واضح آرشیو وب فارسی:ایسنا: سهشنبه ۲۸ اردیبهشت ۱۳۹۵ - ۱۲:۲۷
ششمین جلسه از سلسله نشستهای «گفتمان ضرب اصول» به بررسی وضعیت ارکسترهای دولتی ایران اختصاص داشت و در آن، هنرمندان درباره قدرت مطلق در معاونت امور هنری و رانتهای تضمینی سخن گفتند. به گزارش خبرنگار سرویس موسیقی ایسنا، رضا مهدوی که بهعنوان مجری - کارشناس در این برنامه حضور داشت، در سخنانی اظهار کرد: از آنجا که همیشه میگویند، فریاد به جایی نمیرسد، ما هم به جای فریاد «گفتمان» را انتخاب کردیم. امیدواریم در «گفتمان ضرب اصول» نقدهایی با عدل و انصاف مطرح شود تا به پیشبرد هنر موسیقی ایران منجر شود. متأسفانه هنوز این ظرفیت در ما نیست که مثل انسانهای بالغ روبهروی هم بنشینیم و بهصورت رو در رو صحبت کنیم او بخش دیگری از سخنانش را به طرح یک شایعه دربارهی حاشیهی مالی خبرنگاران با مسوولان سیویکمین جشنوارهی موسیقی فجر اختصاص داد و گفت: متأسفانه سوءبرداشتی دربارهی عملکرد خبرنگاران در جشنواره شده و این موضوع در جلسهی قبل هم مطرح شده است. لازم است، بگویم که خبرنگاران خریدنی نیستند و اگر هم مدیر جشنواره در اینباره حرفی زده است، باید مستند صحبت کند. خوشبختانه با وجود همهی رقمهای درشتی که در جشنوارهی موسیقی فجر رد و بدل شد، خبرنگاران پاک ماندند. این منتقد موسیقی همچنین توضیح داد که برای این جلسه از محمد سریر، علی مرادخانی و و فرزین پیروزپی هم دعوت شده است که هر کدام بنا به دلایلی به این جلسه نیامدهاند. مهدوی به بیتفاوتی جامعهی موسیقی نسبت به مسائل نیز اشاره کرد و افزود: هنرمندان وقتی به مشکل برمیخورند، شتابان به دنبال خبرنگاران برای اعتراض هستند؛ اما وقتی این اتفاق برای دیگران میافتد، سکوت میکنند. نمونهاش هم کنسرت کیهان کلهر و شهرام ناظری است. علی رهبری - رهبر پیشین ارکستر - هم یک فایل صوتی به این جلسه فرستاد و در آن، درباره مسائل ارکستر سمفونیک صحبت کرد. رهبر سابق ارکستر سمفونیک تهران اظهار کرد: در بنیاد رودکی بعد از 14 ماه نمیدانند یک ارکستر سمفونیک چطور اداره میشود. 14 ماه پیش گفتم که معمولا ارکسترها حدود 28 ساعت در هفته برایشان کار واقعی در نظر گرفته میشود. دلیل عصبانیت من سر همین چیزها بوده است. وگرنه ما از نظر هنری در ایران به جایی رسیدهایم که نهتنها برای خودم که برای همه تعجبآور بود. بچهها با جان و دل تا یک هفته پیش از تشکیل شورای هنری کار کردند، اما از نظر اداری شرایط ارکستر بد بود. مثلا خیلی وقتها تا چهار روز پیش از کنسرت، پوستر نداشتیم. وی ادامه داد: مشکل ما دقیقا از وقتی شروع شد که آقای پورناظری از یک شرکت تبلیغاتی صحبت کرد. ما واقعا مشکل مخاطب نداشتیم و اگر تبلیغات مناسب برایمان انجام میشد، سالنمان پر بود؛ اما از مهرماه متوجه شدم که افرادی میخواهند به دولت ثابت کنند که ما مخاطب نداریم، یعنی عمدا برایمان کار تبلیغاتی نمیکردند. او بخش دیگری از صحبتهایش را هم به تشکیل شورای ارکستر اختصاص داد و گفت: تاج آخری که سرمان گذاشتند، همین شورا بود که قرار بود به من و آقای فخرالدینی کمک کند؛ اما اعضای این شورا چه کسانی هستند؟ آقای سریر که خیلی هم دوست خوبی هستند، ولی زمانی که ارکستر سمفونیک وین را رهبری میکردم، ایشان کارمند وزارت خارجه و سفارت بود و هیچوقت با ارکستر سمفونیک کاری نداشت. آقای داوود گنجهای نوازندهی کمانچه، هیچوقت در عمرشان با من دربارهی موسیقی کلاسیک صحبتی نکرده است، یا مثلا آقای نوربخش خوانندهی موسیقی سنتی است. البته آقای محمدسعید شریفیان هم بود که به نسبت آشنایی بیشتری با ارکستر سمفونیک دارد. آقای شهبازیان و ریاحی هم که 40 سال پیش در ارکستر سمفونیک نوازنده بودند. از آن لحظهای که شورا شروع به کارکرد، آقای شهبازیان گفت اصلا ارکستر مدیر هنری نمیخواهد، چرا من خودم مدیر هنری نباشم؟ هوشنگ کامکار - موسیقیدان و آهنگساز - نیز در این جلسه گفت: آقای علی رهبری موزیسین خوبی است و احترامشان واجب است، اما اینکه مدام میگوید، من بهخاطر بچهها چنین و چنان کردم به نظرم دروغ است. آقای رهبری میگوید به او توهین شده است، پس چرا باید چنین مسائلی را تحمل میکرد؟ ایشان تا آخرین یوروی دستمزدشان را هم گرفت. آن زمان که ارسلان کامکار در ارکستر بود، مدام علی رهبری را نصیحت میکرد و میگفت که این نوع برخورد و خودخواهی درست نیست. اینکه ما بخواهیم همهچیز از نظافت سالنها گرفته تا مسائل دیگر، در اختیار داشته باشیم، کار درستی نیست. این آهنگساز پیشکسوت ادامه داد: مشکل ارکستر در دو سال اخیر بیثباتی بود. وقتی بودجهی معینی برای یک سازمان تعریف میشود، باید براساس آن دستمزدهای مشخص به افراد مشخص تعلق بگیرد؛ اما در مجموعهی ارکستر هرماه یک عده میآمدند و یک عده هم میرفتند. این آمدورفتهای بسیار، مسائل بیمهای و مالی نوازندگان را دچار مشکل کرد. کامکار تصریح کرد: با دروغ نمیتوان رهبر ارکستر شد. خودم یکبار به آقای مرادخانی گفتم، اگر میخواهید کارنامهی خوبی از ارکستر سمفونیک از خود باقی بگذارید، از علی رهبری دعوت کنید، اما متأسفانه هرچه از حضور ایشان در ایران گذشت، رفتارها تغییر کرد. بهتر بود آقای رهبری به کارهای هنری و فنی ارکستر میپرداخت و کارهای اداری و بخشهای دیگر را به مسؤولانش واگذار میکرد. مانی جعفرزاده - موسیقیدان و منتقد - نیز با حضور در این جلسه که شامگاه 27 اردیبهشتماه در فرهنگسرای ارسباران برگزار شد، گفت: در ساز و کار نظام فرهنگی و سیاسی ایران امکان ندارد، وزارت ارشاد و نهادهای مشابه بهعنوان سیستم پشتیبان در نظر گرفته شوند. ورود وزارت ارشاد به مقولات فرهنگی بهمنظور پشتیبانی نیست. ارشاد فقط برای نظارت به بسیاری از جریانها ورود میکند. از آنجا که ورود علی رهبری به ارکستر سمفونیک میتوانست مورد وثوق سیستم نباشد، بر همین اساس هم شورایی از افراد مورد وثوق برای نظارت تشکیل شد. اینجا بود که آقایان سریر، نوربخش، گنجهای و بهتازگی هم آقای پورناظری به مسألهی ارکسترها ورود کردند. آقای علی رهبری خودشان فکر میکنند که این شورا بهدلیل مسائل هنری شکل گرفته، اما اینها قرار بود، فقط نظارت کنند. او ادامه داد: این افراد، مورد قبول سیستم هستند، برای همین همیشه اسم آنها را در شوراهای مختلف میشنویم. وقتی این پنج نفر در همهجا هستند و میدانند که حضورشان قطعی است، این موضوع تبدیل به رانت میشود، یعنی شخص فکر میکند که توانایی انجام کار را دارد. باربد بیات - هورننواز ارکستر سمفونیک تهران - هم در سخنانی گفت: در چندماه گذشته، آقای رهبری پشت بچههای ارکستر بودند و در همهی جلسات از ما دفاع کردند، اما در پاسخ به استاد هوشنگ کامکار باید بگویم که اول باید دربارهی خروج نوازندگان از ارکستر تحقیق کرد و بعد نظر داد. من بهعنوان نمایندهی نوازندگان ارکستر میگویم با استاد رهبری در 12 ماه قبل اصلا موافق نبودم، اما در 8 ماه اخیر کاملا موافق هستم. آقای آیدین احمدینژاد که اسمشان عنوان شد، به دلایل شخصی ارکستر را ترک کرد. او افزود: حقوق ماهانه یکهزار و 500 یورو برای یک مدیر هنری ارکستر بینالمللی رقم اصلا زیادی نیست، آن هم در شرایطی که برای مشاور ایشان حدود 5/5 میلیون تومان پرداخت میشود. متأسفانه دعوای بین پیشکسوتان دامن جوانها را میگیرد و دود دعواهای بیسر و ته به چشم کسانی میرود که هنوز در ابتدای مسیر زندگی هنریشان هستند. فرهاد فخرالدینی - موسیقیدان و رهبر ارکستر - هم که یک فایل صوتی را به این جلسه فرستاده بود، در ابتدا از تاریخچهی ارکستر ملی سخن گفت و سپس اظهار کرد: اختلاف نظری بین من و اعضای شورا که همه دوستان من هستند، دربارهی نحوهی ادارهی ارکسترها وجود داشت. من نمیتوانم با شورایی که مقابلم بایستد، کار کنم. آنها آمدهاند که برای بهتر شدن امور به من کمک کنند. او همچنین تأکید کرد که فقط در صورتی در ارکستر ملی میماند که مدیر هنری و رهبر ارکستر موسیقی ملی ایران بماند. این پیشکسوت حوزه موسیقی دربارهی سفرش به چین هم گفت: اکنون تمرینات فشردهای داریم. امیدوارم وقتی برمیگردیم این مشکلات با حسن نیتی که آقای مرادخانی دارد، حل شود. رهبر ارکستر ملی ایران بر لزوم پرداخت حق و حقوق نوازندگان هم تأکید کرد و افزود: نوازنده حقوق ماهیانه میخواهد. نمیشود بگوییم که مثلا ماه محرم یا ماه مبارک رمضان است و حالا از حقوق نوازنده کم بگذاریم. نوازنده باید حقوق ماهیانهی ثابت بگیرد. یحیی شریعت نیز بهعنوان مشاور حقوقی در این نشست حضور داشت و بحث ارکسترها را از ابعاد حقوقی بررسی کرد. انتهای پیام
کد خبرنگار:
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: ایسنا]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 29]