها تابعی از میزان انتظاری که از این عرصه طبیعی و میزان ارزشی است که برای آن قائلاند؛ طبیعی است که ارزشگذاری بهرهبرداران برای جنگلها و مراتع بر مبنای برآورده شدن انتظارات آنان معین میشود به این مفهوم که اگر آنان از منفعت منطقی حاصل از طبیعت برخوردار باشند مطمئناً از جان و دل از مواهب طبیعی حفاظت خواهند کرد و دیگر دولت با تحمل هزینههای گزاف مجبور به حفاظت فیزیکی اداری نخواهد بود. داودینصر تأکید کرد: مردم باید منابع طبیعی را از آن خود بدانند تا از آن محافظت کنند و ارزیابی عملکرد مدیران در این حوزه به صورت پیوسته و مستمر و بر اساس شاخصهای مربوط میتواند زمینه را برای تخصیص بهتر منابع در راستای کیفیتر شدن وضعیت جنگلها و مراتع فراهم کند. وی ادامه داد: منابع طبیعی به عنوان بستر حیات از جایگاه ویژهای در کشور و استان برخوردار است؛ بنابراین باید به گزارش عملکرد مدیران به شکل حساس نگریسته شود، بدیهی است نگاه از نوع ارزشیابی باید مبتنی بر شاخصهای مرتبط باشد. کلیگویی در ارائه گزارشها و بزرگ کردن یک جنبه خاص نمیتواند به بهتر شدن شرایط منابع طبیعی کمک کند. این کارشناس ارشد ترویج و آموزش کشاورزی با بیان اینکه بررسی شاخصها در یک دوره زمانی خاص مثلاً برنامه پنجم توسعه نسبت به سال پایه تا حدودی ما را از آخرین وضعیت این عرصه مطلع خواهد ساخت، تصریح کرد: اجرای پروژههای کاربردی، اجرای آموزشهای ترویجی با میزان اثربخشی مشخص، میزان بهرهگیری از یافتههای تحقیقاتی، اصلاح هرم آموزشی یعنی تعداد، رشته و جنسیت دانشآموختگان دانشگاهها، نسبت بودجه هزینهای به عمرانی، میزان جنگلهای دست کاشت، نسبت مساحت جنگلهای استان به کشور، سرانه جنگل، متوسط فرسایش خاک (آبی و بادی) بر اساس تن در هکتار ازجملهی این شاخصها هستند. وی مساحت بیابانهای استان، میزان مشارکت مردم در حفاظت از منابع طبیعی، میزان آتشسوزی در جنگلها، دام مازاد بر ظرفیت مراتع و مناطق تحت تأثیر سیلاب را از دیگر شاخصهای این عرصه دانست و گفت: این شاخصها باید در قالب برنامه پنجم توسعه (94-90) نسبت به سال پایه یعنی 1389 به صورت دقیق مورد ارزیابی قرار گیرند تا مشخص شود فاصله بین شعار تا عمل مدیران در این زمینه چقدر بوده است. نبود نظارت و ارزشیابی خارج از بخش (منابع طبیعی) تاکنون، وضعیت واقعی جنگلها و مراتع را در هالهای از ابهام قرار داده و زمینه را برای کلیگویی مسئولان مربوط و موفق نشان دادن عملکرد خود با وجود هزینههای انجامشده فراهم میکند. داودینصر با اشاره به بحث ادغام تشکیلات منابع طبیعی و محیطزیست در برنامه ششم توسعه اشاره کرد و گفت: این ادغام میتواند موجب کاهش هزینهها و کیفیتر شدن فعالیتها شود. داودینصر ابراز امیدواری کرد: روزی برسد که آحاد مردم حافظ منابع طبیعی این سرمایهای که آیندگان هم در آن سهیم هستند باشند و تنها به عنوان ثروت به این مواهب الهی نگاه نشود. انتهای پیام
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: ایسنا]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 20]