تبلیغات
تبلیغات متنی
محبوبترینها
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
قیمت انواع دستگاه تصفیه آب خانگی در ایران
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
پروازهای مشهد به دبی چه زمانی ارزان می‌شوند؟
تجربه غذاهای فرانسوی در قلب پاریس بهترین رستوران‌ها و کافه‌ها
دلایل زنگ زدن فلزات و روش های جلوگیری از آن
خرید بلیط چارتر هواپیمایی ماهان _ ماهان گشت
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1835540668
رتبه رفاه 22 منطقه تهران افزودن نظر جدید
واضح آرشیو وب فارسی:55 آنلاین: 55 آنلاین : توزیع نامتعادل سرانه های خدماتی و کاربری های رفاهی در مناطق 22 گانه تهران، باعث تفاوت معنادار در میزان برخورداری ساکنان محله های مختلف پایتخت از سرانه های شهری شده و به «فرصت نابرابر» شهروندان در استفاده از امکانات دامن زده است. تحقیقات یک تیم دانشگاهی درباره نوع و نحوه دسترسی پایتخت نشینان به امکانات و خدمات پراکنده در سطح شهر که براساس سنجش 32 شاخص اقتصادی، اجتماعی، تفریحی و ... انجام شده است، نشان می دهد فقط 23 درصد از جمعیت تهران در محله های توسعه یافته زندگی می کنند که در پنج منطقه حائز بیشترین رتبه توسعه یافتگی به ترتیب شامل مناطق شش، سه، یک، دو و هفت ساکن هستند. در مقابل، 60 درصد مناطق تهران دارای کمترین سطح رفاه و توسعه هستند. رتبه بندی مناطق 22 گانه تهران براساس میزان سطح رفاه و برخورداری از امکانات و خدمات شهری، از نابرابری و تفاوت معنادار بین گسترش فیزیکی شهر و توسعه اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی در پایتخت حکایت دارد. نتایج یک بررسی از نحوه «پراکندگی و چینش سرانه های خدماتی و کاربری های شهری» در سطح شهر تهران که براساس سنجش وضعیت 32 شاخص در قالب 4 عامل اقتصادی، اجتماعی، کالبدی-فضایی و فرهنگی-تفریحی انجام شده است، نشان می دهد: به دلیل توزیع نامتعادل امکانات شهری، فقط 23 درصد محدوده شهر تهران که تنها پنج منطقه از 22 منطقه این کلان شهر را در برمی گیرد، جزو نقاط توسعه یافته پایتخت تلقی می شود به این صورت که ساکنان مناطق شش، سه، یک، دو و هفت به ترتیب جزو پایتخت نشینان دارای رفاه شهری محسوب می شوند. در مقابل این جمعیت اندک که تعدادشان حدود 2 میلیون نفر است، بیش از 6 میلیون نفر از ساکنان پایتخت، در محدوده نیمه برخوردار یا دارای کمترین سطح توسعه یافتگی شهری، سکونت دارند. تیم دانشگاهی راهبری کننده این تحقیق، بر وجود 4 نشانه آشکار از فرصت های نابرابر در استفاده و برخورداری از امکانات و خدمات شهری در تهران تاکید کرده است و برای افزایش مناطق توسعه یافته و کاهش مناطق محروم یا کمتر توسعه یافته نیز اجرای 9 راهکار را به مدیریت شهری توصیه کرده است از جمله اینکه، اولویت اقدامات توسعه ای و تامین خدمات و کاربری های شهری را به مناطق محروم اختصاص دهد و در پنج منطقه 14، 15، 17، 18 و 19 به بازتوزیع امکانات و خدمات موجود اقدام کند. به گزارش «دنیای اقتصاد» یک تیم دانشگاهی متشکل از استادان شهرسازی، جغرافیا و برنامه ریزی شهری و منطقه ای از سه دانشگاه معتبر ایران(شیراز، خوارزمی و تهران) در قالب یک تحقیق با هدف پاسخ دهی به این سوال که تا چه حد بین «توسعه فیزیکی و کالبدی شهر تهران» و «توزیع امکانات و خدمات شهری» تناسب و هماهنگی وجود دارد؟ میزان درجه توسعه یافتگی مناطق 22 گانه شهر تهران را براساس شاخص سطح برخورداری از رفاه و خدمات مورد بررسی قرار داده است. در این مطالعه 32 شاخص در قالب چهار عامل اقتصادی، کالبدی-فضایی، اجتماعی و فرهنگی- تفریحی مورد سنجش و بررسی قرار گرفته است که نتایج آن نشان می دهد: توزیع و پراکندگی امکانات شهری و خدمات رفاهی در سطح پایتخت به شکل نابرابر و نامتناسب بوده و عدم تعادل و تفاوت معنادار بین توسعه فیزیکی پایتخت و توسعه رفاهی منطقه ای در این شهر به شکل آشکار دیده می شود. نکته ای که در این تحقیق به صورت نامحسوس قابل تشخیص است این است که روند توزیع نابرابر و نامناسب رفاه و برخورداری در سطح پایتخت صرفا به سال های اخیر محدود نیست، بلکه روند افزایش این نابرابری در سال های 76 تا 80 مشاهده شده و قابل ردیابی است. پیش از این تحقیق، مطالعه دیگری نیز در سال های 76 تا 80 انجام شده که نشان داده اثر درآمد - هزینه شهرداری به شاخص های فقر و توسعه شهر تهران به شکل نابرابری فضایی استانداردهای زندگی در سطوح مناطق بروز پیدا کرده است. این تحقیق همچنین نشان می دهد توزیع نابرابر و نامتعادل سرانه ها و کاربری های خدماتی در گستره شهر تهران اثرات و تبعات سوئی بر اقتصاد شهر و اقتصاد خانوار گذاشته است به این صورت که هزینه حمل و نقل را افزایش داده است، میزان مصرف سوخت را بالا برده و نهایتا منجر به اتلاف وقت شهروندان و افزایش بار ترافیکی شده است. بررسی این گروه دانشگاهی در مورد سطح برخورداری مناطق 22گانه کلان شهر تهران نشان می دهد چهار نشانه آشکار از این عدم تعادل در «پراکندگی و چینش فضایی تسهیلات، خدمات عمومی و سرانه های شهری» در تهران دیده می شود. این چهار نشانه شامل شکل گیری محله های فقیر و غنی، استفاده بی رویه از خودروی شخصی برای سفرهای درون شهری، استفاده قشر خاص جامعه(کم درآمد) از وسایل نقلیه عمومی و روند تصاعدی سفرهای درون شهری می شود. در این تحقیق تاکید شده است که نابرابری فضایی زمانی اتفاق می افتد که ساختار فضایی نواحی مختلف شهر دارای تفاوت های بارز و آشکار باشند که در این حالت برای رفع آن باید توسعه اقتصادی، اجتماعی و زیست محیطی با اولویت نواحی محروم در دستور کار شهری قرار گیرد. تیم تحقیقاتی این مطالعه برای تشخیص میزان درجه توسعه یافتگی و سطح برخورداری از خدمات و رفاه در هر یک از مناطق 22 گانه پایتخت اقدام به سنجش وضعیت 32 شاخص در قالب چهار عامل اقتصادی، کالبدی-فضایی، اجتماعی و فرهنگی-تفریحی کرده است. به طوری که در گروه شاخص های مربوط به عامل اقتصادی 10 شاخص همچون جمعیت شاغل، شاغلان زن و مرد، شاخص تراکم خانوار در واحد مسکونی و همچنین تراکم جمعیت مورد سنجش قرار گرفته و در گروه شاخص های مربوط به عامل کالبدی- فضایی 9 شاخص شامل وضعیت مراکز درمانی، آموزشی و بهداشتی، پارک و... ملاک عمل سنجش قرار گرفته است. همچنین در گروه عامل اجتماعی 7شاخص همچون میزان باسوادی ساکنان منطقه، میزان ازدواج و طلاق، جرائم و بعد خانوار و در گروه عامل فرهنگی- تفریحی، پنج شاخص همچون تعداد مراکز ورزشی و رفاهی، تعداد کتابخانه ها و فرهنگسراها و... مورد بررسی قرار گرفته است. نتیجه این بررسی یکبار هر یک از مناطق 22گانه را براساس عوامل انفرادی (هر عامل به تنهایی ملاک بررسی قرار گرفته است) و یکبار هم مناطق 22 گانه را براساس ترکیب وضعیت چهار عامل رده بندی کرده است. در هر روش رتبه بندی مناطق براساس 5 سطح فراتوسعه یافته، توسعه یافته، میان توسعه، توسعه یافته در سطح پایین و محروم دسته بندی شده اند. رتبه بندی براساس عامل اقتصادی در این تحقیق که در فصلنامه علمی-پژوهشی اقتصاد و مدیریت شهری منتشر شده است، رتبه بندی نخست مناطق 22گانه تهران براساس عامل اقتصادی انجام شده است. برمبنای این شاخص چهار منطقه شامل مناطق یک، 3،6 و 7 به عنوان مناطق فراتوسعه ای شناخته شده اند. 8 منطقه شامل مناطق 11،5،12،4،8،13،2و 14 نیز در گروه توسعه یافته رو به بالا و پنج منطقه 9،19،20،15 و 21 در گروه میان توسعه ای قرار گرفته اند. همچنین رتبه بندی مناطق براساس عامل اقتصادی نشان می دهد پنج منطقه محروم یا در کمترین حد توسعه یافتگی در سطح شهر تهران وجود دارد که شامل مناطق 16،22،18،10 و نهایتا منطقه 17 می شوند. رتبه بندی براساس عامل کالبدی- فضایی بررسی و رتبه بندی مناطق براساس عامل دوم نیز نتایج جالبی را نشان داده است. براساس این عامل فقط منطقه 6 شهر تهران حائز کسب رتبه فراتوسعه ای شناخته شده است. همچنین مناطق توسعه یافته رو به بالا شامل دو منطقه یک و 22 و مناطق میان توسعه ای شامل مناطق 3،12، 11،21 و 20 می شود. 14 منطقه باقی مانده شهر تهران نیز در دو گروه محروم یا دارای حداقل سطح توسعه یافتگی هستند. رتبه بندی براساس عامل اجتماعی مطالعه مناطق شهر تهران با توجه به عامل اجتماعی نیز بیان می کند که از میان مناطق 22گانه پایتخت همچون عامل کالبدی-فضایی منطقه 6 تهران در گروه فراتوسعه یافته قرار می گیرد. مناطق 7،11،3و 12 نیز به عنوان مناطق توسعه یافته رو به بالا و منطقه یک به عنوان یک منطقه میان توسعه شناخته شده است. در این بررسی 50 درصد مناطق شهر تهران در گروهی قرار گرفته اند که حداقل سطح توسعه یافتگی را دارند. این گروه شامل مناطق 16،13،4،20،5،10،9،8،22،21 و 2 می شود. و در گروه محروم نیز مناطق 19،14،18، 15 و 17 قرار گرفته اند. نکته جالب آنکه بیشترین مناطق محروم یا دارای حداقل سطح توسعه در عامل اجتماعی خود را نشان می دهد که 16 منطقه را در خود جای داده است. رتبه بندی براساس عامل فرهنگی-تفریحی در گروه چهارم نیز مناطق 22 گانه تهران برمبنای عامل فرهنگی-تفریحی تقسیم بندی می شوند. تنها منطقه محروم در این گروه منطقه 12 شناخته شده است. اما مناطق 5،4،1،15،3،2 و 6 در گروه مناطق فراتوسعه یافته از لحاظ شاخص های فرهنگی و تفریحی قرار دارند. همچنین مناطق 19،13،14،7،16،18 و 10 در گروه توسعه یافته رو به بالا، مناطق 21،8،11 و 20 در گروه میان توسعه ای و مناطق 17،9 و 22 دارای کمترین میزان توسعه یافتگی به لحاظ این عامل شناخته شده اند. علاوه بر بررسی انفرادی عامل های موثر در سنجش میزان توسعه یافتگی مناطق مختلف شهر، نتیجه کلی که براساس ترکیب چهار عامل رتبه بندی شده نشان می دهد پنج منطقه تهران توسعه یافته و برخوردار از 32 شاخص هستند اما 13 منطقه به لحاظ توسعه یافتگی و برخورداری از این عوامل، محروم و در سطح توسعهیافته حداقلی قرار دارند. به عبارت دیگر این نتایج نشان می دهد 23 درصد پایتخت نشینان به صورت اتفاقی و تامل برانگیز دقیقا در 23 درصد مساحت شهری تهران ساکن هستند و جزو پایتخت نشینان برخوردار از محدوده توسعه یافته شهر محسوب می شوند و مابقی جمعیت ساکن این کلان شهر در محدوده نیمه برخوردار و محروم با کمترین سطح توسعه یافتگی شهر سکونت دارند. براساس عوامل تلفیقی نیز منطقه6 تهران به عنوان تک منطقه فراتوسعه یافته معرفی شده است. مناطق 7،2،1 و 3 در گروه توسعه یافته رو به بالا و مناطق 13،4،5، و 11 در گروه نیمه برخوردار قرار گرفته اند. همچنین 13 منطقه شهری باقیمانده نیز در دو گروه محروم و دارای حداقل سطح توسعه یافتگی قرار دارند. پیشنهادهای افزایش سطح توسعه یافتگی محققان در این بررسی با تشریح وضعیت توسعه یافتگی شهر تهران پیشنهاد برای بهبود وضعیت و افزایش نقاط برخوردار شهر داده اند. در محور نخست پیشنهاد شده اولویت توسعه مناطق شهری به ترتیب برای مناطق محروم،توسعه یافته رو به پایین، نیمه برخوردار، توسعه یافته رو بالا و فراتوسعه داده شود. شاخص های اقتصادی، اجتماعی، فرهنگی، کالبدی، فرهنگی و تفریحی به صورت مناسب و عادلانه توزیع شود تا از این طریق مهاجرت ها و جابه جایی های درون شهری کاهش پیدا کند و به تبع آن تعادل در تراکم جمعیتی مناطق شهر تهران ایجاد شود. در محور سوم پیشنهاد شده به شعاع خدمات رسانی امکانات و خدمات شهری برای رسیدن به عدالت فضایی و ایجاد تعادل نسبی توزیع آنها توجه شود. همچنین پیشنهاد دیگری مبنی بر شناسایی بافت ها و بلوک های فقیر مناطق کلان شهر تهران به منظور اولویت سرمایه گذاری اقتصادی داده شده است. علاوه بر این پیشنهاد شده است تا منابع، پتانسیل ها و قابلیت های موجود در هر منطقه در راستای برنامه ریزی آمایش سرزمین و کاهش نابرابری های شهری شناسایی شود. ششمین پیشنهاد گروه تحقیقاتی بر مبنای توجه به استراتژی رشد هوشمند شهری برای کاهش حجم سفر در سطح مناطق و محله های کلان شهر تهران و به تبع آن کاهش آلودگی هوا قرار دارد. برنامه ریزی برای کاهش نرخ بیکاری در مناطق،بازتوزیع امکانات و خدمات شهری به ویژه در مناطق 17،15،18،14 و 19 و لزوم بازنگری در طرح تفصیلی کلان شهر تهران و اولویت دهی به رفع نیازهای شهروندان مناطق 17،15،18،14 و 19 سه محور پیشنهادی دیگر برای ارتقای سطح توسعه یافتگی مناطق مختلف کلان شهر تهران است. منبع : دنیای اقتصاد
سه شنبه ، ۶بهمن۱۳۹۴
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: 55 آنلاین]
[مشاهده در: www.55online.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 31]
-
گوناگون
پربازدیدترینها