واضح آرشیو وب فارسی:هدانا: از سوی دیگر، بر خلاف هند، اسرائیل و پاکستان که در نشست واشنگتن حضور دارند، ایران معاهده منع گسترش سلاح های هسته ای (ان.پی.تی) را امضا کرده است. در این شرایط، برای دولت آمریکا هم بهتر بود که از ایران برای شرکت در این نشست دعوت می کرد تا از این طریق، توافق هسته ای با ایران را به عنوان یک موفقیت معرفی کرده و پاسخ انتقادات جمهوری خواهان را نیز بدهد.کنفرانس امنیت هسته ای در حالی با شرکت شماری از کشورهای مختلف جهان در آمریکا آغاز شده که بود و نبود برخی از کشورها در این کنفرانس، در محافل مختلف بحث هایی را برانگیخته است. یکی از این بحث ها، مربوط به عدم دعوت از ایران است؛ موضوعی است که یک نشریه آمریکایی با دیدی نقادانه به آن پرداخته و جنبه های مختلف آن را مورد بررسی قرار داده است. به گزارش «تابناک»، نشریه آمریکایی «نشنال اینترست» با انتشار مطلبی در پایگاه اینترنتی خود می نویسد در شرایطی که کنفرانس امنیت هسته ای در واشنگتن آغاز به کار کرده، یک کشور که برنامه هسته ایش به تازگی از حالت انزوا خارج شده، یعنی ایران، در این کنفرانس غایب است و همین موضوع، سوالاتی را درباره ضرورت یا عدم ضرورت دعوت از آن پیش کشیده است. در این مطلب اشاره شده که به واسطه توافق هسته ای سال گذشته، آنچه که ایالات متحده و دیگران به عنوان یک برنامه هسته ای پیچیده، بحث برانگیز و غیرمشروع معرفی می کردند، اکنون هم راستا با هنجارها و استانداردهای بین المللی قرار گرفته است. به این ترتیب، اکنون ایران یک بازیگر هسته ای مشروع تلقی می شود که حضورش در کنفرانس، می توانست سبب ارتقای امنیت هسته ای بین المللی باشد. کنفرانس حاضر، چهارمین کنفرانس از این نوع است. نخستین کنفرانس امنیت هسته ای در سال 2010 در واشنگتن برگزار شد و در سال های 2012 و 2014 نیز به ترتیب سئول و هیگ میزبان آن بودند. اگرچه هدف از این کنفرانس، جلوگیری از تروریسم هسته ای و تضمین امنیت موادی که می تواند در ساخت سلاح هسته ای به کار گرفته شود، اعلام شده، اما مبانی و اهداف آن، در چارچوب برنامه جامع اقدام مشترک (برجام) قرار دارد که هم اکنون در حال اجرا است. به عنوان مثال، توافق مقدماتی هسته ای که مقدمه برجام بود، سبب شد ایران میزان اورانیوم با غنای بالای خود را از میان برده یا تبدیل کند. همچنین بر اساس برجام، ایران میزان ذخایر با غنای پایین ایران نیز کاهش یافت. بر اساس آنچه در برجام آمده، این توافق جلوی دستیابی ایران به مواد لازم برای ساخت یک سلاح هسته ای را می گیرد و همچنین، نظارت بین المللی بر برنامه هسته ای این کشور نیز افزایش پیدا می کند. نه تنها برجام در چارچوب روح کنفرانس امنیت هسته ای قرار دارد، بلکه از طریق مشروعیت بخشیدن بین المللی به برنامه هسته ای ایران، ایمنی و امنیت این برنامه نیز از طریق همکاری بین المللی ارتقا پیدا می کند که این مورد نیز مستقیماً در چارچوب اهداف دوگانه نشست امسال است؛ یعنی ارتقای محسوس اقدامات مرتبط با امنیت هسته ای و تقویت ساختار هسته ای جهانی. از زمان به رسمیت شناخته شدن حق برخورداری ایران از برنامه صلح آمیز هسته ای، ایران کشور توانسته تمرکز خود را به شکلی فزاینده بر ارتقای ایمنی و امنیت زیرساخت های هسته ای خود قرار دهد و این هدف می توانست از طریق شرکتش در کنفرانس امسال، به شکل بهتری محقق شود. افزون بر این، به نفع ایران است که برای مبارزه با چشم انداز تروریسم هسته ای، به ویژه در شرایطی که بخش هایی از خاورمیانه در معرض تهدید داعش قرار دارد، با دیگران همکاری کند. از سوی دیگر، بر خلاف هند، اسرائیل و پاکستان که در نشست واشنگتن حضور دارند، ایران معاهده منع گسترش سلاح های هسته ای (ان.پی.تی) را امضا کرده است. در این شرایط، برای دولت آمریکا هم بهتر بود که از ایران برای شرکت در این نشست دعوت می کرد تا از این طریق، توافق هسته ای با ایران را به عنوان یک موفقیت معرفی کرده و پاسخ انتقادات جمهوری خواهان را نیز بدهد. با این وجود، ممکن است مخالفت هایی با حضور ایران در برخی از حلقه های سیاستگذاری واشنگتن و همچنین در پایتخت هایی چون ریاض و تل آویو وجود داشته است؛ زیرا هرچه باشد، آمریکا همچنان مدعی است که ایران از تروریسم حمایت می کند. با این وجود، نمی توان انکار کرد که از زمان امضای توافق موقت هسته ای در سال 2013، ایران به واسطه انجام تمامی تعهداتش بر اساس این توافق و سپس برجام، خود را به عنوان یک بازیگر هسته ای مسئول معرفی کرده است. با توجه به این موضوعات، عدم دعوت از ایران برای شرکت در نشست امسال، سبب از دست رفتن فرصتی شد که می توانست در راستای پیگیری موضوع عدم اشاعه هسته ای و نیز ارتقای امنیت هسته ای به کار بیاید.
جمعه ، ۱۳فروردین۱۳۹۵
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: هدانا]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 22]