تبلیغات
تبلیغات متنی
محبوبترینها
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
قیمت انواع دستگاه تصفیه آب خانگی در ایران
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
پروازهای مشهد به دبی چه زمانی ارزان می‌شوند؟
تجربه غذاهای فرانسوی در قلب پاریس بهترین رستوران‌ها و کافه‌ها
دلایل زنگ زدن فلزات و روش های جلوگیری از آن
خرید بلیط چارتر هواپیمایی ماهان _ ماهان گشت
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1835311305
بازارهای چندصد ساله را در دولت گذشته از دست دادیم
واضح آرشیو وب فارسی:فرصت امروز: حدود یک دهه است که آمار و ارقام خبر از عدم فروش، عدم تولید پیوسته و ریزش نیروی انسانی در حوزه صنایع دستی می دهد و اینکه صنایع دستی ایران ناخوش احوال است و شاید تعبیر استعاری معاونت فعلی صنایع دستی، به بهترین شکل این مسئله را بیان می کند. «ما تابوت صنایع دستی را تحویل گرفتیم» تابوتی با بیماری در حال احتضار که تنها با کمک های مصنوعی دولت جدید از حیات نباتی خارج شده و امروز حال بهتری دارد. اینکه این حال بهتر چگونه ایجاد شده، برنامه های آینده برای عدم برگشت به تابوت چیست و حضور اهالی هنر در سفر اروپایی رئیس جمهور چه دستاوردهایی داشته است، از جمله مسائلی بوده که در گفت وگو با دکتر بهمن نامورمطلق، معاونت صنایع دستی سازمان میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری کشور مطرح کرده ایم. آقای دکتر طی یک سال و نیم اخیر که سکان هدایت این کشتی به گل نشسته را پذیرفته اید، بارها به آمارهای فاجعه بار دولت گذشته اشاره کرده اید. مهم ترین راهکارهای شما برای خروج از این وضعیت چه بوده است؟ زیرساخت سازی گام مهم ما بوده است. در راستای این امر سیاست تولید-بازرگانی را یعنی تولیدی که در نهایت به بازار و فروش برسد، در پیش گرفتیم و سیاست منحصرا معطوف به تولید را کنار گذاشتیم. چه این گام کند و چه تند بوده باشد، پیشرفت وجود داشته و 36درصد افزایش صادرات در سال گذشته که تنها منحصر به صنایع دستی است، امیدوارکننده است، بنابراین با وجود اوضاع بحرانی کلی و با اینکه بسیاری از نهادها به رشد منفی رسیدند، ما رشد مثبت داشتیم. همچنین راه اندازی بازارچه های دائمی صنایع دستی و احداث خانه های صنایع دستی نمونه هایی از زیرساخت سازی ما بوده است. به عنوان نمونه طی هفته گذشته تنها در استان مرکزی سه بازارچه صنایع دستی افتتاح کردیم، نه اینکه تنها کلنگی زده باشیم. (با لبخند) چون گاه فاصله از کلنگ تا افتتاح فاصله ای نجومی است! راه اندازی دبیرخانه فروش سوغات زیارتی و تاسیس انجمن صادرکنندگان صنایع دستی هم در راستای ساختارسازی برای فروش هرچه بیشتر انجام شده است. آمارهای ریزتری هم می توان ارائه کرد؛ مثلا، زنجان با ثبت رکوردی تاریخی به مرز یک میلیارد تومان فروش رسید. به این آمار باید فروش بازارچه های نوروزی را هم اضافه کنیم. روی این مسائل تاکید می کنم چون بی توجهی به فروش در دولت گذشته آن را به چشم اسفندیار صنایع دستی تبدیل کرد. صحبت های شما بیشتر مربوط به بازارسازی داخلی بود. برای حضور دوباره در بازارهای جهانی که اتفاقا بسیاری از آنها را هم از دست داده ایم، چه برنامه هایی دارید؟ ما هنوز به طور کامل از شوک تحریم خارج نشده ایم و همه بازارهای مان را در دولت گذشته از دست داده ایم.بازارهایی که مشتری سنتی ما بودند و برای حضور در آنها تلاش های چندصدساله شده بود، چندشبه و چندساله از دست دادیم. بازارهای اروپا، آمریکا، کشورهای عربی و ترک زبان از این دست هستند. به دست آوردن دوباره بازارها بسیار مشکل است و هزینه های برگشت به بازارها بسیار بالاست.به ویژه در شرایط فعلی که هم رقبای ما بسیار جدی هستند و هم رقبای جدید به این عرصه وارد شده اند. بحران اقتصادی و مشکلات تعامل سیاسی و فرهنگی با دنیا را هم باید به این مسائل اضافه کرد. رقبا بازارها را گرفته اند و از حضور ما هم استقبال نمی کنند و به راحتی بازارها را به ما نمی دهند؛ از طرفی بسیاری از رقبا بدل صنایع دستی ما را تولید کرده اند و ارزان تر فروخته اند، بسیاری از آنها سلیقه های تازه بازار را شناخته اند و ما در پی محرومیت ها و تحریم ها، سلیقه بازار را هم نمی شناسیم. پس، از دست دادن بازار تنها از دست دادن یک مکان یا یک کشور نبوده، بلکه فرهنگ بازارداری را در این مدت از دست داده ایم. مسئله مهم تر اینکه در پی این مسائل بسیاری از تجار سنتی و بزرگ صنایع دستی تجارت در این حوزه را کنار گذاشته اند و دیگر حاضر نیستند به این عرصه برگردند. در واقع ضرر بزرگ دیگر ما از دست دادن سرمایه انسانی بازار است. یعنی تجاری که سال های سال در این عرصه کار کرده بودند، سلیقه بازار را می شناختند و روابط تجاری قوی و پایداری ایجاد کرده بودند، اکنون کنار رفته اند و این یعنی ما اصل اعتبار معنوی تاجران را هم از دست داده ایم. اما با همه این اوصاف، می خواهیم به بازارهای جهانی برگردیم. اگر چین، تایلند، مراکش و ترکیه در بازار جهانی بازیگری می کنند، ایران هم باید نقش خود را به دست بگیرد، البته نقشی مهم و تاثیرگذار. برای بازپس گیری بازار باید، هم با رقبای قدیمی و هم با رقبای تازه نفس رقابت کنیم. بنابراین باید تدبیر خوبی در پیش بگیریم. برای این مهم روی نیروی انسانی جدید سرمایه گذاری می کنیم؛ یعنی نسل جوان و خوش فکر که به صنایع دستی عرق دارد، زبان زیبایی شناسی جهان و سلیقه جهانی را می شناسد و برای ایجاد ارتباط و گفت وگو آمادگی دارد. این افراد را حمایت، تشویق و به بازار معرفی می کنیم تا نسل جدید بخش خصوصی وارد بازار شود. بازارهای خارجی خاصی را برای تحقق این اهداف مشخص کرده اید؟ اداره کل بازرگانی سازمان، بازارهای هدف را مشخص کرده؛ بازار کشورهای اروپایی و آمریکا را که بازار سنتی ما هستند، باید دوباره به دست بیاوریم. همچنین به دنبال حضور در کشورهای عربی و ترک زبان هستیم. حتی چین بازار مساعدی برای ماست. نمایشگاه هایی که در آنجا برگزار شده، بازخورد مثبتی را نشان می دهد و با توجه به روابط دیپلماتیک مساعدی که بین ایران و روسیه برقرار است، به بازار این کشور امید زیادی داریم و به زودی نمایشگاهی هم در آنجا خواهیم داشت. کشورهای آمریکا لاتین را در برنامه های آینده جا داده ایم. همان طور که فرمودید، رقبای قدیم و جدید زیادی در بازار جهانی داریم؛ محصولات ایرانی چه تمایز رقابتی عمده ای دارند که شما امیدوار هستید دوباره مشتریان خود را به دست بیاورند؟ درست است که چون امتیازهای زیادی را از دست داده ایم و دچار انجماد هنری و زیبایی شناسی شده ایم، محصولات مان تکراری شده اند و همراه با تغییرات زیبایی شناسی دنیا حرکت نکرده ایم، اما به لحاظ تنوع و کیفیت هنوز هم حرف اول را در دنیا می زنیم؛ حتی بیش از 350نوع صنایع دستی داریم. بنابراین فرصت رقابت داریم. هند در برخی رشته ها مانند نساجی از ما بسیار جلوتر است، در چوب و فلز هم خوب است اما ما هم در سفال و چوب در سطح جهانی رتبه آورده ایم. در حوزه فلز مانند قلم زنی بسیار جلو هستیم و اینها تمایزهای رقابتی ما در بازارهای جهانی است. بنابراین با تزریق سرمایه انسانی جوان با دیدگاه های جدید و طراحی جدید و حرکت همسو با سلیقه بازارهای جهانی، امیدوار هستیم که بار دیگر شاهد بازپس گیری بازارهای جهانی باشیم و اگر حمایت های خوبی انجام دهیم به هدف مان که تا پایان برنامه ششم رسیدن به یک میلیارد دلار صادرات است، دست می یابیم در حالی که الان کمتر از 200میلیون دلار است. بین سخنان تان چندین بار به حمایت از نسل جوان این حوزه اشاره کردید. حمایت شما چگونه است و چه مواردی را در بر می گیرد؟ از جمله حمایت ها می توان به در اختیار قرار دادن فضای هر چند محدود سازمان برای نمایشگاه آثار جوانان اشاره کرد که به ترویج و تبلیغ کارشان منجر می شود. تسهیلات میلیونی و میلیاردتومانی با سود 4درصد و بیمه و غیره را هم به این حمایت ها اضافه کنید. البته این حمایت ها به این معنی نیست که ما قرار است در فروش و تولید و غیره دخالت مستقیم داشته باشیم. ما تنها می خواهیم با ساختارسازی، شرایط مساعد کار را ایجاد کنیم. چون دخالت بیش از اندازه یعنی اقتصاد دولتی، در حالی که ما می خواهیم بخش خصوصی در این زمینه فعال باشد. حمایت از فروشگاه های اینترنتی و بازارچه های صنایع دستی هم در این راستا انجام می شود. به اضافه اینکه در امر تولید در حال راه اندازی انجمن کارگاه های بزرگ تولیدی هستیم؛ کارگاه های بزرگ تولیدی برای پاسخگویی به تقاضاهای بزرگ فروش که خود موجی از درآمدزایی و اشتغال پایدار را هم به همراه خواهد داشت. آقای دکتر فروش و بازار نقطه کانونی سخنان شما بوده؛ چه در این جلسه و چه در سخنان دیگر شما. در اینجا می خواهم به یکی از سخنان شما که به واردات رسمی 12میلیون دلاری سالانه صنایع دستی اشاره کرده بودید و اینکه اگر واردات قاچاق را هم حساب کنیم این رقم به میلیارد دلار هم می رسد، استناد کنم و اینکه گفته بودید مردم ما صنایع دستی نمی خرند؛ اگر میلیاردها دلار صنایع دستی قاچاقی وارد می شود پس حتما خریداری هم هست. به نظر شما چرا جنس وارداتی خریده می شود و تولید داخلی با بی مهری مواجه است؟ صحبت شما درست است و این سوال خود ما هست که چرا از تولید داخلی کمتر می خرند و از اجناس وارداتی بیشتر. چند مسئله در این امر دخیل است. یکی اینکه در دولت گذشته هزینه های تولید افزایش جهشی داشت و طرح یارانه که قرار بود حمایتی از تولید باشد، تولید را تخریب کرد. هزینه های انرژی کارگاه های صنایع دستی مانند سفال، شیشه و غیره چندین برابر شد و در نتیجه قیمت تمام شده کالاها بالا رفت.ضربه کاری دیگری که یارانه وارد کرد این بود که هر شخصی که مبلغی به عنوان یارانهدریافت می کرد دیگر حاضر نبود با دستمزد قبلی در کارگاه ها کار کند. در حقیقت بخش زیادی از درآمدها به یارانه اختصاص می یافت و صرف حامل های انرژی و هزینه های حمل و نقل می شد و دیگر درآمدی باقی نماند که به تولید کمکی کند. ته مانده اش را هم عده ای به کانادا و غیره بردند! بنابراین در بازار های رقابتی چه داخلی و چه خارجی، وقتی قیمت ها چهار یا پنج برابر بالا برود، نتیجه اش از دست رفتن بازارهاست. زیرا در کشورهای دیگر افزایش قیمت به صورت ملایم و اندک است نه جهشی. این سیاست های اشتباهی که در دولت گذشته رخ داد، واردات کالای قاچاق را رواج داد زیرا عده ای سود قاچاق را بیشتر از تولید می دیدند. از طرفی کالاهای قاچاق عمدتا شبیه صنایع دستی هستند و با دستگاه و ماشین تولید می شوند. بنابراین تولید انبوه، قیمت پایین تری دارد. مشکلی که پیش آمد این بود که جامعه ایران هم حساسیت خود را برای خرید محصولات کیفی تولید داخل و تمییز محصول کیفی و غیرکیفی از دست داد. از طرفی نه آموزش و پرورش برنامه ای برای آموزش مردم در زمینه کالاهای ایرانی و فرهنگی دارد و نه صداوسیما چنین آموزشی به مردم داده است. البته برنامه هایی دارند که در برابر ظرفیت های صنایع دستی بسیار کم است. رسانه های مکتوب هم رسالت خود را انجام نداده اند، بنابراین اگر مردم جور دیگری رفتار کنند، عجیب است. آموزش و پرورش باید دانش آموزان را به گالری، نمایشگاه و غیره ببرد تا حس زیبایی شناسی در آنها ایجاد شود و برای زیبایی و هویت، هزینه کنند. ما مردم مان را از حس زیبایی شناسانه و تمییز زیبایی شناسی محروم کرده ایم. به همین دلیل یکی از کارهای ما گفتمان سازی در مورد اهمیت صنایع دستی بوده است. یعنی مردم ما باید بدانند که یک اثر هنری و فرهنگی حتی اگر قیمت بالایی هم داشته باشد، باید خریداری شود. اما ما در مقابل هنر مسئولانه برخورد نمی کنیم. جنس قاچاق وارد می شود و در فروشگاه های سطح شهر به صورت علنی به فروش می رسد.مسئله ای عجیب که در هیچ کشوری به این راحتی رخ نمی دهد. البته الان اوضاع بهتر شده و قطعا باید جلوی جنس قاچاق گرفته شود. چون وقتی جلوی قاچاق گرفته نشود، جامعه به فساد تشویق می شود. البته وضعیت اقتصادی و معیشتی مردم هم دخیل است. حقوق پایه وزارت کار کمی بیش از 800هزار تومان است؛ بنابراین صنایع دستی که معمولا هم قیمت بالایی دارند، در سبد نیازهای اولیه خانوارهای ایرانی قرار نمی گیرد. به نظر شما می توان با تولید انبوه (مانند چین) و کاهش قیمت ها بازار را به دست گرفت؟ یا اینکه شما این کار را ضربه زدن به هویت صنایع دستی می دانید؟ من با این حرف شما موافق نیستم که مردم قدرت خرید ندارند. زیرا در بازار صنایع دستی، تنوع قیمتی بین 5هزار تومان تا 5میلیارد تومان وجود دارد. بنابراین من هنوز هم فکر می کنم که دسترسی آسان به جنس قاچاق، عدم تشخیص اصل از غیراصل و عدم وجود گفتمان زیبایی شناسانه در بین مردم ما، عدم خرید صنایع دستی اصیل و باکیفیت ایرانی را رقم زده است. اما درباره قسمت دوم سوال شما که مربوط به تولید انبوه و ماشینی است، باید عرض کنم که با این کار مخالفم. چون معتقدم که ما باید انتخاب کنیم که صنایع دستی واقعی و ناب تولید کنیم یا اینکه مانند چین کار کنیم و انتخاب ما باید تولید ناب و اصیل باشد. آمادگی این را هم دارم که اگر کسی نظر مخالفی براساس دلایل تجاری و اقتصادی دارد، بشنوم؛ شاید نظرم عوض شود. برای روشن شدن قضیه، آلمان را در تولید اتومبیل مثال می زنم که اتومبیل هایی با قیمت و کلاس مشخص تولید می کند. پس ما هم باید به عنوان کشوری باسابقه و قطب صنایع دستی دنیا سطح مان را حفظ کنیم و حتما فروش مان را هم خواهیم داشت، کما اینکه اتومبیل آلمان کمتر از کره و ژاپن نمی فروشد. بنابراین باید ما از کیفیت عالی تا متوسط را تولید کرده و کیفیت پایین را به دیگران واگذار کنیم.چون ما در کنار هند و چین میراث دار صنایع دستی دنیا هستیم. هر چند چین با تولید ماشینی این امر را نادیده گرفته است اما باید این کار را بکنیم و با هند در این ارتباط صحبت هایی هم کرده ایم هر چند این کشورها هنوز آمادگی خود را اعلام نکرده اند. حتی من پیشنهاد داده ام همان طور که تشکل های کشورهای پیشرفته صنعتی داریم، تشکل کشورهای پیشرفته صنایع دستی را راه اندازی کنیم و امیدواریم در اجلاس جهانی که سال آینده در ایران برگزار می شود، با برقراری تعامل با میراث داران صنایع دستی دنیا، این امر را محقق کنیم. به عنوان سوال آخر، بپردازیم به سفر شما به اروپا در هیأت همراه آقای رئیس جمهور؛ این سفر چه دستاوردهای تجاری برای صنایع دستی داشت؟ (مثلا جذب سرمایه خارجی یا انعقاد قرارداد فروش) حضور اهالی صنایع دستی، سینما، موسیقی و میراث فرهنگی در هیأت همراه رئیس جمهور نشان داد که ایران کشوری صرف نظامی و سیاسی نیست بلکه قبل از هر چیزی کشوری فرهنگی است. در این سفر سلیقه شناسی و برقراری ارتباط انجام شد و این حضور بیشتر برای گفتمان سازی بود. هر چند به پای قرارداد نرفته ایم اما حضورمان شروع شده و عمدتا با کالاهای جدید و حرف های تازه رفته بودیم و نشان دادیم که برای بازگشت به بازارهای جهانی عطش داریم. البته غیر از حضور نمادین و تجاری، سازمان قراردادهای فرهنگی داشت و تنها قرارداد فرهنگی که در این سفر بسته شد، قرارداد موزه ها بود و بقیه تجاری بود که امیدواریم در آینده قراردادهای تجاری بیشتر شود تا از هنر انتفاع تجاری ببریم.زیرا معتقد هستیم، همانقدر که آنها در کمین بازار80میلیون نفری ایران نشسته اند، ما هم باید در کمین بازارهای آنها باشیم و نباید بازارها ی مان را ارزان در اختیارشان قرار دهیم.زیرا مهم ترین سرمایه ای که غربی ها بعد از برجام به آن توجه دارند، بازار ایران است و نه نفت و گاز ایران. در جهان پست مدرن امروز هیچ سرمایه ای ارزشمندتر از بازار نیست و ما نباید فریب بخوریم که به دنبال نفت و گازمان هستند. آنها بازاری با 80میلیون مشتری را می خواهند. اگر بتوانیم بازارهای بیشتری تصرف کنیم قوی تر خواهیم شد؛ هم از نظر اقتصادی هم از نظر فرهنگی. زیرا حتی یک اتومبیل تنها یک کالای صنعتی نیست بلکه هزینه خریدش، هزینه خرید زیبایی شناسی و فرهنگ یک کشور دیگر هم هست. بنابراین تصرف هر چه بیشتر بازار کشورهای دیگر و کشورهایی که با آنها وارد تعاملات تجاری می شویم، ما را قوی تر می کند و کالای ما همچون سفیری فرهنگی به جامعه آنها می رود. حضور ما در بازارهای آنها باید مهم ترین هدف دولت باشد. به ویژه بازارهای فرهنگی. زیرا صادرات فرهنگی هم ارزآوری دارد، هم اشتغال ایجاد می کند و هم ترویج فرهنگ ما را در پی دارد و هزینه این ترویج را هم خود خریدار می پردازد.
پنجشنبه ، ۲۹بهمن۱۳۹۴
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: فرصت امروز]
[مشاهده در: www.forsatnet.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 84]
-
گوناگون
پربازدیدترینها