تبلیغات
تبلیغات متنی
محبوبترینها
بهترین هدیه تولد برای متولدین زمستان: هدیه‌های کاربردی برای روزهای سرد
در خرید پارچه برزنتی به چه نکاتی باید توجه کنیم؟
سه برند برتر کلید و پریز خارجی، لگراند، ویکو و اشنایدر
مراحل قانونی انحصار وراثت در یک نگاه: از کجا شروع کنیم؟
چگونه برای دریافت ویزای ایران اقدام کنیم؟ مدارک لازم و نکات کاربردی
راهنمای خرید یو پی اس برای مراکز درمانی و بیمارستانی مطابق الزامات قانونی
آیا طلاق توافقی نیاز به وکیل دارد؟
چگونه ویزای آفریقای جنوبی را به آسانی دریافت کنیم؟ راهنمای قدم به قدم
همه چیز درباره ویزای آلمان و مراحل دریافت آن
چرا پاسارگاد به عنوان یکی از مهمترین آثار تاریخی ایران شناخته می‌شود؟
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1820899922
نزاع انتخاباتی شروع شد
واضح آرشیو وب فارسی:دزنیوز: مجله معتبر اکونومیست، سرمقاله اصلی جدیدترین شماره خود که نسخه چاپی آن فردا (شنبه ۳۰ ژانویه) منتشر خواهد شد را به داغ شدن تنور رقابت های انتخاباتی در آمریکا اختصاص داده و می نویسد: مبارزان عضلانی وارد رینگ شده اند و جدل های کلامی به اوج جذابیت و هیجان رسیده است. در تاریخ اول فوریه و در شروع انتخابات مقدماتی ریاست جمهوری، در ایالت «آیووا»، شاهد برگزاری انتخابات درون حزبی خواهیم بود. تنها یک هفته بعد از آن، رای دهندگان در «نیوهمپشایر» گردهم خواهند آمد. از اینجا به بعد، رقابت ها به «سه شنبه فوق العاده» در اول مارس و بعد از آن، به همایش های رسمی احزاب در جولای خواهد کشید. به هر حال، انتخابات ریاست جمهوری آمریکا، بزرگترین رقابت انتخاباتی جهان است که مطابق نقشه پیش نمی رود. به گزارش اقتصاد آنلاین به نقل از اقتصاد، در سراسر آمریکا، چهره های سرشناس سیاسی و رای دهندگان معمولی، در وضعیت ناباوری و بی اعتقادی قرار دارند. «هیلاری کلینتون»، مانند بخش زیادی از دستگاه های دولتی و سیاسی آمریکا که تحت فشار موسوم به فشار یا سندروم Washington Monument، قرار دارند، تحت فشار بسیاری از سوی «برنی سندرز»، سناتور عجیب و غریب «ورمونت» است که خود را یک «دموکرات سوسیالیست» می خواند. اما تیم معقول تر در جناح راست از «جب بوش»، «مارکو روبیو»، «جان کاسیچ» و دیگران تشکیل شده که با متلک های رگباری «تد کروز» و انتقادات و زخم زبان های پر سر وصدای «دونالد ترامپ» به چهارمیخ کشیده شده اند. انتظار می رود از بین جب بوش از حزب جمهوریخواه و هیلاری کلینتون از حزب دموکرات، یک نفر برنده انتخابات باشد که این اتفاق، بیش از آنکه شبیه انتخابات باشد، چیزی شبیه مراسم تاجگذاری خواهد بود. در عوض، طی نیم قرن اخیر، رقابت برای به دست گرفتن قدرتمندترین دفتر ریاست جمهوری در جهان، بیش از کمپین های ریاست جمهوری، ازسوی عوامل بیرونی تعلیق شده است. آمریکا! چه اتفاقی روی کره خاکی دارد می افتد؟ بزرگ تر و بی پروا تر ایالات متحده تنها کشوری نیست که پایه های آن روی طنابی باریک بنا شده است. «حزب کارگر» در بریتانیا نیز در قید و بند مردی است که درست لنگه «برنی سندرز» است؛ در انتخابات منطقه ای فرانسه نیز اخیرا، حزب راست افراطی اکثریت آرا را به خود اختصاص داده است. پوپولیست ها در هلند، پیشتاز نظرسنجی های پیش از انتخابات هستند و در لهستان و مجارستان، دولت را در دست دارند. اما در سوئد که ازنظر سیاسی همه چیز سر جای خود قرار دارد، فطرت گرایان ۳۰ درصد آرای نظرسنجی های پیش از انتخابات را به خود اختصاص داده اند. مردم آمریکا نیز مانند رای دهندگان غربی عصبانی هستند که اغلب، این عصبانیت دلایل مشابهی دارد. اکثر آنها سالهاست به ناظران انتخاباتی می گویند که کشورشان مسیر اشتباهی در پیش گرفته است. رشد متوسط دستمزدها، حتی با وجود افزایش حقوق در پست های بالا، راکد مانده است. ترس های فرهنگی، با نگرانی های اقتصادی درآمیخته است. در سال ۲۰۱۵ میلادی نتایج یک نظرسنجی ازسوی موسسه افکارسنجی «پیو» نشان می دهد که سفیدپوستان مسیحی در آمریکا، به اقلیت بدل شده اند. همچنین، طی ماه های اخیر، ترس از انجام عملیات تروریستی، به یکی از ابزارهای پوپولیست ها تبدیل شده است. گرچه این رویه تقریبا در همه جا متداول است اما پوپولیسم، خصوصا در آمریکا بسیار قدرتمند است. اروپا به رشد رو به کاهش عادت دارد اما آمریکا، به عنوان ابرقدرت یکه و تنها، در بحبوحه ترقی چین و گسترش دامنه خونریزی های بنیادگرایان تروریست در بخش هایی از خاورمیانه خود را آماده واکنش کرده است. درحالی که دونالد ترامپ وعده داده که «آمریکا را دوباره عالی کند» و تد کروز قول داده که شن های سوریه و عراق «در تاریکی خواهد درخشید»، آنها درحال بازگشت به زمان پس از سقوط اتحاد جماهیر شوروی هستند که در آن دوران آمریکا به قدرت غیرقابل مهاری دست یافت. دلیل دوم این است که در آمریکا، عوامل بیرونی، عصبانیت های عمومی را به انحصار سیاسی هدایت می کنند. در اروپا، ترامپ و سندرز، احزاب سیاسی مشابه خود را دارند که برای پیروزی در انتخابات ریاست جمهوری با موانع زیادی روبرو هستند. در مقابل، سیستم دو حزبی آمریکا، سندرز که سال گذشته وارد حزب دموکرات شد و ترامپ که دوباره در سال ۲۰۰۹ وارد حزب جمهوریخواه شد را به داخل خود کشید. اگر آنها بتوانند برنده انتخابات مقدماتی شوند، در نهایت خواهند توانست ماشین سیاسی که برای پرتاب آنها به داخل کاخ سفید ساخته شده، به کنترل خود درآورند. اما سومین توضیح مرتبط این است که چهره های شناخته شده سیاسی به راحتی نمی توانند دموکراسی ناهنجار و زمخت آمریکا را مدیریت کنند. قیام های پوپولیستی درحال تبدیل شدن به کدهای مرجع تشکیلاتی هستند که به عنوان یک شورش علیه یک چهره شناخته شده و خودکامه به پا خواسته اند. هیات انتخاباتی، قدرت را از مرکز محول می کند. پیشگامان، ۲۰ درصد از آرای افراد واجد شرایط را کسب می کنند که اغلب آنها ازسوی سیاست مداران تحریک شده اند. اما کاندیداها با پول ها و بودجه های پشت سرشان، که دونالد ترامپ از جیب خود و تد کروز از جیب دیگران خرج می کند، می توانند به خواسته های بیش از اندازه حزب خود دهان کجی کنند. بنابراین، پوپولیست ها و کاندیداهای ضد دولت حاکم، در رقابت های ریاست جمهوری آمریکا مرتب ظاهر می شوند اما درحالی که این نمایش باشکوه با هیجان به راه خود ادامه می دهد، و رای دهندگان، از روی اکراه و بی میلی با واقعیت موجود کنار می آیند، آنها ناگهان از عرصه رقابتها محو می شوند. این اتفاق اغلب خیلی زود رخ می دهد؛ نظیر این اتفاق را در سال ۱۹۹۶ هم مشاهده کردیم که در آن سال، «پت بوکانان»، نامزد جنجالی حزب جمهوریخواه در انتخابات اولیه نیوهمپشایر پیروز شد اما در پایان ماه مارس از رقابت ها کناره گیری کرد. در موارد نادری هم شاهد هستیم، کاندیداهای یاغی که در انتخابات نامزدی درون حزبی برنده می شوند، در انتخابات اصلی شکست می خورند. نمونه این اتفاق را می توان در سال ۱۹۶۴ مشاهده کرد که در آن سال، «بری گلدواتر»، در ۴۴ ایالت از ۵۰ ایالت آمریکا شکست خورد. آنهایی هم که به عنوان کاندیدای مستقل در انتخابات شرکت می کنند، مانند کاری که «راس پرو»، در سال ۱۹۹۲ انجام داد، بازهم شکست خوردند. ملت ۵۰-۵۰ چشم انداز انتخاباتی آمریکا، حتی مجله اکونومیست را نیز نگران کرده است. نه دونالد ترامپ و نه تد کروز، هیچ کدام از خود یک انسجام اقتصادی یا سیاست هوشمندانه نشان نداده اند. آنها حتی از آزمون شخصیتی هم با موفقیت گذر نکرده اند. با این حال، یا صرفا در رای گیری ماه نوامبر حضور خواهند داشت یا آنکه به ریاست جمهوری نزدیک خواهند شد. انتخابات اصلی، امری ۵۰-۵۰ است که تنها با چند رای از تعدادی ایالت سنجیده می شود. هیلاری کلینتون نامزد انتخاباتی کارکشته ای نیست، اما برعکس او دونالد ترامپ و تد کروز هستند. دونالد ترامپ، تا زمانی که سیاست های خاص خود را داشته باشد به راحتی می تواند از چپ و راست قرض کند. در یک رقابت نزدیک، یک حمله تروریستی یا رسوایی، در آستانه روز رای گیری، می تواند نقش تعیین کننده ای ایفا کند. جای بدبینی ها درباره آمریکا عوض شده است. اقتصاد این کشور در شرایط بهتری نسبت به سایر کشورهای بزرگ یا ثروتمند قرار دارد و نرخ بیکاری در آنجا پایین است. نرخ جرایم خشن نیز پایین آمده است. اما جریان اصلی جمهوریخواهان، مدام به باراک اوباما نیش و کنایه می زنند که او در دادن پاسخ اتهامات دونالد ترامپ و تد کروز ناتوان است. پی نوشت: سندروم Washington Monument: به وضعیتی در ادارات و نهادهای دولتی آمریکا اشاره دارد که در مواجهه با کسری بودجه، بخش وسیعی از خدمات و فعالیت های خود را قطع می کنند.
شنبه ، ۱۰بهمن۱۳۹۴
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: دزنیوز]
[مشاهده در: www.deznews.net]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 8]
-
گوناگون
پربازدیدترینها