واضح آرشیو وب فارسی:ایسنا: سهشنبه ۳۱ فروردین ۱۳۹۵ - ۱۴:۵۸
فاجعه هستهای چرنوبیل یکی از بدترین فجایع مربوط به صنعت هستهای در جهان است که در آوریل 1986 رخ داد. بر اثر این حادثه طبق برآورد سازمان بهداشت جهانی 4 هزار نفر به دلیل بیماریهای ناشی از تشعشعات جان باختند. به گزارش خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا)، پایگاه خبری 10 نیوز به بررسی وقایع زمانی این حادثه پرداخته است: جدول زمانی فاجعه چرنوبیل فوریه 1986 ویتالی اسکلیاروف وزیر انرژی و برق رسانی اوکراین به مجله ساویت لایف میگوید که احتمال گداخت در نیروگاه انرژی هستهای چرنوبیل یک در 10 هزار سال است. 25 آوریل 1986 متصدیان این نیروگاه آماده آزمایشی شدند تا ببینند سیستم خنک کننده آبی در حادثه از دست دادن انرژی کامل چگونه عمل میکند. 26 آوریل 1986 این آزمایش در ساعت 3:04 1:23 بامداد آغاز میشود. 56 ثانیه بعد، فشار به شکل بخار در راکتور شماره 4 ایجاد میشود. این فشار موجب انفجاری شد که دریچه هزار تنی که عناصر سوختی بی ثبات را پوشش میدهد را از جا درآورد. تشعشعات بلافاصله در فضا منتشر میشوند. به محض این که اکسیژن به داخل راکتور وارد میشود ، آتش گرافیتی آغاز میشود. واکنشهای شیمیایی موجب دومین انفجار میشوند و سقف ویران راکتور شماره 3 را به آتش میکشاند. در همین هنگام، الکساندر آکینهون مهندس مسئول شیفت شب هنوز فکر نمیکند که قلب مرکزی راکتور آسیب دیده است. وی میگوید راکتور خوب کار میکند ما هیچ مشکلی نداریم. آکینهوف متعاقبا بر اثر بیماریهای ناشی از تشعشعات می میرد. 30 آتش سوزی جداگانه گسترش مییابد . زنگ خطر در ایستگاه آتش نشانی محلی به صدا در میآید. در ساعت 1:45 بامداد آتشنشانان سر میرسند. آنها چیزی درباره تشعشعات نمیدانند و هیچ گونه لباس محافظی به تن نکردهاند. گریگوری خمل راننده آتشنشان بعدها به خاطر آورد: ما دیدیم که گرافیتها در همه جا ریخته شدهاند. من به یک تکه از آن ضربه زدم. یک آتشفشان دیگر قطعهای از آن را برداشت و گفت داغ است. هیچ یک از ما هیچ تصوری درباره تشعشعات نداشتیم. همکاران من کولیا، پراویک و دیگران از نردبان این راکتور بالا رفتند. من هرگز آنها را دوباره ندیدم. در ساعت 3:12 بامداد زنگ خطر در یک پایگاه نظامی در داخل اتحاد شوروی به صدا در میآید. افسر مسئول تصمیم میگیرد تا نیروهایی را اعزام کند. آنها در ساعت 2 بعد از ظهر به کیف پایتخت اوکراین میرسند. در ساعت 5 صبح راکتور شماه 3 خاموش میشود. راکتورهای شماره 1 و 2 نیز 24 ساعت بعد متوقف شدند. 27 آوریل 1986 همچنانکه گروه های بیشتری از واکنش اضطراری وارد میشوند، کار تخلیه مردم از شعاع 6 مایلی اطراف نیروگاه آغاز میشود. 28 آوریل 1986 اتحاد شوروی برای اولین بار به طور علنی اعتراف میکند که حادثهای رخ داده اما اطلاعات کمی ارائه میکند. در یک نیروگاه هستهای سوئد پس از این که آزمایش رادیو اکتیویته کفشهای یک مهندس این نیروگاه مثبت اعلام شده زنگ خطر به صدا در میآید. منشاء این تشعشعات چرنوبیل بود. 1 مه 1986 با وجود انتشار گسترده تشعشعات، تظاهرات روز کارگر جشن کارگران همانگونه که برنامه ریcی شده بود در کیف و مینسک پایتخت بلاروس پیش میرود. مقامات اعتقاد دارند که با برگزاری این جشنها از وحشت عمومی جلوگیری میکنند. 14 مه 1986 میخاییل گورباچف دربارهی این حادثه به طور زنده از تلویزیون صحبت میکند. وی سپس صدها هزار نفر از افراد از جمله نیروهای ذخیره نظامی از همه بخشهای مختلف اتحاد شوروی را برای پاکسازی این منطقه بسیج میکند. این افراد با نام مامور تصفیه شناخته شدند. بسیاری از این افراد به وسیله بیماریهای مرتبط با تشعشعات مریض شدند و مردند. گورباچف در خاطراتش درسال 2006 میگوید، چرنوبیل شاید علت واقعی سقوط اتحاد جماهیر شوروی بود. انتهای پیام
کد خبرنگار:
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: ایسنا]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 13]