محبوبترینها
آشنایی با سایت قو ایران بهترین سایت آگهی و تبلیغات در کشور
بهترین شرکت‌های مهندسی در آلمان
صفر تا صد حق بیمه 1403! فرمول محاسبه حق بیمه
نقش هدایای سازمانی در افزایش انگیزه و تعهد کارکنان
کلینیک پروتز و ساخت اندام مصنوعی دکتر اجرائی
چگونه می‌توانیم با ترانسفر وایز پول جابجا کنیم؟
بهترین مدل‌های [صندلی گیمینگ] براساس نقد و بررسی کاربران
مشاوره حقوقی تلفنی با کمترین هزینه
مشاوره حقوقی تلفنی با کمترین هزینه
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1804089852
چهره های خبرساز هفته؛ از گروه عجم تا کفاشیان +تصاویر
واضح آرشیو وب فارسی:صدای میانه: صدای میانه به نقل از برترین ها - ایمان عبدلی: سعید حجاریان یا (ترور تکلم، هفته) آن روزی که سعید حجاریان مقابل شورای شهر ترور شد، گروهی با آن تکه ی سربی آش نیم پز گفت و گو را مسموم کردند و چند سالی دور هم نشینی و کیاست و خرد ورزی ایرانی را به عقب انداختند، حجاریان هر که بود و با هر سبقه ای، در جایگاه یک سیاست مدار حتی اگر حضوری زیان ده برای جامعه ایرانی داشته باشد، باید با گفت و گو کمرنگش کرد وگرنه که هیچ جریان و طرز تفکری حذف نمی شود و صد البته که همیشه این گلوله های سربی جانی در گروه هدف می اندازد که توامان هم محبوبیت می آورد هم سخت جانی. تمام این صد سال گذشته تاریخ سیاسی را که مرور کنید، بهتر متوجه خواهید شد، هر که از هر جریانی هدف سرب قرار گرفت چهره ای آسمانی پیدا کرد و حالت قدسی که دیگر از کاراکترش جدا نشد، در واقع خاصیت مظلوم پروری جامعه ایرانی که همیشه طرف فرد و گروه مورد ظلم واقع شده است و مظلومیت برایش قداستی معنوی دارد، همیشه یاور حجاریان ها و افرادی چون او بوده است، حجاریان جایگاه کمی نداشته، او تئوریسین اصلاحات است، فکر تولید می کرد و همچنان می کند و خون در رگ اصلاحات چی ها را او تزریق می کند، سیاست بی گمان بیش از هرچیز فکر می خواهد و تعقل، اصلا «حذف» نمی گنجد، سیاست ورزی مثل یک تورنمنت بلند مدت است که باید برای هر برهه اش تاکتیکی خاص داشت و انرژی را تقسیم کرد، بازی تک حذفی نیست . روزبه چشمی یا (خجالت آور، هفته) این که هافبک استقلال پس از حضور در برنامه 90 دچار پارگی رباط صلبی می شود و بدتر اینکه گمان کنیم این مصدومیت با حضور در برنامه فردوسی پور ارتباط مستقیم دارد، علاوه بر اینکه به نوعی نادیده گرفتن عقل و منطق و اندیشه است، در مقیاسی وسیع تر نادیده گرفتن قدرت خداوندی است و در ذات خودش نوعی سهل انگاری نهفته دارد که گویی کل کائنات را در حد خرافه تقلیل می دهد. وقتی افرادی بدون زیر بناهای فرهنگی متناسب با موقعیتی که دارند، رشد می کنند. داستان همین می شود، فوتبالیست های وطنی به عنوان جامعه نمونه در این بحث چون به طور کلی با مقوله های اندیشه و فرهنگ بیگانه اند، خالی از قدرت تحلیل اند، خیلی هایشان را نمی شود بیرون از زمین چمن تحمل کرد، آن قدر که عوامانه و سطحی نشان می دهند، کاش دوستانی که از بالاترین امکانات رفاهی استفاده می کنند و در بالاترین سطح طبقاتی سیر می کنند، کمی هم بر غنای فکری بیافزایند و از اظهار نظرهایی که مرغ پخته را به رقص بندری تشویق می کند، پرهیز کنند. متاسفانه «نیرنگستان» صادق هدایت هنوز خواندنی است و تجمل و مدرنیته فقط جلوی چشمانمان را گرفته، چیزی در ذهن ما نفوذ نکرده است. این ها همان هایی هستند که هنوز فکر می کنند، اگر ایستاده شلوار تن کنند، فقیر می شوند! سوختگان چهارشنبه آخر سال یا (ایران خنده می خواهد، هفته) این یکی دو هفته ی آخر سال پر از نفرین و تکفیر جوانانی است که صدای شهر را بالا می برند و به قیمت ایجاد هیجان، خودزنی و دیگر آزاری می کنند، همه وسط گود می آیند، البته که خیلی ها هم دلسوزانه پرهیز می دهند از ارتکاب به آتش بازی های جعلی که نسبتی با سنت چهارشنبه سوری ندارد، شخصا امسال با صحنه های عجیبی مواجه شدم که هیچ نسبتی با شادی نداشت و بیشتر شبیه عصبانیتی بود که با ترقه ها می ترکید و خرابی به بار می آورد. اما این همه ناله و فغان از کج فهمی نوجوانان و جوانان هیجان زده راه به جایی نمی برد، تا زمانی که آن ها را بشناسیم و همه ی وجودشان را با تمام نیاز های رنگارنگی که دارند به رسمیت بشناسیم، این ها همان هایی هستند که در هر کارناوال تقویتی شرکت می کنند و پایه های نظام را محکم می کنند، این ها همان ها هستند، همین ها که شادی می خواهند، کارناوال می خواهند، پایکوبی می خواهند، جمع می خواهند، عاشق همصدایی هستند، فرقی ندارد حتی در شکل به ظاهر غم انگیزش مثل عاشورا می آیند، چون همگرایی و با هم بودن را دوست دارند، نیاز به خودنمایی دارند، موسیقی می خواهند، رقص و پایکوبی، همه ی آن چیز هایی که چهارشنبه سوری با خودش دارد ما چینی اش کرده و یا هلش داده ایم به زیر زمین و خب چون از خیابان هلش دادیم به زیر زمین، نگاه نظارتی غیب می شود بمب های دست سازی بیرون می اید که نوروز را تلخ می کند. شک نکنید چهارشنبه سوری باید باشد، باید پرو بال داد، باید اماکنی مشخص کرد تا جوانانی که در کوران مشکلات اقتصادی دلشان به چند ساعت قهقهه خوش است، جمع شوند و با قواعدی که شهرداری ها تعیین می کنند، زیر سایه نیروهای آرام بخش انتظامی شادی کنند شما فضایش را فراهم کنید، اصولش را تعیین کنید، امکان ندارد کسی سرپیچی کند، این ها خنده می خواهند؛ وقتی شما در اختیارشان نمی گذارید، عصبانی می شوند و این صداهای ناهنجار، فریاد یک مشت جوان عصبی است، می شنوید؟ محمد مصدق یا (اسطوره، هفته) مصدق پیچیده شده میان همه ی فاکتورهایی است که در یک سناریوی سینمایی قهرمان می سازد، او مثل تمام قهرمان ها در ابتدا یاورانی دارد، نظیر: دکتر فاطمی که بعدتر از دست می دهد آن ها را، قهرمان تنها می شود، مخاطب قهرمان تنها را بیشتر می خواهد، خصوصا اگر در یک بستر دراماتیک بیفتند، به عبارتی دیگر قهرمان دچار تلاطم شود و نارو بخورد؛ مردمی که صبح در ستایشش خیابان قرق کردند و شکل دیگری از مردم که عصر همان روز با الفاظ رکیک نوازشش کردند، او تنهاتر می شود قهرمان قصه محبوب تر می شود. قصه اما ضد قهرمان می خواهد که مقابل قهرمان بایستند، ضد قهرمان باید قدرتمند باشد، اصلا هر چقدر که قدرت بیشتری داشته باشد، ارزش کار قهرمان و محبوبیتش بیشتر می شود؛ نظام شاهنشاهی همان ضد قهرمان داستان است با پشتیبانی آمریکا. این همه قدرت مقابل قهرمان قصه بر مظلومیتش می افزاید، قهرمان باید علاوه بر تنهایی و قدرت کمی مظلومیت معصومانه هم داشته باشد، مصدق همه ی این ها را با هم داشته، بیخود نیست که گذر زمان وزن محبوبیتش را افزایش داده، حالا او به جایی رسیده که قرار گرفتن در کنار نامش بالاترین افتخار است. مصدق اما نقطه ی پایان قهرمان سازی های سینمایی ها را هم داشت، او را به گوشه ای انداختند و این سبک زندگی تحمیلی انگار بهترین تیراژ و پایان سینمایی است، برای قهرمان های با شرافتی که دین شان را به دنیایشان نفروختند و ظرف محبوبیت شان اندازه ی منصب داری نیست، میشد روز ملی شدن صنعت نفت را اصلا روز مصدق نام گذاشت، ملت بی قهرمان جای مهمی از تاریخ کم می آورند. علی کفاشیان یا (او می خندد به ریش ما، هفته) آن هایی که از دیوار سفارت بالا رفتند و ملتی را به دردسر انداختند، بارها و بارها توسط افراد مختلف تقبیح شدند، سفارت نورد ها هر چقدر که شاید بی فکر و بی منطق رفتار می کنند، اما مدلی از صداقت در رفتارشان دارند که تحت هر شرایطی غیرقابل انکار نیست، آن ها همینند با همه ی هزینه هایی که می تراشند، اما می شود فهمیدشان و کشفشان کرد، خواستگاه و انگیزه ها خیلی شفاف است . اما کفاشیان ها و به طور کلی مدیرانی که دو دستی صندلی هایشان را چسبیده اند و متخصص حفره شناسی در ساختار اداری ایرانی هستند، فوق العاده خطرناک اند و کشف شان دشوار است، چون بازی آن ها ساده نیست، باید کلی کند و کاو کرد تا فهمید چه می کنند و چه انگیزه ای دارند، آن ها فعل های نیک بشر را هم در جهت منافع خود و دسته ی خود خرج می کنند و به مانند همین نمونه ی قابل بحث لبخند را هم بد نام می کنند، کفاشیان ها هستند که سفارت نوردهایی به عنوان پیاده نظام در ید خود دارند و همیشه پشت گروهی پنهان می شوند، لابی سعودی ها آرای کنفدراسیون فوتبال آسیا را همان طور که پیش بینی می شد به نفع آن ها صادر کرد، کفاشیان در این مدت فکر انتخابات سال آینده بوده است و حالا هم وعده ی تغییر رای می دهد، شما دلسوز مایید، ما هم که...بی خیال. گروه عجم یا (آغوشت را باز کن، هفته) خبر کسب مجوز گروه «عجم» خبر خوبی بود که امیدواریم تکرار شود، این جنس خبرها تکراری اش می چسبد، وقتی مدیران ارشاد تصمیم می گیرند، آغوش فرهنگ و هنر را اندازه ی چند نفر بازتر کنند، فضای هنر به همان اندازه گرم تر می شود، مرزهای سیاسی کاش نباشند که این گونه اهالی فرهنگ و هنر را دسته بندی کند؛ لس آنجلسی و زیر زمینی و داخلی و خارجی، همه ی این ها هنرمندند، کاش نوروزی بیاید که همه همین جا دورهم باشیم، والا که عید آن گونه چه عیدی باشد! با این جنس خبرها احساس قدرت می کنیم، گروهی که به ویژه برنامه نوروزی بی بی سی فارسی رونق می داد، حالا و احتمالا تا چندی دیگر به سالن های داخلی موسیقی رونق می دهد، کاش وسعت نظر داشته باشیم و همه ی خوبی ها را مال خود کنیم، مبارک عجمی ها، لطفا باز هم از این کارها بکنید، اصلا کاری کنید، خواننده ای نماند که بی بی سی و امثالهم برای دعوت کردن داشته باشند... «نوروزتان پیروز» یا عیدتون مبارک بی خیال شوید! عمه ی محترمه هر کاری کرده گذشته، لحظه را دریابید. خاله را هم در آغوش بگیرید، مهربانتر کمی لطفا، روبوسی کنید؛ ماچ های آب دار، خوشا ویروسی که از عید ما آید، آجیل بزنید بر بدن و شیرینی بخورید، شاد باشید، اصلا برقصید! قدر هم را بدانید، با عمو و دایی قهر نباشید، این ها خواهش است، تمنا است. خدای نکرده جملات را دستوری تعبیر نکنید، این 13 روز تمثیلی از کل عمر همه ی ماست، فرصت ها گذراست، جملات تکراری و کلیشه اند اما... شادی و عیش و لبخند حال همه را خوب می کند، همه هم مشکل داریم، اما نگذاریم بوی اسکناس لای کتاب از بین برود، بچه های بی خاطره، آینده ی خوبی نخواهند داشت، مایی که خاطره داریم، حالمان خوشتر است،مهربانی یادتان نرود، اما گوشی های تان را جا بگذارید و دورهمی را دریابید. سال پر از طرب و غلغله و شوق داشته باشید... آدمی نیست که عاشق نشود فصل بهار / هر گیاهی که به نوروز نجنبد حطب است «نوروزتان فرخنده باد» پیوستن به کانال تلگرامی صدای میانه نظر شما
شنبه ، ۲۹اسفند۱۳۹۵
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: صدای میانه]
[مشاهده در: www.vom.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 131]
-
گوناگون
پربازدیدترینها