محبوبترینها
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
پروازهای مشهد به دبی چه زمانی ارزان می‌شوند؟
تجربه غذاهای فرانسوی در قلب پاریس بهترین رستوران‌ها و کافه‌ها
دلایل زنگ زدن فلزات و روش های جلوگیری از آن
خرید بلیط چارتر هواپیمایی ماهان _ ماهان گشت
سیگنال در ترید چیست؟ بررسی انواع سیگنال در ترید
بهترین هدیه تولد برای متولدین زمستان: هدیه‌های کاربردی برای روزهای سرد
در خرید پارچه برزنتی به چه نکاتی باید توجه کنیم؟
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1826253746
ماجرای آرزوی مرگ یک جانباز دفاع مقدس - پایگاه اطلاع رسانی آزادگان ایران
واضح آرشیو وب فارسی:آزادگان ایران: پایگاه اطلاع رسانی آزادگان ایران : «کهریزک، مکانی محترم برای بزرگوارانی است که بنا به دلایل مختلف به آنجا پناه آورده اند ولی هیچ یک جانباز نیستند! آن هم جانبازی که از یک ملیت دیگر برای دفاع از کشور ما به این روزگار دچار شده است.» روزنامه قانون نوشت: «امام(س) و رهبر معظم انقلاب بارها از جایگاه جانبازان سخن گفته اند. بزرگان ما هیچگاه نگاه انتخابی و تبعیضی به قشر جانباز نداشته و نخواهند داشت و همواره بر حفظ عظمت این عزیزان تاکید کردند و ما هم این موضوع را در گفتار دیده ایم و هم در عمل حس کرده ایم. رئیس جمهور نیز در نخستین ساعات نوروز ۹۴ با حضور در مرکز توانبخشی امام خمینی(س)، جانبازان را مایه افتخار کشور خواند و گفت: «شما همواره به ما درس فداکاری، استقامت و صبر داده اید.» اما بر خلاف روش بزرگان، برخی از مسئولان در وظایف خود کوتاهی می کنند. همه نوع تبعیض در سیستم مدیریتی کشور دیده بودیم ولی این که در قبال معیشت و زندگی قشر جانباز و ایثارگر این رویه پیگیری شود، بسی جای تامل دارد. کهریزک دردناک حتی نام کهریزک هم به دل نمی نشیند و افکار را آشفته می کند چه برسد به برخوردی که در مرکز با مددجویان می شود. به بهانه میلاد قمر بنی هاشم(ع) سراغ جانبازی رفتیم که گذشته از دردهای سایر جانبازان عزیزمان، درد غربت را نیز در دل دارد. غلامعلی ظفرعلی، قهرمان قصه ای است که برخی تلاش کردند آن را از دوران مجاهدت های دفاع مقدس پاک کنند! ظفرعلی رو صداش کن با پیگیری موفق شدیم از مکان نگهداری ظفرعلی اطلاع پیدا کنیم. تلفن چندین بار بوق خورد تا این که فردی پاسخ داد. شور و شوق عید و ولادت در صدای آن مرد نبود. از وی سراغ ظفرعلی را گرفتیم و وی بدون هیچ معطلی خطاب به همکارش گفت: «ظفرعلی رو صداش کن!» بعد از اندکی مردی با صدای لرزان و رنجور، گوشی تلفن را گرفت و شروع به سخن گفتن کرد که متن گپ وگفت به شرح زیر است: – الو، تو کی هستی! – آقای ظفرعلی؟ – بله، کی هستی؟ – از روزنامه قانون مزاحم می شوم. – کی!!!!!!!؟ – از روزنامه قانون مزاحم می شوم. – کجا!؟ – از روزنامه قانون مزاحم می شوم. – آقا رضایی! – خبرنگار هستم – بله، چه کار داری؟ – خانواده تان را پیدا کردید؟ کسی به شما سر می زند؟ – نه؛ خانواده ای نمانده که سر بزند. کسی نیست. – وضعیت تان در کهریزک مناسب است؟ – نه، چه وضعیتی؟ چه خوبی؟ اینجا بدتر است! – به شما رسیدگی می شود؟ – نه، مریض هم شدم. حالم خوب نیست. دارم می میرم. به من مرخصی نمی دهند. – نامه ای برای کمک ننوشتید؟ – نه، کسی کمک نمی کند. کسی نیست. چرا نمی آیید به من سر بزنید؟ این پایان صدای ظفرعلی و بغضی است که از پشت تلفن شکست. ماجرای آرزوی مرگ یک جانباز هنوز هم «تنها آرزویش مرگ است!» این جمله غلامعلی ظفرعلی، جانباز دفاع مقدس ایران و از تبار افغان هاست. او در بی خیالی مسئولان، توسط یک خبرنگار (خبرگزاری مهر) کشف شد. ظفرعلی سال ها برای فشاری که دنیا بر او وارد کرد، به یک حمام متروکه در حاشیه شهرستان ورامین پناه برد ولی با پیگیری های «غیردولتی» وی به کهریزک انتقال پیدا کرد. این که چرا یک جانباز باید در کوچه، خیابان یا کهریزک آرزوی مرگ کند، خود تامل برانگیز است ولی نکته دردناک تر فراموشی است که این روزها بیشتر از گذشته، روح ظفرعلی را آزار می دهد و نمکی بر زخم کالبد رنجور او شده است. دریغ شادی از ظفرعلی چرا ظفر علی از شادی روز جانباز، تبریک های مختلف، بنرهای فراوان، هدایای گرانقیمت و هزاران موهبت دیگر هیچ سهمی نبرده است؟ مگر وی برای دفاع از این مرز و بوم نجنگیده است؟ مگر وی سلامتی خود را در راه دفاع از انقلاب اسلامی فدا نکرده است؟ مگر وی از جانب نهادهای رسمی ایران، جانباز این نظام محسوب نشده است؟ پس این همه کم لطفی از کجا منشا گرفته است؟ ظفرعلی نیز برای آرمان هایش و برای علاقه ای که به اسلام و ایران داشته ، به میدان آمد. مانند تمام لشگر فاطمیون که امروز برای دفاع از حریم حرم و حفظ محور مقاومت وارد عرصه شده اند. ماجرا از کجا رو شد خبرگزاری مهر در تاریخ ۱۳ مرداد ماه سال ۹۰ به واسطه یکی از اهالی روستای عباس آباد ورامین از روزگار ناخوشایند جانبازی با ۷ ماه و ۲۳ روز سابقه حضور در جبهه اطلاع پیدا می کند. ظفرعلی قصه ما که آن روزها ۴۸ سال داشت، از ناحیه دو چشم نابینا و نان خشک و غذای همسایه ها قوت لایموت وی بود. بعد از به تصویر کشیدن این بی خیالی مسئولان و زمانی که رسانه های مختلف مطلع می شوند، بنیاد شهید در تاریخ ۲۳ فروردین ۱۳۹۱ و در برابر گزارشی که اقدام به روایت تلخ زندگی این مرد کرده است، جوابیه ای داده و مدعی می شود: «بر اساس بررسی های به عمل آمده نامبرده به دلیل نداشتن شرایط منطبق با مصادیق جانبازی و عدم احراز شرایط جانبازی تحت پوشش این بنیاد قرار نمی گیرد و بنیاد شهید و امور ایثارگران قانونا قادر به ارائه خدمات به ایشان نیست!» حذف ظفرعلی! مسئولان وقت که طبق روال، هر روشنگری را همسویی با رسانه های بیگانه معرفی می کنند، با حذف اصل بحران موجود می گویند: «لازم به ذکر است در شایعه پراکنی های اخیر برخی پایگاه های خبری همسو با رسانه های خارجی عمل کرده اند که این امر تنها موجب خدشه دار شدن شان و منزلت جامعه معظم ایثارگری خواهد شد.» گریه فرمانده ایرانی برای سرباز افغان! خبرگزاری مهر در پاسخ به این فرافکنی توضیح می دهد: «مشکلات زندگی و معیشت جانباز ظفرعلی به قدری دلخراش است که فرمانده گردان مقداد (فرمانده ظفرعلی در جبهه) بر آن شد در تماس با خبرگزاری مهر مشکلات این جانباز افغانی را منعکس کند. در توضیحات بنیاد شهید ذکر شده است که بر اساس اعلام سپاه ورامین این رزمنده مدارکی دال بر جانبازی نداشته و برای بنیاد شهید احراز جانبازی آقای ظفرعلی امکان ندارد؛ در حالی که در تاریخ ۶۲/۱۰/۲ سپاه ورامین طی گواهی اعلام کرده است که غلامعلی ظفرعلی به علت موج گرفتگی مجروح شده است. رضا باصری، فرمانده این جانباز نابینا به مهر گفت: روز گذشته وقتی گزارش مهر را برای ظفرعلی در حمام متروکه خواندم، گریستم و از خبرگزاری مهر تشکر کرد و گفت: حالا چه می شود؟ نکند وضع من بدتر شود؟ باصری گفت: این که بنیاد شهید اعلام کرده این رزمنده جانباز نیست، صحت ندارد. چون ظفرعلی کمیسیون پزشکی رفته و ۳۰ درصد جانبازی موقت گرفته است. جانبازی موقت یعنی این که امکان دارد درصد مصدومیت جانباز بیشتر شود و اگر امروز به کمیسیون برود صد درصد ۷۰ درصد جانبازی اش احراز می شود. وی افزود: پرونده جانبازی این رزمنده همراه با تمامی مدارک در سپاه ورامین موجود است. در ضمن نامه ای هم همرزمانش به فرمانده بسیج و سپاه کشور نوشته اند تا مشکلاتش برطرف شود.» خیال خام مسئولان روزنامه تهران امروز در تاریخ ۱۵ مرداد ۹۱ گزارشی دیگر از حال و روز وخیم ظفر علی تهیه می کند. گزارشگر این رسانه می نویسد: «حجت الاسلام مصطفی پورمحمدی (رئیس وقت سازمان بازرسی کل کشور) قبل از حضور در همایش نشست اعضای شوراهای اسلامی شهرستان های استان تهران با سازمان بازرسی در شهرداری کهریزک سری هم به آسایشگاه کهریزک زد. برایم مهم نبود که نیت پورمحمدی تبلیغاتی است یا نه و من تنها به این امیدوار بودم که بتوانم وی را با ظفرعلی رو در رو کنم. وقتی پورمحمدی در محاصره مدیران آسایشگاه کهریزک در حال بازدید بود، کنارش رفتم و گفتم: حاجی جان اینجا یک جانباز افغانی است که می خواهد شما را ببیند. رئیس سازمان بازرسی هم گفت: حتما او را می بینم. نویسنده ادامه می دهد: «به هر زحمتی بود توانستم پورمحمدی را به داخل اتاق ظفرعلی هدایت کنم. ماجرای ظفرعلی را برای حجت الاسلام پورمحمدی توضیح دادم و گفتم بنیاد شهید در حق این جانباز کوتاهی کرده است. هر چند رئیس سازمان بازرسی حواسش پی چیز دیگری بود ولی ظفرعلی با صدای بلند گفت: حاجی من را از اینجا خلاص کن. می خوام دوباره به ورامین برگردم. می خواهم اینجا نباشم. پورمحمدی هم به مدیر آسایشگاه کهریزک گفت: به مشکلات این جانباز گوش کنید!» شاید آن دوران پورمحمدی تصور می کرده مسئولان آسایشگاه برای سخنان وی احترام ویژه ای قائل هستند و با یک جمله، ظفرعلی قصه ما را درمان و مداوا می کنند ولی به نظر می رسد، خبر نداشت که همان سال ها برخی مسئولان به فرمایشات بالاترین مقامات کشور نیز توجهی نمی کنند و سر باز می زنند چه برسد به یک سمتی که تنها عنوان زیبایی دارد! تصدیق گفته ما اوضاع نابه سامان این روزهای ظفر علی قصه ماست؛ مردی که این روزها خبر فساد های مالی بنیاد را می شنود و بیشتر حرص می خورد. ظفرعلی قصه ما تنها غصه ای که دارد، درد فراموشی است! دردی که هنگام گفت وگو با «قانون» به بغض تبدیل شد و با اشک بر زمین ریخت. تبعیض ممنوع پیشکسوتان همه عرصه ها را باید روی چشم گذاشت و ارزش نهاد ولی این عزیزان بیشتر از سایر بزرگان عرصه های مختلف جامعه نیاز به توجه دارند. کهریزک، مکانی محترم برای بزرگوارانی است که بنا به دلایل مختلف به آنجا پناه آورده اند ولی هیچ یک جانباز نیستند! آن هم جانبازی که از یک ملیت دیگر برای دفاع از کشور ما به این روزگار دچار شده است.»
پنجشنبه ، ۲۳اردیبهشت۱۳۹۵
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: آزادگان ایران]
[مشاهده در: www.badriyoon.com]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 103]
-
گوناگون
پربازدیدترینها