تبلیغات
تبلیغات متنی
رسانه حرف تو - مقایسه و اشتراک تجربه خرید
آموزشگاه آرایشگری مردانه شفیع رسالت
تاثیر رنگ لباس بر تعاملات انسانی
محبوبترینها
بررسی دلایل قانع کننده برای خرید صنایع دستی اصفهان
راه های جلوگیری از جریمه های قبض برق
آشنایی با سایت قو ایران بهترین سایت آگهی و تبلیغات در کشور
بهترین شرکت‌های مهندسی در آلمان
صفر تا صد حق بیمه 1403! فرمول محاسبه حق بیمه
نقش هدایای سازمانی در افزایش انگیزه و تعهد کارکنان
کلینیک پروتز و ساخت اندام مصنوعی دکتر اجرائی
چگونه می‌توانیم با ترانسفر وایز پول جابجا کنیم؟
بهترین مدل‌های [صندلی گیمینگ] براساس نقد و بررسی کاربران
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1805379021
به بهانه درگذشت ابوالحسن نجفی/ خداحافظ آقای «غلط ننویسیم»!
واضح آرشیو وب فارسی:نامه نیوز: به بهانه درگذشت ابوالحسن نجفی/ خداحافظ آقای «غلط ننویسیم»!
ابوالحسن نجفی در عرصه های مختلف نوشت و ترجمه کرد. اما «غلط ننویسیم» از همه مشهور‌تر شد با این که دکتر باطنی در نقد آن به تندی نوشت.
به گزارش نامه نیوز، بعد ازظهر جمعه «ابوالحسن نجفی» درگذشت. از زمره مردانی که یک تنه یک نهاد و بنیاد بودند و به اندازه بنیادهایی که سالانه میلیاردها تومان بودجه می بلعند کارآیی داشتند.
یک کنش‌گر و پژوهش‌گر فرهنگی که هر چند با عنوان پیشکسوت عرصه‌های زبان و ادبیات فارسی، ترجمه، فرهنگ‌نویسی، وزن شعر و ادبیات تطبیقی شناخته می‌شد اما شهرت او در سطحی فراتر از نخبگان و در میان همگان و خاصه اهل مطبوعات و رسانه و روزنامه‌نگاران بیشتر به خاطر کتاب «غلط ننویسیم» است.
نکته جالب اما در این میان این است که بخش قابل توجهی ازشهرت این کتاب به خاطر نقد‌های سه گانه و جانانه یک زبان شناس سترگ – دکتر محمد رضا باطنی – است که 27 سال قبل و در سال 1367 در سه شماره ماهنامه معتبر و پر مخاطب «آدینه» درج شد با این تیتر مشهور: «اجازه بدهید غلط بنویسیم!»
ماجرا از این قرار بود که ابوالحسن نجفی در کتاب «غلط ننویسیم» به خاطر رواج پاره ای از واژگان و اصطلاحات در زبان پارسی امروزین ابراز نگرانی کرده بود.
دکتر باطنی اما در مقاله ای که به تایید یک زبان شناس دیگر – دکتر علی محمد حق شناس- نیز رسیده بود تصریح کرد: « هیچ خطری زبان فارسی را تهدید نمی کند و زبان فارسی بیدی نیست که با این بادها بلرزد.»
ابوالحسن نجفی به عنوان مثال از تعابیری چون «آتش گشودن» و «حمام گرفتن» انتقاد کرده و آنها را نادرست دانسته و «آتش کردن» و « حمام رفتن» را به جای آنها درست دانسته بود.
در مقابل و در نفی آن دکتر باطنی نوشته بود: «حمام رفتن مربوط به دورانی بود که بقچه در دست و سپیده دم به حمام عمومی می رفتند و آدم هایی که امروز می شناسم به حمام نمی روند بلکه دقیقا حمام می گیرند.»
با این حال گفتار سوم را این گونه به پایان برد: « آقای ابوالحسن نجفی و بنده هیچ نوع سابقه کدورت یا حساب شخصی نداریم و تصریح می کنم: ایشان به طور یقین به فرهنگ و ادب این سرزمین خدمات شایانی کرده اند و از این رهگذر مورد احترام همه هستند.»
حق هم همین بود و ابوالحسن نجفی بسیار مورد احترام بود و 27 سال سال پس از مجادله بر سر « غلط ننویسیم» هم زندگی کرد و به خدمات خود به فرهنگ ملی و زبان فارسی افزود و خوش بختانه فرهنگستان زبان و ادبیات فارسی اجازه نداد در انزوا و فراموشی روزگار بگذراند و عضو پیوسته آن بود.
کافی است به عنوان برخی از آثاری که او ترجمه کرده اشاره کنیم تا روشن شود از که سخن می گوییم: شازده کوچولو (آنتوان دو سنت اگزوپری)، شیطان و خدا ( ژان پل سارتر)، ضد خاطرات ( آندره مالرو) و خانواده تیبو( روژه مارتن دوگار).
غیر از «شیطان و خدا» شماری از دیگر آثار برجسته سارتر را نیز او به ما معرفی کرد ( ادبیات چیست و درباره نمایش).
با این حال آنچه نام او را بر سرزبان اهل فرهنگ انداخت «غلط ننویسیم» یا همان « فرهنگ دشواری های زبان فارسی» و فرهنگ فارسی عامیانه است.
شاید هر که غیر ابوالحسن نجفی بود پس از تاختن و نواختن محمد رضا باطنی دیگر گرد زبان شناسی نمی گشت اما دست نکشید و « مبانی زبان شناسی و کاربرد آن در زبان فارسی» را ادامه داد.
نویسنده این سطور با این که دیدگاه محمد رضا باطنی را ترجیح می دهد چون زبان را یک موجود زنده می داند که ایستا نیست و پویاست اما نقد مشهور بر «غلط ننویسیم» چنان نبود که زنده یاد ابوالحسن نجفی را از چشم ما بیندازد و این به خاطر بزرگی نویسنده و منتقد بود.
جان کلام را همان موقع «کاظم کردوانی» نوشت که « ما نجفی و باطنی هر دو را می خواهیم» و تاکید کرد:« اگر هزاران روشنفکر خوشنام و صاحب صلاحیت داشتیم هم جایز نبود لبه تیغ انتقادمان را این گونه فرود آوریم چه رسد به روزگاری که باطنی ها و نجفی ها آن قدر زیاد نیستند».
آری، شمار نجفی ها و باطنی ها زیاد نبود و نیست اما دست بر قضا گاهی یک منتقد خوب و صاحب صلاحیت، نه تنها از تاثیر نویسنده نمی کاهد که بر شهرت او هم می افزاید.
از این روست که حتی کسانی که در مناقشه ادبیات کلاسیک با زایایی زبان شناسی جدید جانب دار دومی هستند نیز همواره احترام ابوالحسن نجفی را پاس داشتند و اکنون با حزن می گویند: خداحافظ آقای «غلط ننویسیم»...
منبع: عصر ایران
۰۳ بهمن ۱۳۹۴ - ۱۱:۳۷
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: نامه نیوز]
[مشاهده در: www.namehnews.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 26]
-
سیاسی
پربازدیدترینها