تبلیغات
تبلیغات متنی
محبوبترینها
قیمت انواع دستگاه تصفیه آب خانگی در ایران
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
پروازهای مشهد به دبی چه زمانی ارزان می‌شوند؟
تجربه غذاهای فرانسوی در قلب پاریس بهترین رستوران‌ها و کافه‌ها
دلایل زنگ زدن فلزات و روش های جلوگیری از آن
خرید بلیط چارتر هواپیمایی ماهان _ ماهان گشت
سیگنال در ترید چیست؟ بررسی انواع سیگنال در ترید
بهترین هدیه تولد برای متولدین زمستان: هدیه‌های کاربردی برای روزهای سرد
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1833729762
اولین خواننده رادیو ملی، مخفیانه آواز می خواند+عکس
واضح آرشیو وب فارسی:فرهیختگان آنلاین: در سال 1319 وقتی برای نخستین بار در ایران، رادیو ملی تأسیس شد، تصمیم گیرندگان از یک خواننده ی 39 ساله به عنوان نخستین خواننده مرد رادیوی ملی دعوت کردند. به گزارش فرهیختگان آنلاین (FDN.ir)؛ ششم فروردین ماه سالروز درگذشت اسماعیل ادیب خوانساری است که آثارش در صفحه های گرامافون «۷۸ دور»، آثار رادیویی، آوازها و تصانیف همراه با ساز و ارکستر و تعداد بی شماری ضبط های خصوصی و خانگی باقی مانده است. ادیب اهل خوانسار و زاده ی همین شهر بود که در سال 1280 به دنیا آمد. شرایط مالی پدر ادیب چندان خوب نبود و با مختصر درآمد حاصل از زراعت و باغداری روزگار می گذراندند. پدر ادیب او را به مکتب فرستاد به این امید این که پسرش را پس از آموختن مقدمات زبان فارسی، عربی و مبانی دینی، به نجف اشرف بفرستد و او به حوزه ی علمیه و روحانیون بپیوندد. ادیب تا 14 سالگی این دروس را در خوانسار فراگرفت و چون صدای خوشی داشت، به توصیه ی پدر ش موذن شهر شد. از این سال به بعد، شوق شعر و موسیقی در جان ادیب ریشه دواند و به مطالعه ی آثار شاعران نامدار فارسی زبان پرداخت و در این میان، بیش از همه با آثار مولانا ، حافظ و سعدی مأنوس و سرگرم شد. او نوجوانی 15 ساله بود که گاهی غزل های سعدی را با آوازی خوش و مخفیانه با خود زمزمه می کرد. ادیب خوانساری خودش تعریف کرده است: «آن روزها آرزو می کردم، معلم خوبی پیدا کنم تا نزد او تکلیف آواز بگیرم که متأسفانه چنین شخصی در خوانسار پیدا نمی شد. چندی به این منوال گذشت تا شخصی بنام «عندلیب گلپایگانی» که بعدها نام خانوادگی «تولائی» را برای خود انتخاب کرد، به خوانسار آمد. او اولین معلم آواز من بود. صدای بسیار خوبی داشت با پدرم آشنا بود و مسافرت های زیادی کرده بود. «عندلیب» صدای مرا پسندید و من دور از چشم پدر ، مخفیانه نزد او به تعلیم آواز پرداختم تا جایی که دیگر این استاد چیزی نداشت که به شاگرد بیاموزد و من همه ی آنچه را که او از آواز می دانست، فرا گرفته بودم.» ادیب که شیفته ی موسیقی و آواز ایرانی بود به اصفهان سفر کرد. اصفهان در آن زمان، مرکز هنرمندان و استادان بزرگ آواز و موسیقی بود . استادانی مانند مرحوم آسید رحیم ، میرزا حسین ساعت ساز (مشهور به خضوعی) ، حبیب شاطرحاجی و دیگران که هریک به نوبه ی خود، در کار آواز ایرانی سرآمد بودند. ادیب نزدیک به دو سال هر روز به خدمت «آسید رحیم» می رفت و گوشه های فراگرفته را پس می داد و ردیف ها و گوشه های تازه می آموخت. وقتی در سال 1303 ادیب به تهران آمد، بیشترین رابطه ی دوستی و محبت را با مرحوم «مرتضی خان محجوبی» داشت. دوستی ادیب و مرتضی محجوبی تا زمان مرگ این استاد (که ضربه سختی به روحیه ادیب وارد کرد) ادامه داشت. ادیب که در فضای هنری آن دوران، ساز سه تار را فرا گرفته بود و خوب هم می نواخت ، پس از آشنایی با «مرتضی خان محجوبی» نواختن پیانو را فرا گرفت. با تأسیس رادیو ، از ادیب دعوت شد که خواننده ی ثابت رادیو باشد و او هر هفته در رادیو حاضر می شد و برنامه اجرا می کرد. در این سال ها به کنسرت و ضبط آوازش روی صفحه های گرامافون نیز پرداخت و صفحاتش به جز در ایران، در کشورهای همسایه و حتی نقاط مختلف دنیا به فروش رفتند. دغدغه ی داشتن سالنی برای اجرای کنسرت از سوی ادیب، او را با اسماعیل خان مهرتاش آشنا کرد و این دوستی به تأسیس «جامعه باربد» منجر شد. ادیب خوانساری سال های متمادی به خاطر ناراحتی ریوی از تنگی نفس رنج می برد؛ ولی طبیب معالج او می گفت که ادیب بیشتر به خاطر ناراحتی های عصبی و ورحی از پا درآمده است. سرانجام این هنرمند ششم فروردین ماه سال 1361 در سن 81 سالگی پس از این که مدت ها بیمار و بستری بود، درگذشت. *ایسنا
جمعه ، ۶فروردین۱۳۹۵
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: فرهیختگان آنلاین]
[مشاهده در: www.fdn.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 45]
-
گوناگون
پربازدیدترینها