واضح آرشیو وب فارسی:ایرنا: امام هادي(ع) خورشيدي كه خاموش نمي شود روزنامه امروز خراسان جنوبي چاپ بيرجند روز دوشنبه 23 فروردين 1395 يادداشتي را با عنوان « امام هادي(ع) خورشيدي كه خاموش نمي شود » را در شماره 3035 خود به قلم رضا رنگوئي منتشر كرد.
ادامه يادداشت به اين شرح است:زندگي كلاس درس است، بايد درس گرفت براي خوب زندگي كردن.در اين ساحت نيز عقل مندان خرد گرا، به كلاس معلماني مي روند كه خود به حقيقت زندگي رسيده اند و در تعريف مومنانه، امام ناميده مي شوند و اسوه حسنه اي هستند كه خداوند براي نمايش تام و تمام زندگي بهشت آفرين آنان را فراديد ما قرار داده است تا ببينيم و درس گيريم.سخنان شان را براي مان حديث كرده تا در گذر زمان همچنان تازه بماند و راه تازگي را نشان مان دهد.اگر شاگرد تيز هوشي باشيم ،شهادت امام هادي(ع) را فقط به سوگ نخواهيم نشست بلكه به درس هم برخواهيم خواست و از اشك بصر، به درياي بصيرت خواهيم رسيد.باري بايد درس گرفت ظرايف زندگي را از امامي كه هنرمندانه حتي چون خورشيد از پشت ابر ، راه را نشان مي دهد.بايد خواند درس هايي از اين قبيل كه؛ برخي ها مي خندند و مي خندانند، اما به گونه اي كه اين خنداندن هيچ گونه اي را از خجالت سرخ نكند و هيچ بنده اي را گره در ابرو نيندازد.اينان شمع محفل اند كه مي خندانند، بدون اين كه كسي را بشكنند يا حتي بر حرمت كسي خراشي اندازند، پس محترمند و عزيز و مردمان به حضور اين قبيل افراد در جمع خويش مشتاقند.اما برخي، شوخ طبعي و ملاحت كلام و خنداندن مردم را نه با زلال جاري شادي، كه با آتش كشيدن به شخصيت يك قوم، يك زبان، يك فرد و ... مي خواهند فراهم كنند و تازه مدعي هنرنمايي هم هستند.حال آن كه امام هادي عليه السلام به زيبايي پرده از چهره اين افراد و كارشان بر مي دارند و مي فرمايند: مسخره كردن ديگران به بهانه بذله گويي تفريح سفيهان و كار جاهلان است و اين سخن به حقيقت آينه اي است كه بايد فراروي كساني قرار داد كه زبان به تمسخر ديگران مي گشايند و بايدشان گفت اين چهره واقعي شماست.حالا به كه بايد خنديد؟ كاش قبل از آن كه به ديگران بپردازيم، لختي هم در خود درنگ كنيم، آن وقت خيلي از حرف ها بر زبان نخواهد آمد خيلي از دلخوري ها نيز هم.مشكل اين است كه برخي از ماها، قبل از آن كه فكر كنيم حرف مي زنيم، دست به كاري مي يازيم و بعد كه فكر مي كنيم و به سبك و سنگين كردن كارمان مي پردازيم، پشيماني، بر همه وجودمان سايه مي افكند و نفس به آه و افسوس بر مي آوريم كه كاش اين حرف را نمي زدم و آن كار را نمي كردم.اما دريغ كه از اين كاش و آن افسوس، اگر عبرت شكل نگيرد، هيچ بهره اي نخواهيم برد.پس يادمان باشد، اول فكر كنيم، قبل از آن كه حتي نه پا از پا كه پلك از پلك برداريم، كه كار بي فكر و برنامه، ناكامي مي آورد و آتشي است كه موفقيت ها را هم حتي مي سوزاند. چه زيبا مي فرمايد: امام علي النقي(ع) كه به جاي حسرت و اندوه براي موفق نشدن با گرفتن تصميم و اراده قوي جبران كن و اين دومين درس از مكتب امام هادي (ع)است، كه ما به پيروي اش افتخار مي كنيم و سومين و چهارمين و...هزارمين درس را هم بايد در كلام شان خواند.اين به تولي نزديك تر است عمل به آن، معناي تبري از منش غير ولايت را هم در خود دارد.پس سالروز شهادت امام هادي(ع) را سال هدايت در نظر بگيريم و اعتقادات خود را پاك كنيم چنانكه مومنان سال مالي در نظر دارند و سر سال با پرداخت خمس، مال خود را پاك مي كنند، ما هم اعتقاد و جان خود را پاك كنيم.2047/3215/
23/01/1395
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: ایرنا]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 15]