محبوبترینها
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
پروازهای مشهد به دبی چه زمانی ارزان می‌شوند؟
تجربه غذاهای فرانسوی در قلب پاریس بهترین رستوران‌ها و کافه‌ها
دلایل زنگ زدن فلزات و روش های جلوگیری از آن
خرید بلیط چارتر هواپیمایی ماهان _ ماهان گشت
سیگنال در ترید چیست؟ بررسی انواع سیگنال در ترید
بهترین هدیه تولد برای متولدین زمستان: هدیه‌های کاربردی برای روزهای سرد
در خرید پارچه برزنتی به چه نکاتی باید توجه کنیم؟
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1830028296
هشت فیلم تاثیرگذار ولی کم هزینه تاریخ سینما
واضح آرشیو وب فارسی:هوش نیوز: فیلمسازی حرفه ارزانی نیست و پرداختن به آن سرمایه هنگفتی نیاز دارد. نیروهای متخصص، تجهیزات پیشرفته و تعداد زیادی نیروی کار که ساعت ها، هفته ها و ماه ها وقت صرف تولید یک فیلم می کنند هزینه های بسیاری را روی دست سازندگان آثار سینمایی می گذارند.روزنامه صبا: فیلمسازی حرفه ارزانی نیست و پرداختن به آن سرمایه هنگفتی نیاز دارد. نیروهای متخصص، تجهیزات پیشرفته و تعداد زیادی نیروی کار که ساعت ها، هفته ها و ماه ها وقت صرف تولید یک فیلم می کنند هزینه های بسیاری را روی دست سازندگان آثار سینمایی می گذارند. راهنمای کارگردانی آمریکا، فیلم پرهزینه را فیلمی تعریف می کند که از یازده میلیون دلار به بالا باشد. اگرچه این مبلغ به نظر زیاد می رسد اما در صنعت فیلمسازی پول چشم گیری نیست. برای ساخت اکثر فیلم های پر فروش بالغ بر میلیون ها دلار خرج می شود و اکثر استودیو های فیلمسازی نیز تمایلی به ریسک در هیچ پروژه ای که فروشش را تضمین نکند ندارند. همین علت سبب می شود که راه برای تازه کارهای این حرفه سخت و دشوار باشد. شمار بسیاری از فیلمسازان که با فیلم های کم خرج به موفقیت های بی نظیری دست پیدا کرده اند خود گواه این امر است. در این مجال به معرفی هشت اثر از میان فیلم های کم بودجه که شهرت جهانی یافته اند، می پردازیم . 1.پروژه جادوگر بلر کارگردان : دانیل میریک ، ادواردو سانچز سال تولید: 1999 بودجه: 22 هزار و 500 دلار ساخت بسیاری از فیلم هایی که در این لیست آمده است به دلیل فقدان زمان و یا پول سال ها به طول انجامیده است. اما «پروژه جادوگر بلر» در هشت روز فیلمبرداری شد. نه تنها لنز فیلمبرداری آن غیرمعمول بود بلکه روش فیلمبرداری غیرعادی هم داشت. این اثر دارای فیلمنامه ای به معنای کلاسیکِ فیلمنامه نبود و به بازیگران نیز در مورد موضوع آن یک توضیح کلی داده شده بود که بیشتر هم در مورد افسانه جادوگری صحبت می کرد که داستانش دهان به دهان گشته بود. بازیگران حتی در مورد این جادوگر با مردم محلی هم مصاحبه و گفت وگو کرده بودند بدون آن که بدانند این مردم محلی خود بازیگرانی دیگر هستند. در واقع بازیگران اصلی هم نقش بازیگر و هم عوامل فیلم را برعهده دارند و فیلم توسط خودشان فیلمبرداری می شود. آن ها به جنگل فرستاده می شوند و کارگردان از طریق بیسیم به آن ها می گوید که چه باید بکنند و کجا باید بروند. تقریبا همه گفت وگو ها و بسیاری از واکنش های بازیگران، واقعی است چرا که آن ها هیچ نمی دانستند که چه اتفاقی قرار است بیفتد. به عنوان مثال اولین واکنشی که برطبق این ناآگاهی رخ می دهد صحنه ای است که کاراکترها در نیمه شب به خاطر صدای غریبی که از اعماق جنگل به گوش می رسد شوکه می شوند. خصوصا وقتی که چادرشان به طرز خشونت آمیزی تکان می خورد. روح بیرون چادر که واضح است توسط کارگردان طرح ریزی شده، بدون این که از قبل به بازیگران اطلاع داده باشد سر وکله اش پیدا می شود.کمی بعد، کاراکترها یا همان بازیگران بی خبر از همه جا متوجه می شوند که دارند به دور خودشان می چرخند و به طرز ناامیدانه ای در فضای فیلم گم می شوند. این بازیگران که فکر می کنند واقعا در جنگل سرگردان شده اند سرخوردگی و یاسی واقعی را از خود بروز می دهند. تبلیغات این فیلم که در آن مخاطبین را به این باور سوق می دهد که شاهد دیدن یک فیلم واقعی هستند که به طور اتفاقی پیدا شده است، بسیار موفق عمل می کند. تماشاچیِ به کلی متقاعد شده، که باور دارد به تماشای فیلمی واقعی نشسته است، در صحنه هایی از فیلم به شدت میخکوب می شود. این فیلم جمعیت قابل توجه ای را به سمت سینما کشاند و در پایان برای سازندگانش 250 میلیون دلار عایدی به همراه می آورد و رکورد مکس دیوانه را شکست. اگرچه پروژه «جادوگر» بلر با نقد های منفی بسیاری روبه رو شد و به خاطر حرکات پیش از اندازه دوربین و پایان رو به افولش دست آویز پارودی های مداومی شد ولی نمی توان تاثیری که برروی فرهنگ پاپ باقی گذاشت را منکر شد. بدون چنین پروژه ای این سیل عظیم فیلم های ترسناک مستندنمای کنونی را نداشتیم. به هر حال به عهده خودتان است که به باعث و بانی ایجاد این ژانر جدید در فیلم های ترسناک درود یا لعنت بفرستید. 2. کارمندها کارگردان: کوین اسمیت سال تولید: 1994 بودجه: 27 هزار و 575 دلار همان طور که از اسمش پیداست «کارمندها» درباره یک روز از زندگی دو کارمند مغازه به نام های راندال و دانته است. بیشتر فیلم شامل مکالماتی است که مردم با یکدیگر دارند. از مسایل شخصی بگیر تا جنگ ستارگان. تبحر اسمیت در دیالوگ نویسی همیشه از نقاط قوت وی است و از سویی پاشنه آشیلش هم تکنیک و جلوه های بصری فیلمسازیش است. از همین رو جای تعجب ندارد اگر بگوییم بزرگ ترین ضعف «کارمندها» از لحاظ تکنیکی است. اسمیت برای ساختن این فیلم مجبور شد بخش بزرگی از کلکسیون کمیک بوک های خود را بفروشد و اعتبار چندین کارت اعتباری خود را پر کند و کلی هم خود را به صندوق کالجش مقروض سازد. وی قبل از شروع فیلم در کلاس های فیلمسازی فقط تا حدی شرکت کرد که اصول اولیه و تکنیک های فیلمسازی را بیاموزد. از آن جایی که بسیاری از بازیگران حاضر به بازی در نقش های فرعی نیستند اسمیت از دوست خود والت فلانگان در ایفای این نقش ها استفاده می کند. والت چهار نقش متفاوت فرعی را در فیلم عهده دار می شود. «کارمندها» یک فیلم به شدت اتوبیوگرافیک است. کوین اسمیت در یک مغازه کار می کند. مکانی هم که ماجرای فیلم در آن می گذرد همان مغازه است. بسیاری از اتفاقات و مکالمات فیلم هم برگرفته از واقعیت است و اسمیت به قصد از اغراق و دست کاری کردن اتفاقات امتناع کرده است. وی کار خود را در طول روز تا پایان شب ادامه می دهد و این کار به او فرصت اندکی برای خوابیدن می دهد. فیلم «کارمندها» به صورت سیاه و سفید فیلمبرداری شده است چرا که هزینه ها را کمتر می کرد و تازه لازم نبود که اسمیت نگران تنظیم درجه رنگ در فیلم باشد. برای پنهان کردن این امر که کل فیلم در شب فیلمبرداری شده است، آفتاب گیرهای مغازه همگی پایین کشیده شده اند. اسمیت حتی این را در فیلمنامه اش هم گوشزد کرده است و آن را به صورت یک شوخی در میان مشتری ها در آورده است که به رغم آن که یک تابلو بزرگ روی یکی از آفتاب گیرها زده شده که «مغازه باز است» باز هم هر کس از راه می رسد اولین سوالی که می پرسد همین است. پایان بندی اصلی فیلم فضای حاکم بر روند داستان را می شکند. یک سارق مسلح وارد می شود و قبل از این که دخل را بزند و فرار کند در کمال خونسردی به راندال شلیک می کند. یک مشتری دیگر هم بعد از وقوع حادثه به طور تصادفی وارد می شود و با دیدن این صحنه مقداری وسایل بر می دارد و فرار می کند! 3 - شیطان مرده کارگردان : سام ریمی سال تولید: 1981 بودجه: 350 تا 400 هزار دلار سام ریمی و روبرت تَپِرت می خواستند فیلمی بسازند ولی هیچ کدام نه رابطه داشتند و نه پول. پس تصمیم گرفتند با دوست خود بروسل کمپل به جنگل بروند، یک فیلم کوتاه بسازند تا بتوانند آن را به چند نفر نشان بدهند و برای فیلم خود سرمایه گذاری پیدا کنند. «شیطان مرده» که در کشور ما با نام «کلبه وحشت» شناخته می شود، داستان گروهی جوان که برای آخر هفته خود به خوابگاهی می روند و محض تفریح احضار روح می کنند را بیان می کند. آن ها تصادفا باعث می شوند ارواح شیطانی در کالبد مردگان از گور برخیزند و زندگی آن ها را در سایه دهشتناکی از مرگ قرار دهند. ستاره فیلم بروس کمپل آدم خنگ و دست و پا چلفتی است ولی او باید خود را جمع و جور کند تا بتواند برای جنگ بر علیه نیروهای تاریکی آماده شود. اگرچه «شیطان مرده» بیشتر به دلیل صحنه های بی نهایت خون بار و جلوه های بصری بی نظیرش به یاد آورده می شود ولی این فیلم به صورت شگفت آوری خوش ساخت از آب درآمده است. رایمی همچنین یک استادی ارزان قیمت برای فیلمش اختراع کرد! برای ساختن صحنه های منظرگاه شخصیت های اصلی داستان جایی که دوربین در میان جنگل با سرعت بسیار زیادی شناور است، ریمی به سادگی دوربینش را به یک تخته چوبی وصل کرد تا دو نفر از عوامل هر کدام یک طرف آن را چنگ بزنند و با تمام توانی که دارند شروع به دویدن کنند. اقدامات محتاطانه در ساخت این فیلم بسیار کم بود. اگر در صحنه ای قرار بر این بود شیشه ای شکسته شود عوامل به سادگی شیشه را می شکستند و امیدوار بودند خرده شیشه های پخش شده آسیبی به بازیگران وارد نسازد. از آن جایی که ریمی و تپرت تنها استطاعت استخدام بازیگران برای قسمت های کوچک محصولشان را داشتند آن ها را تنها در صحنه هایی به کار بردند که صورت بازیگر نمایان است و ادامه ماجرا را طوری فیلمبرداری کردند که صورتی در آن پیدا نباشد و جای هنرپیشه های اصلی را با دوستان و اعضای خانواده که حاضر بودند به صورت مجانی در فیلم حضور پیدا کنند پُر کردند، به هر صورت در اغلب مواقع جور این بازیگران بی صورت را برادر ریمی که آن زمان فقط چهارده سال داشت می کشید. سام ریمی به پیش رفتنش در عرصه فیلمسازی ادامه داد و توانست فیلم های پرفروشی بسازد که مهم ترین آن ها سه گانه مرد عنکبوتی است. 4.شب مردگان زنده کارگردان: جورج ای رومِرو سال تولید: 1968 بودجه 11 هزار و 400 دلار فیلم «شب مردگان زنده» دنیای فیلم های ترسناک را با حضور زامبی ها با تغییرات عمده ای مواجه کرد. قبل از این فیلم زامبی ها آفریده داستان های عامیانه مردمان هایتی بودند. اجساد احیا شده توسط افسون کشیش که به عنوان برده در مزارع شکر مورد استفاده قرار می گرفتند. «شب مردگان زنده» اولین فیلم از سری آثار زامبی محور است که زامبی های آن به شکل یک دسته از مردگان متحرکِ آدم خوار خود را به جهان سینما معرفی می کنند. روند داستانی بسیار ساده است چند نفر انسان توسط این مردگان در یک مزرعه گیر می افتند. در ابتدا به نظر می رسد که زن جوانی به نام باربارا باید شخصیت اصلی داستان باشد ولی او بعد از این که برادرش توسط زامبی ها کشته می شود دچار یک جور بیماری روانیِ اتاتونیایى می شود و به زودی مردی به نام بن جای او را به عنوان شخصیت محوری داستان می گیرد. تمرکز فیلم خیلی بیشتر از این که در مورد درگیری با موجودات نیمه مرده بیرون باشد در مورد کشمکش های داخل خانه است که نشان می دهد ناتوانی انسان ها در تعامل با یکدیگر در زمان های بحرانی به اندازه خود بحران خطرناک است. فیلم همچین دارای مفاهیم ضمنی ضد نژادپرستی هم هست، البته مفاهیمی که در هنگام نوشتن در فیلمنامه وجود نداشت. بن کاراکتر اصلی اصالتا یک راننده کامیون بی سواد اما باهوش سفیدپوست است. ولی وقتی که بازیگر تحسین شده دوان جونز که اتفاقا سیاه پوست بود عهده دار نقش بن شد کاراکتر تغییر کرد و در کلام و رفتار فردی بسیار باهوش تری از آب در آمد. زمانی که «شب مردگان زنده» ساخته می شد جنبش حقوق مدنی در حال پیشرفت بود، بازیگران سیاه پوست هنوز محدودیت هایی در ایفای نقش ها داشتند و اغلب اجازه بازی در نقش پیش خدمت یا کتک خور را داشتند. اگرچه رومرو قصد نداشت فیلم بیانه ای در مورد تبعیض نژادی باشد ولی حضور یک پروتاگونیست سیاه پوست که باهوش و فعال بود و مسئولیت شرایط موجود را برعهده می گرفت در سال 1968 عمل بسیار رادیکالی محسوب می شد. 5.طعم بد کارگردان : پیتر جکسون سال تولید: 1987 بودجه: 30 هزار دلار خیلی پیش تر از آن که پیتر جکسون چهره سینما را با سه گانه «ارباب حلقه ها» تغییر دهد چند سال از عمرش را صرف ساختن فیلم کوچک و دم دستیِ ترسناکی از نوع قطع عضوی مسلکش کرد. این فیلم در مورد یک مامور مخفی دولت است که برعلیه موجودات فضایی می جنگد، موجودات بیگانه قصد دارند از انسان ها یک فست فود برای رستوران بین کهکشانی شان بسازند. از آن جایی که معمولا تمامی عوامل و بازیگران به صورت کارمندی سر کارهای دیگری می رفتند تنها وقت ممکن برای ساختن فیلم روزهای تعطیل بود و برای همین فیلمبرداری فیلم جکسون چهار سال به طول انجامید که اگر بخواهیم با «ارباب حلقه ها» مقایسه کنیم یک سال بیشتر از آن طول کشیده است (کل کار با تمام عظمتش برای پیتر جکسون در سه سال تمام شد.) «طعم بد» پیتر جکسون را در زمره فیلمسازان کم هزینه ژانر فیلم های ترسناک قرار داد. او کار خود را با ساختن فیلم کمدی- ترسناکی چون «مرده زنده» و« فیبلس را تا قبل از نیمه دهه نود ملاقات کن» ادامه داد. یکی از نمونه های مشهود در فیلم صحنه ای است که مامور دولت، درک که از لحاظ روانی هم انسان بی ثباتی است (یک مرد شش تیغ با موهای کوتاه) با یک آدم فضاییِ بی نام که خود را به شکل انسان درآورده است و موهای بلند و ریشی پرپشت دارد مبارزه می کند. هر دو نقش این صحنه را خود پیتر جکسون بازی می کند و به همین دلیل فیلمبرداری جداگانه آن ماه ها به طول می انجامد. البته که این روند کند و کشدار فیلمسازی جکسون بازیگران را که باید راکورد موها و ریش هایشان را درتمام این مدت نگه می داشتند خسته و کلافه کرده بود اما نتیجه کار دست کم برای جکسون خوب از کار درآمد. 6. ال مارییاچی کارگردان : رابرت رودریگوئز سال تولید: 1992 بودجه: 7 هزار دلار رابرت رودریگوئز، یکی از نیرومندترین کارگردان های کم هزینه ساز در دوران ماست. او عاشق این است که همه کارهای فیلمش را خودش برعهده داشته باشد. از نوشتن و کارگردانی بگیر تا تدوین و اغلب هم یک دوربین دستی با خود به همراه دارد. اولین فیلم وی «ال ماریاچی» نخسیتن نمونه بارز از شخصیت مردی است که هر کاری غیر از بازیگری را در فیملش عهده دار بود. بازیگر اصلی فیلمِ «ال ماریاچی» کارلوس گایارد و تهیه کننده فیلم هم بود و فیلم در شهر وی در اکونا واقع در مکزیک فیلمبرداری شد و به همین دلیل توانست از همه رابطه هایش برای فراهم ساختن مکان فیلمبرداری، بازیگران، مجوز حمل و نقل و هر چیز دیگری که نیاز بود استفاده کند. برای فراهم آوردن بخشی از بودجه فیلم رودریگوئز داوطلب نمونه آزمایشی برای داروهای ضد کلسترول در بیمارستانی شد که سه هزار دلاری عایدش می کرد. اما باید به مدت یک ماه در بیمارستان می ماند. او این مدت را صرف نوشتن فیلمنامه «ال ماریاچی» کرد که بعدتر گایاردو آن را به اسپانیایی ترجمه کرد. وی همچنین از حقه های سینمایی بسیاری بهره جست تا فیلمش بسیار حرفه ای تر از آن چه بود به نظر برسد. یکی از حقه ها این بود که با دوربین روی ویلچری می نشست و یکی از بازیگران او را می کشید یا هل می داد تا شبیه حرکت دوربین دالی باشد یا این که در بالای یک نردبان بسیار بلند قرار می گرفت تا دوربینش جای حرکت کِرِین عمل کند. این فیلم در اصل برای اکران محدودی در بازار فیلم اسپانیا در نظر گرفته شده بود. اما نوار فیلم که به هالیوود فرستاده شد، توجه کمپانی کلمبیا پیکچرز را جلب کرد و کمپانی خواستار خرید حقوق آن شد. بعد از آن رودریگوئز قمست دوم «ال ماریاچی» را این بار به زبان انگلیسی و با بازی آنتونیو باندراس تحت عنوان «دسپرادو» ساخت. 7. کله پاکن کارگردان: دیوید لینچ سال تولید: 1977 بودجه: 20 هزار دلار فیلم «کله پاکن» هیچ یک از ویژگی های یک فیلم کلاسیک ترسناک را شامل نمی شود. اما همچنان بی نهایت موحش است و کمتر فیلم ترسناکی به پایش می رسد. فیلم داستان مردی را به نام هنری بیان می کند که با مسائل پدرانه در کشمکش است. نامزدش بچه ای عجیب و بد شکل از او به دنیا آورده که به نظر می رسد تنها قادر به گریه کردن است. فشار نگه داری از بچه ای هیولا شکل بیش از ظرفیت تحمل مادر است و باعث می شود بچه را رها کند و برود. هنری با کودکی تنها می ماند که هیچ ایده ای برای مراقبت از وی ندارد. تولید این فیلم برای کارگردانش به حد افراط آمیزی کند و دشوار پیش رفته است، لینچ مدام پولش تمام می شد و به همین دلیل اغلب باعث ایجاد وقفه های طولانی در روند فیلمبرداری می شد. فیلمبرداری «کله پاکن» چهارسال طول کشید و سپس طراح موسیقی الن اسپلت یک سال تمام را صرف موسیقی شوم و دلهره آور آن کرد. معلوم نشد که لینچ دقیقا چگونه بچه فیلم را خلق کرد.خودش گفته است که از جنین مومیایی شده گاو بهره جسته ولی منابع دیگر مدعی هستند که از یک خرگوش مرده آن را ساخته است. 8. کارنوال ارواح کارگردان: هرک هاروی سال تولید: 1962 بودجه: 17 هزار دلار «کارنوال ارواح» یک فیلم سوررئال ترسناک است در باره زن جوانی که تنها بازمانده یک حادثه رانندگی است که در آن چندین تن از دوستانش را از دست داده است. او تلاش می کند این تراژدی اسفبار را به فراموشی بسپارد اما هرکجا که می رود، توسط شبح مرموزی تعقیب می شود که زندگی او را غریب و کابوس وار می کند تا جایی که وی نمی داند آیا به سمت دیوانگی سوق پیدا کرده یا واقعا مورد تعقیب است. هرک هاروی که با ساختن فیلم های صنعتی امرار معاش می کرد یک روز وقتی که بعد از اتمام پروژه فیلمی به سمت خانه اش در کانزاش رانندگی می کرد با یک کارنوال مواجه شد و بلافاصله تحت تاثیر ترس آلود بودن فضا، ایده فیلم به سرش زد. او ایده را با یکی از دوستان و همکارانش جان کیلیفورد در میان گذاشت و آن ها با یکدیگر فیلمنامه را نوشتند که کارنوال در آن محوریت اصلی را تشکیل می داد. بعد از جمع آوری چندین هزار دلار، هاروی یک گروه از هنرپیشگان ناشناس و بی تجربه که بیشترشان بازیگران محلی بودند را استخدام و شروع به کار کرد. هاروی از دوربین آرتفلکس که مورد علاقه مستند سازان و خبرسازان خیابانی است استفاده کرد. چرا که این دوربین هم کوچک است و نور کافی دارد و هم می تواند به صورت یک نفره حمل شود و در شرایط سخت مانند جنگ به راحتی قابل استفاده است. هاروی همچنین خود عهده دار نقش شبح اصلی در فیلم شد. متاسفانه هاروی هرگز فیلم داستانی دیگری نساخت و «کارنوال ارواح» هم در رونمایی ابتدایی اش نادیده انگاشته شد. از آن جا که فیلم هنگام نمایش عمومی اش به اشتباه هیچ حق کپی رایتی نداشت، به صورت گسترده و آسان در بین مردم پخش شد، از همین رو برای کسانی که در این فیلم سرمایه گذاری مالی کرده بودند هم بسیار گران تمام شد.
یکشنبه ، ۱۱بهمن۱۳۹۴
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: هوش نیوز]
[مشاهده در: www.hooshnews.com]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 39]
-
گوناگون
پربازدیدترینها