تبلیغات
تبلیغات متنی
رسانه حرف تو - مقایسه و اشتراک تجربه خرید
آموزشگاه آرایشگری مردانه شفیع رسالت
تاثیر رنگ لباس بر تعاملات انسانی
محبوبترینها
بررسی دلایل قانع کننده برای خرید صنایع دستی اصفهان
راه های جلوگیری از جریمه های قبض برق
آشنایی با سایت قو ایران بهترین سایت آگهی و تبلیغات در کشور
بهترین شرکت‌های مهندسی در آلمان
صفر تا صد حق بیمه 1403! فرمول محاسبه حق بیمه
نقش هدایای سازمانی در افزایش انگیزه و تعهد کارکنان
کلینیک پروتز و ساخت اندام مصنوعی دکتر اجرائی
چگونه می‌توانیم با ترانسفر وایز پول جابجا کنیم؟
بهترین مدل‌های [صندلی گیمینگ] براساس نقد و بررسی کاربران
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1805499059
مهم کمبود منابع بانکی است نه نرخ سود!
واضح آرشیو وب فارسی:طرقبه نیوز: به گزارش طرقبه نیوز به نقل از خراسان، وقتی که بانک ها با هم توافق کردند که نرخ سود سپرده را کاهش دهند، برخی نگران این بودند که نرخ تسهیلات(وام) کاهش پیدا نکند و برخی دیگر هم می گفتند این توافق پایدار نخواهد بود. اما وقتی که شورای پول و اعتبار هم بر کاهش دو درصدی نرخ سود…به گزارش طرقبه نیوز به نقل از خراسان، وقتی که بانک ها با هم توافق کردند که نرخ سود سپرده را کاهش دهند، برخی نگران این بودند که نرخ تسهیلات(وام) کاهش پیدا نکند و برخی دیگر هم می گفتند این توافق پایدار نخواهد بود. اما وقتی که شورای پول و اعتبار هم بر کاهش دو درصدی نرخ سود سپرده دو ساله مهر تایید زد و همزمان نرخ سود تسهیلات را هم کاهش داد، داستان کمی تغییر کرد. این بار، مقامات پولی که با کاهش دستوری نرخ سود بانکی مشکل داشتند هم به موافقان کاهش نرخ سود پیوستند. همه چیز مهیا شد تا نرخ سود بانکی کاهش پیدا کند. اما یک سوال؟ چرا باید نرخ سود کاهش پیدا می کرد؟ پاسخ ساده به این سوال این است که فاصله نرخ سود بانکی و تورم در هیچ جای جهان، به اندازه ایران نیست. این اختلاف زیاد سبب می شود که بانک ها امن ترین مکان برای جذب پول ها باشد و پولی به صنعت و تولید نرود و اشتغالی رخ ندهد. یعنی هیچ حرفه و کسب و کاری نیست که به اندازه نگاه داشتن پول در بانک ارزش داشته باشد. لذا همه پول ها به بانک ها می رود و تولید و اشتغالی رخ نمی دهد. اگر چه این دلیل برای اقتصاددانانی که از اقتصاد ایران بی خبرند، قانع کننده است اما چند مشکل اساسی وجود دارد. آیا مشکل صنعت و تولید ما نرخ بالای سود بانکی است؟ یا مشکل در جای دیگر نهفته است. برخی معتقدند که مشکل نرخ سود بانکی است و با کاهش نرخ سود، فعالان اقتصادی نفس آرامی می کشند و منتظر می نشینند تا مکانیزم بازار عمل کند و رکود از ایران رخت بکند. این افراد منتظر می مانند تا با کاهش نرخ سود بانکی، تولیدکنندگان به بانک ها مراجعه کنند و پس از گرفتن نوبت، وام خود را دریافت کنند. اما ماجرا به این سادگی نیست و مشکل دیگری وجود دارد. مشکل فعلی صنعت و تولید در کشور ما بیش از این که بالا بودن نرخ سود تسهیلات باشد، به مسئله کمبود تسهیلات بازمی گردد. یعنی اینکه بعضا تولیدکنندگان حاضرند هر نرخی را بپردازند اما فقط به منابع مالی دست پیدا کنند. در حال حاضر که تولیدکنندگان با توجه به رفع تحریم ها آینده خوبی را برای خود تصور می کنند، حاضرند به هر قیمتی که شده در بازار باقی بمانند و برای این کار نیاز به منابع مالی دارند تا حقوق کارگران و کارمندان خود را بپردازند، بدهی های معوق خود را تسویه کنند و . . . . اما منابع موجود نیست. برای اثبات این ادعا بد نیست که به گزارش کارشناسی مرکز پژوهش های مجلس در مورد موانع رونق صنعتی اشاره کنیم. به نقل از روزنامه دنیای اقتصاد، نتایج مطالعه این نهاد پژوهشی نشان می دهد عدم دسترسی به تسهیلات بانکی بیش از نرخ سود وام در کاهش سرمایه گذاری صنعتی نقش دارد. ارزیابی ها حاکی از این است که بخش صنعت به طور نسبی جایگاه خود را نسبت به سایر بخش های اقتصادی از دست داده و سرمایه گذاری های کمتری در این بخش در مقایسه با سایر بخش های اقتصادی صورت گرفته است. مطابق آمارهای رسمی، سهم بخش صنعت و معدن از اقتصاد ایران از ۱۸درصد در سال ۱۳۸۳ به ۱۱درصد در سال ۱۳۹۱ کاهش یافته است. نتایج این گزارش بیانگر آن است که تسهیلات بانکی نقش مهمی در افزایش سرمایه گذاری دارد، اما طی سال های اخیر دسترسی واحدهای صنعتی به تسهیلات بانکی با مشکلات بسیاری روبه رو بود، روندی که موجب شد تا واحدهای تولیدی با مشکل نقدینگی بسیاری مواجه شوند که این امر تاثیر منفی بر روند تولید واحدهای صنعتی داشته است. بنابراین مسئله اینجاست که تسهیلات کم است؛ نه اینکه نرخ ها بالاست. هر چند که وجود نرخ های بالا هم مسئله ساز است. اما کاهش نرخ سود بانکی چه اثری می تواند بر این سازوکار داشته باشد؟ اگر بپذیریم که بانک ها عامل اصلی تامین منابع در کشور هستند، باید قبول کنیم که اگر قرار است این بانک ها تامین مالی تولید را انجام دهند باید منابع در اختیار داشته باشند. این منابع از طریق سپرده گذاری افراد در بانک ها و منابع خود بانک ها فراهم می شود. در این شرایط، بانک ها که خود تشنه نقدینگی برای پاسخگویی به سپرده های جذب شده با سود بالا هستند، بخش عمده ای از نقدینگی را به خود جذب می کنند و دیگر نقدینگی باقی نمی ماند که بخواهد به تولید برسد. یعنی به دلیل بدهی بالای دولت به بانک ها و حجم بالای مطالبات معوق به دلیل رکود، بانک ها قدرت وام دهی ندارند. لذا اگر قرار است فکری برای تولید شود، لازم است که قبل از کاهش نرخ سود، به این موضوع پرداخته شود که قدرت وام دهی بانک ها افزایش یابد. شاید بازارهای ثانویه بدهی بتواند تا حدی این کار را انجام دهد. آیا باکاهش نرخ سود، سپرده گذاری کم می شود؟ با کاهش نرخ سود بانکی بعید است اتفاق خاصی در مورد میزان سپرده گذاری صورت بگیرد. چرا که گزینه های دیگر سرمایه گذاری با مبالغ خرد، در رکود به سر می برند. مثلا بازدهی طلا، ارز و . . . در سطح نازلی قرار دارد. علاوه بر این ریسک این نوع دارایی ها به شدت بالاتر از سپرده بانکی بدون ریسک است. بنابراین، بعید به نظر می رسد که با کاهش نرخ سود، اتفاق شدیدی در مورد میزان سپرده گذاری بیفتد. آیا سپرده گذاری در بانک نقطه مقابل صنعت است؟ مسئله ای که بعضاً به گوش می رسد این است که مردم به جای اینکه پول خود را به سمت تولید ببرند، پول های خود را در بانک قرار می دهند و این موضوع به دلیل سود بالای سپرده هاست که وجود دارد. این ادعا هم صحیح است و هم نادرست. این ادعا در مورد فردی که در صنعت در حال سرمایه گذاری است و می تواند به سادگی دارایی خود را نقد کند و پول خود را به بانک برده است، صحیح است. اما نباید فراموش کنیم که بخشی دیگر از سپرده های بانکی از طرف افرادی است که پول دارند و نمی توانند در جایی به صورت مستقیم سرمایه گذاری کنند. این ادعا در مورد این افراد ناصحیح است. بلکه بالا بودن نرخ سود سبب می شود که افراد زیادی پول خود را در بانک بگذارند و بنابراین امکان وام دهی به صنعت افزایش یابد. این اتفاق بر خلاف ادعای مطرح شده است.
چهارشنبه ، ۵اسفند۱۳۹۴
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: طرقبه نیوز]
[مشاهده در: www.torghabenews.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 26]
-
گوناگون
پربازدیدترینها