تبلیغات
تبلیغات متنی
محبوبترینها
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
قیمت انواع دستگاه تصفیه آب خانگی در ایران
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
پروازهای مشهد به دبی چه زمانی ارزان می‌شوند؟
تجربه غذاهای فرانسوی در قلب پاریس بهترین رستوران‌ها و کافه‌ها
دلایل زنگ زدن فلزات و روش های جلوگیری از آن
خرید بلیط چارتر هواپیمایی ماهان _ ماهان گشت
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1836339352
كلام و گفتار سعدي از منظر سعدي پژوهان معاصر
واضح آرشیو وب فارسی:ایرنا: كلام و گفتار سعدي از منظر سعدي پژوهان معاصر شيراز -ايرنا- شيخ مشرف‌الدين مصلح‌الدين سعدي شيرازي شاعر و نويسنده پارسي گوي ايران زمين كه بيشتر به خاطر نظم و نثر آهنگين ، گيرا وقوي در دو آثار منظوم و منثور گلستان و بوستان آوازه جهاني پيدا كرده ، كلام و گفتارش از منظر سعدي پژوهان معاصر از منزلت و جايگاه خاصي برخوردار است .
سعدي پژوهان سالانه در نشست هايي علمي كه به مناسبت بزرگداشت اين شاعر تواناي كشورمان در اوايل ارديبهشت ماه هر سال در گوشه و كنار ديار فارس و ايران و نقاط مختلف دنيا برگزار مي شود به ژرف انديشي سعدي شيرازي نزد افكار عمومي جهانيان مي پردازند.اول ارديبهشت در تقويم ملي ايران به نام يادروز بزرگداشت سعدي نامگذاري شده است. اصغر دادبه استاد برجسته فلسفه و ادبيات پيرامون زيباشناسي و زيباخواهي سعدي، مي گويد : تاكيد سعدي بر زيبايي با زيبايي در ديدن و شنيدن قوام مي يابد.اين سعدي پژوه با بيان اين مطلب كه در اين جهاني كه زندگي مي كنيم جهان نسبيات است و جهان ديگر مطلق است معلوم است كه زيبايي عامل عشق است.وي با بيان اينكه سعدي دائم افكار مفتيانه صادر كرده و در 20 مورد اين اتفاق افتاده است جريان زيبايي را در سروده هاي سعدي مورد اشاره قرار مي دهد و ابراز مي دارد كه گرچه زيبايي در اين عالم يك سطح و يك عمق دارد، از ديدگاه سعدي اين جهان مجاز است كه پشت آن جهان حقيقت قرار دارد، در نتيجه آنچه اين بزرگان مي خواستند روي آن تاكيد كنند اين مساله است و سعدي نيز بر اين تاكيد داشت.دادبه با بيان اينكه زيبايي ظاهري بايد حكايت از زيبايي باطني فرد كند مانند اين افلاطون هم در جمهور بيان مي كند و سعدي هم مكرر به اين موضوع اشاره كرده است.اين سعدي شناس با ابراز اينكه در فرهنگ ما هميشه تعليم در كنار تربيت بوده است، ادامه داد: از اين جهت، زيبايي به درد آدم شدن مي خورد به اين شرح كه دو شيوه را بزرگان هم تاكيد مي كنند.وي تاكيد بر تزكيه را حاصل نگاه بزرگاني چون سعدي دانسته و مي افزايد : ديدن زيبايي و شنيدن زيبايي نكته ايست كه در فرهنگ ما سابقه ديرين دارد و آنچه از آن تعبير نظربازي مي شود مورد اشاره قرار مي گيرد.وي با بيان اينكه شنيدن زيبايي به سماع منجر مي شود، بيان كرد: محصول شنيدن زيبايي به وجد آمدن است. آنچه كه سعدي بر اين شيوه زيبايي تاكيد كرده است. خلاصه سخن سعدي اين است كه ديدن و شنيدن زيبايي عامل تزكيه باطن است.دكتر جعفر مويد شيرازي ديگر سعدي پژوه معتقد است : همه ما از شعر سعدي لذت مي بريم اما نمي دانيم كه سعدي چه اندازه سوز و گداز كشيده است.اين سعدي پژوه، ادامه مي دهد: يكي از مواردي كه در بوستان درباره آن سخن دراز مي شود و درازترين داستان بوستان هم هست داستاني است كه سعدي از سومنات هندوستان در كنتاب خود گنجانده است و اين قصه بسياري داستان به همراه خود دارد.وي تاكيد كرد: سعدي در اين نمونه از آثار جنبه داستاني را به جنبه تاريخي آن تقدم داده است ، زيرا سعدي با وجودي كه هيچگاه به هندوستان نرفته ولي سخن وري خود را به اين گونه اولويت مي دهد.مويد شيرازي افزود: به اين شكل بسياري از داستان هاي او خوانده ها و شنيده هاي او از كتابهاست منتها براي جذاب كردن آن و جاودانه شدن آن ها از اين جهت است كه اين ها را با شخصيت خود در مي آميزد اما اينها واقعيت هاي تاريخي نيست به اين خاطر درك آن براي ما مشكل مي شود. وي ابراز كرد: يكي از اين داستان ها كه با قطعيت مي شود خيالي دانست داستان سومنات است كه سعدي در اين داستان مي گويد من با بت پرست ها در بتخانه سر و كار پيدا كردم كه بين ما درباره يزدان پرستي بحث هايي مطرح شد.مصطفي مستور ديگر سعدي پژوه گفت: حكايات سعدي از سنت داستان نويسي كهن پيروي مي كند و محصول تخيل جمعي است.اين داستان نويس ادامه داد: حكايت هاي سعدي اينگونه نيست كه او درخانه اش نشسته باشد و از تخيلش حاصل شده باشد. اين نقطه تفاوت اصلي او با داستان مدرن است، زيرا در داستان مدرن نويسنده داستان را در تخيل خود خلق مي كند، در حالي كه داستان هاي گلستان سعدي محصول تخيل جمعي است.وي اضافه كرد: سعدي به اذعان ما منتهاي نظم شعر فارسي در درخشان ترين شكلش است افزون بر آن نثر سعدي موزون و خيال بر انگيز است. شايد هيچكس ديگري مانند سعدي در ادبيات نداشته باشيم كه نثر را با نظم آشتي داده باشد.مستور ديگر تفاوت سعدي با داستان نويسان مدرن را برشمرد و گفت: تفاوت ديگر داستان كهن و داستان مدرن در اين است كه تقريبا سه چهارم اين داستان ها بر داناي كل برپاشده و يك چهارم به شيوه اول شخص نوشته شده اند. از اين رو، گاهي سعدي خود را از زاويه اول شخص مي گذارد.وي افزود: داستان هاي كهن عموما پندگونه است درحالي كه امروز اين موضوع براي داستان نويس ضعف محسوب مي شود و لذا، تفاوت ديگر حكايت هاي سعدي با داستان امروز در اين است كه عموما در داستان كهن، گفته مي شود در حالي كه تصوير نمي شود.مستور، اشاره كرد كه در داستان امروز به سختي مي توان هدف نويسنده را جست در حالي كه در داستان هاي سعدي شخصيت ها در داستان هاي تيپ هستند و تيپ سازي مي شوند.اين نويسنده گفت: از نظر مضموني داستان هاي سعدي نمايش وضعيت انسان است ، انسان آنچنان كه هست.وي تفاوت سعدي با داستان نويسي مدرن را مورد اشاره قرار داد و گفت: چون انسان امروز پيچيده تر و غيرمعصوم تر شده است بنابر اين نبايد اهميت گلستان را در اين ببينيم كه با مختصات داستان نويسني امروز همراه نيست، زيرا، داستان هاي گلستان ساده و زيبا هستن و از همه مهمتر حاوي مفاهيم انساني هستند.مستور خاطرنشان كرد: داستان مدرن نشنيدن و تمايل به نشنيدن بحران هاي تنهايي و عدم ارتباط را پديد آورده و همين مي شود كه مضمون هنر معاصر مي شود.وي در پايان ابراز كرد: حكايت هاي سعدي دعوت به ارتباط هاي انساني و دعوتي عام براي زيست بهتر و نيكي و خوبي مي كند.احمد سميعي گيلاني پژوهشگر مي گويد : سعدي، خاكي و واقع بين و حافظ آسماني و آرماني است.اين پژوهشگر با موضوع مواجهه سعدي و حافظ در تبيين آن، توضيح داد: سعدي قاضي همدان را بخشايش پذير مي شناسد و حافظ واعظ را در جلوت و خلوت يكي مي خواهد و باري، آن دو، در يك نقطه به هم مي رسند، در عشق كه كيمياي هستي است و آدمي طفيل آن است.وي با تاكيد بر اينكه شاعرانگي در غزل سعدي زلال تر و ناب تر و در غزل حافظ صنعتگرانه است در بيان اين موضوع، ابراز كرد: آنجا كه حافظ مي گويد، «آن را كه خواندي استاد گر بنگري به تحقيق/ صنعتگر است اما لطف بيان ندارد» به صنعتگري نه تنها نظر خوش ابراز مي كند آن را لازمه شعر هم مي داند. به واقع، حافظ خود را صنعتگر آن هم صنعتگري قهار است.وي با اشاره به اين نكته كه زلالي و نابي غزل سعدي از اين جهت است كه او به خلاف حافظ از معلومات و تتبعات خود به ندرت بهره جسته است، افزود: مباحث معيشتي و معلومات و تتبعات و پراگماتيسم سعدي در گلستان بازتاب يافته كه آيينه پرماجراي اوست.سميعي گيلاني آفرينش يا انتخاب موضوع در شعر را از راه تداعي عنوان كرد و گفت: در شعر سعدي، تداعي مستقيم و نزديك به اذهان است و راه درازي را طي نمي كند، اما در شعر حافظ راه درازي مي پيمايد كه دور از اذهان و مهجور است.وي با بيان اينكه شمار غزل هاي سعدي و حافظ نزديك به هم است، افزود: سعدي و حافظ در انتخاب اوزان نيز هم سليقه اند، وزنِ به اصطلاح نامطبوع در غزل هاي آنان وجود ندارد، فرق بارز غزل هاي اينها در آن است كه ابيات سعدي بيانگر يك حال و تجربه عاطفي و هنري است.اين سعدي شناس، ادامه مي دهد: لحن صميمي و خودماني، در هر يك از اين شعرا شواهدي خوش و دلنشين دارد، از سويي قوت بيان در غزل هاي سعدي به ويژه در پيوند با معشوق بيشتر است.وي نشانه سبكي ديگر سعدي را خاكساري در قابل معشوق عنوان كرد و افزود: ايجاز حذف نيز در غزل هاي سعدي شواهد بارز دارد كه نمونه آنرا در غزل هاي حافظ نمي توان يافت و گاه ايجاز با ترفند، از جمله ترفندي نحوي، قرين است و گاه نيز اين ترفند به ياري عناصر آهنگ سخن انجام مي گيرد.منصور پايمرد ديگر پزوهشگر نيز مي گويد: اگر سعدي را پادشاه سخن مي‌دانيم، نمودش اين است كه بيش از هر كسي روح زبان فارسي را دريافته است و نبايد شك كرد كه كنايه‌هاي متداول زبان فارسي را سواي كنايه‌هايي كه خود ساخته، بيش از همه در آثار خويش به كار برده است. وي معتقد است كه درباره كاربرد كنايه در آثار سعدي كار درخوري نشده در حالي كه بايد فرهنگ كنايه‌ها در آثار سعدي منتشر مي‌شد، ما درباره سعدي بيشتر انشا نوشته‌ايم تا پژوهش و تحقيق. اين پژوهشگر افزود: در فرهنگ سعدي‌پژوهي كه دستاورد آقاي حسنلي است از 800 مقاله فقط 18 مقاله مربوط به زيباشناسي آثار سعدي است و در حالي كه به سعدي بايد بيشتر از منظر فرم نگاه كرد تا محتوا. پايمرد گفت: سعدي از ميان آرايه‌هاي ادبي بيشتر به كنايه التفاط داشته و به‌صورت گسترده از آن بهره گرفته است و نگاه زيباشناسانه و خاص سعدي به مقوله كنايه بيش از توجه به معناي دور كنايه صورت ظاهري آن بوده كه براي بازي‌هاي زباني به كار گرفته است.مدير مركز سعدي شناسي هم معتقد است: سعدي در آثار خويش به عنوان «نوآوري» نمود مي‌يابد كه در انديشه تعالي فرهنگ جامعة خويش است. «نوآوري» كه براساس تعابير گوناگون از چار چوب‌هاي سنتي در هر زمينه فراتر مي‌رود، در صدد ايجاد ارزش‌هاي نوين و نيز احياي ارزش‌هاي فراموش شده با رويكردي تازه است.كوروش كمالي سروستاني گفت: سنت و نوآوري در ادبيات نيز همانند ديگر علوم، نقشي تعيين كننده در عرصه پيدايش آثار كلاسيك و مدرن ايفا مي‌كند چنانكه ماهيت ماندگار و فرازمان شاهكارهاي ادبي، ريشه در همين پويش مهم، يعني پديداري آثاري نوطراز بر پايه و شالوده سنت دارد. وي ادامه مي دهد: سنت متضمن آثار بزرگ و ماندگار هنري است و به واسطه آن يك اثر هنري از مقبوليت عمومي برخوردار مي شود و هيچ شاهكار ادبي و نويني، جز بر مبناي سنتي بزرگ و ريشه دار، نمي تواند استوار ماند و دوام يابد واين امر در پهنه ادب فارسي ، امري مسلم و انكار ناشدني است.وي با بيان اينكه تجربه ايران و ملل بزرگ جهان نشان مي‌دهد كه سنت و نوآوري دو جنبه استمرار فرهنگ يك قوم يا ملت است اضافه كرد: براي آنكه سنت استمرار يابد، بايد به مدد نوآوري، متحول شود و نوآوري تنها با عطف به يك سنت مفهوم مي‌يابد. وي ادامه مي دهد : نوآوري بي‌سنت و سنت نامتحول، فاقد عينيت تاريخي و اجتماعي است و از همين روست كه شاعران نامي و ماندگار در طول تاريخ در آثار خود، به مضامين سنتي اهميت و اساس كار خود را بر بازنگري هويت تاريخي قرار داده ، درآثار خود به دفاع از سنت پرداخته و اتهام ايستايي و واپس ماندگي را از چهره آن پيراسته اندو آنان سنت را زنده و پويا و هماهنگ با حركت پوياي دوران خود دانسته و بي‌توجهي بدان را ناممكن مي‌دانند .كمالي براين باور است كه شاعران نامي با بهره‌مندي از برآيند جريان ادبي گذشتگان ، شاهكارهاي دوران خود را خلق مي‌كنند ، بنابراين سنت به منزله واسطه زباني، فرهنگي و معنوي اقوام تلقي مي شود و توانمندي و انسجام اثر ادبي تا حد زيادي بدان وابسته است . وي مي گويد : اگر چه در هر نوآوري و بدعتي بايد از سنت فراتر رفت ، اما اين فراتر رفتن با نفي سنت تفاوت دارد. شاعران بزرگ و نامي اين سرزمين همچون سعدي، هم بر سنت ديرپا و غني گذشتگان استوارند و هم خود سنت آفرين مي شوند وگاه نيز در اين ميان برخي از اين شاعران به جهت غناي فرهنگي و انديشگاني خود نيز فراتر از دوران خود، به خلق آثاري دست مي‌زنند كه امروزه از آن با عنوان نوآوري انديشگاني شاعر ياد مي كنيم كه اين نوپردازي در درونمايه، زبان و بيان در همه آثار سعدي به ويژه در گلستان به وضوح قابل دريافت است.مدير مركز سعدي شناسي تاكيد كرد : سعدي به سنت‌هاي ادبي پاي بند است و تاثير آثار گذشتگان را در آثار وي به روشني مي توان يافت؛سنت‌هايي كه هويت فكري و فرهنگي ايراني ـ اسلامي داشته در آثار سعدي متجلي است.وي در ادامه به چند ويژگي نوآورانه در آثار سعدي اشاره كرده و مي افزايد : سعدي اصل ساده نويسي را كه يكي از اركان رمان عصر تجدد بود، در نثر خويش به كار گرفت و ايجاز را كه يكي ديگر از اين اركان بود، به يكي از بارزترين ويژگي هاي سبك روايي خويش بدل كرد و اين سبك روايي به ويژه در گلستان سعدي چنان مورد توجه قرار گرفت كه آن را به نوعي همان قصار گويي در غرب مي‌دانند؛ چنانكه بعدها آثار پاسكال و نيچه در اين امر سرآمد شدند.وي آشنايي زدايي را از ديگر ويژگي هاي نو آوري در آثار سعدي خواند و گفت: شگرد هنري سعدي در ساختار آثارش، موجب پديداري اشعاري ناب در تلفيق با انديشه‌هاي ظريف و حكيمانه شده است؛ از همين روست كه حتي اگر عبارتي، واژه‌اي و كلامي را پيش از اين بارها شنيده باشيم، اما در سخن ناب او، اين عبارت و كلام، تازه و نو مي‌نمايد .كمالي همچنين افزود: زبان سهل و ممتنع، رواني و سادگي كلام، بهره‌مندي از ايجاز به ويژه در پرداخت حكايت‌ها كه امروزه در داستان‌هاي كوتاه و ميني مال اساس كار است، نزديكي زبان شعر و نثر او به زبان قابل درك عموم مردمان، نزديك ساختن شعر به نثر و نمايش نيز از مقوله هاي نوآوري در آثار سعدي است. شايد به همين خاطر است كه منتقد نكته داني بر اين باور پاي مي‌فشرد كه « گلستان سعدي پر از داستان‌هايي است كه نمونه زيباترين داستان‌هاي كوتاه دنياست».مدير مركز سعدي شناسي با نقل قولي از ميلاني گفت: سده ها پيش از پيدايش زباني ملي در اروپا، ايرانيان از هويتي محكم و خود بنياد بر شالوده زبان فارسي برخوردار بودند و سعدي سهمي بي بديل در حفظ و حراست اين هويت و شالوده آن داشت. وي همچنين به گفته اي از ضيا موحد اشاره كرد و گفت: اگر فردوسي زبان فارسي را چون دژ مستحكمي براي دفاع از هويت ملي ايران پي ريخت، سعدي نقشي اساسي در حراست از اين دژ و استحكام و استغناي آن براي مواجهه با موج تازه‌اي از مخاطرات بازي كرد و موجب شد تا زبان فارسي در عصر جديد نيز ملاط پر انعطاف ، اما ديرپاي هويت ملي ايران بماند. بنابراين بر ماست كه سعدي اين شاعر زبان آفرين را نه طنين تاريخ و زبان آن روزگاران كه معمار زبان امروزمان بدانيم. وي ادامه داد: پس از ترجمه گلستان در قرن هفدهم ميلادي، شاعران و روشنفكران تجدد طلب غرب سعدي را هم‌كيش و هم سلك خود يافتند و از هوگو تا ديدرو همه نه تنها از او متاثر شدند، كه هر كدام در ستايشش مقاله‌اي نوشتند.اين سعدي پژوه ادامه داد: سعدي در آثار خويش به عنوان «نوآوري» نمود مي‌يابد كه در انديشه تعالي فرهنگ جامعة خويش است، «نوآوري» كه براساس تعابير گوناگون از چار چوب‌هاي سنتي در هر زمينه فراتر مي‌رود، در صدد ايجاد ارزش‌هاي نوين و نيز احياي ارزش‌هاي فراموش شده با رويكردي تازه است، با به كارگيري قدرت انتقاد به حل و فصل مسايل و مشكلات عملي موجود در جامعه مي‌پردازد، ديدگاه‌هاي نويني براي بِه‌ْ زيستي در جوامع انساني ارايه مي‌كند، از وضعيت موجود اجتماعي و سياسي انتقاد مي‌كند و مي‌كوشد تا با گذر از انديشه‌هاي رايج و سطحي، فرهنگ، بينش و هنر و انديشة مردمان را ترقي بخشد. او برآرمان‌هايي چون تعالي، مهرورزي، عدالت و برابري حقوق انساني تأكيد مي‌كند. مدير مركز سعدي شناسي خاطر نشان كرد: سعدي در آثارش در صدد خلق انديشه‌هاي نوين است، به مصلحت عمومي مي‌انديشد ، مشرب‌ها و بينش‌هاي گوناگون را به محك آزمايش مي‌نهد و براساس باورهاي هر گروه در صدد عرضه «شيوه نوين زندگي» توأم با مسالمت و بِه‌ْزيستي و كم آزاري است. وي ادامه داد:سعدي تعقل و تفكر را در امور جامعه، سياست، فرهنگ و زندگاني روزمره وارد مي‌كند و در آرمان شهر خويش، مردمان جامعه را به سوي‌خواسته‌ها و علايق آرماني راستين در مقابل علايق روزمره و گذرا هدايت مي‌كند، او به شناخت مشكلات و تعارضات اصلي اجتماع پرداخته، راه حل‌هايي بنياديني كه برگرفته از نوانديشي و علاقة ژرف وي به مردمان است، ارايه مي‌كندو عالمانه و صميمانه به «دردشناسي» اجتماعي دست مي‌يازد و پيوسته خواهان دگرگوني‌هايي در سطح اجتماع خويش است،چرا كه او شرايط موجود را با شرايط آرماني كه در بينش و ذهنيت خود دارد، مقايسه نموده، از درِ پند و اندرز بر آمده، مردمان را به سويي هدايت مي‌كند كه در جهان بيني وي، شرايط مطلوب‌تري را براي زيستن فراهم مي‌نمايد. در اين پويه عقل‌گرايي مهم‌ترين ويژگي شخصيتي اوست و در ساية چنين گرايشي است كه وي وضعيت نهادهاي موجود اجتماعي را انتقادپذير مي‌يابد.كمالي در پايان تاكيد كرد: سعدي به حقوق انساني، عدالت، مسامحه، نوع دوستي و انسانيت مي‌انديشد و درعلايق فكري و آرمان‌هاي نظري خويش، اين ويژگي‌ها را براي مردمان جستجو مي‌نمايد و شاه را عادل مي‌خواهد و رعيت را پاكدل.ميرجلال‌الدين كزازي ديگر سعدي پژوه گفت : تنها سعدي و فردوسي توانسته اند به زبان سرشتين پارسي راه ببرند و در آن شاهكار بيافرينند زيرا سروده هاي آنها نيازي به آرايه و بزك براي زيبايي ندارند.وي اظهار داشت: نوگرايي گسسته از سنت به هيچ پذيرفتني نيست؛ اگر ما تنها نوگرا باشيم گسسته از پيشينه تاريخ فرهنگ و انديشه نياكان خويش آن نوگرايي بي‌هيچ گمان آشوب‌گرايي خواهد بود.وي با بيان اين كه سنت به درختي مي‌ماند كه ريشه در دور جاي تاريخ دوانيده است اضافه كرد: اگر شاخه‌هاي نوبر اين درخت كهن نرويند آن درخت به ناچار خواهد افسرد و سر در نشيب نابودي خواهد نهاد و لذا نوگرايي همان شاخه‌هاي نو است كه بر آن درخت كهن مي‌رويد و از سويي مايه شادابي، شكفته‌گي و زندگي درخت مي‌شود از سويي ديگر درخت با زمينه‌هاي زمانه با نيازهاي نو پيوند مي‌دهد.كزازي افزود: آنچه سعدي در سخن پارسي كرده است پيوندي نغز، ناب، دو سويه، پويا، برازنده و سازنده در ميان ساختار و سوي‌مندي پديد آورده است.وي افزود: آموزه‌هاي سعدي يكي از بزرگترين و بنيادي‌ترين آموزه‌ها در اين روزگار بي‌فرياد است و روزگاري كه آشوب، گسست و بيگانگي با خويشتن است.وي با بيان اين كه در اين روزگار بيش از نياكانمان در روزگار ديگر به آثار سعدي نيازمنديم اظهار داشت: سعدي درخشان‌ترين، كامل‌ترين فرزندان ايران بوده كه به خوبي توانسته بي‌آنكه از ساختار بگسلد به سوي‌مندي دست يابد.كزازي افزود: پيش از سعدي، غزلسرايان غزل پارسي را تب و تاب و شور و شرار بخشيده بودند و پيش از سعدي چامه‌پردازان چامه‌هايي كوه‌وار، ستوار پديد آورده بوده‌اند و بزم‌نامه، رزم‌نامه و يا اندرزنامه‌ها آفريده‌اند اما چامه‌هاي سعدي در استواري نمونه‌هاي برترينند كه شاهكار ادب ايران و جهان را پديد آورده است. كزازي تاكيد كرد: در نثر آهنگين، خنيايي، هنري پارسي سعدي نمونه برترين را به دست داده است.اين سخنور و سعدي شناس در ادامه، اظهار كرد: بر ستيغ سخن پارسي اگر حافظ نمي بود، سعدي بزرگترين غزلسراي ايران مي شد هرچند در شيوه كم از حافظ نيست و نزد همه كس استاد سخن سعدي است و چامه هاي سعدي در سختگي و استواري نمونه هايي بهترين اند.وي، افزود: در اندرزنامه سعدي است كه شاهكار ادبي ايران و جهان پديد مي آيدو در نثر آهنگين نيز خنيايي و هنري سعدي ديده مي شود.كزازي خاطرنشان كرد: تنها در يك گونه ادب پارسي است كه سعدي نامي همسنگ و همساز با ديگر گونه و زمينه هاي سخن به دست نياورده است.وي با اشاره به اينكه سعدي در رزم نامه نويسي دستي نداشته، افزود: بي گمان در بوستان آمده كه دوستي به سعدي گماژه مي زند كه او در همه زمينه هاي هنر استادي است بي مانند، مگر در رزم و سخن پهلواني كه اين شيوه ختم است بر ديگران و شايد روزگار حماسه سرايي در زمان سعدي به پايان آمده بوده است.كزازي اضافه كرد: سعدي شيوه اي را به فرازناي مي برد كه فراتر از آن نمي توان رفت و سروده هاي او از اين ديد چندان از نوشته هاي وي گسستني و بازشناختني نيستند چراكه سخن نوشتاري سعدي در آهنگيني با سروده او پهلو مي زند.يكم ارديبهشت ماه درتقويم ملي ايران به عنوان روز بزرگداشت سعدي نامگذاري شده است.ابومحمد مصلِح الدين بن عبدالله نامور به سعدي شيرازي و مشرف الدين در سال 568 يا به برخي از روايت ها در 588 خورشيدي تولد يافت. آوازه اين شاعر و نويسنده پارسي گوي ايران زمين بيشتر به خاطر نظم و نثر آهنگين ، گيرا وقوي اوست. جايگاه اين شاعر نام آور سده هفتم هجري نزد اهل ادب تا بدان جاست كه به وي لقب استاد سخن و شيخ اجل داده اند. آثار معروفش كتاب گلستان در نثر و بوستان در بحر متقارب و نيز غزليات و ديوان اشعار اوست كه به اين سه اثر كليات سعدي مي گويند.شيخ اجل سعدي به سياحت و جهانگردي علاقه بسياري داشت و به شهرهاي خاور نزديك و خاور ميانه، هندوستان، مصر و شمال آفريقا سفر كرد و اين جهانگردي به روايتي 30 سال به طول انجاميد.همان گونه كه در تاريخ تولد اين فخر ادبيات ايران زمين اختلاف نظر وجود دارد در مورد تاريخ وفات وي نيز ديدگاه ها متفاوت است و به استناد آنچه دراين مورد موجود است اين اديب بي بديل ادبيات پارسي درسال 671خورشيدي چشم از جهان فرو بست. 5054 /1876
31/01/1395
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: ایرنا]
[مشاهده در: www.irna.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 17]
-
فرهنگ و هنر
پربازدیدترینها