تبلیغات
تبلیغات متنی
محبوبترینها
قیمت انواع دستگاه تصفیه آب خانگی در ایران
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
پروازهای مشهد به دبی چه زمانی ارزان می‌شوند؟
تجربه غذاهای فرانسوی در قلب پاریس بهترین رستوران‌ها و کافه‌ها
دلایل زنگ زدن فلزات و روش های جلوگیری از آن
خرید بلیط چارتر هواپیمایی ماهان _ ماهان گشت
سیگنال در ترید چیست؟ بررسی انواع سیگنال در ترید
بهترین هدیه تولد برای متولدین زمستان: هدیه‌های کاربردی برای روزهای سرد
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1833462256
به این کودکان شلیک کنید!
واضح آرشیو وب فارسی:ایسنا: سه‌شنبه ۱۷ فروردین ۱۳۹۵ - ۰۲:۳۹
یک هنرمند برای نشان دادن اینکه بیشترین آسیب در جنگ‌ها به کودکان وارد می‌شود، نقاشی‌هایی از کودکان را در معرض شلیک گلوله‌های پینت‌بال قرار داد. به گزارش خبرنگار سرویس هنرهای تجسمی ایسنا، مجید عباسی فراهانی - نقاش - با اجرای پروژه‌ای، 10 نقاشی خاکستری‌رنگ از کودکان جنگ را روی سنگرهایی در زمین بازی «پینت‌بال» نصب کرد تا هنگام بازی دو تیم و تیراندازی گلوله‌های رنگی بازیکن‌ها به سمت یکدیگر، فضای جنگ شبیه‌سازی شود. عباسی با بیان اینکه بیشتر آثارش در زیرمجموعه هنر آوانگارد می‌گنجد و به فروش یا تزیین متکی نیست، به خبرنگار ایسنا گفت: در ایران مرسوم است که هنر نقاشی بیشتر در گالری‌ها در معرض دید قرار می‌گیرد؛ اما هنر معاصر دنیا به این شکل کار نمی‌شود و لزوما در فضای گالری‌ها به‌نمایش در نمی‌آید. من بیشتر از آن‌که به فکر بزک کردن چیزی باشم، می‌خواهم خودم را به جایی برسانم و تمایل دارم کارهایم را در فضایی به‌جز گالری به‌نمایش بگذارم. او با اشاره به اینکه آسیب‌های جنگ، بیشتر متوجه کودکان است، اظهار کرد: من تمام دوران کودکی‌ام را در جنگ گذراندم و به همین علت خواستم تا گذری به درون و گذشته‌ام داشته باشم و حاصل آن، این شد که 100 تصویر از کودکان جنگ را انتخاب و از میان آنها 10 تصویر را در کارهایم استفاده کردم. البته چهره‌های انتخابی را دقیقا به همان شکل در نقاشی‌هایم کار نکردم، بلکه با تکنیکی آنها را شکاندم و به‌هم ریختم.
این نقاش درباره‌ی پرو‍ژه‌اش توضیح داد: مخاطب در واقع، تمام‌کننده آثار من در این پروژه بود. وی همچنین اظهار کرد: من تکنیک‌گرا و هر روز به‌دنبال تکنیکی جدید هستم. در گذشته نیز با دیدن خودخواهی‌های «قذافی» - دیکتاتور لیبی - برای باقی ماندن در حکومت و ویران کردن لیبی، متعجب شدم از اینکه چگونه یک انسان آنچه را که با هزینه زیاد می‌سازد، خراب می‌کند. در همین راستا و برای نشان دادن این مفهوم، تصاویری از خودم را روی «پلکسی گلاس» کار کردم و سپس به آنها شلیک و تصاویر را با دینامیت منفجر کردم. به گزارش ایسنا، عباسی در متنی که برای معرفی بیشتر این پروژه منتشر کرده، آورده است: «این تصاویر کودکان سوری است که نقاشی کرده‌ام و این اتفاقی است که در چندصد کیلومتری ما در سوریه رخ می‌دهد، این نقاشی‌ها تصاویری از کودکان یمنی هستند، این‌ها تصاویر کودکان کردستان وعراق است که به خاک و خون کشیده می‌شوند، این‌ها کودکانی هستند که هر روز در افغانستان و پاکستان کشته می‌شوند و این‌ها تصاویر کودکانی است که توسط بوکوحرام به آتش کشیده می‌شوند، این جنگ است. به این دلیل صحنه پینت‌بال را انتخاب کردم تا بتوانم شبیه‌سازی واقعی‌تری از صحنه جنگ داشته باشم، اینجا تفاوت تنها در نوع گلوله است، بازیکنان اسلحه خود را با گلوله‌های رنگی پر می‌کنند و لباس نظامی به تن می‌کنند و یکدیگر را هدف می‌گیرند، اینجا سربازان با اسلحه و لباس فرم عکس‌های یادگاری می‌گیرند، مانند همان اتفاق‌هایی که در سوریه رخ می‌دهد. در جامعه، خشونت و رفتارهای نابهنجار می‌تواند در نسل‌های بعدی بازتولید شود و شرایط بحرانی را برای یک جامعه رقم بزند و اگر افراد نتوانند شرایط خود را کنترل کنند، یک فرد عادی می‌تواند با کوچک‌ترین حادثه، تمام معیارهای جامعه را برهم زند و به یک جنایتکار تبدیل شود. این پروژه در ادامه پروژه قبلی‌ام شکل گرفت که در سال 2012 به‌نمایش درآمد، در آن پروژه هم ارجاع به بهار عربی و جنگ‌هایی بود که در خاورمیانه رخ می‌داد، آثاری با جنس پلکسی گلاس بودند و درون آن نور کار شده بود، آثار را می‌ساختم و بعد با تجهیزات جنگی شروع به تخریب آن می‌کردم، با دینامیت و تفنگ آنها را تخریب می‌کردم و تأثیرات آنها باقی می‌ماند که با نور داخل آن نمایان می‌شد، عمل تخریب کردن در مجموعه قبلی توسط خودم انجام می‌شد و در این مجموعه، مخاطبان نقش کامل‌کننده آثارم را داشتند.» انتهای پیام
کد خبرنگار:
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: ایسنا]
[مشاهده در: www.isna.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 136]
-
فرهنگ و هنر
پربازدیدترینها