واضح آرشیو وب فارسی:فارس: /حامد شهبازی/
پشت پرده طرح «جدید» پنتاگون برای افزایش پایگاههای نظامی در خاورمیانه
موضوع کنایهآمیز این است که پنتاگون هدف از راهبرد «جدید» خود در ایجاد مجموعهای از پایگاهها را مقابله با داعش عنوان کرده که موجودیت و رشد آن ناشی از جنگی است که آمریکا در عراق به راه انداخت و هرجومرجی است که واشنگتن زمینهساز آن بوده است.
خبرگزاری فارس- حامد شهبازی؛ نیویورکتایمز فاش کرده است که دولت اوباما رییس جمهوری آمریکا در حال بررسی پیشنهاد پنتاگون برای ایجاد سیستمی از پایگاههای نظامی «جدید» و «پایدار» در سراسر غرب آسیاست. گرچه این اقدام واکنشی به ظهور داعش و دیگر گروههای شبهنظامی تلقی می شود، طرح پنتاگون جدید محسوب نمی شود. برای 36 سال ارتش آمریکا در حال ساخت مجموعهای از پایگاههای نظامی بوده است که از اروپای جنوبی و غرب آسیا تا آفریقا و آسیای جنوب غربی امتداد یافته است. سابقه این پایگاههای نظامی فاجعهبار است و در حالی که دهها میلیون دلار صرف این پایگاهها شده، آنها در خدمت فهرستبلندبالایی از رژیمهای خودکامه و سرکوبگر دیکتاتوری شامل عربستان سعودی، بحرین، قطر و جیبوتی بودهاند. این پایگاهها زمینهساز مجموعهای از جنگها و مداخلات نظامی از جمله حمله سال 2003 به عراق بودهاند که باعث شد خاورمیانه به بستری برای نزاع قدرت فرقهای، دولتهای شکست خوره و فاجعه انسانی تبدیل شود و این پایگاههای نظامی به بنیادگرایی، افزایش مخالفتها با آمریکا و رشد سازمانهای تروریستی دامن زدهاند که اکنون ظاهرا مورد هدف راهبردی جدید هستند. ارتش آمریکا به رغم سالها تکذیب وجود «پایگاههای دائمی» در خاورمیانه که در ادبیات سیاسی آمریکا و به خاورمیانه بزرگ تعبیر شده است، به دنبال حفظ مجموعهای از پایگاه ها در خاورمیانه است که برای دههها در خدمت اهداف و راهبردهای واشنگتن باشد. به نوشته، نیویورک تایمز، پنتاگون خواهان ساخت مجموعهای از پایگاههایی است که بزرگترین آنها به طور دائمی میزبان 500 تا 5 هزار پرسنل آمریکایی است. سیستم پایگاهها شامل چهار کانون-پایگاههای کنونی در افغانستان، عراق، جیبوتی و اسپانیا- و پایگاههای کوچک در مکانهایی نظیر نیجر و کامرون است. این پایگاهها دربرگیرنده نیروهای عملیات ویژهای هستند که از آمادگی لازم برای واکنش سریع بر اساس آنچه که اشتون کارتر وزیر دفاع «واکنش یکجانبه در مواقع بحرانی» نامیده شده، در غرب آسیا و آفریقا برخوردارند. به گفته مقامات پنتاگون که نامشان فاش نشده، ایجاد پایگاههای جدید هزینه بسیاری را بر دولت تحمیل خواهد کرد. با این حال این راهبرد پیش از ظهور داعش و القاعده نیز در دستور کار پنتاگون بوده است و در واقع به دهه 1980 و دکترین کارتر باز می گردد زمانی که جیمی کارتر رییس جمهوری وقت آمریکا اعلام کرد که آمریکا «با هر ابزار ضروری از جمله نیروی نظامی» نفت و گاز طبیعی خاورمیانه را مورد حفاظت قرار خواهد داد. طرحهای پنتاگون تحت ریاست جمهوری کارتر و ریگان که با هدف جلوگیری از مداخله شوروی در خاورمیانه طراحی شده بود، شامل ایجاد سازههایی در مصر، عمان، عربستان سعودی و جزیزه دیگو گارسیا واقع در اقیانوس هند میشد. پنتاگون در طول نخستین جنگ خلیج فارس در سال 1991 صدها هزار نیرو را به عربستان سعودی و کشورهای همسایه اعزام کرد. پس از این جنگ، به رغم فروپاشی اتحاد جماهیر شوروی، ارتش آمریکا به خانه بازنگشت و هزاران نیروی آمریکایی و زیرساختهای نظامی قابل توجهی در عربستان و کویت باقی ماند. بحرین به پایگاه ناوگان پنجم دریایی آمریکا تبدیل شد و پنتاگون پایگاههای هوایی بزرگی در قطر ایجاد کرده و عملیاتهای خود را به امارات عربی متحده و عمان گسترش داد. پنتاگون در پی تهاجم سال 2001 آمریکا به افغانستان و 2003 به عراق دهها میلیون دلار را صرف ساخت و توسعه پایگاههای بیشتری کرد و در صدر جنگهایی که به رهبری آمریکا روی داد، ساخت بیش از یکهزار پایگاه نظامی کوچک و بزرگ در افغانستان و عراق است که رقم قابل توجهی است. وزارت دفاع آمریکا به رغم بستن بیشتر پایگاهها در این دو کشور، هنوز به دستکم 9 پایگاه نظامی بزرگ در افغانستان تا سال 2024 دسترسی دارد. ارتش آمریکا پس از خروج از عراق در سال 2011، در سال 2014 بار دیگر به این کشور بازگشته و 6 پایگاه نظامی را به کنترل مجدد خود درآورد. پایگاههای آمریکا در خلیج فارس همچنان فعال هستند و حتی در عربستان سعودی که خشم گسترده مردم در قبال حضور آمریکا به خروج رسمی نیروهای نظامی آمریکایی از این کشور در سال 2003 منجر شد، واحدهای نظامی کوچک آمریکا و یک پایگاه سری برای پرواز پهپادها، وجود دارد. این در حالی است که پایگاههای سری در سرزمینهای اشغالی، چهار پایگاه در مصر و دستکم یک پایگاه در اردن نزدیک مرز عراق وجود دارند. ترکیه 17 پایگاه را میزبانی می کند. ارتش آمریکا طی سالهای اخیر دست به عملیات با پهپادها دستکم از پنج پایگاه در پاکستان زده است و 9 پایگاه جدید در بلغارستان و رومانی ایجاد شده که در کنار پایگاه نظامی که در دوران بیل کلینتون در کوزوو راهاندازی شده و همچنان فعال است، در خدمت عملیاتهای ارتش آمریکا هستند. اردوگاه «لمونیه» (Lemonnier)در کشور آفریقایی جیبوتی در فاصلهای نچندان دور از دریای احمر از زمانی که نیروهای آمریکایی پس از سال 2001 به آنجا اعزام شدند، گسترش قابل توجهی یافته است. در حال حاضر حدود 4 هزار نیروی نظامی در پایگاه 600 جریبی حضور دارند. ارتش آمریکا در مکانی دیگر به طور مخفیانه مجموعهای از پایگاههای کوچک و سایتها را برای عملیات پهپادها، پروازهای شناسایی و استقرار نیروهای عملیات ویژه از اتیوپی و کنیا تا بورکینافاسو و سنگال ایجاد کرده است. پایگاههای بزرگی در اسپانیا و ایتالیا میزبان هزاران نیروی نظامی آمریکایی هستند که به طور منظم در حال اعزام به آفریقا هستند. با نگاهی به نتایج راه اندازی گسترده پایگاههای نظامی می توان به این واقعیت رسید که وجود این پایگاهها جز فاجعه و بدبختی برای مناطق حاصلی به همراه نداشتهاند. آنگونه که مثال عربستان نشان می دهد، پایگاه های آمریکایی غالبا باعث ایجاد گروههای شبهنظامی رادیکال شدهاند که اکنون به دنبال نابودی آنها هستند. حضور پایگاه های نظامی و نیروهای آمریکایی در سرزمینهای مقدس مسلمانان در واقع ابزاری برای القاعده و دیگر گروههای تروریستی برای جذب و اجیر کردن نیرو بوده است. در سراسر خاورمیانه، بین حضور آمریکا و موفقیت القاعده و دیگر گروه های تروریستی برای جذب نیرو رابطهای مستقیم وجود دارد. به گفته «برادلی بومن» استاد پیشین دانشگاه «وست پوینت» پایگاهها و نیروهای نظامی آمریکا در خاورمیانه محرک مهمی برای رشد احساسات ضدآمریکایی و بنیادگرایی بوده است. براساس پژوهش منتشر شده از سوی نشریه «بررسی نظامی» ارتش آمریکا و «گروه تحقیقات آکسفورد» رشد پایگاه های نظامی و حضور فزاینده نیروهای آمریکایی در آفریقا، نتیجه معکوس در مبارزه با تروریسم به دنبال داشته و باعث جذب افراد مستعد به گروههای تروریستی شده است. یک گزارش اخیر سازمان ملل از این امر حکایت دارد که عملیات هوایی آمریکا علیه داعش باعث شده که شبهنظامیان خارجی در «حجمی بیسابقه» به این گروه تروریستی بپیوندند. این در حالی است که بخشی از خشم روزافزون مردم منطقه علیه آمریکا ناشی از حمایتی است که این پایگاههای نظامی از دولتهای سرکوبگر و دیکتاتوری صورت می دهند. به عنوان مثال آمریکا در پی سرکوب معترضان طرفدار دمکراسی در بحرین (که میزبان پایگاه مهم دریایی آمریکاست)، در سال 2011 از سوی دولت این کشور که با حضور نیروهای نظامی عربستان سعودی و امارات عربی متحده صورت گرفت، به انتقاد سطحی بسنده کرد. در عین حال پایگاه نظامی آمریکایی باعث مشروعیت کشورهای میزبان خود که که بر اساس جدول میزان دمکراسی که از سوی نشریه اکونومیست منتشر می شود، سابقه سرکوب دمکراسی را دارند شدهاند که این امر در کشورهای آفریقایی کامرون، جمهوری آفریقای مرکزی، چاد، جیبوتی، مصر و برخی کشورهای خاورمیانه نظیر اردن، کویت، عمان، عربستان سعودی و امارات عربی متحده شده است. پایگاه نظامی آمریکا در خاورمیانه سالانه دهها میلیارد دلار برای واشنگتن هزینه دربردارد در حالی که این پایگاهها در افزایش ایمنی و امنیت آمریکا و متحدانش توفیقی به همراه نداشتهاند و گسترش پایگاه های نظامی در منطقه باعث تحمیل هزینه بیشتری به مردم آمریکا خواهد شد. موضوع کنایهآمیز این است که پنتاگون هدف خود از راهبرد «جدید» خود در ایجاد مجموعهای از پایگاهها را مقابله با داعش عنوان کرده که موجودیت و رشد آن ناشی از جنگی است که آمریکا در عراق به راه انداخت و هرجومرجی است که واشنگتن زمینهساز آن بوده است. سوال این است که اگر کاخ سفید و کنگره طرح پنتاگون را تصویب کنند و ارتش در توجیه گسترش پایگاههای خود در خاورمیانه به موفقیت دست یابد، منطقه باید شاهد چه خشونتهایی جدیدی باشد؟
94/11/17 - 12:11
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: فارس]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 25]