واضح آرشیو وب فارسی:شفا آنلاین: شفا آنلاین>اجتماعی>مدگرایی از عناصر تشکیل دهنده سبک زندگی است که فارغ از مثبت یا منفی بودن آن، مفهوم گرایش و تمایل به مد این است که همه افراد در زندگی خود تلاش می کنند به مجموعه ای از صفات و رفتارهایی توجه کنند که براساس نظام باورها، فرهنگ، شغل و کنش های فردی و بین فردی شان شکل می گیرد.به گزارش شفا آنلاین ، اگر سبک زندگی را نشانه ترقی و تنزل جوامع در نظر بگیریم دماسنج خوبی برای شناخت نقاط ضعف و قوت است تا بر این اساس از فرصت و تهدید ها بهترین استفاده را برد. مجموع سوءگیری های رفتاری، گرایشی و نگرشی باعث می شود تا افراد در زندگی و موقعیت های خاص زندگی اجتماعی از دیگران متمایز شوند، اما اینکه افراد به چه شکل خود و پیرامون شان را می شناسند و آنچه هستند، خواهند بود و تلاش می کنند، چه نگاه و باوری دارند مسائلی اند که در این خصوص مورد اهمیت است. دکتر علی اصغر عباسی اسفجیر- آسیب شناس اجتماعی و استاد دانشگاه- در مورد تأثیرپذیری افراد از مد می گوید: یکسری از افراد مستقل، آگاه و مجهز به خودشناسی هستند و می توانند بر اطرافیان خود تأثیر بگذارند، در مقابل گروهی دیگر از افراد فاقد این ویژگی ها بوده و به نوعی دنباله رو محسوب می شوند. با وجود این آنچه اهمیت دارد این است که در مدگرایی افراد به نوعی صفت مربوط به متمایز بودن را بیشتر تعقیب می کنند اما اینکه برای این متمایز بودن چه هزینه هایی باید پرداخت و چه رفتارهایی باید انجام داد به تفاوت های فرهنگی باز می گردد. بازی های مخرب اجتماعی دکتر عباسی اسفجیر در مورد اینکه چرا بعضی الگوها عنوان مد به خود می گیرند ؟ چرا چیزی که مد می شود، دنباله رو و طرفدار پیدا می کند و پیامدهای منفی آن چیست؟ می گوید، مد یک گرایش خنثی است و نمی توان برای آن ابعاد مثبت و منفی در نظر گرفت. این در حالی است که برخی معتقدند این نوگرایی افراد را از روزمرگی دور می کند، اما موضوع مهم این است که مدگرایی در قالب سبک زندگی مطرح می شود. بعضی از محققان اعتقاد دارند افراد ناخواسته و ناآگاهانه در این جریان قرار می گیرند و وارد این بازی اجتماعی می شوند. در حقیقت وقتی فرد به لوازم زندگی روزمره گره می خورد و از طرفی رسانه ها مدگرایی را به عنوان یک مرجع و امری شکیل و زیبا جلوه می دهند و بر این اساس برای افراد مهم تلقی می شود، تقابل بین شرایط ساختاری که این موقعیت را فراهم می کند و فرد که در این مسیر ایفای نقش می کند به یکدیگر گره می خورد. مضاف بر اینکه یک سوی طیف افرادی قرار می گیرند که نیازهایی دارند و مرتب تکثیر و تولید می شود و سر دیگر طیف را بازیگران اجتماعی تشکیل می دهند که بستر بازی ها را فراهم می کنند. نقش سیاستگذاران اجتماعی اگرچه نمی توان برای مدگرایی جنبه مثبت یا منفی در نظر گرفت اما می توان ازآن به عنوان یک نیاز یاد کرد. به این معنا که برخی از افراد به خودنمایی های فیزیکی نیاز دارند و برای اینکه خود را فارغ از آنچه هستند جلوه دهند و بهتر و برتر از دیگران معرفی کنند نیازمند ابزار و لوازمی هستند و پیوسته تلاش می کنند این تمایز را حفظ کنند و برای این کار هزینه نیز پرداخت می کنند. بنابراین می توان در این مسیر با آگاهی پیش رفت اگر افراد در این مسیر با آگاهی پیش روند، مدگرایی یک نقطه قوت و بستری برای توانا سازی افراد به حساب خواهد آمد ، اما مادامی که سطح آگاهی فرد پایین است و هوا خواهی او به شکل چشم و هم چشمی ومقایسه اجتماعی است مشکلات عدیده ای را به همراه دارد. از وعده ها تا مشکلات جمعی نزدیک به 200 سال از ابداع صنعت مد لباس به طور رسمی و فراگیر در جهان می گذرد، طراحان لباس و برگزارکنندگان نمایش های زنده لباس، در این دوران مدعی شدند خواستار تغییر و تحول عظیم در نگاه زن به خود انگاره های درونی شان هستند و اعلام کردند، این صنعت برای زنان سلامت و زیبایی به ارمغان خواهد آورد و آنها را به سوی فردگرایی و استقلال رهنمون خواهد ساخت. در حالی که گذر زمان نشان داد، ادعای این افراد سرنوشتی همچون دیگر شعارهای برگرفته از اهداف نظام سرمایه سالاری پیدا کرد و دقیقاً عکس آنچه اعلام کرده بودند، تحقق یافت. تحقیقات ثابت کرد ، فروپاشیدگی روابط زن و شوهری، تشکیل خودانگاره های منفی و احساس نامطلوب بودن و بی کفایتی درباره خود، روی آوردن به مصرف گرایی و استفاده افراطی از لوازم آرایش، تلاش برای همنوا شدن با مدل ها و بالا رفتن آمار مبتلایان به کم اشتهایی عصبی و سوء تغذیه، خبر از دور شدن بنیانگذاران صنعت مد از اهداف شان می دهد. از سوی دیگر، افزایش شمار متقاضیان جراحی های پلاستیک نشان از کاهش عزت نفس دختران و زنان دارد. ترویج مدگرایی سبب ایجاد تصویرهای غیر واقعی زنان و مردان از زیبایی شده است. محققان توجه به شکوفا شدن خلاقیت در دوران کودکی و بویژه سنین 3 تا 5 سالگی را یکی از تکنیک های پیشگیری از هم نوا شدن های بدون منطق و تفکر در بزرگسالی معرفی می کنند. مطالعات نشان می دهد، کودکانی که در دوره پیش دبستانی تحت نظام فرزند پروری سخت گیرانه و سرکوبگرانه والدین و مسئولان آموزشی رشد کرده اند، استقلال کمتر، وابستگی بیشتر و اشتیاق برای دنباله رو بودن دارند. سرکوب خودمختاری و استقلال رأی کودکان منجر به یک بیماری جمعی به نام همرنگی خواهد شد که از تبعات آن می توان به مدپرستی و از دست دادن عزت نفس، خودانگاره و استقلال اشاره کرد. آخرین مطالعات انجام گرفته، نشان داد 83 درصد از افراد مدگرا که معمولاً از ترس طرد شدن از سوی اجتماع و به قصد خودنمایی بی قید و شرط تحت تأثیر تبلیغات رسانه های خارجی و پیروی از مد قرار گرفته دارای عزت نفس پایین هستند. بررسی سبک زندگی این افراد نشان داد، اختلالات خوردن، آسیب رساندن به خود و افسردگی سه عارضه مهم در افراد مدگرای افراطی است. در مصاحبه های انجام گرفته با این افراد مشخص شد، 75 درصد از مدگرایان حاضرند سبک زندگی صحیح و سالم را فدای مقبولیت های اجتماعی و پذیرفته شدن از سوی اجتماع کنند. بسیاری از آنها که دارای مهارت های ارتباطی و اجتماعی ضعیفی بودند، تکنیک مدگرایی را تنها راه ارتباط با دیگر افراد و مورد قبول بودن توسط آنها دانستند. دکتر عباسی، آسیب شناس اجتماعی درخصوص مدگرایی های هدفمند و سودمند می گوید: نمی توان نفس مدگرایی را محکوم کرد اما آنچه اهمیت دارد، این است که باید اشتیاق برای متمایز بودن مشروط بر مدیریت صحیح و در راستای نظام فرهنگی و ارزش های اجتماعی جامعه باشد تا نتیجه مثبت دربرداشته باشد. در صورتی که مدگرایی بر اساس آگاهی باشد، مانند یک موتور محرکه عمل خواهد کرد و مسیر رشد پیموده می شود اما مادامی که بدون آگاهی دنبال شود، رفتار های توده وار به وجود خواهد آمد چراکه مدگرایان فاقد آگاهی نمی دانند دنبال چه چیزی هستند و به دلیل جاذبه هایی که در این فضا وجود دارد سرگردان به این سو و آن سو کشیده می شوند. به عنوان مثال اگر مدشدن فاکتورهای اخلاقی و واقع گرایانه یا ارزش قائل شدن برای تحصیلات، رفتارهای مثبت فرهنگی و کمک به دیگران را به عنوان شاخصی برای مد در نظر بگیریم ابتدا باید تعیین هدف کرد و روش های دسترسی سازماندهی شود. در مقابل کسانی که مدگرایی ناآگاهانه را دنبال می کنند، هیچ چیزی آنها را راضی نمی کند زیرا نمی دانند چه چیزی موجب رضایت آنها می شود، مدام احساس زیان و تقصیر می کنند و از این شاخه به آن شاخه می پرند که این ویژگی در میان نوجوانان بیشتر به چشم می خورد زیرا رشد اجتماعی کمتری را تجربه کرده اند. در این بین نقش خانواده ها و مسئولان برای آگاهی سازی بسیار کلیدی است چرا که مخرج مشترک تمام موارد یاد شده آگاهی عینی و خالی از شعارزدگی است.ایران
دوشنبه ، ۱۶فروردین۱۳۹۵
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: شفا آنلاین]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 11]