تبلیغات
تبلیغات متنی
محبوبترینها
ساقدوش کیست ؟ | وظیفه ساقدوش در مراسم عقد و عروسی چیست ؟
قایق‌سواری تالاب انزلی؛ تجربه‌ای متفاوت با چاشنی تخفیف
چگونه ویزای توریستی فرانسه را بگیریم؟
معرفی و فروش بوته گرافیتی ریخته گری
بهترین بروکر برای معاملات فارکس در سال 2024
تجربه رانندگی با لندکروز در جزیره قشم؛ لوکس‌ترین انتخاب
اکسپرتاپ: 10 شغل پردرآمد برای مهاجران کاری در کانادا
بهترین سایتهای خرید تیک آبی رسمی اینستاگرام در ایران
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1815631358
زبان فارسی می تواند گسترش پیدا کند
واضح آرشیو وب فارسی:شهرآرا آنلاین: امیر سعادتی-اگر ما بخواهیم به قله های پیشرفت علمی برسیم، باید زبان فارسی به دوره اوج خودش برگردد و زبان علم باشد. حتی اگر غربی ها بخواهند کاری را ارجاع بدهند، مجبور باشند زبان فارسی را یاد بگیرند.در حوزه فرهنگ هم باید کشورهای فارسی زبان به فضاهای مشترک برسند، دانشگاه مشترک، مراکز علمی و فرهنگی مشترک، تلویزیون مشترک و حتی سینمای مشترک. مثلا افغانستان فیلم بسازد و ما ببینیم، تاجیکستان بسازد و ما ببینیم و بالعکس. اتفاقات خوبی هم دارد می افتد. من اخبار این حوزه را رصد می کنم. در ترکیه علاقه مند به یادگیری زبان فارسی زیاد شده است یا سفیر هندوستان آمده بود ایران و رفته بود بندرعباس. آنجا صحبت کرده بود که ما یک اکبرخان داریم که قبرش در حرم امام رضا(ع) است. درمورد اشتراکات صحبت کرده بود. مثلا گفته بود کلمه «بازرگان» هنوز در زبان ما هست. گفته بود بندرعباس برای ما از اصفهان و تهران برای تعامل بهتر است، چون بندرعباس شهر هندی ایران است. او گفته بود که داماد گاندی اصالتا فارسی زبان بوده و... می خواهم ببینم این ها فقط یک جرقه است یا می شود واقعا امیدوار بود که مثلا در ۵٠سال آینده به این فضاها برسیم؟ اتفاقا در تاجیکستان بحث های زیادی در این زمینه هست. اواخر سال گذشته در روزنامه دولتی تاجیکستان که روزنامه کثیرالانتشاری است و به تمام ارگان ها می رود، مقاله ای علیه خط فارسی چاپ شده بود. آقای بهروز ذبیح ا...، شاعر و ادیب تاجیک، این مقاله را در فیس بوک مورد نقد و چالش قرار داده بود. جالب است که تاجیک های بسیاری از نقاط مختلف جهان در این بحث شرکت کردند و از انتقادات او استقبال کردند. از آن طرف، رهبر انقلاب به آقای شعردوست، سفیر وقت ایران در تاجیکستان، شخصا ماموریت دادند و گفتند که اگر شما در کل دوره سفارت بتوانی فقط برای ترویج خط فارسی در تاجیکستان کاری بکنی و آن را جا بیندازی، همین یک کار برای دنیا و آخرتت بس است. آ ینده زبان فارسی برای همه ما مهم است. من هم در خبرها خواندم کتاب «غرب زدگی» جلال در تاجیکستان به خط سریلیک ترجمه شده و این یک گام به جلو است. تیراژش هم هزارتا بوده و این در ذهنم مانده که کتاب جلال را هزارنفر در تاجیکستان خوانده اند. زبان تاجیک ها فارسی است. در فرودگاه دوشنبه وقتی که از هواپیما پیاده و وارد سالن می شوی، این شعر حافظ را به خط سریلیک می بینی که «رواق منظر چشم من آشیانه توست | کرم نما و فرود آ که خانه خانه توست». واقعا چقدر این انتخاب قشنگ بوده است! در آنجا حتی چوپان ها و افراد کم سواد و روستایی شان هم خیلی بیشتر از استادان ادبیات فارسی ایران شعر حفظ هستند. این را شما در مراسم عروسی شان به وضوح می بینید. ما در ایران خودمان این همه شعرای بزرگ داریم و به آن ها افتخار می کنیم، اما یک نفر از مسئولان فرهنگی هم به این فکر نکرده است. در مشهد عروس و داماد به حرم می روند و چرخی می زنند، اما آنجا مثلا می روند پیش مجسمه رودکی و پیاده می شوند. طرف در میدان اصلی شهر دیوان حافظ را باز می کند و مانند چاووشی شعر حافظ می خواند. این آمیختگی آن ها با ادبیات و زبان فارسی و شعر فارسی شدید است، به هر حال، حکومت ٧٠ساله کمونیست ها موفق شده خط فارسی را عوض کند. ما در حوزه زبان فارسی این همه مسئله داریم. بودجه ها باید در این مسیر هزینه شود و مثلا در حوزه تاجیکستان اثری ساخته شود و شعردوستی آن ها را نشان بدهد. پنج اثر سینمایی جشنواره فجر گذشته به طور مستقیم یا غیرمستقیم به افغانستان مربوط می شود، اما هیچ کدام به مسائل اصلی و دست ا ول نپرداخته اند. در این حوزه کار می کنیم، بودجه هم می دهیم، ولی با نپرداختن به موضوعات مشترک و اصلی، درواقع به نوعی اسراف می کنیم. رسمی شدن خط فارسی را از مدت ها پیش، مجلس تاجیکستان تصویب کرده است، اما بازمانده های کمونیسم در این کشور کارشکنی می کنند. لذا برای اینکه این موضوع عملی شود، مقداری همت لازم است. البته نقش قشر تحصیل کرده، نخبگان و فرهیختگان این کشور هم خیلی مهم است. متاسفانه رایزنی فرهنگی ما خیلی ضعیف عمل کرده است. ساده ترین کارهایی را که می توانند بکنند و اصلا هزینه ای ندارد انجام نمی دهند. من به کلوپ های تاجیکستان رفته ام. تمام فیلم ها بدون استثنا هالیوودی است. شاید یکی دوتا هم از سینمای هند باشد. جالب اینجاست که با وجود تعلق خاطر شدید مردم تاجیکستان به ایران و ایرانی، فیلم های ایرانی اصلا آنجا حضور ندارند. من آنجا فقط یک سریال حضرت یوسف(ع) را دیدم که آن هم دوبله روسی داشت. وقتی به آنجا می رفتم، یک سری از محصولات سینمایی تاریخی مان مثل «بوعلی سینا»، «سربداران» و حتی موسیقی های محلی ایران را با خودم بردم و به رایزنی فرهنگی دادم و به آن ها گفتم پخش این ها که هزینه ای ندارد. خط فارسی در تاجیکستان مثل وجود انباری از مهمات است که فقط یک جرقه می خواهد. ما دانشجوی ایرانی در تاجیکستان زیاد داریم. آن ها می گویند که مردم تاجیکستان تا می فهمند ما ایرانی هستیم، خودشان را به ما نزدیک می کنند، چون ما را دوست دارند. دینمان مشترک است. زبانمان مشترک است. آن ها در حوزه شعر و ادبیات و تاریخ، خودشان را جزو خراسان بزرگ می دانند. می توانیم بحث سوادآموزی و حتی خط فارسی را آنجا دنبال کنیم. ترکیه را ببینید. به شدت فعال است و چندین برابر ایران آنجا کار فرهنگی می کند. مدارس غیرانتفاعی راه انداخته و می گوید شما کتاب خودتان را بدهید و اسمی هم از من نبرید. پولشان را می دهد و کم کم بحث خط و زبان ترکی و فرهنگ ترکیه را تزریق می کند، کاملا آزادانه. ما سابقه خوبی از ترکیه نداریم. به نوعی غربی ترین کشور اسلامی است. بحث کشف حجاب از آنجا آمد و بعد، سه گانه دیکتاتوری آتاتورک، رضاخان و امان ا...خان شکل گرفت. به هر حال، پس از فروپاشی شوروی، کم کم آثار خط سریلیک در بین نسل جدید درحال کم رنگ شدن است. آن ها فارسی صحبت می کنند و باید خط فارسی جایگزین شود. زبان فارسی می تواند در آینده گسترش پیدا کند. این آرزو نیست. البته مشکلات زیاد است. زبان فارسی قابلیت گسترش دارد و پشتوانه هایی مثل ادبیات و فرهنگ و عرفان دارد. پیشرفت های فنی و علمی جمهوری اسلامی هم این امیدواری را بیشتر می کند. علیرضا قزوه چندبار گفته بود که چرا ما این مسئله را وابسته به دولت می کنیم؟ این همه کتاب شعر از بزرگان شعر فارسی مثل فردوسی و حافظ چاپ می کنیم و ناشران هم حق کپی رایت نمی دهند. حرفش این بود که ما یک درصد از ناشران بگیریم و آن را به شاعران بدهیم. این بحث می تواند از مرزها هم خارج شود و سهم همه شاعران زبان فارسی باشد. سال قبل، رئیس جمهور افغانستان دستوری صادر کرد که زبان تدریس علوم پایه در دانشگاه های افغانستان به زبان انگلیسی تغییر کند. تعدادی نویسنده و شاعر و چهره فرهنگی واکنش نشان دادند، اما کار به جایی نرسید. این ها مسائلی است که به عهده حکومت هاست، وگرنه قابل حل نیست. آن ها دیدند که چون با جایگزینی زبان پشتو نمی شود جلو فارسی را گرفت، به بهانه تکنولوژی و علم، زبان انگلیسی را جلو آوردند، در حالی که این سخنی بی پایه است. تلویزیون مشترک هم مطرح شد، ولی ادامه پیدا نکرد. مشکلات اساسی وجود دارد. اینجا اصلا بحث های فنی مطرح نیست. بحث های محتوایی است. تاجیکستان یک دولت لائیک دارد، افغانستان معذوریت هایی دارد و ایران هم نگاه خودش را دارد. به جز تلویزیون مشترک، فرهنگستان و دانشگاه های مشترک هم مطرح است، اما اگر سیاست مداران به توافق برسند و پشتوانه ای جدی وجود داشته باشد، شاید بتوان به تشکیل این فضاها امیدوار بود.
یکشنبه ، ۹اسفند۱۳۹۴
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: شهرآرا آنلاین]
[مشاهده در: www.shahraraonline.com]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 10]
-
گوناگون
پربازدیدترینها