محبوبترینها
سررسید تبلیغاتی 1404 چگونه می‌تواند برندینگ کسب‌وکارتان را تقویت کند؟
چگونه با ثبت آگهی رایگان در سایت های نیازمندیها، کسب و کارتان را به دیگران معرفی کنید؟
بهترین لوله برای لوله کشی آب ساختمان
دانلود آهنگ های برتر ایرانی و خارجی 2024
ماندگاری بیشتر محصولات باغ شما با این روش ساده!
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
قیمت انواع دستگاه تصفیه آب خانگی در ایران
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1852941179
تحلیل حق شناس از چگونگی انتخاب رئیس مجلس دهم؛ شانس عارف بیشتر از لاریجانی خواهد بود - پایگاه خبری تحلیلی امید
واضح آرشیو وب فارسی:امید: کرسی ریاست مجلس در این روزها و در روزهای آینده همچنان تب اش فرو کش نخواهد کرد. طبیعی است که دو عنصر قدرتمند و قابل اتکا برای این کرسی پارلمان دهم در این دوره از انتخابات، بر پیچیدگی های این انتخاب افزوده است. در این معادله پیچیده و پایاپای کاتالیزورهای زیادی تاثیرگذار خواهند بود. «محمدجواد حق شناس» فعال سیاسی اصلاح طلب، رای مستقلین در این دوره از پارلمان را در انتخاب کرسی ریاست مهم و اثرگذار ارزیابی می کند. وی معتقد است که از هر منظری که به این رقابت دراماتیک نگاه کنیم، همسویی با تغییری که در قوه مجریه در ادر یادداشتی که چند روز پیش در یکی از روزنامه ها نوشتید، صحبت از الزامات تغییر و تجدیدنظر در دو قوه مجریه و مقننه کرده اید، تغییر و تجدیدنظر در قوه مجریه عملی شد، حال ضرورت تغییر در قوه مقننه مطرح است. تغییر در قوه مجریه با اراده سیاسی و ذیل پذیرش این آهنگ تغییر از سوی مردم صورت گرفت. آنچه از مضمون و ماهیت بحث شما می توان دریافت کرد، این است که تغییر حاصله در قوه مقننه با نشستن دکتر عارف بر کرسی ریاست مجلس عملی خواهد شد. بحث خواست و اراده سیاسی مردم و نقش آن در تغییر کرسی ریاست مجلس دهم یک مسئله و بحث واقعیت های موجود درون پارلمان با تمرکز بر ترکیب سیاسی آن مسئله دیگری است. مجموعه تحلیل های فوق با توجه به ترکیب مجلس آینده، معادله کرسی ریاست را پیچیده تر از قبل کرده است. بنابراین صحبت از قوت گرفتن ریاست لاریجانی بر این کرسی است، نظر شما چیست؟ اگر بخواهم تحلیلی از ترکیب مجلس دهم ارائه کنم، به این نتیجه خواهیم رسید که، مجلسی که در آینده کار خود را آغاز خواهد کرد، مجلس چهار وجهی است؛ ضلع بزرگ این مجلس عبارت از نیروهایی است که در ائتلاف امید حضور داشتند. حدود 168 نفر از راه یافتگان به مجلس ذیل ائتلاف امید بودند که به مجلس راه پیدا کردند. ترکیب این ائتلاف بعد از رد صلاحیت گسترده ای که توسط شورای نگهبان شکل گرفت و به نوعی یک نوع پاک سازی سیاسی رقم زد، ما شاهد یک شکل گیری ائتلافی در درون نیروهای خردگرا و معتدلی بودیم که در مجموعه اصلاح طلبلان، حامیان دولت و مستقلین و بخشی از اصول گرایان معتدل شکل گرفت و عملاً فضای سیاسی انتخابات را به دو حوزه اصلی تقسیم کرد که خط کشی جدی میان این دو جریان براساس قاعده منافع ملی شکل گرفت. در همان مقطع بحث «نجات ایران اسلامی» را مطرح کردم. لیست امید نسخه ای از این ائتلاف بود که براساس یک ائتلاف چهارضلعی شکل گرفت. در جبهه مقابل ما شاهد جریانی تحت عنوان اصول گرایانی که با محوریت حدادعادل و بخشی از احزاب سیاسی که مشی رادیکال داشتند، جبهه مقابل را شکل دادند؛ این جریانات شامل گروه هایی مانند پایداری، رهپویان، ایثارگران و موتلفه جدید بودند. پس ما با دو جریان اصلی وارد این انتخابات شدیم؟ بله عملاً ما شاهد دو جریان انتخاباتی بودیم؛ یکی به عنوان فهرست امید با سرلیستی آقای عارف و دیگری فهرست اصول گرایان و افراط گرایان با سرلیستی حدادعادل. در آن مقطع ما شاهد بودیم که آقای لاریجانی اعلام می کند که حاضر نیست که به عنوان اصول گرایی ثبت نام کند و عملاً از جریان اصول گرایی اعلام خروج می کند و در قم که حوزه انتخابی همیشگی اش بوده، ثبت نام می کند. حتی ما شاهد بودیم که جریان اصول گرا ـ در واقع افراط گرایان ـ حاضر نیست که فهرست او را در قم مورد حمایت قرار دهد. بخش عمده ای از نیروهای اصول گرا حتی تلاش جدی برای حذف آقای لاریجانی از فضای انتخاباتی را در پیش گرفتند. در این میان جریان اصلاح طلب و اعتدال گرا، با توجه به مکانیزمی که شکل گرفته بود، تلاش می کنند که بخشی از جریان اصول گرای معتدل را حمایت کنند و آنها را در فهرست خودشان قرار دهند. حتی ما می بینیم که چهره هایی مانند علی مطهری، کاظم جلالی و بهروز نعمتی در تهران این سه نفر عملاً وارد لیست ائتلاف امید می شوند و زمینه رای آوری شان در این لیست فراهم می شود. البته ما برخی از جریان های دیگر را داشتیم که با توجه به فضای انتخابات قابل ذکر نیست. اما دو جریان اصلی انتخابات همین اصلاح طلبان و اصول گرایان بودند. این رای آوری که به آن اشاره کردید در تهران به شکل عجیب خود را عیان کرد؟ عملاً ما شاهد بودیم که رقابت ها بخصوص در تهران کاملاً خودش را نشان داد و 60 نفر حوزه تهران، «لیستی» بودند؛ یعنی لیست اول مربوط به ائتلاف امید با سرلیستی عارف بود و لیست بعد که از نفر 31 شروع می شد تا به 60 می رسید، مربوط به اصول گرایان با سرلیستی حدادعادل بود. این گروه دوم حتی یک نفر را هم نتوانستند به عنوان نماینده تهران به مجلس بفرستند. ظهور طیف «مستقل» در این انتخابات خود پدیده سیاسی قابل توجهی بود که به نظر می رسد در مناسبات آتی مجلس نقش اساسی را ایفا خواهد کرد؟ روندی که اتفاق افتاد برای اولین بار ما شاهد شکل گیری گروه یا جریانی بودیم که بعدها عنوان «مستقلین» را بر خود نهادند. این مسئله به رویکردی برمی گردد که متاسفانه در نهاد نظارتی شورای نگهبان شکل گرفت و عملاً تمام چهره های اصلی و در واقع درجه یک و درجه دو اصلاح طلبان و حامیان دولت و حتی برخی از چهره های شاخص اصول گرایی راعملاً از دور رقابت های انتخاباتی خارج کرد. فلذا بخشی از اینها، چهره های سیاسی بودند که تازه به میدان رقابت پا گذاشته بودند؛ یعنی سابقه قبلی نداشتند و برای اولین بار وارد صحنه رقابت می شدند. این افراد چنانچه با هویت سیاسی مشخص وارد رقابت می شدند، با موانعی روبه رو می شدند؛ برای مثال اگر عنوان اصلاح طلبی یا به نوعی زیر چتر حمایتی دولت بودند، طبیعتاً به دلیل و امکان رای آوری، خط می خوردند. اگر اصلاح طلبی می آمدند، خطر حذف را باید به جان بخرند و عملاً در جرگه آن سه هزار نفری قرار می گرفتند که رد صلاحیت شدند. اگر قصد داشتند که علم اصول گرایی بردارند، آن موقع نیاوردن رای و عدم اقبال عمومی در انتظار آن ها بود. اما اتفاقی که لیست اصول گرایان با سرلیستی حدادعادل در تهران با آن روبه رو شد، این خطر آنها را تهدید می کرد به خصوص در شهرستان ها. فلذا ما می بینیم، تصویری که این جریان به طور ناخودآگاه اندیشید، این بود که یک عنوانی را خلق کنند تحت عنوان «مستقلین» که عملاً از این دو خطر عمده نجات پیدا کنند؛ یعنی هم از خطر رد صلاحیت از طرف شورای نگهبان و هم از خطر رد صلاحیت از سوی مردم در امان بمانند و امکان حضورشان در رقابت ها شکل بگیرد. ما عملاً دیدیم که این اتفاق موجب شد که نزدیک به 50 نفر از راه یافتگان به مجلس در شمار همین مستقلینی هستند که با این وضع توانستند از این مانع عبور کنند و در صحنه رقابت حضور داشته باشند. در این فضا، تحلیل این را نشان می دهد که از میان لیست امید حدود 120 نفر از اینها با برند اصلاح طلبی توانستند به بهارستان راه پیدا کنند و رویکرد سیاسی شان کاملاً واضح و آشکار بود و حدود 83 نفر هم با رویکرد اصول گرایی سنتی که علی القاعده تمایل آنها به سمت لاریجانی است، توانستند به صحنه پارلمان وارد شدند. ضلع سوم را می توان بقایای تندروها قلمداد کرد که در اقلیتی بی تاثیر به سر می برند؟ ضلع سومی تحت عنوان پایداری داریم که جهت گیری سیاسی آنها کاملاً روشن است؛ عمدتاً از جریان های پایداری، ایثارگران، رهپویان و بخشی از نیروهای درونی دولت احمدی نژاد است که به مجلس راه پیدا کردند. ترکیب اینها بین 22 تا 24 نفر هستند و اینها گرایش شان قبل از انتخابات، گرایش مقابله جویانه با لاریجانی بود. اما به نظر می رسد که امروز بین دوگانه عارف و لاریجانی، دومی را انتخاب کنند. علی القاعده چنانچه بخواهند نامزد مستقلی را انتخاب کنند، خیلی کم است. ولی به نظر می رسد که به سمت آقای لاریجانی در روزهای پایانی با گرفتن امتیارات حداکثری سبد آراء خودشان را به صورت مشروط به حساب او خواهند ریخت. دوباره می بینیم که طیف مستقلین بر معادله کرسی ریاست تاثیر فراوان دارند؟ نهایتاً بخشی از آراء مستقل ها هستند که چهره های منفردی هستند به نظر می رسد شامل نیروهای اقلیت های دینی و همینطور نیروهای اهل سنت در استان های غربی و شرقی کشور که به طور اصولی این آراء 80 درصد آن به سبد اصلاح طلبان نزدیک تر است تا اصول گرایان. من فکر می کنم که 15 رای مربوطه این عده است که انتظار این بوده که حدود 11 تا 12 درصد از آنها به سمت آقای عارف گرایش داشته باشند و 3 تا 4 درصد آنها به سمت لاریجانی خواهد بود. یعنی فکر می کنید که رای مستقلین متاثر از نزدیکی که به دولت دارند، به حساب عارف ریخته خواهد شد؟ ضلع چهارم در واقع مستقلین هستند که به نظر می رسد که تحت تاثیر آراء نزدیک به دولت هستند. به نظرمی رسد این گروه تا هفته دوم خرداد ماه صبر خواهند کرد و طرفین در وزن کشی که دارند، سمت و سوی گروه با توجه به اینکه تعداد آنها حدود 40 تا 50 نفر هستند، مشخص خواهد شد. تحلیل تان از رویکرد دولت در انتخاب کرسی ریاست ناظر بر چه مکانیسم هایی است؟ دولت در این رابطه می توان گفت که دو یا سه رویکرد داشته باشد؛ یک رویکرد اینکه نمایندگان را مختار بگذارد که خودشان تصمیم بگیرند، طبیعتاً با توجه به روندی که عرض کردم، آقای عارف حدوداً به این 10 تا از این 40 رای نیاز دارد که می تواند برنده شود و آقای لاریجانی حدود 30 تا رای نیاز دارد. طبیعی است که در این وضعیت مختار، شانس عارف بیشتر از لاریجانی خواهد بود . رویکرد دیگری که جناح نزدیک به دولت باید داشته باشد این است که جانب دارانه عمل کند که این برخلاف اعلام نظر صریح روحانی و جهانگیری است، اینکه به هر حال تمایل خودشان را به یکی از این طرفین نشان دهند و نیروهایی را هم که با او هماهنگ هستند به آن سمت هدایت کنند. آن موقع طبیعی است که یکی از این دو حالت اتفاق خواهد افتاد که اگر این نیروها به سمت لاریجانی هدایت شوند. ما حدود 40 + 110 را خواهیم داشت، که آن موقع لاریجانی با حدود 150 رای به سمت ریاست خواهد رفت و عارف با رای حدود 140تا از ریاست بازخواهند ماند. اما اگر این 40 رای به سمت آقای عارف برود، آن موقع آقای عارف با حدود 170 تا رای کرسی ریاست را در اختیار خواهد گرفت و لاریجانی با حدود 110 رای از رقابت بازخواهد ماند. به نظر می رسد که دولت در میان یک دو راهی قرار گرفته است که چه سیاستی را اتخاذ کند. یک سمت این است که به نوعی، حمایتی که از جانب متحدین و کسانی که همراهش بودند و زمینه ساز ورود رئیس جمهور به پاستور بودند و در عین حال کنار کشیدن عارف موجب پیروزی دولت شد، بخواهد توجه کرده و دین خود را به آنها ادا کند و عملاً به حمایت این گروه که در این سه ساله بی هیچ شرط و شروطی از دولت حمایت کردند بپردازد. یا اینکه از لاریجانی و جریان اصول گرا دفاع کند و ترکیبی از اصول گرایان و بخشی از افراط گرایان که از بزرگترین دشمنان مشترک لاریجانی و روحانی بودند و امروزه بنا به برخی از مسائل وارد حمایت از لاریجانی شده اند و علی القاعده حمایتی جدی، دائمی و قابل اتکا نخواهد بود. من فکر می کنم که دو هفته آینده دو هفته سرنوشت سازی برای دولت خواهد بود که تکلیف خودش را در این فضای سیاسی مشخص کند و علی القاعده آرای عمومی و جامعه ای که انتظار تغییر در انتخابات 7 اسفند داشتند و باید انتخاب کنند که به چه سمت و سویی تمایل نشان دهد. منبع: روزنامه های همدلی
دوشنبه ، ۲۷اردیبهشت۱۳۹۵
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: امید]
[مشاهده در: www.omidnameh.com]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 51]
-
گوناگون
پربازدیدترینها