تبلیغات
تبلیغات متنی
محبوبترینها
ساقدوش کیست ؟ | وظیفه ساقدوش در مراسم عقد و عروسی چیست ؟
قایق‌سواری تالاب انزلی؛ تجربه‌ای متفاوت با چاشنی تخفیف
چگونه ویزای توریستی فرانسه را بگیریم؟
معرفی و فروش بوته گرافیتی ریخته گری
بهترین بروکر برای معاملات فارکس در سال 2024
تجربه رانندگی با لندکروز در جزیره قشم؛ لوکس‌ترین انتخاب
اکسپرتاپ: 10 شغل پردرآمد برای مهاجران کاری در کانادا
بهترین سایتهای خرید تیک آبی رسمی اینستاگرام در ایران
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1815296134
فرصت گذشت و حرف دلم ناتمام ماند/ سرزمین‌های نور؛ پایگاه‌های اعجاز
واضح آرشیو وب فارسی:مهر: گزارش مهر از شور و نشاط نوروزی در سرزمین‌های نور
فرصت گذشت و حرف دلم ناتمام ماند/ سرزمین‌های نور؛ پایگاه‌های اعجاز
شناسهٔ خبر: 3588302 - شنبه ۱۴ فروردین ۱۳۹۵ - ۱۰:۴۴
استانها > خوزستان
شلمچه- با پایان تعطیلات نوروزی، از حجم بالای سفر راهیان نور به مناطق عملیاتی کاسته می‌شود ولی خیلی‌ها از اینکه فرصت بیشتری برای بودن در کنار شهدا نداشتند، دلگیر و ناراحت هستند. خبرگزاری مهر- گروه استانها- سیده فاطمه هلالات: «به شلمچه نخستین خاکریز دفاع مقدس خوش آمدید» این نخستین متنی است که در آغاز شلمچه نصب شده است. از مسیر میدان مقاومت به سمت شلمچه که می روی وجب به وجبش برای آنان که برای آزادی خرمشهر جهاد کردند خاطره دارد، پل نو، نهر خین و ... ، می روی تا برسی به شلمچه. عشق شهدا تو را در جاده ای قرار می دهد که دو سویش بیابان است، بیابان هایی که دشت کربلا را برای خیلی ها مجسم می کند. عکس شهدا اعم از شهدای دفاع مقدس و مدافع حرم در حریم جاده منتهی به شلمچه نصب شده و پیام هایی که رزمندگان زمان دفاع مقدس بیشتر از افراد عادی معنایش را درک می کنند. به پارکینگ یادمان که می رسی اتوبوس های راهیان نور و خودروهای شخصی بسیاری می بینی و غرفه هایی شامل غرفه های کتاب، غرفه عرضه محصولات فرهنگی همچون مهر و تسبیح و چفیه و دیگر وسایل همراه رزمندگان دوران دفاع مقدس. در این میان غرفه ای که بیشتر از بقیه، مردم به سمتش جذب می شدند، غرفه کوچکی بود که در آن اسم شخص را روی پلاک حکاکی می کردند، آنجا از کوچک و بزرگ آمده بودند که بر پلاک خود نامشان را حک کنند. ورودی یادمان با حالت طاق ساخته شده است نیم دایره های گلی که طاق های ورودی را تشکیل می دادند و خادمینی که در این ورودی، یکی کفش های زائران را واکس می زند، آن دیگری اسپند دود می کند، کسانی هم هستند که زائران را هدایت می کنند و برایشان آرزوهای خوب می کنند. «دختر خانم های پنج تا ۱۲ ساله و آقا پسرهای ۹ تا ۱۳ ساله بیان این سَمت» جلوتر که می روی این صدا نظرت را جلب می کند. جوانی که کودکان را فرا می خواند و کودکان سرمست از دیده شدن به سمت محلی که به سمت آن اشاره شده است، می روند.
خادم راهنما می گوید: این طرح «لشکر آسمانی» نام دارد و طرحی است که چندسالی است، تعطیلات در شلمچه اجرا می شود و جانمایی آن هم انجام شده و نوعی بازگشت به گذشته است. دختران در این دالان در نظر گرفته شده با اصول عفاف و پشتیبانی های جنگ آشنا می شوند و پسران نیز لشکری آسمانی تشکیل می دهند و با شرکت در نبردهای نمایشی طراحی شده، فرهنگ دفاع و شهادت و اوج شجاعت شهیدان را لمس می کنند. در فضا صدای نوحه می آید و شلیک تیربار و انفجار. در این دشت کربلایی سعی شده با صدا و سکوت، با خاکریز و علم و سربند، دفاع هشت ساله را بازسازی کنند. آب در دو سوی مسیر خاکی منتهی به یادمان به چشم می خورد و قایقی که در آن آب انداخته شده است و کمی آن طرف تر تانک هایی در زمین به گل نشسته اند، این ادغام عنصر آب و خاک و آتش دست مایه دوربین ها و موبایل ها شده برای گرفتن عکس های یادگاری و سلفی در محوطه یادمان غرفه پاسخ به پرسش های شرعی و غرفه روانشناسی هم وجود دارد غرفه هایی که چهار روحانی که از قم آمده اند در آن به فراخور سن و روحیات زائران خدمت می کنند. شلمچه سرزمین اعجازها یک راوی که از شیراز آمده، آنچه دیده و آنچه بر این خاک سرخ در آفتاب سوزان گذشته را روایت می کند. وی می گفت: این سرزمین معجزات زیادی به خود دیده است. در زمان جنگ کسانی بودند که حتی در زمان شهادت، فرهنگ ایثار و لطف به دشمنان را با بخشیدن آب معنا کردند و حال مراد می دهند به آنان که حاجتی در دل دارند. این راوی می گفت: اینجا سرزمین اعجازها است. تعریف می کرد که سال گذشته زوج جوانی تولد یک سالگی فرزند خود را در این دشت جشن گرفتند. فرزندی که این شهدا را برای داشتنش واسطه کرده بودند و نذر کرده بودند جشن تولدش را در همین سرزمین بگیرند، می گفت این سرزمین بوی نجواهای عاشقانه و شبانه دارد.
از دو مادربزرگ دلیل آمدنشان را می پرسم. هر کدام راهی طولانی با کاروان راهیان نور برای سرزمین های نور طی کرده اند اما پاهایشان یاری رفتن تا دل دشت را به آنها نمی داد و آنان به پهنای صورت اشک می ریختند و زیر لب نجوا می کردند. وقتی از علت حضورشان با این شرایط جسمی می پرسی این طور پاسخت را می دهند «بخاطر شهدا آمدم». حضور در سرزمین های نور راه را بر انحراف می بندد فائزه یاراحمدی بانویی است که از تهران با کاروان راهیان نور آمده است در گفتگو با خبرنگار مهر عنوان می کند: برای اولین بار است که به این سرزمین می آیم، حس خیلی خوبی دارم و آمدنم به این سرزمین ها برای روحیه ام خیلی خوب بود. وی، دیده هایش را بسیار بیشتر از شنیده ها می داند و می گوید: خیلی بیشتر از آنی بود که تعریف می کردند و در تلویزیون می دیدم، نمی شود با زبان توصیفش کرد. این زائر شهدا ادامه می دهد: با حرف های راوی حضور شهدا را حس می کردم، آرامشی که این سفر به من داد فکر نمی کنم هیچ جای دیگری این حس را تجربه کرده باشم. وی جوانان را برای حضور به سرزمین های عملیاتی فرا می خواند و اظهار می کند: گمان نکنم جوانان بعد از آمدن به این مکان ها به مسیرهای بد و به سمت بی حجابی و مواد مخدر گرایش پیدا کنند. وی می افزاید: این حس آرامشی که این خاک ها به خاطر خون شهدا به من بخشیده به طور حتم بر آنها تاثیری مضاعف خواهد داشت. فرصت کم بود علی صمدی دانشجویی از تهران نیز در خصوص حضورش در مناطق عملیاتی می گوید: چند روزی است که کاروان ما وارد مناطق عملیاتی شده و ما از این مناطق زیارت می کنیم ولی امروز که روز آخر است و ما باید جنوب را ترک کنیم تا افراد دیگری وارد شوند احساس می کنم حرفهای نگفته فراوانی در دل دارم که باید در این مناطق می زدم ولی فرصت ما تمام شد.
وی افزود: اینجا می خواستم با خدا و در حضور شهدا قسم بخورم که من هم می توانم سربازی برای دفاع از وطنم باشم و مانند شهدای هشت سال دفاع مقدس که خالصانه در برابر دشمن ایستادگی کردند برای اسلام و ایران جانفشانی کنم. صمدی تصریح کرد: به این سفر نیاز داشتم به خصوص در این روزهای آغازین سال جدید ولی من و تمام همسفرانم فهمیده ایم که چقدر این سفر زود تمام شد و ای کاش می شد بازهم اینجا بمانیم ولی همین سفر کوتاه اثر خود را روی دوستانم که در اتوبوس با من هستند گذاشته و بعد از زیارت اولین یادمان عملیاتی، حالا آنها افراد دیگری شده اند و نگاهشان به این مناطق عوض شده است. بودن در مناطق عملیاتی حالم را دگرگون کرد زهرا ملکوتی نیز دیگر زائری است که از تهران به سرزمین نور آمده بود، بریده بریده سخن می گفت و گویی از بیماری رنج می برد که شرایطی کنترل شده دارد. این زائر سرزمین نور در گفتگو با خبرنگار مهر از تاثیرش از فضا می گوید و بیان می کند: در مورد اینجا نمی توانم چیزی بگویم، به خاطر اینکه شهدا یک وجب از خاکمان را حفظ کنند چه سختی هایی را کشیده اند. وی ادامه می دهد: بعد از شنیدن حرف های راوی حالم دگرگون می شود، حس اینکه جوانان آن زمان زیر خاک های این سرزمین ماندند و بعد از چند سال استخوان هایشان را خارج کرده اند حالی عجیب به من می دهد، حس و حال آن زمان را دارم، فکر می کنم آن زمان برگشته است. ملکوتی از اشتیاقش برای حضور در مناطق عملیاتی می گوید و از اینکه امسال برای بار نخست همسفر راهیان نور شد تا به این آرزویش برسد.
وی اینطور می گوید: من همیشه این مکان ها را از تلویزیون دیده بودم و دوست داشتم خودم حضور در آنها را تجربه کنم که امسال این سعادت نصیبم شد و آنچه خودم دیدم چیز دیگری بود. وی دوست دارد هرساله زائر باشد و می گوید اگر شرایط جسمیش مساعد باشد بازهم خواهد آمد. بیشتر از قبل قدر پدر جانبازم را می دانم سجاد دیگر زائرای است که روزی روزگاری خانواده اش در همین خرمشهر ساکن بودند اما جنگ مثل خیلی های دیگر آواره شان کرد و اینک ساکن دورود هستند. می گفت پدرش رزمنده و جانباز دفاع مقدس بوده، هم رزم شهید جهان آرا بوده که اینک از کم لطفی های مردم زمانه و بنیاد شهید دلی گرفته دارد. سجاد عباسی برای نخستین بار است که به شلمچه می آید و در گفتگو با خبرنگار مهر بیان می کند: برای اولین بار است که به شلمچه می آئیم. پدرم خیلی از خاطراتش حرف نمی زند و اکنون اینجاییم و با این باور آمده ام که در همین سرزمین، روزگاری پیش کسانی بودند که خالصانه در عرصه میدان پا گذاشتند و از ناموس و خاک این کشور دفاع کردند. وی در ادامه بر تاثیرپذیری از این فضا تاکید و عنوان می کند: شهدا و جانبازان از وطن دفاع کردند، ما هم همین کار را خواهیم کرد. این زائر شهدا با بیان اینکه حالا بیشتر از قبل به پدرش افتخار می کند و بیان می کند: وقتی برگردم شانه های پدر را خواهم بوسید به او خسته نباشید خواهم گفت و از او می خواهم برایم دعا کند همسفر بهنام محمدی باشم.
خیلی ها در این وادی آمدند و رفتند حالا کم کم شلمچه خلوت تر می شود، می شود همان بیایان خاموش و پر رمز و راز. راهیان نور تنها بهانه ای بود برای درک عظمت این سرزمین های آسمانی و شناخت اوج جایگاه شهدا، بدون شک تداوم این مسیر تاثیر عمیق این حرکت عظیم را دائمی خواهد ساخت، توجه به زیر ساخت ها و دقت در فدا نکردن بکری منطقه دو نکته ای بود که زائران این سرزمین ها عنوان کردند که لحاظ کردن آنها می تواند عمق تاثیر را افزایش دهد.
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: مهر]
[مشاهده در: www.mehrnews.com]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 37]
-
گوناگون
پربازدیدترینها