واضح آرشیو وب فارسی:فرهنگ نیوز:
«خشم و هیاهو» در پیشواز حاتمی کیا «خشم و هیاهو» و «اژدها وارد می شود» در روزی که خبر رسید جشنواره فیلم فجر در شیراز میزبان «بادیگارد» است، نسل جوان سینمای ایران را آماده پیشواز از حاتمی کیا کرد.
به گزارش فرهنگ نیوز، یکشنبه شب در ادامه پانزدهمین جشنواره فیلم فجر که سینماهای فرهنگ و سعدی به همراه تالار حافظ میهمانی سینما را در شهر ادب و هنر ترتیب داده اند، هومن سیدی در چهارمین گامی که در مقام کارگردانی سینما برداشته در سینمای قصه گو به استقبال «خشم و هیاهو» رفته است.
در وادی قصه پردازی
او که در قصه گویی جنس داستان را از «آفریقا»، «سیزده» و «اعترافات ذهن خطرناک من» با مخاطب به نوعی به اشتراک گذاشته که از او انتظار می رود، در «خشم و هیاهو» هم قدم زدن در وادی قصه پردازی را به سود محتوا هدف قرار داده است.
سیدی که با کوله باری از تجربه در سینما، تئاتر و تلویزیون در دسته کارگردانان آشنا به بازی و فیلمنامه قرار می گیرد، با دستی پر از آنچه در ساخت تله فیلم ها و بازی در مجموعه ها و آثار سینمایی داشته در سال هایی که دست به فیلمسازی در سینمای حرفه ای می زند کمتر خود را در گیر و بندهای تلویزیون قرار داده است.
او با جسارتی که در انتخاب سوژه های اجتماعی دارد در تازه ترین کار خود گرچه انتخابی متهورانه نداشته، اما در قرار دادن بازیگرانی با ویژگی های تئاتر دست خود را باز نگذاشته تا به صرف ستاره های سینما اثر خود را جمع و جور کند.
سعيد چنگيزيان، بهناز جعفری، رضا بهبودی و رعنا آزادی ور هریک در تئاتر بیش از هنر هفتم خود را به اثبات رسانده و در هر اثری که بوده اند ردپای خود را حفظ کرده و امضای خود را دارند. بدین ترتیب سیدی نیز از این امتیازها بهره برده تا سینمای خود را پیش ببرد.
ردپای اژدها در گلستان
«اژدها وارد می شود» نیز در دومین شب جشنواره فیلم فجر شیراز تالار حافظ را با پیشینه ای که سینمادوستان از مانی حقیقی سراغ دارند مملو از جمعیت کرد تا به واسطه نام و خانواده او بار دیگر وابستگی خود را به سرزمین پدری به اثبات برساند.
نشانه شناسی مانی حقیقی در «اژدها وارد می شود» از آنجا آغاز می شود که در داستان سه خطی آن به دوم بهمن ماه ١٣٤٣، شورلت ايمپالاى نارنجى رنگ، قبرستان باستانى، كشتىِ به خاك نشسته اشاره می کند.
هر یک از این نشانه ها برای آنها که به آیین و فرهنگ غنی جنوب ایران آشنایند بخشی از علاقه مندی است که مانی حقیقی نیز از آن پرهیز نکرده و به کار خود بسته است. کیست که نداند ایمپالای نارنجی با وجود گذشت سال ها از دهه چهل خورشیدی نوستالژی روزهای گرم زمین جنوب ایران را به سرزمین های ماورایی پیوند می دهد. قبرستان باستانی در جنوب ایران همواره جایی است که استعمارگران دفن شده اند و این نیز نشانه ای بر زمین گیر شدن است، مانند استفاده از کشتی به خاک نشسته که این نیز نمادی از دریا و ساکنان و ارواح آن است.
«در این چشم انداز بیشتر آدم ها قلابی اند. هر جور شباهت میان آن ها و کسانِ واقعی مایه تاسف کسان واقی باید باشد.»
اسرار گنج دره جنی
دو جمله بالا به جای مقدمه کتاب «اسرار گنج دره جنی» به قلم «ابراهیم گلستان» آمده است. اسرار گنج دره جنی اولین بار در ۱۳۵۳ در تهران به چاپ رسیده و تا سال ۱۳۸۶، به چاپ ششم رسیده است. این کتاب از روی فیلمی به همین نام (که آن هم اثر ابراهیم گلستان است) ساخته شده که گویا هرگز به اکران عمومی نرسیده است.
در روایت مستند داستانی «اژدها وارد می شود» نیز نوه گلستان با دست مایه قرار دادن افسانه ای میان مردمان جزیره قشم ادای دینی به پدربزرگ کرده و چه خوب که این مرز میان مستند و فیلم داستانی توسط مانی حقیقی شکل گرفته است.
در این فیلم بی شک فیلمساز گوشه چشمی بیش از سرهنگ سعید جهانگیری، جزیره قشم، کوه ستارگان، ستوان چارکی(علی باقری)، ملکوت بهرام صادقی بر داستان ناپدید شدن احسان حداد، صداگذار فیلم «خشت و آیینه» که این نیز از محصولات خانه فیلم گلستان است دارد و چه زیرکانه بدون اشاره به ردپاهای گلستان مخاطب را خواه ناخواه به نقطه نظرات بزرگ خاندان آنان نزدیک ساخته است.
البته که فیلم ابراهیم گلستان کنایات مکرری به روحیه مدرنیزاسیون آمرانه شاه و روند نوسازی سطحی او دارد، مانی نیز با مرور تاریخ در پی مکاشفه ای عرفانی و علمی است تا حقیقتی را از دل تاریخ نه چندان دور بیرون بکشد.
او که در «اژدها وارد می شود» مرز بین فیلم مستند و اثر داستانی را درنوردیده همچنان که خرافه، نقل قول و کابوس در راستای یکدیگر قرار گرفته، قصه و افسانه ای بومی را آنچنان دراماتیزه کرده که هرگاه بخش های مستند هم به مخاطب عرضه می شود جنبه استنادی داستان بر عنصر مستند بازسازی فائق آمده است.
دعوت به مکاشفه
«اژدها وارد می شود» بار دیگر فیلمسازی را معرفی می سازد که این توان را دارد از موضوعی نامکشوف داستانی بسازد که هرچند هم واقعی نباشد برای مخاطب باورپذیر است و او را به ادامه مکاشفه دعوت می نماید.
این گونه است که آخرین تلاش سینمایی حقیقی، حقیقتی را پیش روی تماشاگر می نهد که حتی اگر جمله ابتدایی فیلم که تاکید دارد «این فیلم بر اساس داستانی واقعی ساخته شده» هم نباشد مخاطب در پایان متقاعد خواهد شد این داستان روزی روی داده است و انکار آن شدنی نیست.
در گذر از فیلمنامه ای که حقیقی نوشته و کارگردانی دقیقی که داشته، بازی های علی باقری و احسان گودرزی که از بچه های تئاتر شیراز هستند در این فیلم قابل ستایش است و موسیقی کریستف رضاعی هیچ جای حرفی در جان بخشیدن به این اثر باقی نگذاشته است، اما بالاخره آنچه روحیه سیاسی این اثر را در پی دارد گفتگوهایی است که بر اساس تم داستان با صادق زیباکلام و سعید حجاریان به عنوان نمایندگان روشنفکری و دانشگاهی انجام داده است.
در ادامه پانزدهمین جشنواره فیلم فجر که تا 22 بهمن در شیراز برپاست، دوشنبه 19 بهمن فیلم های من(سهیل بیرقی)، ابد و یک روز(سعید روستایی)، خشم و هیاهو(هومن سیدی)، اژدها وارد می شود(مانی حقیقی) و بارکد(مصطفی کیایی) در سینماهای سعدی و فرهنگ و تالار حافظ نمایش داده می شوند.
منبع: مهر
94/11/19 - 08:52 - 2016-2-8 08:52:35
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: فرهنگ نیوز]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 26]