محبوبترینها
سررسید تبلیغاتی 1404 چگونه می‌تواند برندینگ کسب‌وکارتان را تقویت کند؟
چگونه با ثبت آگهی رایگان در سایت های نیازمندیها، کسب و کارتان را به دیگران معرفی کنید؟
بهترین لوله برای لوله کشی آب ساختمان
دانلود آهنگ های برتر ایرانی و خارجی 2024
ماندگاری بیشتر محصولات باغ شما با این روش ساده!
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
قیمت انواع دستگاه تصفیه آب خانگی در ایران
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1853105504
داستان پرماجرای ماهی قرمزهای تنکابن و عاقبت آنها - پایگاه اطلاع رسانی بلاغ مازندران
واضح آرشیو وب فارسی:بلاغ نیوز: سرنوشت ماهیان قرمز گرفتار در گودال مملو از گنداب، از مدتی قبل و در پی ورود تنی چند از زنان و مردان دوستدار محیط زیست و عاری از خیال دست یابی به نان یا نام به این ماجرا، وارد مرحله دیگری شد.به گزارش بلاغ به نقل از تنکابن24 ، قریب به یک سال پیش، تلف شدن ده ها قطعه از ماهیان قرمز رهاشده در گودبرداری قطعه زمینی واقع در ابتدای خیابان جمهوری، روبروی کوچه فرمانداری شهرستان تنکابن، سبب تألم و تأثر بسیاری از شهروندان و دوستداران محیط زیست شد که مراتب فوق از طریق تهیه و تنظیم گزارش و تصویر منعکس و به اطلاع مسئولان ذیربط رسید. بر اساس گزارش مذکور تجمع آب های جاری از نزولات آسمانی و دیگر مجاری سطحی و همچنین ورود پس آب فاضلاب های خانگی در گودالی که سال ها جهت ساخت وساز، گودبرداری و بلاتکلیف رهاشده بود، حوضچه ای مملو از گنداب را جهت رهاسازی ماهی قرمزهای به جامانده از سفره هفت سین شهروندان تنکابنی، فراهم ساخته بود. با گذاشت بیش از دو یا سه عید نوروز و نیز افزایش تعداد ماهیان قرمز درون این گودال، منظره ای زیبا از جنب وجوش و روند رشد و حتی تکثیر این موجودات آبزی در قاب تصویر رهگذران و عابران پیاده ایجاد شد تا جایی که جمع کثیری از شهروندان، ساعات مشخصی از اوقات خود را با ریختن غذا ونان خشک و مشاهده ماهیان قرمز درون این گودال، به عنوان تفریح روزانه خود اختصاص می دادند. نکته بسیار مهم و قابل تأمل، سپری شدن لحظاتی هرچند کوتاه از اوقات فراغت شهروندان در مکانی باوجود خطرات جانی بسیاری همچون سقوط در درون گودالی مرداب گونه، مملو از میله های آهنی که چون نیزه سر از آب بیرون آورده اند و یا خطر ابتلا به بیماری های پوستی ناشی از وجود حشرات گزنده و جانوران موذی نظیر پشه و مگس و موش و...، گویای حقایق نگفته و نهفته بسیاری در آن سوی چهره نه چندان زیبای شهرمان است. حقایقی تلخ از محرومیت و مظلومیت امروز شهروندان و شهری که به واسطه ناکارآمدی و سوء تدبیر و ضعف مدیران و دست اندرکاران ادارات خود، از گذشته سراسر افتخار و اقتدار به فردایی نامعلوم و مبهم چشم دوخته است. اما همزیستی مسالمت آمیز ماهیان قرمز شهرمان با دیگر موجودات و حشرات گزنده و موذی، چندان دوام نیافت. چراکه ورود مواد شیمیائی و نفتی نظیر سم و گازوئیل درون آب این گودال، چشم انداز به اصطلاح برخی، گردشگریِ شهرمان را به قتلگاه این آبزیان بی گناه مبدل ساخت. موضوعی که سبب ابراز تأسف بسیاری از شهروندان و حتی جاری شدن اشک از چشمان برخی از بازدیدکنندگان ثابت و هرروزه ماهی قرمزها گشت. سایت تنکابن 24، درهمان ایام سعی کرد تا با انعکاس این مطلب و به تصویر کشیدن لاشه بی جان این موجودات بی گناه و مخلوقات خداوند که روزها بر روی آب شناور بودند؛ مراتب ناراحتی جمعی از دوستداران طبیعت و محیط زیست و نیز عدم توجه مسئولان شهر نسبت به اقدام و عملکرد هنجارشکنان و منافی قوانین شهری را به گوش عموم برساند. عکس العمل مسئولان شهر نسبت به این ماجرا تنها به نصب پارچه نویسی از سوی شهرداری شهر تنکابن مبنی بر نظافت و محصور کردن محوطه اطراف گودال، محدود شد که آن نیز در کمتر از یک هفته مفقود و با گذشت زمان به باد فراموشی سپرده شد، البته رهاسازی ماهیان قرمز به جامانده از سفره هفت سین در سال های بعد و تا چندی پیش از گشوده شدن پرونده جدید ماهیان قرمز شهرمان ادامه یافت. آری، سرنوشت ماهیان قرمز گرفتار در گودال مملو از گنداب، از مدتی قبل و در پی ورود تنی چند از زنان و مردان دوستدار محیط زیست و عاری از خیال دست یابی به نان یا نام به این ماجرا، وارد مرحله دیگری شد. ماجرایی بس جالب و شنیدنی از فرصت طلبی برخی از چهره های مطرح شهرمان که همواره در کسوت های متعددی چون دوست دار شعر و ادب پارسی، ورزشکار، ورزش دوست و حامی جامعه ورزشی، نگاهبان سنگر تعلیم و تربیت که این بار در لباس ناجی ماهیان قرمز گرفتار در گنداب! در محافل و مجامع مختلف حضور یافته و با بهره گیری از صفای باطنی و حسن اعتماد شهروندان و گاه سطحی نگری آنان، سعی در پنهان کردن ضعف و ناکارآمدی خود در جایگاه و رسالت اصلی خویش کرده است. ماهی قرمزهای تنکابن ماهی قرمزهایی که هرساله بر سر سفرۀ هفت سین هم وطنان مان حاضر می شوند، در فرهنگ ایرانی دارای پیشینه ای کهن هستند، این ماهی های زیبا و دوست داشتنی نماد برج (حوت) یا (ماهی) در (گاه شماری شمسی برجی) هستند، که سال ها در ایران رواج داشته است. در برخی از کتاب های ایران باستان این برج های دوازده گانه آمده که نام دوازدهمین آن برج (حوت) یا (ماهی) است و ایرانیان از دیرباز این ماهی را هنگام حلول سال نو بر سر سفرۀ هفت سین خود می گذارند که به نشانۀ: مهر، پیروزی، شادی، سرزندگی و برکت است. چند سالی است این ماهی ها بعد از پایان تعطیلات نوروز در گودالی در مرکز شهر که جهت ساخت وساز، گودبرداری و سال ها به همین صورت رهاشده و محلی برای جمع شدن زباله و فاضلاب شهری و گنداب چوب گردیده است، رها می شدند و هرساله تعداد زیادی از آن ها به دلیل آلودگی شدید این گنداب براثر بیماری ها و انگل ها و کمبود اکسیژن و مسمومیت، با رنج و درد از بین می رفتند. همان ماهی قرمزهایی که شادابی را به سفرۀ هفت سین ما هدیه داده بودند، اینک با بی مهری و بی توجهی شهروندان به حال خود رهاشده بودند و با مرگ دست به گریبان بودند. تشکیل کارگروه نجات بالاخره بعد از سال ها یکی از بانوان دلسوز شهر به همراه چند تن از دوستان شان تصمیم به نجات ماهی ها و پاک کردن چهرۀ شهر از این آلودگی گرفتند و حین پیگیری ها و تهیۀ تدارکات نجات و اطلاع رسانی توسط انجمن حمایت از حیوانات غرب مازندران در صفحۀ تلگرام خود، فراخوانی جهت کمک و رسیدگی به وضعیت ماهیان گرفتار دادند که در پی این فراخوان دو نفر از شهر دیگری حاضر به همکاری با این انجمن شدند و جایی مناسب برای درمان و ادامه زندگی ماهی ها آماده و به ریاست انجمن پیشنهاد شد که مورد موافقت قرار گرفت و روزی برای جابجایی ماهی ها تعیین شد. از سوی دیگر آن بانوی دلسوز و گروه شان پس از تکمیل تدارکات و کسب اجازه از مالک زمین موردنظر، برحسب اتفاق همان روز را برای عملیات نجات تعیین کردند و این گونه هر دو گروه بدون اطلاع از وجود هم هم زمان در محل حاضرشده و ازآنجا آشنایی و همکاری شان آغاز شد و یک تیم واحد به وجود آمد. ولی در روز اول با همۀ تلاش و هزینه هایی که شد، علیرغم اجازۀ قبلی که از سوی مالک زمین داده شده بود در کمال تعجب، گروه با برخورد نامناسب و تند و با مخالفت صاحب ملک برای تخلیه گنداب و نجات ماهی ها روبرو شد و حتی حضور رئیس انجمن حمایت از حیوانات غرب مازندران و دکتر دامپزشک معتمد و عضو هیئت مدیرۀ انجمن، برای رایزنی و گرفتن رضایت از طرف صاحب ملک، مؤثر واقع نشد و با آگاهی کامل از شرایط نامساعد ماهی ها و علت مرگ ومیر آن ها، راضی به همکاری نشد و تنها راه باقی مانده برای گروه، اقدام از طریق مراجع قانونی بود. پس ازآن رئیس انجمن حمایت از حیوانات غرب مازندران و دکتر دامپزشک عضو هیئت مدیره انجمن به ادارۀ محیط زیست مراجعه کردند و پس از بازدید ریاست محترم آن اداره، قول همکاری داده شد و دکتر دامپزشک انجمن نیز برای توضیح شرایط، به دادگستری مراجعه کردند که دادستان محترم نیز با توجه به شرایط نامساعد محل برای ادامۀ زندگی ماهی ها و احتمال خطر سقوط عابران به گودال، قول مساعدت دادند. ادارۀ دامپزشکی نیز در جریان امر قرار گرفتند و روز بعد مراحل اداری مربوطه توسط آن بانوی دلسوز طی شد و قراری برای انجام عملیات نجات در روز سوم گذاشته شد و گروه با حکم دادستانی عازم محل شدند. تهدیدها، کارشکنی ها و برخورد مردم در روز شروع مجدد، علاوه بر سختی های کار، گروه نجات مورد تهدید و کارشکنی های مداوم قرار گرفت و حتی یک بار از جانب یکی از اعضای خانواده صاحب ملک موردحمله قرارگرفته و ایشان گروه را تهدید به بریدن سرشان با شمشیر کردند و بعد از اطلاع از حکم دادستانی و همکاری شهرداری، با توهین به شهردار و دادستان محترم، محل را ترک کردند که فیلم گرفته شده از ایشان توسط یکی از عابران، موجود است. از سوی دیگر حضور نمایشی یکی از مسئولین که به ظاهر برای کمک به گروه آمده بودند، خود تبدیل به تهدیدی برای ادامۀ کار شد و زمانی که گروه نجات به علت ممانعت از بردن ماهی های بزرگ توسط مالک، تصمیم به کمک از نیروی انتظامی گرفتند، ایشان گروه را تهدید به قطع همکاری از طرف شهرداری و بردن پمپ های تخلیه و نفرات شهرداری کردند و با این ترفند و با پشت کردن به یک حرکت اجتماعی که از طرف مردم عادی شهر به پشتوانۀ مسئولین بلندپایۀ ارگان های ذی ربط صورت گرفته بود، باعث اخلال در کار و درنهایت بردن ماهی های بزرگ توسط صاحب ملک شدند. برخورد عابران و اهالی اطراف محل هم متفاوت بود. اکثراً گروه را تشویق و حمایت می کردند. ولی بودند کسانی که با تمسخر و متلک اندازی، سعی در ناامید کردن و تضعیف روحیۀ گروه را داشتند که البته در عزمی که جزم شده بود، تأثیری نداشت. صدای معترضین و منتقدین خارج از گود پس از پایان این ماجرا، اعتراضاتی از گوشه و کنار شنیده شد. ازجمله اینکه: چرا ماهی ها به شهر دیگری انتقال یافتند و در همین شهر جایی برای شان آماده نشد؟ چرا تعدادی از این گروه از شهرهای دیگری آمده بودند؟ بعضی هم از آن گنداب و ماهی های در حال مرگ درون آن، به عنوان یکی از جاذبه های گردشگری شهر نام بردند، که حالا دیگر وجود ندارد! و مواردی از این قبیل. سخنی با این عزیزان: چطور در این چند سال، با دیدن عذاب و مرگ تدریجی همراه با درد این ماهی ها، صدای اعتراضتان بلند نشد؟! چرا در این مدت هیچ اقدامی برای نجات و بهتر شدن شرایط زندگی آن ها انجام ندادید؟! با چگونه تفکری، از گندآبی پر زباله که محل تجمع حشرات ناقل بیماری است و بوی تعفن آن موجب ناراحتی ساکنین اطراف و عابران است و آلودگی آن به حدی رسیده که ماهی های درونش با بدن هایی پر از زخم و انگل جان می دهند؛ به عنوان جاذبۀ گردشگری نام می برید! ... حال پرسش در این جاست که چرا وقتی از بین مردم عادی، عده ای دلسوز عمل گرا پیدا شدند و بدون هیچ چشم داشت و ادعا و وابستگی؛ باپشتکار و تلاش، همۀ مشکلات و تهدیدها و توهین ها و کارشکنی ها را به جان خریدند و موفق به نجات ماهی ها از آن شرایط تأسف بار شدند، به جای حمایت و تشویق از چنین کار مردمی و غیرانتفاعی؛ با نگاهی مغرضانه سعی در تخریب شان می شود؟! پیشنهادی بدون هیچ رنگی جز رنگ دوستی هنوز هم دیر نشده، همت کنید و فضای مناسبی در شهر ایجاد کنید تا در سال های آتی، شهروندان مان ماهی قرمزهای سفرۀ هفت سین شان را به آنجا بیاورند و ماهی ها بتوانند در آنجا در سلامت و امنیت زندگی کنند و بر جاذبه های گردشگری شهر، جایی افزوده شود که همۀ ما با دیدن آن به شهرمان افتخار کنیم، نه اینکه شرمسار شویم. هنوز هم فرصت هست، عید نوروزهای زیادی در پیش است، این گوی و این میدان. نتیجۀ کار درنهایت ماهی ها از گندآب خارج شدند، درحالی که علیرغم مخالفت های گروه، صاحب ملک با توسل به زور، ماهی های بزرگ تر را با خود برد و کوچک ترها پس از انتقال، مراحل درمانی شان را می گذرانند و در حال حاضر در شرایط خوبی به سر می برند و تنها نگرانی مربوط به ماهی های بزرگی است که همچنان در دستان کسانی قرار دارند که به راحتی حکم مرگشان را صادر و دائماً تهدید به ریختن سم در گندآب جهت معدوم سازی شان می کردند و حتی پس از بردن شان، اجازۀ بازدید و انجام مراحل درمانی توسط دکتر دامپزشک از طرف آنها داده نشد. امیدواریم که آن خانواده، شرایط مناسبی برای ادامۀ بقاء آن ماهی ها فراهم کرده باشند. کلام آخر باید بیاموزیم و بدانیم همۀ موجودات زنده حق حیات دارند و ما نیازمند افزایش دانش عمومی و تقویت حس مسئولیت پذیری شهروندان در قبال طبیعت و دیگر زیست مندان هستیم و این امر محقق نخواهد شد، مگر با همراهی دلسوزانۀ دوستداران و گروه های حامی حیوانات و محیط زیست، جهت آموزش اصولی و پایدار فرزندان این سرزمین تا بتوانیم بین انسان و طبیعت صلح برقرار کنیم، ای کاش بیاییم روش درست زندگی کردن با دیگر زیست مندان و احترام گذاشتن به طبیعت را کتاب کنیم و آن ها را بخشی از تحصیل دانش آموزان ایران زمین قرار دهیم تا از پایه، فرهنگ حرمت حیات را نهادینه شود؛ ای کاش مسئولین و قانون گذاران، با حامیان طبیعت و حیوانات همراه شوند و قوانینی کارشناسی شده توسط افراد مجرب، برای حمایت از حیوانات و حفظ محیط زیست این سرزمین تدوین و تصویب کنند، چراکه اگر می خواهیم زندگی کنیم، با احترام به طبیعت، باید بگذاریم زندگی کنند، که این آموزه دین الهی مان اسلام عزیز است. جا دارد از تمامی مسئولین و کسانی که همراهی و کمکشان شامل حال گروه نجات شد، قدردانی کنیم: دادستان محترم دادستانی عمومی و انقلاب تنکابن، جناب آقای محسنی ریاست محترم ادارۀ حفاظت محیط زیست شهرستان تنکابن، جناب آقای منصور کیایی ریاست محترم ادارۀ دامپزشکی شهرستان تنکابن، جناب آقای دکتر حاتمی ریاست محترم انجمن حمایت از حیوانات غرب مازندران، جناب آقای دکتر بخشنده جناب آقای دکتر معافی گرامی، عضو هیات مدیره انجمن حمایت از حیوانات غرب مازندران که تا پایان گروه را همراهی کردند کسبۀ محترم مجاور محل: فروشگاه لوازم آرایشی و بهداشتی ساحل طلایی، به مدیریت جناب آقای محمد پور فروشگاه لوازم ورزشی آسیس، به مدیریت جناب آقای گودرزی نیروهای زحمتکش شهرداری فروشگاه موتورآلات صنعتی و کشاورزی نوری، جناب آقای میرگذار بابت اجارۀ پمپ مردمی که گروه را تشویق و حمایت کردند اعضای محترم گروه نجات: خانم ها: شعله کاووسی، فرشته قهرمانی، شیرین فقیه نصیری، مطهره کاویانی آقایان: محسن ذوقی، بهنام اسماعیلی، حسین ملایی، شهرام پرورش
یکشنبه ، ۲خرداد۱۳۹۵
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: بلاغ نیوز]
[مشاهده در: www.bloghnews.com]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 40]
-
گوناگون
پربازدیدترینها