محبوبترینها
معرفی و فروش بوته گرافیتی ریخته گری
بهترین بروکر برای معاملات فارکس در سال 2024
تجربه رانندگی با لندکروز در جزیره قشم؛ لوکس‌ترین انتخاب
اکسپرتاپ: 10 شغل پردرآمد برای مهاجران کاری در کانادا
بهترین سایتهای خرید تیک آبی رسمی اینستاگرام در ایران
کدام رنگ کاغذ دیواری مناسب فضای شماست؟
چه چیزهایی دیگر در دکوراسیون مد نیست؟!
بررسی قیمت تیرچه + قیمت تیرچه کرومیت + قیمت یونولیت
خرید و قیمت ورق در مشاوران آهن + [مشاوره رایگان]
تی‌وی وال: ایده‌ای نوین برای دکوراسیون داخلی
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1812177451
معین: سال 84نسبت به آینده احساس خطر می کردم/بازخوانی انتخابات 84
واضح آرشیو وب فارسی:ایسکا نیوز: به گزارش ایسکانیوز گفت و گوی دکتر معین با سالنامه نوروزی شرق در ادامه آورده می شود: در یکی از سخنرانی ها گفته بودید مشغول نوشتن خاطرات مربوط به سال 84 هستید. اولا بفرمایید این کتاب در چه مرحله ای است و آیا تمام شده و این که شما فقط مقطع انتخابات 84 را بررسی می کنید یا نه؟ لطفا درباره مختصات آن قدری توضیح بدهید؟ این تنها کار تاریخ نگاری با تاریخ شفاهی من نیست. قبل از آن, تاریخ شفاهی آموزش عالی ایران را شروع کردیم که هفت, هشت سال از شروع آن گذشته است. دو جلدمنتشر شده که یک ماه پیش در دایره المعارف بزرگ اسلامی از جلد دوم آن رونمایی شد. جلد سوم هم انشالله در پیش خواهد بود که هرکدام از اینها چند صد صفحه تاریخ است و مجموعه آن فکر می کنم نزدیک به دو هزار صفحه خواهد رسید. هدف من این بود که 10 سال کار در آموزش عالی و در دوران مسوولیت من کم نشود. تاریخ ما متاسفانه شفاهی بوده و تاریخ مکتوب کم داشتیم, این کار انجام شد تا هر بار که دولت جدیدی تشکیل می شود و وزیر جدید می آید, از این انباشت تجربه استفاده کند و دوباره تجربه ها را تجربه نکند. اما درباره کارهای دیگری که انجام شده و بیشتر جنبه پژوهشی دارد, می توانم به گزارش وضعیت اجتماعی ایران در سال های 80 تا 88 اشاره کنم. نزدیک 600-500 صفحه است و حدود 40 پژوهشگر به مدت دو سال روی آن کار کردند و مدیر اجرایی آن آقای دکتر سعید مدنی, پژوهشگر برجسته مسایل و آسیب های اجتماعی بودند. همچنین گزارش وضعیت اجتماعی زنان در ایران هم از دیگر کارهای پژوهشی است که از دهه 80 تا 90 را مورد بررسی قرار داده است. نزدیک 30 پژوهشگر نزدیک یک سال و نیم درباره آن کار کرده اند و مدیر اجرایی آن سرکار خانم دکتر جواهری, استاد جامعه شناسی دانشگاه خوارزمی هستند. این کار دو ماه پیش در دانشکده علوم اجتماعی رونمایی شد و نشر نی آن را منتشر کرد. این دو گزارش پژوهشی در موسسه رحمان انجام گرفت. همچنین یک کار پژوهشی درباره ساختار و اهداف و وظایف نهاد ملی حمایت از کودکان است که به انجام رسیده است و اخیرا در دانشکده مدیریت دانشگاه تهران از آن رونمایی شد. این پروژه با پشتیبانی موسسه مرآفرین از طرف پژوهشگران موسسه رحمان انجام شد و آماده است برای تصویب به دولت و مجلس بعدی برود که از کودکان کشور حمایت کند. آخرین مورد هم که شما سوال کردید, مربوط به تاریخچه انتخابات نهم ریاست جمهوری است که رخدادهای سال 83 و 84 را بررسی می کند که نیمه تمام است, چرا که تدوین و تحلیل دقیق شرایط از همه مشکل تر است, برای این که مسایل سیاسی حساس است. هم توصیف و هم تحلیل شرایط باید دقیق باشد. آن هم نه با نگاه امروز به گذشته, بلکه شرایط باید با همان نگاهی که آن زمان بده است تحلیل و تبیین شود که دوباره در تاریخ گم نشده و دچار جعل و تحریف نشود. این کار در دست انجام است. امیدوارم این کار سال آینده به اتمام برسد. اگر بخواهید به سال 84 برگردید, فکر می کنید هنوز هم حاضر بودید اعلام کاندیداتوری کنید و در عرصه رقابت بمانید؟ با همین معیاری که مشغول نگارش این کتاب هستید. امسال بالاخره کاندیداتوری مجلس را از شیراز پذیرفتم. بله. آن موقع چه احساسی داشتید؟ این حس بیشتر از این که رسیدن به مسوولیت سیاسی و قدرت باشد, صرفا به عنوان انجام یک تکلیف بود, تکلیفی بر مبنای یک احساس خطر که نکند خدای نکرده باز هم آن رویکرد افراطی بخواهد در مجلس بعدی حاکم باشد و مردم خسارت های آن را بدهند. در دوره اخیر مجلس, تقریبا تمام 18 ظرفیت نمایندگان فارس در اختیار جریان راست و نوعا افراط گرا بود که شما یک نمونه از فضای سیاسی- امنیتی منطقه را در برخورد داعش واری که با آقای مطهری در فرودگاه شیراز انجام شد شاهد بودید. سال 84 هم همین طور بود. به نوعی نسبت به آینده احساس خطر می کردم. خسارت های بزرگی را می دیدم که مهمتر از همه به نسل جوان کشور وارد خواهد شد. آنها دچار پژمردگی می شوند. بی کاری, اعتیاد و بحران در اقتصاد کشور به اوج می رسد و فرهنگ و اخلاقیات اجتماعی رو به افول خواهد گذاشت. این احساس خطر, به دلیل طولانی بودن عمر سیاسی و اجرائی فرد و شناختی که از افراد و جریان های سیاسی دارد, می تواند براساس قراین شکل بگیرد. حتما به شواهد خیلی قوی و اطلاعات دقیق و عینی احتیاج ندارد, بلکه براساس قراین و شناختی که از افراد, دیدگاه ها و عملکرد گذشته آنها دارد, می تواند پیش بینی کند اگر این طرز تفکر حاکم شود چه تبعاتی خواهد داشت. براساس آن پیش بینی و تحلیل آینده بود که من نمی توانستم پیشنهاد کاندیداتوری را نپذیرم. نپذیرفتن را گناه و نوعی طفره رفتن از مسوولیت می دانستم. این بود که پیشنهاد احزاب را پذیرفتم. کاندیداتوری احمدی نژاد, برای جریان اصلاح طلب یک شرایط پیش بینی نشده بود. درست است؟ این هم به همان ضعف استراتژیک جریان اصلاح طلب برمی گردد که نتوانست فضا را پیش بینی کند و ببیند با چه شرایی روبه رو می شود. می خواهم بدانم آن تصمیم نهایی, آن آخرین جرقه ای که اصلاحات می توانست بزند و نزد, فکر نمی کنید در نهایت متوجه کاندیداهایی بود که صحنه را ترک کردند؟ جدای از همه مواردی که شما شمردید شاید واقعا آخرین شاهرگ حیاتی که می توانست نجات دهنده باشد, انصراف کاندیداها بود که این اتفاق نیفتاد. خب قاعدتا اگر می خواست این اتفاق بیفتد باید براساس معیار باشد نه احساسات یا رودربایستی یا مثلا شیخوخیت! باید معیارهای کاندیدا شدن را بنویسیم و مشخص کنیم. معیارهای حائز صلاحیت بودن یا شایستگی را احصا و مشخص کنیم و بعد هم مقایسه کنیم و البته یک اصلاح طلب نمی آید به نفع کسی که جزء اصلاح طلب ها محسوب نمی شود, کنار بکشد و انصراف بدهد. از نظر اصولی درست نیست. اگر می خواهد ائتلافی هم بشود, باید بین دو اصلاح طلب باشد, در تمام مراحل همین طور است در انتخابات مجلس هم این نیست که چون از یک تفکر بسیار افراطی احساس خطر می کنیم, هویت اصلاح طلبی را زیر پا بگذاریم و بگوییم مثلا با اصولگراها فهرست مشترک می دهیم. منطقی نیست. نه آنها باید بپذیرند نه ما باید استقبال کنیم این غیرمنطقی و غیرعقلانی است, اما بین اصلاح طلبان, بله. قاعدتا باید این کار انجام می شد. آن وقت قضاوت درباره آن راحت تر می شدکه چه اتفاقی باید می افتاد و چه کسی باید انصراف می داد. من داوری نمی کنم چون خودم... سهم آقای مهر علیزاده را چقدر می دانید؟ (باخنده) چون خودم اینجا مطرحم نمی خواهم (صحبت نیمه کاره می ماند) اما دیگرانی هستند از جمله خبرنگاران, ژورنالیست ها, صاحب نظران سیاسی و فراسیاسی که ممکن است قضاوت کنند بالاخره چه اتفاقی باید می افتاد که این تقسیم رای رخ ندهد. آقای دکتر برای جمع بندی اگر نکته ای باقی مانده بفرمایید. من در هر صورت نوع نگاهم این است به یک تزی اعتقاد دامرکه می گوید هر چه شرایط پیچیده تر, مبهم تر یا سخت تر می شود, باید انگیزه ها و امیدها هم دوچندان شود, باید تلاش ها بیشتر شود باید خردهای فردی به خرد جمعی تبدیل شود, باید امیدها بیشتر شود, ما باید این نوع نگاه را ترویج کنیم, کشور کشور خود ماست. همه با هم هم کیش, هم وطن و هم سرنوشتیم. باید سرمایه گذاری اصلی روی جوانان کشور انجام گیرد باید از گروه هایی که بیشتر آسیب پذیر هستند یا حقوق آنها به طور تاریخی در معرض تهدید و تضییع بوده دفاع شود مثل زنان جوانان, کودکان اقوام و اقلیت های مختلفی که در کشورمان داریم. ما کشور متنوعی از لحاظ قومی و مذهبی هستیم. باید از همه این ها دفاع شود تا آن وحدت ملی, همبستگی ملی و آن سرمایه اجتماعی که حرف اول در پیشرفت و توسعه کشور را می زند بتوانیم ارتقا دهیم. این نگاه بنده است به همین دلیل هم می بینید که وقتی در سال 82 از دولت بیرون آمدم وقت اصلی خودم را مصروف همین مسایل کردم. مسایل جامانعی و البته علمی و پژوهشی و فرهنگی. فکر می کنم تحصیل کرده های ما آنها که احساس مسوولیتی دارند نباید احساس مسوولیت در قبال جامعه را رها کنند, نباید این را فرع بدانند. این اولین اولویت کشور است. به همین دلیل نهادهای مدنی, تشکل های مختلف اجتماعی فرهنگی, اخلاقی و سیاسی هم باید گسترش پیدا کنند که مردم خودشان آگاه شوند و از حقوق خود حمایت کنند دفاع کنندو حتی به کمک دولت ها بشتابند. این نهادهایی که متشکل از خود مردم و فرهیختگان مردمی آند, بازوان دولت هستند در کشورهای توسعه یافته اینها را بازوهای خود تلقی می کنند آنها را رقیب خود نمی دانند. دشمن خود تلقی نمی کنند. به آنها سوءظن ندارند. حسن ظن دارند و از آنها پشتیبانی می کنند. افتخار کشورشان این است که هر شهروندشان در چند ان جی او یا نهاد اجتماعی حضور داشته باشد. من معتقدم هم از نهادهای سنتی مثل هیات ها و مساجد و نیز نهادهای سنتی مثل هیات ها و مساجد و نیز نهادهای جدید مثل ان جی اوها باید بر حسب مورد و شرایط استفاده کنیم که همبستگی و اعتماد و همدلی و همکاری بین ما بیشتر شود. امروزه هنر یک فرهیخته و فرد متعهد این است که سوءتفاهم ها را کم کند. هنر این است که دل ها را به هم نزدیک کنید, فکرها را به هم نزدیک کنید که این سرمایه اجتماعی تقویت شود تا کشور ما آینده بهتری داشته باشد. این توصیه ای است که من به خودم می کنم و به آنهایی که این نوع نگاه را انشالله خواهند داشت. 201/202
جمعه ، ۲۸اسفند۱۳۹۴
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: ایسکا نیوز]
[مشاهده در: www.iscanews.net]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 33]
-
گوناگون
پربازدیدترینها