تبلیغات
تبلیغات متنی
محبوبترینها
قیمت انواع دستگاه تصفیه آب خانگی در ایران
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
پروازهای مشهد به دبی چه زمانی ارزان می‌شوند؟
تجربه غذاهای فرانسوی در قلب پاریس بهترین رستوران‌ها و کافه‌ها
دلایل زنگ زدن فلزات و روش های جلوگیری از آن
خرید بلیط چارتر هواپیمایی ماهان _ ماهان گشت
سیگنال در ترید چیست؟ بررسی انواع سیگنال در ترید
بهترین هدیه تولد برای متولدین زمستان: هدیه‌های کاربردی برای روزهای سرد
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1833507519
جواد نکونام: با رفتن «کی روش» مخالفم
واضح آرشیو وب فارسی:نامه نیوز: به گزارش نامه نیوز، یکی از اتفاقات مهم ورزش ایران در سال ١٣٩٤ خداحافظی جواد نکونام از بازی های ملی بود. کاپیتان تیم ملی در نوروز ٩٤ پس از انجام دو بازی دوستانه مقابل شیلی و سوئد در یک اقدام غیرمنتظره خداحافظی اش از بازی های ملی را اعلام کرد. رکورددار بازی ملی در تیم ملی فوتبال ایران، هم اکنون در لیگ قطر و برای تیم العربی توپ می زند. او در ٣٥سالگی همچنان بازیکن باکیفیتی نشان می دهد و بعید است با این کیفیت بازی، حالاحالاها کفش هایش را بیاویزد. در آخرین روزهای سال، هافبک پیشین تیم های پاس، الوحده، شارجه امارات، اوساسونای اسپانیا، الکویت کویت، استقلال و سایپا در گفت وگو با «شرق» درباره فوتبالش در سال ١٣٩٤ و حال و روز تیم ملی صحبت کرده است. در ١١ فروردین ١٣٩٤ شما در یک اقدام غیرمنتظره از تیم ملی خداحافظی کردید، حالا که حدود یک سال از آن روز می گذرد، آیا از آن تصمیم تان پشیمان نیستید؟ دیر یا زود باید این اتفاق می افتاد. چه دو سال بگذرد چه صد سال، دلم هر لحظه و هر روز برای تیم ملی تنگ می شود. این حس دلتنگی همیشه با من خواهد بود. تصمیم خیلی سختی بود. خیلی از دوستان می گفتند می توانی همچنان کنار تیم ملی باشی و به تیم ملی و بازیکنان جوان کمک کنی، اما این کار را کردم تا برای بازیکنان جوان فضا ایجاد شود. تصمیم گرفتم با خاطره ای خوب خداحافظی کنم، با اینکه می توانستم حداقل در دیدارهای مقدماتی جام جهانی ٢٠١٨ کنار تیم باشم و کمک کنم، اما بهتر دیدم در شرایطی که تیم ملی در حال نسل عوض کردن است، من هم خداحافظی کنم. الان که فکر می کنم می بینم تصمیم درستی بوده، هر چند دوستان، مربیان و پیش کسوتان لطف داشتند و می گفتند می توانی بازی کنی. حتما دل کندن از تیم ملی که حدود ١٦ سال برایش بازی کردی خیلی سخت بود. این تصمیم را به صورت شخصی گرفتی؟ از قبل با چند نفر از دوستانم که همیشه با آنها مشورت می کنم، مشورت کرده بودم، اما واقعیت این است در آن مقطع خودم این تصمیم را گرفتم. وقتی تصمیمم را گرفتم به آقای کی روش و مسعود شجاعی گفتم، اما حتی خانواده ام هم خبر نداشتند. بعد که همه مطلع شدند، اصرار کردند که منصرفت کنند... واقعیت این است که می توانستم هنوز بازی کنم. به عنوان کاپیتان تیم می توانستم به جوان ترها کمک کنم و حداقل در بازی های مقدماتی جام جهانی باشم، حداقل روی نیمکت. همه دوستان و پیش کسوتان لطف داشتند و اصرار می کردند برگردم، ولی به نظرم تصمیمی که گرفتم هم برای تیم ملی درست بود و هم برای خودم. خداحافظی به موقع از تیم ملی می تواند به وجهه یک بازیکن خیلی کمک کند؛ بودند برخی بازیکنان ملی که دراین باره انتخاب درستی نداشتند، دیر خداحافظی کردند یا یکی، دوباری رفتند و برگشتند... من دوست نداشتم زمانی خداحافظی کنم که پشیمان شوم یا بقیه بگویند، باید خداحافظی کنی. باور کنید شب ها قبل از خواب تمامی لحظاتم در تیم ملی در تمرین ها، بازی ها جلوی چشمم می آید. حداقل می توانستم روی نیمکت تیم ملی باشم و کمک کنم، ولی در کل تصمیم درستی گرفتم و پشیمان نیستم. در کل سال ١٣٩٤ برای جواد نکونام چطور بود؟ شما در سال ٩٤ در سه کشور مختلف توپ زدی، از اسپانیا به ایران آمدی و الان هم در قطر هستی... به نظرم سال خیلی خوبی بود. شروع سال با دو بازی خوب مقابل شیلی و سوئد شروع شد. در ادامه در شرایطی که همه می گفتند اوساسونا سقوط می کند، موفق شدیم آن را نگه داریم. در لیگ ایران هم تا زمانی که عضو سایپا بودم این تیم در جدول سوم بود. خدا را شکر الان در العربی هم شرایطی فوق العاده دارم. تنها ایراد کار این است که دیگر کنار تیم ملی نیستم. در العربی خیلی زود جاافتادی و عملکرد خوبی داشتی، درباره شرایطتان در لیگ ستارگان قطر توضیح می دهی؟ من هنگامی که به العربی پیوستم این تیم سه بازی آخرش را باخته بود و کمی در جدول شرایطش نامطلوب شده بود. در ابتدای فصل از یک تیم دسته دومی قطر پیشنهاد داشتم. آنها حتی پیشنهاد دادند که مربی-بازیکن باشم، اما قبول آن پیشنهاد برایم خوب نبود. وقتی پیشنهاد العربی آمد با دوستانم و اشکان دژاگه مشورت کردم و دیدم می توانم به این تیم کمک کنم. درست است که شرایط العربی مثل تیم های درجه یک قطر نیست، اما شرایط خوبی دارد. در این چند هفته هم نتایج خوبی گرفتیم و دنبال این هستم که در چند هفته باقی مانده هم نتایج خوبی بگیریم و تیم را بالا بیاوریم. به خداحافظی از فوتبال فکر نمی کنی؟ فکر نکردم، چون الان وقتش نیست. همین الان بازیکنانی که چهار، پنج سال از من بزرگ تر هستند دارند در لیگ ایران بازی می کنند. من فعلا شرایط بازی کردن را دارم. البته بازیکنی هم نیستم که برای هر تیمی بازی کنم، اما حداقل چند سال دیگر بازی خواهم کرد. نکونام در ٣٥سالگی چه آرزویی در فوتبال دارد؟ آرزوی من درحال حاضر هر روز برنده شدن است، اما آرزویی هایی داشتم در این فوتبال که به آن نرسیدم و دیگر هم نمی رسم. صحبت های شما نشان می دهد هنوز دغدغه تیم ملی را داری، حتما خودت اخبار تیم ملی را تعقیب می کنی و می بینی باز همان مشکلات همیشگی پابرجاست؛ تأمین نشدن زمین، اردو و البسه مناسب. چرا این مشکلات هیچ گاه حل نمی شود؟ به دلیل اینکه برنامه ریزی بلندمدت و مدیریت آینده نگر نداریم. در همین مدت، چند بار سرمربی تیم ملی با مسئولان دراین باره صحبت کرد. در جلسات همه می گویند: «چشم، چشم». اما بعدش هیچ اتفاقی نمی افتد. به نظر می رسد کسانی هستند که دوست ندارند این مشکلات مرتفع شود. این کسانی که دوست ندارند امکانات مطلوب برای تیم ملی تأمین شود، چه کسانی هستند؟ به هرحال شاید در هر تشکیلاتی عده ای به خاطر منافعشان دلشان نخواهد آن مجموعه بهتر شود و با شما زاویه پیدا کنند. در واقع می خواهی بگویی منفعت طلبی برخی اشخاص مانع رسیدگی به تیم ملی شده است؟ متأسفانه همین طور است. وقتی فوتبال نتیجه بگیرد، مردم خوشحال می شوند. شما نگاه کنید، وقتی تیم به جام جهانی صعود می کند، چه خوشحالی زایدالوصفی در جامعه ایجاد می شود. آیا این خوشحالی ارزش این را ندارد که امکانات مطلوب برای تیم ملی فراهم شود؟ در این شرایط دولت چه کمکی می تواند به تیم ملی و فوتبال کند؟ مسئولان دولتی همه به فوتبال و ورزش علاقه مندند. شما نگاه کنید که مسئولان همیشه با علاقه به باشگاه ها و تیم های شهرشان کمک می کنند. خود آقای رئیس جمهور در این روزها صراحتا حمایتشان را از ورزش اعلام کردند. من می خواهم بگویم در بین مسئولان کشوری علاقه به کمک و حمایت وجود دارد، اما ایراد اینجاست که در ورزش کشور به ویژه در فوتبال، برنامه ریزی و سازو کاری برای استفاده از این حمایت ها و ساماندهی این کمک ها وجود ندارد. باید سازوکاری برای جذب این کمک ها و حمایت ها تعریف شود تا این صحبت ها به عمل تبدیل شود. بدون برنامه ریزی نمی توان از این کمک ها حمایت کرد. فرضا اگر مسئولی بگوید می خواهد زمین چمن درست کند، ما اگر از امروز بذر بکاریم، شش تا یک سال طول می کشد تا زمین آماده شود. این مثل را زدم تا مشخص شود که برای استفاده از این کمک ها و حمایت باید برنامه داشت که متأسفانه نداشتیم. همین تعلل ها باعث شده ژاپن، کره جنوبی و استرالیا از ما جلو بیفتند. قطر هم از نظر امکانات و زیرساخت ها از ما سبقت گرفته است؛ میزبان جام جهانی شده و در حال ساخت این همه ورزشگاه مدرن است. ما زمانی با تیم منتخب لیگمان می رفتیم و امارات را می بردیم اما الان آنها هم به ما رسیده اند. همین نبود امکانات باعث شده کارلوس کی روش چندین بار صحبت از رفتن کند که آخرین بار هم همین امسال بوده... . من یک سؤال دارم؛ ما اگر یک کمپ و زمین تمرین خوب داشته باشیم، تیم های ملی مان البسه خوب داشته باشند، اینها برای چه کسی می ماند؟ برای من و کی روش؟ اینها برای فوتبال ایران خواهد بود. یک زمانی همین کمپ تیم ملی در اطرافش خاک بود اما به مرور تکمیل و به دستاوردی ماندگار برای فوتبال ملی تبدیل شده است. کی روش این چیزها را برای خودش نمی خواهد، برای تیم ملی می خواهد. شما فکر می کنید اگر فردا کی روش برود و گواردیولا بیاید، او چه می خواهد؟ این یک استاندارد در دنیا است. مثل اینکه بگوییم چرا فوتبال را با ١١ نفر بازی می کنند؟ آنهایی که از فوتبال دنیا شناخت ندارند می آیند با تنگ نظری این حرف ها را می زنند. اگر با یک برند معتبر البسه قرارداد امضا شود، تیم های پایه و حتی تیم های دختران استفاده می کنند. از کمپ همه استفاده می کنند. آیا این امکانات به شخص کی روش می رسد؟ برخی از علاقه مندان به تیم ملی می گویند عده ای که با کی روش مشکل دارند نمی خواهند امکانات مهیا شود تا کی روش قید حضور در تیم ملی را بزند؟ به هرحال موافق و مخالف همه جا هست. مردم کی روش و تیم ملی شان را دوست دارند، بازیکنان هم با این مربی با کمترین مشکل کار می کنند. حال اگر کسی در این شرایط برای مخالفت با کی روش به دلیل منافع شخصی اش چوب لای چرخ تیم ملی می گذارد، خیانت می کند. این حواشی همیشه در فوتبال ایران بوده، بحث امروز و کی روش هم نیست، کمتر دیده شده تیم ملی با آرامش کار کند. دلیلش را چه می بینید؟ به دلیل اینکه کار دست کاردان نیست. کسانی که مسئول ورزش و فوتبال هستند باید دلشان بسوزد، تمرکزشان روی کارشان باشد اما آنها هم به دنبال حاشیه هستند. در یک مصاحبه می خواندم یکی از مسئولان می گفت چون حاشیه فوتبال زیاد است، نامزد فدراسیون فوتبال نمی شوم، اتفاقا من می خواهم بگویم چون حاشیه فوتبال زیاد است، این افراد به سراغ فوتبال می آیند تا موردتوجه قرار بگیرند. نگاه کنید یک برنامه تلویزیونی وقتی می خواهد بیننده اش زیاد شود، به سراغ فوتبال و حاشیه هایش می رود. مسئولان ما در ایجاد حاشیه ها نقش داشتند؛ چوبش را هم تیم ملی خورده است. مثل دیدارهای انتخابی جام جهانی ٢٠١٠ که آقای دایی را برداشتند و در نهایت تیم به جام جهانی صعود نکرد. چرا ما باید یک دوره در میان به جام جهانی صعود کنیم. چرا نباید مسئولان زمینه ای را ایجاد کنند که ما دو بار پشت سر هم به جام جهانی صعود کنیم و مردم لذت ببرند؟ این بار هم آقای کی روش استعفا داده و احتمال جدایی اش در اردیبهشت ماه وجود دارد، نظر شما دراین باره چیست؟ من با ایشان سال ها کار کردم. صددرصد ایشان باید حفظ شود. ایشان به خوبی در حال انجام کارهایش در تیم ملی است. شما تیم ملی را با زمانی که ایشان تازه آمده بودند، مقایسه کنید متوجه خواهید شد که چقدر تیم ملی با آقای کی روش پیشرفت کرده است. حال اگر یک مربی جدید، حتی بهترین مربی جهان بیاید، باید دوباره از ابتدا شروع کند. در شرایطی که در وسط بازی های انتخابی جام جهانی باشیم. اصولا در ورزش ایران مشخص نیست چرا این قدر تغییر صورت می گیرد. مدام سرمربی، مدیر، هیأت مدیره و قائم مقام تغییر می کند و همین باعث افت تیم ها می شود.مردم از این تیم لذت می برند و ما نباید مانع لذت بردن مردم شویم. ما مربی کاربلدی داریم و نباید کارش را خراب کنیم. و حرف پایانی؟ سال نو را به تمامی هم وطنان تبریک می گویم. ضمن اینکه برای خانواده های نوروزی، بهزادی، احدی و لارستانی که در سال ٩٤ عزیزانشان را از دست دادند، صبر آرزو می کنم.
پنجشنبه ، ۲۷اسفند۱۳۹۴
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: نامه نیوز]
[مشاهده در: www.namehnews.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 27]
-
گوناگون
پربازدیدترینها