تبلیغات
تبلیغات متنی
محبوبترینها
قیمت انواع دستگاه تصفیه آب خانگی در ایران
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
پروازهای مشهد به دبی چه زمانی ارزان می‌شوند؟
تجربه غذاهای فرانسوی در قلب پاریس بهترین رستوران‌ها و کافه‌ها
دلایل زنگ زدن فلزات و روش های جلوگیری از آن
خرید بلیط چارتر هواپیمایی ماهان _ ماهان گشت
سیگنال در ترید چیست؟ بررسی انواع سیگنال در ترید
بهترین هدیه تولد برای متولدین زمستان: هدیه‌های کاربردی برای روزهای سرد
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1833321355
پروژه ائتلاف با تشریک مساعی عارف و لاریجانی نتیجه می دهد/تندروها به دنبال رقابت عارف و لاریجانی هستند/ - پایگاه خبری تحلیلی پویش
واضح آرشیو وب فارسی:پویش: تندروها قصد دارند که مسئله ریاست عارف و لاریجانی را سیاسی کنند. آنها نیک می دانند مسئله ائتلافی که در جریان انتخابات بین اصلاح طلبان و اصول گرایان معتدل حکمفرما بود، چنانچه در بحث ریاست هم ادامه پیدا کند، رقابت بین این دو کاندیدا از رقابت به ائتلاف تنزل پیدا خواهد کرد.مسئله ریاست مجلس اکنون به موضوعی دراماتیک بین منتخبان مجلس تبدیل شده است. طبیعی است که هر دو نامزد مطرح کرسی ریاست مجلس به دلیل سیمایی شبه کاریزما و ساخت هژمونی و جریان سازی سیاسی وزن و عیار خود را دارند و در میان هواداران خود از جایگاه مطلوبی برخوردار هستند. عیار عارف را با ایثار سیاسی که در انتخابات ریاست جمهوری 92 از خود نشان داد و همچنین به دلیل وجاهت سیاسی و موازنه مثبتی که بین تمامی نیروها و عناصر معتدل ایجاد خواهد کرد، می توان سنجید. از سوی دیگر لاریجانی به دلیل نقش آفرینی سیاسی و قاطعانه در جریان برجام و قوه بازدارندگی که در مقابل تندروهای پارلمان از خود نشان داد، به عنوان یک مرجع سیاسی در بین مجلسی ها و سیاسیون دو جریان قابل احترام است. طبیعتاً ویژگی های فوق الذکر انتخاب کرسی ریاست در این دوره پارلمان را سخت کرده است. حتی با نوع چینش و وضعیتی که فراکسیون های پارلمان دهم دارند، به راحتی نمی توان در مورد رای اعضای فراکسیون ها تحلیل قابل ذکری به دست داد. در لیست امید اما اصول گرایان معتدلی داشتیم که با نقاب اصلاح طلبی در انتخابات دور دوم به عرصه رقابت وارد شدند، این افراد آنگونه که گفته می شود رای خود را به لاریجانی خواهند داد. وضعیت اصول گرایان معتدل دیگر نیز مشخص است. از آن سوی طیف مستقلین به دلیل هویت سیاسی نامشخص، هیچ گونه تحلیل قطعی یا داوری سیاسی در مورد رای شان نمی توان سامان داد. حتی برخی از عناصر اصلاح طلب سنتی نیز اعلام کرده اند که به لاریجانی گرایش دارند. مجموع تحلیل های فوق نشان می دهد که حداقل تا این لحظه، انتخاب کرسی ریاست تبدیل به معمای پیچیده ای شده است که فقط در روز رای گیری باید از قطعی بودن این که ردای ریاست به تن چه کسی خواهد نشست، باخبر شد. در این باره با «مصطفی درایتی» عضو سابق جبهه مشارکت به گفت وگو نشستیم که این گفت و گو از نظر شما می گذرد. در نشست فراکسیون های امید و اصول گرایان که به میزبانی دولتی ها برگزار شد، سرلیست اصلاح طلبان جلسه را به نشانه اعتراض آنگونه که در خبرها آمده بود ترک کرده است، آیا ترک جلسه را می توان این گونه تفسیر کرد که عارف از حمایت جانبی دولت از رئیس فعلی پارلمان ابراز نارضایتی کرده است؟ تحلیل این رفتار از سوی عارف سخت است. آنچه مسلم است این است که دولت نیز از برنامه یا هر نوع سازوکاری که به ائتلاف بین این دو بینجامد، حمایت خواهد کرد. مطمئناً نگاه دولت با تدابیری که اتخاذ خواهند کرد، نگاه تبعیض آلود سیاسی نخواهد بود. گفته می شود که رای طیف مستقلین به حساب لاریجانی خواهد رفت، از طرفی تعداد کرسی هایی که در اختیار فراکسیون امید است بیشتر از کرسی هایی است که در اختیار فراکسیون اصول گرایان است. اگر انتخاب رئیس را بشود به فراکسیونی نسبت داد که اکثریت مجلس را در اختیار دارد، در این صورت باید عارف را رئیس آتی پارلمان قلمداد کرد. از سویی تحلیل ها از قوت گرفتن ریاست دوباره لاریجانی خبر می دهد، با توجه به ترکیب سیاسی مجلس و وضعیت فراکسیون های سه گانه مجلس، تحلیل شما از انتخاب رئیس آینده مجلس چیست؟ ترکیب مجلس را می توان یک ترکیب ژله ای قلمداد کرد؛ این ترکیب حالتی روان دارد. صحبت سر این است که به صورت معمول قابل پیش بینی است که اکثریت مجلس تمایل خود را به عارف نشان دهند. به صورت طبیعی شاید این مسئله با جهت گیری عمومی مردم سازگاری بیشتری داشته باشد. بالاخره آقای عارف سرلیست اصلاح طلبان بوده و در ضمن رای اول تهران را نیز به خود اختصاص داده و این پیروزی کم چیزی نیست و نمی شود به راحتی از کنار آن گذشت. به صورت طبیعی آدم تصور می کند که شاید مناسب تر هم باشد. اما خوب بالاخره مسائلی هم از جهت مصلحت اندیشی مطرح است. این مصلحت اندیشی ها هم که مخصوص لابی های داخل مجلس است که هر کدام از این دو کاندیدا بتوانند رای قابل قبولی را از طرف حامیان خود جذب کنند، به صورت طبیعی ریاست مجلس را خواهند داشت. اما مهم ترینش این است که به نظر من در یک ارزیابی و تعامل منطقی تر این دو بنشینند و رایزنی کنند تا نتیجه ممکن را به دست دهند. مطمئناً تا قبل از آغاز به کار مجلس دهم با تقسیم کاری که این دو بر سر ریاست مجلس، هیات رئیسه و بحث کمیسیون ها در آینده ترتیب خواهند داد، می توانند به یک همگرایی سیاسی برسند. نتیجه این کار می تواند نویدبخش این مسئله باشد که مجلس آینده که قرار است مجلسی اعتدالی و به دور از تندروی باشد، بیش از پیش خود را نمایان سازد. بالاخره نمایندگانی که در این دوره از انتخابات وارد مجلس شدند، به شکل سازمان یافته ای نبودند؛ در مجموع ما شاهد نوسانات زیادی در سازماندهی نیروها و کاندیداها در کل کشور بودیم. با جاذبه ای که این دو نفر از خود نشان داده اند، می توانند کلیت مجلس و اکثر قریب به اتفاق نمایندگان را برای پیشبرد برنامه های دولت، برجام، منافع ملی و سیاست های کلی نظام همراه کنند. نمی شود به صورت کامل خط کشی سیاسی در درون پارلمان انجام داد و گفت که این تعداد نماینده مربوط به اصلاح طلبان است و این تعداد نماینده مربوط به اصول گرایان است و این تعداد نماینده متعلق به مستقلین هستند. اگر بناست که این مجلس مجلسی معتدل و به دور از حواشی باشد، باید کلیت مجلس را با برنامه های توسعه محور و آنچه دولت روحانی به دنبال آن است همراه کرد تا آنچه که ویژگی های یک مجلس اعتدالی است، به وضوح برجستگی خود را نشان دهد. طبیعی این است که اگر جریان اصلاحات یا لیست امید افراد پا به میدانش به آن حد نصاب کامل برسد، طبیعتاً عارف از شانس بیشتری برخوردار خواهد بود. ولی اگر مقداری این ترکیب شبهه انگیز باشد، آن وقت است که ما با وضعیت متفاوتی روبه رو خواهیم شد. به هر صورت این مسئله در درجه دوم اهمیت قرار دارد، در آینده خواهیم دید که نقش عارف به صورتی شفاف مشخص خواهد شد و آنچه مطالبه و خواست عمومی تحول خواهان است تحقق پیدا خواهد کرد و همین طور آقای لاریجانی هم با رایزنی هایی که با جریان اصلاح طلبی و بدنه دولت انجام خواهند داد، نقش و کارکرد خود را مشخص خواهد کرد. اما در کل اظهار نظر شخصی در مورد کرسی ریاست مجلس دهم سخت و دشوار است. در حال حاضر از گمانه زنی ها و مواضع جریان ها و گروه های سیاسی این گونه مستفاد می شود که در موضوع ریاست، صحبت از «ائتلاف» یا «تفاهم» است نه «رقابت». مشخصاً بفرمایید که مضمون و ماهیت این «تفاهم» چیست و از چه مکانیسم هایی برخوردار است؟ به هر حال موضوع ائتلاف شکلی از رفتار جدید سیاسی در این مرحله از کار است. طبیعتاً این ائتلاف در مجلس آینده باید به شکلی منطقی تر خود را نشان دهد تا اهداف کلی که مدنظر این دو جریان است، کار خود را پیش ببرد. در نظر داشته باشید که شخص آقای لاریجانی هم در قم مورد حمایت لیست امید بودند. اول اینکه ریشه این ائتلاف که در حال حاضر مطرح است، به پیش از برگزاری انتخابات برمی گردد. در آنجا این ائتلاف به صورتی نانوشته مشخص بود، وجوهات آن در شهرستان ها و مخصوصاً در تهران به شکل عیان تری خود را نشان داد. در بحث و پروژه یارگیری از طرف مقابل ـ یارگیری از اصول گرایان معتدل ـ آنچه نمود بیشتری داشت، بحث ائتلاف بود. این مسئله حتی با واکنش تندروها هم مواجه شد و آنها این برداشت یا محاسبه را پیش خود انجام دادند که جریان اصلاحات به دلیل نداشتن نیرو و عدم سازماندهی تشکیلاتی، دست نیاز به سوی اصول گرایان دراز کرده است، یا به نوعی از آنان گدایی سیاسی کرده است، در حالی که تندروها به این مسئله فکر نکردند و نمی خواهند فکر کنند که جریان ریشه دار اصلاحات که دارای پشتوانه و گرانیگاه اجتماعی گسترده از سوی مردم است، تمامی ژنرال ها و افراد باتجربه سیاسی خود را در جریان رد صلاحیت ها از دست داد و این جریان بزرگ سیاسی، کاندیداهای اصلی اش بدون هیچ ناخالصی دیگر در سراسر کشور، به 80نفر هم نرسید. این در حالی بود که اصول گرایان بیش از سه هزار نیرو در سراسر کشور و در رقابت با اصلاح طلبان را بسیج کرده بودند. زمانی که در مجلس آینده این اتفاق رخ دهد که تندروها دست بالاتر را نداشته باشند و بتوان آنان را در انزوای سیاسی فرو برد، این بدین معناست که ائتلاف خودبه خود عملی شده است. مطمئناً اگر بحث رقابتی هم بین این دو تا وجود داشته باشد، رقابت به معنای مرسوم سیاسی کلمه نیست و نخواهد بود. جنس و ماهیت این رقابت با توجه به تبادل افکار و آرای نمایندگان درون پارلمان، ذیل یک همگرایی سیاسی و با هدف ایجاد موازنه مثبت بین گروه ها و فراکسیون های ائتلافی خواهد بود. دست آخر اینکه امیدوارم پروژه ائتلاف با یک تشریک مساعی گسترده و فرزانگی که این دو بزرگوار از خود نشان خواهند داد، بتواند نتیجه دهد. تندروها در حال حاضر، هر دو سر این ائتلاف را نشانه گرفته اند؛ این جریان در صدد است این گونه لاریجانی را در مظان اتهام قرار دهد که او در هر حالتی با سیاست های دولت و به زعم آنان ـ قانون گریزی های دولت ـ همراهی خواهد کرد و از طرفی عارف را در منظومه ای از سیاست و اتهام قرار می دهد که مجلس مطلوبش، مجلسی است که رئیس جمهوری را با پرسش مواجه نکند و برای وزرای دولت مصونیت سیاسی قائل می شود و از استیضاح آنان پرهیز می کند، آیا تندروها از بازآفرینی مجلسی همانند مجلس پنجم مشکل دارد و آن را نافی سیاست های تندروانه خود می دانند؟ تندروها قصد دارند که مسئله ریاست عارف و لاریجانی را سیاسی کنند. آنها نیک می دانند مسئله ائتلافی که در جریان انتخابات بین اصلاح طلبان و اصول گرایان معتدل حکمفرما بود، چنانچه در بحث ریاست هم ادامه پیدا کند، رقابت بین این دو کاندیدا از رقابت به ائتلاف تنزل پیدا خواهد کرد. در مرحله دوم هم چنانکه اشاره کردید، برجام و دولت از جمله مشترکات و تشریک مساعی این دو نامزد ریاست مجلس است. این دو وجه را اگر در نظر بگیرید می دانید که سوژه ای است که متعلق به تندروها نیز هست. در مورد برجام تندروها همچنان دلواپس تر از گذشته هستند و در این مورد به هیچ صراطی مستقیم نیستند. از سوی دیگر از بنیاد با دولت روحانی هم مشکل داشته ودارند. آنها می دانند که برجام کاسبی شان را به هم ریخته است و از سوی دیگر دولت روحانی کوچک ترین مماشاتی با تندروها نخواهد داشت. در آینده و با آغاز به کار مجلس دهم خواهیم دید که این مجلس بهتر و بیشتر از هر مجلسی همگرایی سیاسی با یکدیگر خواهند داشت. این مجلس وقتی به ترکیب سیاسی اش نگاه می کنیم، اهل جاروجنجال و هوچی گری نیست و در کمیسیون های مختلف درون مجلس به کار کارشناسی در حوزه های مربوطه خواهند پرداخت. بحث ریاست مجلس خواسته یا ناخواسته به چالش و موضوع مناقشه برانگیزی میان اصلاح طلبان و اصول گرایان معتدل تبدیل شده است. با توجه به این که موضوع ریاست مجلس را ابتدا تندروها به آن دامن زدند، آیا ما اسیر شانتاژ رسانه ای تندروها شده ایم و در اینکه آنها این موضوع ائتلافی را به فضایی رقابتی بین این دو کاندیدا حداقل تا اینجای کار تبدیل کرده اند، موفق می دانید؟ تصورم این است که تندروها به دنبال این هستند، خبری که در عرصه عمومی با انعکاس روبه رو شده را به میدان چالشی برای پیشبرد برنامه های خود تبدیل کنند. تندروها انگیزه ای جز این ندارند تا با منفی و سیاه جلوه دادن فضا، وضعیت آرامش گونه موجود را تغییر دهند. دو جریان و دو فراکسیون مطرح یعنی فراکسیون امید و اصول گرایان معتدل باید مراقب باشند که اسیر جنگ روانی تندروها نشوند. حقیقت مسئله اینجاست که آنها با شکست سختی که در انتخابات اخیر خوردند، به دنبال تلافی هستند و قطعاً تلافی کردن آنها وارد شدن به منظومه رقابت با هر فرم و برنامه ای نیست، بلکه آنها با حوادث ساختگی این چنینی سعی دارند فضا را غبارآلود کنند. برای اینکه حیات سیاسی تندروها در جو متشنج سیاسی است. باید سعی کرد که کلیت پارلمان را از منظومه رقابتی که خواست و مطالبه تندروها است به در آوریم و تاکتیک ائتلاف را به عنوان یک راهبرد اساسی و استراتژیک در درون پارلمان نهادینه کنیم. در چنین شرایطی می توان امیدوار بود که معادله هایی همچون کرسی ریاست پارلمان، هیات رئیسه و انتخاب کمیسیون ها را با آرامش خاطر بیشتر حل کرد و پارلمان مورد نظر بزرگان سیاسی دو جناح را سامان داد.
پنجشنبه ، ۲۳اردیبهشت۱۳۹۵
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: پویش]
[مشاهده در: www.puyesh.net]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 123]
-
گوناگون
پربازدیدترینها