پرچم تشریفات با کیفیت بالا و قیمت ارزان
پرواز از نگاه دکتر ماکان آریا پارسا
دکتر علی پرند فوق تخصص جراحی پلاستیک
تجهیزات و دستگاه های کلینیک زیبایی
سررسید تبلیغاتی 1404 چگونه می‌تواند برندینگ کسب‌وکارتان را تقویت کند؟
چگونه با ثبت آگهی رایگان در سایت های نیازمندیها، کسب و کارتان را به دیگران معرفی کنید؟
بهترین لوله برای لوله کشی آب ساختمان
دانلود آهنگ های برتر ایرانی و خارجی 2024
ماندگاری بیشتر محصولات باغ شما با این روش ساده!
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
قیمت انواع دستگاه تصفیه آب خانگی در ایران
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
تعداد کل بازدیدها :
1849084254
عبدالله ویسی؛ ۱۶ سال و اندی بعد!
واضح آرشیو وب فارسی:خبرگزاری دانشجو:
دی ماه سال ۱۳۷۸ بود که با تیم ملی به اردوی کیش رفته بودم. تیم آن زمان با مربیگری منصور پورحیدری برای چند مسابقه دوستانه در آمریکا آماده میشد. عبدالله ویسی یکی از آماده ترین بازیکنان اردو بود اما وقتی تیم به تهران برگشت چند ساعت مانده به پرواز آمریکا خط خورد و محمد نوازی که از بازیکنان مورد علاقه پورحیدری بود، با تیم ملی به آمریکا رفت.
گروه ورزشی خبرگزاری دانشجو، محمد شهرابی، اگر اشتباه نکنم همان شب یا فردایش بود که برنامه نوپای نود، اشکهای عبدالله ویسی را با آن مصاحبه صادقانه اش به تصویر کشید و خب طبیعی بود که خیلی ها دلشان برایش سوخت و خیلی ها هم از کادر فنی تیم ملی انتقاد کردند اما برای این ساده دل خوزستانی چیزی عوض نشد و بعد از آن هم درست و حسابی فرصت بازی یا حضور در اردوی تیم ملی را پیدا نکرد. کسی نمی داند آنروز در ذهن ویسی چه گذشت و او در خلوت خودش چه تصمیمی گرفت. آیا به امروز فکر کرد یا نه؟ هرچه بود بعد از 16 سال و حدودا 4 ماه، به جایی رسید که کمتر کسی فکرش را می کرد. او با تیمی که سال قبل در آستانه سقوط بود، قهرمان شد بدون اینکه ستاره ای در تیمش داشته باشد، بدون اینکه باشگاهش هزینه چشمگیریکرده باشد و از همه مهمتر بدون اینکه حمایت رسانه ها پشتش بوده باشد. عبدالله ویسی راهی را که چند سال قبل در مربیگری شروع کرد خیلی زود به قله قهرمانی وصل کرد تا بالاخره طلبی که از فوتبال ایران داشت را تسویه کرده باشد، البته نه با شر خر و ضرب و زور که با هوش و جنمی که در مربیگری نشان داده و پشتکار و صداقتی که چاشنی کارش کرده. و اما چه حیف که او و امثال او هنوز هم در فوتبال ایران جدی گرفته نمی شوند. شاید اگر یک مربی بزرگ یا کوچک خارجی چنین موفقیتی به دست می آورد الان مجسمه اش را هم ساخته بودند ولی در روزهایی که حتی رسانه های ایران و دنیای مجازی به تسخیر کلودیو رانیری درآمده، احتمالا غیر از چند عکس با جام قهرمانی، سهم بیشتری نصیب ویسی نمی شود.اگر در فوتبال ایران همه چیز سرجایش باشد، باید ویسی در یک دهه آینده به قله های مرتفع تری برسد ولی اگر چنین نشد بازهم ثابت می شود که یک جای کار یا اصلا همه جای کار ایراد دارد.به احترامش می ایستم و برایش دست می زنم؛ برای کار بزرگی که در فوتبال ایران کرد، برای روح بزرگی که دارد، برای شجاعت و اعتمادش به جوانها و از همه مهمتر برای سادگی و صداقتی که در وجودش هست و در فوتبال، نمونه اش کم است...
[ مشاهده متن کامل خبر عبدالله ویسی؛ ۱۶ سال و اندی بعد! در خبرگزاری دانشجو ]
شنبه ، ۲۵اردیبهشت۱۳۹۵
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
-