واضح آرشیو وب فارسی:ایسنا: چهارشنبه ۱ اردیبهشت ۱۳۹۵ - ۱۲:۴۰
زمانی که محوطه بدترین حادثه هستهای جهان برای حدودا 30 سال متروکه رها میشود، چه چیزی رخ میدهد؟ به گزارش خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا)، به نقل از خبرگزاری فرانسه، در مورد چرنوبیل، فرصت منحصر به فردی برای پی بردن به چگونگی بازیابی حیات وحش در این منطقه حفاظت شده بزرگ فاقد انسانها و آلوده به تشعشعات پدید آمده است. دنیس ویشنوسکی زیست شناس منطقه به اصطلاح ممنوعه چرنوبیل در خلال دیدارش از این منطقه در حالیکه گلهای از اسبهای وحشی برای یافتن غذا در جست و جو بودند به این خبرگزاری گفت: زمانی که مردم اینجا را ترک کردند طبیعت بازگشت. شاید بعضی از افراد متعجب شوند چگونه بخش شمالی اتحاد شوروی سابق و جایی که بخشی از این تاسیسات در 26 آوریل 1986 منفجر شد و ابرهای سمی که از سوئد تا یونان میرسد را پراکنده ساخت بتواند اصلا میزبان هرگونه شکل حیات شود. حدود 30 نجات دهنده دلیر در هفتههایی که طول کشید تا گداخت راکتور شماره 4 کنترل شود و منطقه ممنوعه 2800 کیلومتر مربعی تعیین شود، جان باختند. سازمان بهداشت جهانی در سال 2005 برآورد کرد که در نهایت 4 هزار نفر ممکن است از بیماریهای ناشی از تشعشعات جان دهند، رقمی که گرین پیس از آن به عنوان ناچیز انگاری فاحش انتقاد کرد. ویشنوسکی میگوید: حیوانات امروزی در منطقه ممنوعه ممکن است طول عمر کمتر و زاد و ولد کمی داشته باشند اما تعداد و گوناگونی آنها به میزانی در حال رشد است که از مدتها قبل از سقوط اتحاد شوروی در 1991 دیده نشده است. وی ادامه داد: تشعشات همیشه اینجا وجود دارند و تاثیرات منفی خود را میگذارند. اما این تاثیرات منفی چشم گیرتر از فقدان مداخله انسانی نیستند. با از بین رفتن سریع جنگلهای محلی سرخ – 10 کیلومتر مربع از درختان کاخ از تشعشعاتی که به این منطقه نفوذ کرد، پژمرده شدند – پرندگان، جوندگان و حشرات مختلفی از بین رفتند. با گذشت زمان ، درختان این جنگل انداخته شدند و درختان سالمتر در جای آنها رشد کردند. این منطقه ممنوعه تحت نظارت ارتش قرار گرفت تا مردم محلی را برای سلامتی آنها از آنجا دور نگه دارد و هنگامی که چند صد نفر از افراد مسن درطول دهها سال به آرامی به این مناطق بازگشتند چیز عحیبی در طبیعت به آرامی پدیدار گشت. از یک طرف گونههای وابسته به محصولات آدمی و زبالههای تولیدی ناپدید شدند. لک لکهای سفید ، گنجشک ها و کبوترها خاموش شدند و دیگر آسمان را از حضور خود پر نکردند. از سوی دیگر گونههای بومی که دراین منطقه سرسبز سالها قبل از این فاجعه خود نمایی میکردند ، دوباره ظاهر شدند. این گونهها شامل گوزن شمالی، گرگ، خرس، عقاب دم سفید و بسیاری دیگر از این گونه ها میشود. یکی از آزمایشهای جسورانه در سال 1990 انجام شد در آن زمان تعدادی از آسیب های پرزوالسکی رو به انقراض به این منطقه متقل شدند تا مشاهده شود آیا میتوانند در این منطقه ریشه بگیرند. آنها با اشتیاق این کار را انجام دادند و اکنون حدود یکصد عدد از آنها در مزارع باز مشغول چرا هستند. از نظر ویشنوسکی این بازگشت یک رنسانس محیطی است. با این حال دیگر دانشمندان محتاطتر هستند. تیم موسیو پروفسور علوم زیست شناسی در دانشگاه کارولینای جنوبی و رئیس تیمی که تحقیقات بلند مدتی را در زمینه گوناگونی زیستی در چرنوبیل انجام دادهاند در این باره گفت که دامنه گونهها تعداد جانوران و بقایشان درچرنوبیل نسبت به مناطق غیر آلوده به ویژه در نقاط بحرانی که تشعشعات زیاد است، کمتر است. وی گفت: پروانه و پرندگان به طور خاص به نظر میرسد که تاثیر بیشتری به آنها گذاشته شده است. موسیو ادامه داد: زمانی که حصاری اطراف منطقهای میکشید روشن است که بعضی از حیوانات فرصت رشد دارند اما چون آنها دیده میشوند به معنی این نیست که آنها به اندازهای که باید رشد کردهاند با اینکه شاهد تنوع زیستی که به طور معمول وجود دارد هستیم. وی در پایان گفت: تضاد عمیقی بین چرنوبیل پیش از فاجعه و چرنوبیل 30 سال پس از آن وجود دارد. این حیوانات احتمالا تنها پیامد مثبت فاجعه وحشت ناک چرنوبیل است. انتهای پیام
کد خبرنگار:
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: ایسنا]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 20]