واضح آرشیو وب فارسی:598: دلال ها در یک بازی دو سر برد، نفت کوره با تخفیف از شرکت ملی نفت دریافت کرده و به کشورهای شرق آسیا می فروشند، آنها نیز همان محموله ها را تبدیل به بنزین کرده و از طریق همان دلال ها به ایران می فروشند.به گزارش پایگاه 598 ، روزنامه «جوان» در یادداشتی از «وحید حاجی پور»نوشت: چندی پیش بود که یکی از مدیران وزارت نفت با افتخار هر چه تمام اعلام کرد ایران به رتبه نخست صادرات نفت کوره در جهان دست یافته است؛ خبری که مورد استقبال برخی رسانه ها قرار گرفت و با بزرگنمایی خاصی همراه بود به طوری که مخاطبان این رتبه را یکی از افتخارات صنعت نفت کشور قلمداد کردند، در حالی که چنین رتبه ای یک امتیاز منفی برای کشور است. برای درک بهتر این موضوع بهتر است روند تولید فرآورده های نفتی را مورد بررسی قرار داد. نفت خام به محض ورود به پالایشگاه ها در برج های تقطیر در معرض حرارت قرار می گیرد و با توجه به خواص فیزیکی آن و تکنولوژی به کار برده شده در واحد پالایشی، محصولات مختلفی را تولید می کند. در رتبه بندی محصولات و فرآورده های نفتی از نظر ارزش و کیفیت، سوخت جت و بنزین و گازوئیل در درجه نخست قرار می گیرند و ته مانده نفت به فرآورده هایی مانند نفت کوره و مازوت و قیر تبدیل می شوند؛ فرآورده هایی کم ارزش که صنایع پالایشی جهان هرساله برنامه های مختلفی را برای کاهش تولید این محصولات تدوین و اجرا می کنند. پالایشگاه های پرسود جهان با توسل به تکنولوژی هایی جهت کاهش تولید این محصولات سکه رایج در میان پالایشگاه هاست اما در ایران توجه خاصی به این موضوع نمی شود. نفت کوره تولید شده در پالایشگاه با تخفیف های فراوان در اختیار دلالان قرار می گیرد و آنها با بارگیری آنها و فروش آن به کشورهای شرق آسیا مانند ژاپن و هندوستان، هم از تخفیف های نجومی برخوردار می شوند و هم سود خوبی کسب می کنند. کشورهای مقصد اما سود اصلی را به جیب می زنند؛ با توجه به فاصله قیمتی نفت کوره و مازوت به نسبت قیمت نفت خام، آنها خوراک ارزان تری را دریافت کرده و با تبدیل آن به بنزین از طریق واحد های RFCC، همان بنزین را توسط همان دلال ها به ایران صادر می کنند! در واقع دلال ها در یک بازی دو سر برد، نفت کوره با تخفیف از شرکت ملی نفت دریافت کرده و به کشورهای شرق آسیا می فروشند، آنها نیز همان محموله ها را تبدیل به بنزین کرده و از طریق همان دلال ها به ایران می فروشند. در دولت گذشته گام بزرگی برای احداث واحدهای RFCC برداشته شد اما تنها در پالایشگاه شازند اراک پیاده شد و موجب افزایش تولید بنزین این پالایشگاه شد. جالب اینجاست که یکی از بهانه های جلوگیری از احداث واحدهای RFCCسازمان حفاظت محیط زیست است. این نهاد به بهانه حفاظت از محیط زیست و طبیعت، توسعه صنعت پالایش در شهرهای تهران، تبریز، اصفهان و... را متوقف کرده و معتقد است به دلیل آلاینده بودن این صنایع نباید تغییری در پالایشگاه ها به وجود بیاید. نتیجه چنین دیدگاهی به این نقطه ختم می شود که پالایشگاهی با فناوری 100 سال پیش به فعالیت خود ادامه می دهد و بخش اعظمی از تولیداتش همان نفت کوره و مازوت است. با تولید این فرآورده ها، محلی جز نیروگاه ها برای مصرف نبوده یا این فرآورده ها با هزینه سرسام آور به جنوب کشور منتقل می شود تا صادر شود. در مقابل این صادرات، اما بعضا بنزین بی کیفیت و فاقد استاندارد وارد کشور می شود که از قضا نه تنها مورد اعتراض سازمان حفاظت محیط زیست قرار نمی گیرد بلکه از آن نیز دفاع می شود. این سازمان مشکلی با آلودگی محیط و هوا از طریق فرآورده های سنگین ندارد اما با اراده ای راسخ اجازه راه اندازی واحدهای RFCC و تولید بنزین یورو 4 را نمی دهد تا دلال ها از نان خوری عاجز نشوند. این مهم از نظر اقتصادی نیز در نوع خود قابل توجه است، نفت کوره و مازوت از شمال و مرکز کشور راهی جنوب می شود تا به شرق آسیا حمل شود و پس از آن بنزین تولید شده توسط همین فرآورده ها، به شمال و مرکز کشور حمل شود و مورد استفاده قرار بگیرد! از نظر کارشناسان، بهترین محل برای احداث واحدهایRFCCپالایشگاه های کنار شهر های بزرگ مثل تهران، اصفهان، تبریز و شیراز هستند که بنزین و گازوئیل یوروی مورد نیاز شهر را در همان محل تولید می کند تا هزینه حمل و نقل مواد سوختی کاهش یابد. گویا برای تصمیم سازان چیزی به نام هزینه - فایده و محیط زیست اهمیت خاصی ندارد و تنها موردی که نمی توانند با آن مقابله کنند رانت هایی است که چشم میلیون ها نفر را می سوزاند اما به سود عده ای خاص و رانتخوار تمام می شود.
دوشنبه ، ۲۷اردیبهشت۱۳۹۵
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: 598]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 110]