محبوبترینها
قیمت انواع دستگاه تصفیه آب خانگی در ایران
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
پروازهای مشهد به دبی چه زمانی ارزان می‌شوند؟
تجربه غذاهای فرانسوی در قلب پاریس بهترین رستوران‌ها و کافه‌ها
دلایل زنگ زدن فلزات و روش های جلوگیری از آن
خرید بلیط چارتر هواپیمایی ماهان _ ماهان گشت
سیگنال در ترید چیست؟ بررسی انواع سیگنال در ترید
بهترین هدیه تولد برای متولدین زمستان: هدیه‌های کاربردی برای روزهای سرد
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1830803703
سه سطح ریسک پذیری در مدیریت تعاملات بین المللی
واضح آرشیو وب فارسی:ذاکرنیوز: وجود تقسیم کار در سطح خرد، برایندی در سطح کلان نیز داشته است؛ به گونه ای که موجب تخصص گرایی کشورها و تقسیم کار بین المللی شده است. مطابق با نظریه ی نسبی ریکاردو، کشوری که در کالایی مزیت نسبی داشته باشد (با هزینه ی نسبی کمتری آن کالا را در داخل تولید کند) با تخصص گرایی در آن کالا و تجارت آن می تواند از تعامل اقتصادی سود کسب کند و رفاهش را افزایش دهد، هرچند هزینه ی تولید کالای دیگر در همان کشور نسبت به کشور دیگر کمتر باشد (مزیت مطلق).به گزارش ذاکرنیوز،تقسیم کار، تخصص گرایی، مبادله و... همگی مفاهیمی هستند که لازمه ی کارایی اقتصادی محسوب می شوند. درعین حال، همان گونه که تقسیم کار از ملزومات تخصص گرایی، تجارت و سود است، منبع وابستگی اقتصادی نیز به شمار می رود. در دنیای امروز، کسی نمی تواند هم زمان تولیدکننده ی انواع کالاها باشد. حتی در زنجیره ی تولید یک نوع کالا، کسی نمی تواند هم زمان تولیدکننده، بازاریاب، فروشنده و صادرکننده باشد. وجود تقسیم کار در سطح خرد، برایندی در سطح کلان نیز داشته است؛ به گونه ای که موجب تخصص گرایی کشورها و تقسیم کار بین المللی شده است. مطابق با نظریه ی نسبی ریکاردو، کشوری که در کالایی مزیت نسبی داشته باشد (با هزینه ی نسبی کمتری آن کالا را در داخل تولید کند) با تخصص گرایی در آن کالا و تجارت آن می تواند از تعامل اقتصادی سود کسب کند و رفاهش را افزایش دهد، هرچند هزینه ی تولید کالای دیگر در همان کشور نسبت به کشور دیگر کمتر باشد (مزیت مطلق). واقعیت آن است که در دنیای امروز، سود و رفاه اقتصادی در گرو تعامل است و تعامل همراه خود وابستگی می آورد. در سیاست های کلی اقتصاد مقاومتی نیز هیچ کجا از محدودیت تعامل صحبت نشده، اما از مدیریت آن صحبت به میان آمده است و یا در زمینه ی مالیات، در هیچ یک از بندهای سیاست های کلی اقتصاد مقاومتی، از ممنوعیت یا محدودیت تجاری صحبت نشده، اما از گسترش تنوع مبادی وارداتی که نمونه ای از مدیریت واردات است، صحبت به میان آمده است. از جمله محورهای اقتصاد مقاومتی برون گرایی است، اما این برون گرایی در کنار درون زایی مطرح شده است. بنابراین تعامل می تواند به گونه ای باشد که وابستگی را حداقل کند و یا نوعی از وابستگی را ایجاد کند که کم خطرتر از سایر وابستگی ها باشد و دستیابی به این نوع تعامل، از طریق «مدیریت تعاملات اقتصادی» امکان پذیر است. به نظر می رسد در مدیریت تعاملات اقتصادی، باید ملاحظات زیر مورد توجه قرار گیرند. این ملاحظات یکی در ارتباط با تعیین سطح تعاملات است که در ضمن خود با ریسک وابستگی همراه است (برای مثال، اگر همه ی نیازهای داخلی از خارج تأمین شود، به معنی ریسک وابستگی شدید است). دیگری تعیین نوع تعاملات و سبد متعاملین است که در ضمن خود دارای ریسک مبادلاتی است (چه مبادله در یک کالای مهم و استراتژیک، چه مبادله با یک کشور پرخطر، هرکدام موجب ریسک مبادلاتی می شود) و سومی ایجاد وابستگی متوازن است که در ضمن خود هزینه ی فشار و تهدید را افزایش می دهد و می توان به آن ریسک تورش وابستگی گفت (مثلاً در تعاملی که یک طرف به دیگری وابسته است، ریسک تورش وابستگی بالاست. این نوع تعامل در مقابل تعاملی قرار دارد که دو طرف به یک اندازه به یکدیگر وابسته اند. این نوع تعامل دارای حداقل ریسک تورش وابستگی است). در علم اقتصاد، همه چیز در ارتباط با مراوده (trade off) است. به عبارتی علم اقتصاد علم مراوده و بده بستان است. شما بین کالاهای مختلف تصمیم می گیرید کدام را مصرف کنید. افزایش مصرف یکی در گرو کاهش مصرف کالای دیگر است، زیرا قید بودجه به شما این امکان را نمی دهد که مصرف هر دو کالا را افزایش دهید یا به عنوان سیاست گذار برای ایجاد رشد اقتصادی در کوتاه مدت، مجبورید چند درصد تورم را تحمل کنید. اینکه شما چه تصمیمی بگیرید، بستگی به ترجیحات، هدف یا معیارهای مورد نظر شما دارد. تعامل اقتصادی نیز همراه خود وابستگی ایجاد می کند. اینکه شما تصمیم بگیرید با توجه به معیارها، میزان خطرپذیری و سطح تحمل ریسکتان، چه سطح از وابستگی را تحمل کنید، تعیین می کند چه میزان تعامل داشته باشید. به عبارتی شما میزان تعامل را در سطحی تعیین می کنید که بتوانید وابستگی ناشی از آن را از همه ی جهات کنترل کنید و پوشش دهید و درعین حال، تابع هدف خود را حداکثر کنید. در اقتصاد به همان نسبتی که مبادله وجود دارد، می تواند تعامل وجود داشته باشد، زیرا هر مبادله مستلزم تعامل و وابستگی است اما ازآنجاکه نوع مبادلات متفاوت است، تعاملات و وابستگی های متفاوتی نیز ایجاد می کند. بنابراین نوع تعامل اهمیت می یابد. کالاهای ضروری و کالاهای کم کشش ۱ در ضمن خود وابستگی شدید ایجاد می کنند و کالاهایی که کشش پذیر ۲ یا با کشش باشند، طرفین مبادله را دچار وابستگی کمتری می کنند. بنابراین در تعامل اقتصادی، مهم است که سبد انواع تعامل و سبد طرفین معاملات، چگونه انتخاب شود و این جنبه ی دیگری از مدیریت تعامل اقتصادی است. برای مثال، واردات باید به گونه ای مدیریت شود که اولاً کالاهای کشش پذیرتر در بسته ی کالاهای وارداتی قرار گیرند و ثانیاً همان طور که در بند ششم سیاست های اقتصاد مقاومتی «ایجاد تنوع در مبادی تأمین کالاهای وارداتی با هدف کاهش وابستگی به کشورهای محدود و خاص» آمده است، باید در مبادی وارداتی، تنوع وجود داشته باشد تا از این طریق انواع ریسک، از جمله ریسک فشار و تهدید، که از آن با عنوان ریسک مبادلاتی یاد کردیم، از کانال واردات پوشش داده شود. از این جهت، یکی از تعاملات پرریسک، واردات کالاهای استراتژیک و واردات کالا از کشورهای پرخطر است. البته نباید فراموش کرد پوشش ریسک، هزینه دارد و با توجه به سطح ریسک، میزان هزینه باید بهینه شود. برای مثال، زمانی که واردات کالا در حجم انبوه از یک کشور صورت می گیرد، به دلیل وجود صرفه های مقیاس در حمل ونقل، هزینه های حمل کاهش می یابد یا می توان از تخفیفات در خریدهای انبوه بهره جست. اما زمانی که همان میزان واردات کالا بین کشورهای مختلف توزیع می شود، دیگر صرفه های حمل ونقل و تخفیفات وجود ندارد و این همان هزینه ای است که برای پوشش ریسک باید پرداخت شود. حال با توجه به سطح پذیرش ریسک، باید میزان مشخصی از تنوع مبادی وارداتی تعیین شود که هزینه های پوشش ریسک را حداقل کند. نکته ی دیگر در ارتباط با تعامل اقتصادی، که باید مورد توجه قرار گیرد، این است که وابستگی باید یک امر دوطرفه و متوازن باشد. درصورتی که وابستگی تورش دار باشد، امکان سوءاستفاده افزایش می یابد و ریسک آن معامله زیاد می شود. بنابراین تعاملات اقتصادی باید به گونه ای مدیریت شوند که دارای حداقل ریسک و حداکثر وابستگی متوازن باشند. وجود وابستگی دوطرفه و متوازن در معاملات و تعاملات اقتصادی، نه تنها موجب کاهش ریسک می شود، بلکه خود ابزاری برای فشار و تحریم نیز هست. برای مثال، در ادبیات تحریم اقتصادی با استفاده از ابزار نظریه ی بازی، بحث می شود که اجرای تحریم های چندجانبه ۳ به شرطی صورت می پذیرد که منافع انتظاری انتخاب استراتژی تحریم توسط کشورهای ثالث، بیشتر از هزینه های انتظاری آن باشد. حال اگر میزان وابستگی به گونه ای درهم تنیده باشد که انتخاب استراتژی تحریم، هزینه های زیادی را به کشور تحریم کننده تحمیل کند، استراتژی همراهی تحریم انتخاب نخواهد شد و اثرگذاری تحریم کاهش می یابد. بند دوازدهم سیاست های اقتصاد مقاومتی، یکی از راه های افزایش قدرت مقاومت و کاهش آسیب پذیری اقتصاد کشور را «توسعه ی پیوندهای راهبردی و گسترش همکاری و مشارکت با کشورهای منطقه و جهان، به ویژه همسایگان» عنوان کرده است. بنابراین شکل گیری تعاملاتی که همراه با خود، وابستگی متوازن ایجاد کنند، می تواند یکی از راه های کاهش ریسک تورش و به طور کلی کاهش ریسک تعاملات بین المللی باشد. پی نوشت ها: ۱. Inelastic good ۲. Elastic good ۳. منظور تحریمی است که توسط چند کشور صورت می گیرد. این نوع تحریم در مقابل تحریم یکجانبه قرار می گیرد که فقط توسط یک کشور انجام می شود.
پنجشنبه ، ۲۹بهمن۱۳۹۴
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: ذاکرنیوز]
[مشاهده در: www.zakernews.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 15]
-
گوناگون
پربازدیدترینها