محبوبترینها
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
پروازهای مشهد به دبی چه زمانی ارزان می‌شوند؟
تجربه غذاهای فرانسوی در قلب پاریس بهترین رستوران‌ها و کافه‌ها
دلایل زنگ زدن فلزات و روش های جلوگیری از آن
خرید بلیط چارتر هواپیمایی ماهان _ ماهان گشت
سیگنال در ترید چیست؟ بررسی انواع سیگنال در ترید
بهترین هدیه تولد برای متولدین زمستان: هدیه‌های کاربردی برای روزهای سرد
در خرید پارچه برزنتی به چه نکاتی باید توجه کنیم؟
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1826733709
اراده ای برای مشارکت سیاسی و اجتماعی مردم در کشور وجود ندارد
واضح آرشیو وب فارسی:تین نیوز: وبلاگ تین نیوز | «توسعه سیاسی» و «مشارکت سیاسی» دو عبارت مجزا اما در عین حال بسیار مرتبط به هم در ادبیات سیاسی هستند. دو عبارتی که با همدیگر نسبت مستقیم داشته و فراز و فرودهای یکی بر دیگری بسیار تاثیرگذار است. به گزارش جماران، یکی از وجوه اصلی توسعه و به همین ترتیب ارزیابی مشارکت سیاسی در یک جامعه انتخابات است. مساله ای که از یک سو در بحث برگزاری و همچنین میزان زیرساخت های سیاسی استاندارد و عمل بر پایه آن زیرساخت ها شاخصی برای ارزیابی توسعه سیاسی بوده و از سوی دیگر در بحث میزان حساسیت و مشارکت اجتماعی در انتخابات توسط طبقات و اقشار مختلف اجتماعی شاخصی برای سنجش مشارکت سیاسی است. در کشور ما نیز به هر حال و پس از طی فراز و نشیب های فراوان تلاش های زیادی حول این دو محور چه توسط نخبگان اجتماعی و چه توسط قانونگذاران در برخی از برهه ها شده است. وضعیت کنونی مشارکت و توسعه سیاسی به عنوان دو مولفه مرتبط با هم و تاثیر آنها بر روند انتخابات موضوعی است که در گفت وگو با دکتر سعید معیدفر، جامعه شناس و دانشیار بازنشسته گروه جامعه شناسی دانشگاه تهران بررسی کرده ایم. در ادامه گفت و گوی آرمان را با دکتر سعید معیدفر می خوانید: در کنار انتخابات همیشه مفهومی به نام مشارکت سیاسی وجود دارد. مولفه های توفیق یا عدم توفیق این مفهوم در کشور ما چیست؟ پاسخ به این پرسش در گرو پاسخگویی به این مساله است که اساسا انتخابات چیست؟ اگر ما درک درستی نسبت به انتخابات در یک کشور داشته باشیم می شود به این پرسش پاسخ داد. انتخابات در کشور های توسعه یافته عملا فرایندی است که می تواند زمینه مشارکت سیاسی مردم را فراهم کند. آغاز این مشارکت وجود گروه ها، تشکل ها، انجمن ها و نهاد های متعددی است که فعالیت های اجتماعی و سیاسی انجام می دهند و نهایتا با توجه به میزان فعالیتی که انجام داده اند شناخته شده و وارد انتخابات می شوند. برای مدیریت کشور و با توجه به شناختی که جامعه از آنها دارد در قالب احزاب و گروه هایی که دارند، گروهی انتخاب می شود و فعالیت می کند و نهایتا در دوره بعد نیز به دلیل موفقیت یا عدم موفقیتش ممکن است گروه رقیب برنده انتخابات باشد. در چنین شرایطی یک نوع جابه جایی قدرت در نهاد های مختلف از طریق انتخابات صورت می گیرد که مردم چه در سطح عموم و چه در سطح نخبگان نقشی بسیار نزدیک و البته آگاهانه در آن دارند. خب این نُرمی که تعریف کردید تا چه اندازه برای ما مصداق دارد؟ در گذشته انتخابات بیشتر به صورت یک نظام هم پیمانی بود. مانند گذشتگان دور که عده ای می آمدند و با فردی هم پیمان می شدند و نهایتا او را برای مسئولیتی انتخاب می کردند. در ابتدا شرایط انتخابات در کشور به همین شکل نزدیک بود، یعنی در حقیقت اگر این پیمان قبلا توسط روسای قبایل یا معتمدان و دیگران صورت می گرفت در آن زمان تغییر کمی پیدا کرده و پیمان توسط عموم مردم به عمل می آمد. من معتقدم که متاسفانه کماکان نیز تا حدی این وضعیت وجود دارد، چرا که الان در جامعه واقعا نه ما در شرایط فعلی احزابی را داریم که نقش فعالی در مشارکت سیاسی مردم داشته باشند و نه گروه های سیاسی چندان فعالی داریم. تنها در آستانه انتخابات چند اسم می آید و عده ای هم لیست ارائه می دهند و پس از آن هم دیگر همه چیز تمام می شود، یعنی پس از انتخابات هم نه دیگر امکانی برای ارزیابی انتخاب مردم وجود دارد و نه امکانی برای ارزیابی افراد انتخاب شده بر مبنای برنامه هایی که ارائه کرده است و میزان توفیق و خطای آنها. بنابراین طبیعی است به میزانی که یک انتخابات تمام مولفه های لازم و استاندارد را داشته باشد، مشارکت مردم در آن از پایین ترین تا بالاترین سطوح در قالب احزاب و گروه های سیاسی که فعالیت دارند باشد و پس از آن نیز نظارتی دقیق و کارشناسی بر فعالیت نمایندگان یا کسانی که انتخاب شده اند و سنجشی دقیق درباره میزان توفیق یا عدم توفیق آنها درباره برنامه هایی که ارائه کرده اند، توسط مردم و احزاب وجود داشته باشد، در آن صورت است که شور و نشاط خاصی برای مشارکت در انتخابات ایجاد می شود. در حال حاضر چالش های ما درباره مواردی که در باب توسعه سیاسی منجر به مشارکت ذکر کردید در کجاست؟ در کشور ما به هر حال تا یک هفته قبل از انتخابات اولا احزاب و گروه های جدی فعالیتی ندارند. گروه های موجود هم هر روز اسم و شکل عوض می کنند و تنها در آستانه انتخابات چندین گروه و جبهه سیاسی اعلام موجودیت می کنند و احزاب بزرگ و معروف هم چندان امکانی برای فعالیت ندارند و تنها یک هفته قبل از انتخابات نهایتا چند پوستر و پلاکارد می زنند و چند برنامه برگزار می کنند. این موضوع با شکل استاندارد و توسعه یافته انتخابات متفاوت است، یعنی شما می بینید که در کشور های توسعه یافته گاهی تا یک یا دوسال درگیر انتخابات اند، یعنی به شکلی کاملا جدی از سطوح پایین تا سطوح بالا همه در حال شور و نشاط انتخاباتی اند. اما ما یک هفته قبل از انتخابات چند برنامه می گذاریم و پس از آن هم همه چیز تمام می شود و کسی هم نمی پرسد کسانی که انتخاب شده و نماینده مردم شده اند تا چه حد توانسته اند توقعات مردم را برآورده کرده و وعده هایشان را عملی کنند. می بینید که خیلی ها نیز به دلیل توصیه این و آن و کسانی که به هر حال توقعاتی از آنها دارند در انتخابات شرکت می کنند. در حالی که در یک انتخابات مدرن مردم اصلا نیازی به توصیه نداشته و از سویی به خاطر فلان شخص یا فلان نماینده یا فلان معتمد در انتخابات شرکت نکرده و به خاطر حساسیتی که بر برنامه های ارائه شده و تعیین سرنوشت خویش دارند در انتخابات شرکت می کنند. عملا هرچه نیز به جلو تر آمده ایم شور و نشاط انتخاباتی کمرنگ تر می شود، چرا که در گذشته انتخابات بیشتر همان شکل هم پیمانی داشت و هنوز جامعه به هر حال بر اشخاص و دور و نزدیکی آنها و همچنین طوایف آنها متمرکز بود، کما اینکه هنوز هم در برخی نواحی این مساله وجود دارد. اما در کلان شهر ها و شهر های بزرگ تر مشارکت کمتر بوده و این به همان مساله برمی گردد که در این شهر ها با کنار رفتن شکل هم پیمانی انتخابات باید برنامه های مدون و دقیق بر پایه احزاب و گروه های توسعه یافته سیاسی وجود داشته باشد تا مردم شرکت کنند. اما در همین شرایط نیز می بینیم که به یک باره و در یک هفته مردم درباره انتخابات حساس شده و با یک مشارکت بالا در انتخابات حضور می یابند. برای مثال در انتخابات ریاست جمهوری ۹۲ به یک باره حساسیت و مشارکت مردم بالا رفت. اگر در انتخابات سال ۹۲ بررسی دقیقی داشته باشید می بینید که در آن انتخابات مشارکت در کلان شهر ها و شهر ها پایین بود و بیشتر مشارکت در شهر های کوچک تر و روستا ها زیاد بود. بنابراین باید به گونه ای رفتار کرد که در فرایند انتخاباتی هر روز میزان مشارکت مردم در شهر های کوچک و کلان شهر ها افزایش یابد. باید با یک منطق عاقلانه مجددا زمینه فعالیت احزاب و گروه های سیاسی فراهم شود و آنها از قبل کم کم عضوگیری کنند، برنامه داشته باشند، بیانیه ها و برنامه های اقدام دقیق داشته باشند تا بتوان انتخاباتی با نرم های استاندارد برگزار کرد. اما در مقاطعی به هر حال احزابی نسبتا بزرگ در کشور شکل گرفته و فعالیت کردند. بله ما در سال های پیش یعنی پیش از یک دهه گذشته کم کم داشتیم احزابی را شکل می دادیم و آن احزاب در شهر ها در حال عضوگیری بودند و کم کم در حال فراهم کردن زمینه ای برای تربیت حزبی بودند. اما متاسفانه بسترها برای ادامه فعالیت آنها مهیا نشده و تقریبا همه آنها منفعل یا به کلی تعطیل شدند. بنابراین طبیعی است که با فضایی که پس از آن به وجود آمد به هر حال زمینه مشارکت برای همه گروه های سیاسی محدود شده و انتخابات نیز شکل توسعه یافته و برنامه محور خود را طی نکرد و همه این موارد می توانند عاملی باشند برای کاهش مشارکت سیاسی در مردم. مساله دیگر که درباره کنش اجتماعی مردم مورد توجه قرار گرفته واکنش مردم نسبت به اجرای برجام در چند روز اخیر بود. در حالی که همه حتی وزیر خارجه چین هم گفته بود مردم به خیابان می آیند و پایکوبی می کنند اما مردم هیچ واکنشی نشان ندادند. دلیل این موضوع را چگونه ارزیابی می کنید؟ خب این مساله دقیقا حاکی از رشد آگاهی های مردم است. در واقع منتظر یک ارزیابی واقع بینانه از شرایط جامعه هستند تا سپس متناسب با آن عمل کنند. طبقه متوسط به نسبت طبقات دیگر سخت تر راضی به مشارکت می شود. دلیل این مساله چیست و چگونه می توان این طبقه را در مشارکت سیاسی درگیر کرد؟ در حقیقت پیش از آنکه بگوییم چگونه می توان طبقه متوسط را وادار به مشارکت سیاسی کرد باید بگوییم تا چه حد اراده وجود دارد برای درگیر شدن این طبقه در مشارکت سیاسی. اگر این اراده به وجود بیاید مسلما این طبقه نقش تاریخی خود را ایفا خواهد کرد. همان طور که ما در سال های ۷۶ تا ۸۴ این وضعیت را داشتیم و به میزانی که زمینه مشارکت مردم فراهم شد این طبقه نیز جلو آمدند. حتی در صدر انقلاب نیز وقتی زمینه حضور مردم جدی گرفته شد طبقه متوسط هم وارد میدان تحولات شدند. بنابراین این مساله وجود دارد که متاسفانه در حال حاضر اراده چندانی برای مشارکت بیشتر این طبقه وجود ندارد. البته آن قدر تقاضای طبقه متوسط برای مشارکت زیاد است که به محض اینکه پالس مثبتی دیده شود، به سرعت این گرایش به مشارکت در جامعه و در طبقه متوسط به وجود می آید. ما بارها چه در فضای مجازی و چه در موقعیت های متعدد دیدیم که به محض باز شدن یک روزنه طبقه متوسط به نقش تاریخی خود پی برده و آن را ایفا کرده است. فارغ از قضیه طبقات اجتماعی ما بحث قشر ها را هم داریم. قشر هایی مانند زنان، دانشجویان، کارگران و غیره. آیا با وجود مشارکت هم قشری هایشان به عنوان کاندیدای انتخابات، به مشارکت در انتخابات ترغیب نمی شوند؟ طبعا در درجه اول این مساله مهم است که کسی که کاندیدا شده در بحث برنامه یا گفتار تا چه اندازه به اهداف آن قشر یا گروه نزدیک باشد. برای مثال فرض کنید زنانی بیایند و تعدادشان نیز در مجلس زیاد باشد اما خود این زنان عملا ضد زن باشند، یعنی عملا قوانینی را در مجلس تصویب کنند که ضد زن بوده و حتی کاندیدا های مرد آن لوایح را مطرح نمی کنند. خب مسلما طبیعی است که به هر قیمتی زنان کاندیدا های زن را انتخاب نمی کنند و در وهله اول این مساله مهم است که صرف نظر از جنسیت یا قشر خواسته های آن جنس یا آن قشر را تا چه اندازه می تواند برآورده کند. گاهی ما کسانی را داریم که از یک نسل قبل اند اما به اندازه ای جوانان را درک می کنند و خواسته های آنها را در نظر می گیرند که جوانان دور آنها جمع می شوند. مثلا شما شخصی مثل مرحوم شریعتی را در نظر بگیرید. خودش متعلق به یک نسل قبل است ولی آن قدر خواسته های جوانان را در نظر می گیرد که جوانان دور او جمع می شوند. الان نیز در بحث زنان به همین شکل است. گاهی مردانی را داریم که بیشتر به حقوق زنان توجه می کنند تا خود آن زنان. بنابراین صرف زن بودن، جوان بودن و غیره مهم نیست. بیشتر این نکته مهم است که یک نماینده تا چه حد می تواند خواست های همجنسان یا هم قشر های خودش را پوشش دهد.
دوشنبه ، ۵بهمن۱۳۹۴
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: تین نیوز]
[مشاهده در: www.tinn.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 21]
-
گوناگون
پربازدیدترینها