واضح آرشیو وب فارسی:روزنامه خبر شمال: ساخت پلی برای عبور جاده ترانزیتی بدون پیوست فرهنگی و اجتماعی، روزگار شهر پل سفید را سیاه کرده است. پل سفید شهری با دو چهره از توابع شهرستان سوادکوه به شمار می رود، بخش جدید شهر که جاده ترانزیتی از آن می گذرد و مسافران گذری، از پل سفید با این بخش از شهر مأنوس ترند. اکثر ادارات دولتی در این بخش متمرکز شده اند و روند ساخت وساز، طی چند سال اخیر، در آن شدت یافته است. چهره دیگر، بخش قدیم که مرکز شهر است با خیابانی نه چندان عریض، کوچه های پرشیب، مغازه ها و خانه های قدیمی و در کنار آن ها ساختمان های نوساز چند طبقه در شیب تپه ها و در قلب آن، پل تاریخی شاه عباسی که وجه تسمیه شهر است و در آخر پلی سپید اما دلگیر که بر فراز این بخش شهر سایه افکنده و آن را از دید مسافران پنهان کرده است. یکی از کسبه های قدیمی شهر، از زمان احداث پل روگذر که نزدیک به ۴۰ سال از آن می گذرد اینکه پس از احداث آن به وضوح شاهد رکود خرید و فروش در مغازهٔ خود و دیگران بوده است. می گوید: ماشین ها از روی پل می گذرند و حتی متوجه نمی شوند که از شهری عبور کرده اند. شجاعی، از زمزمه هایی مبنی بر عبور دوباره بخشی از جاده ترانزیتی از مرکز شهر می گوید و می افزاید: با این که با هم سطح سازی، مغازه اش در طرح قرار می گیرد اما به نظرش باید این کار انجام گیرد تا شهر جانی دوباره گیرد و به این طریق از مهاجرت فرزندان شان برای کار به دیگر مناطق کاسته شود. وی عقیده دارد، جوان ها که از شهر کوچ کنند، کم کم شهر نیز به اضمحلال می رود. طرحی که وزارت راه و شهرسازی برای شهر پل سفید داشته، پلی به موازات و هم ارتفاع پل موجود بوده است که اگر با آن مخالفت نمی شد، تا کنون کار آن به اتمام رسیده بود. غلامعباس رستمی، نماینده شرکت ساخت و توسعه زیربناهای حمل ونقل کشور در مازندران نیز در رابطه با طرح تعریض جاده اصلی در شهر پل سفید می گوید: این طرح جزئی از پروژه ملی چهار بانده کردن تهران- قائم شهر است، طرحی که وزارت راه و شهرسازی برای شهر پل سفید داشته، پلی به موازات و هم ارتفاع پل موجود بوده است که اگر با آن مخالفت نمی شد، تا کنون کار آن به اتمام رسیده بود. وی بیان کرد: اما در زمان اجرای کار، طرح با مخالفت شهرداری پل سفید، شورای شهر و فرمانداری شهرستان مواجه شد و پس از مخالفت، طرح دوباره در مرحله بازبینی قرار گرفت و تا همین تاریخ، هنوز طرح نهایی تصویب نشده است. هر چند طی روزهای آتی، قرار است طی جلسه ای، طرح جدید وزارت راه و طرح شهرداری ارائه گردد تا طرح نهایی انتخاب شود. رستمی بابیان این که، طرح اصلی در حدود ۲۰ سال پیش مصوب شده و در آن زمان پیوست فرهنگی و اجتماعی نداشته است، ادامه داد: بعید می داند که اکنون برای جزئی از طرح پیوست فرهنگی و اجتماعی انجام گیرد. وی بابیان این که در پروژه های ملی، گاه منافع محلی با منافع پروژه اصلی منافات دارد، افزود: این محور یکی از جاده های ارتباطی مهم کشور است و در پروژه هایی از این دست، بیشتر بحث فنی مانند ترافیک، ایمنی و سلامت غالب می شود. رمضان پاریاو، شهردار پل سفید نیز در رابطه با تعریض جاده اصلی در داخل شهر می گوید: تلاقی رودخانه، پل تاریخی شاه عباسی، بازار شهر، ایستگاه راه آهن و پل اصلی در این بخش موجب سختی فزاینده کار شده است. وی در رابطه با طرح پیش نهادی شهرداری در تعریض جاده گفت: شهرداری با همکاری یک شرکت مشاور طرحی را ارائه کوده که دسترسی، منظر شهری، سیل و پل تاریخی شاه عباسی را در نظر گرفته است. پل موجود از نظر اقتصادی برای شهر مناسب نبوده است وی همچنین افزود: طرح وزارت راه به این دلیل مورد مخالفت قرار گرفته است که پل موجود نیز از نظر اقتصادی برای شهر مناسب نبوده و با ساخت پل دیگر در کنار آن، شهر به طور کامل به انزوا می رفت. پاریاو بابیان این که پل کنونی از هیچ عنصر زیباشناختی برخوردار نیست، ادامه داد که امیدوار است که در طرح نهایی به زیبایی بصری پل توجه گردد تا پل ساخته شده به عنوان یک شناسه زیبایی در شهر تعریف گردد و در نهایت موجب جذب گردشگر و رونق اقتصادی شود. قربانعلی ابراهیمی، عضو هیئت علمی دانشگاه مازندران، در رابطه با انجام ارزیابی تأثیرات اجتماعی و فرهنگی طرح ها می گوید: هر طرح یا پروژه ای در محیطی اجتماعی اجرا می شود و بر زندگی مردم، فرهنگ منطقه و محیط زیست آن تأثیرگذار خواهد بود. از این رو، پیش از انجام هر تغییر یا اجرای پروژه ای باید پیامدهای آن بررسی شود. این استاد جامعه شناسی می گوید: هر پروژه عمرانی آثار مثبتی دارد اما موجب توسعه همه جانبه مناطق پیرامونی آن نمی شود، لذا با ارزیابی پیامدهای اجتماعی و فرهنگی می توان هم راهکار جدید ارائه کرد، هم منافع را افزایش داد و هم پروژه ها را با کم ترین حاشیه و ضرر اجرا کرد. به عقیده وی، در این زمینه نباید مردم عادی را دست کم گرفت. تجربه و دانش مردم بومی، پیشنهادات مردم بر اساس تجربه های اجتماعی شان در محیط، در کنار نظر کارشناسان امر، در بسیاری از موارد می تواند راهگشا باشد. ابراهیمی می افزاید: اما متأسفانه در کشور، انجام ارزیابی تأثیرات اجتماعی و فرهنگی، عموماً با برچسب امور لوکس و غیرضرور حذف می گردد. در جامعه ما، بخاطر وجود تأخر فرهنگی، تنها به آثار مادی که نمود عینی دارند توجه می شود و برای آن هزینه می شود اما ابعاد نرم افزاری هم چون ارزیابی تأثیرات اجتماعی و فرهنگی مورد غفلت قرار می گیرد که پیامد این امر در نهایت به ضرر همه خواهد بود. رونق شهرهای کوچکی که در امتداد جاده های ارتباطی پرتردد شکل گرفته اند، تنها در همان خیابان اصلی شهر خلاصه می شود. با نگاهی دقیق به این شهرها، متوجه می شویم که تعداد مغازه های خواروبار، سوپرمارکت ها و تعمیرگاه های اتومبیل بیش از هر مغازه دیگری است و اکثر آن ها نیز در امتداد جاده اصلی قرار گرفته اند. تعدد و چیدمان آن ها نشان از تأثیر جاده بر زندگی شغلی ساکنان این شهرها دارد. عبور ماشین های گذری و خرید آن ها، بخشی از چرخهٔ زندگی مردم این شهرهاست؛ از این رو، هر تغییری در این جاده ها، اعم از مثبت یا منفی، زندگی تمام مردم شهر را تحت تأثیر خود قرار می دهد. بدین ترتیب اگرچه در دهه های گذشته های ارزیابی پیامدهای اجتماعی و فرهنگی طرح های عمرانی امری غیرضرور جلوه می نمود اما امروزه اهمیت ارزیابی تأثیرات اجتماعی و فرهنگی این قبیل طرح ها به دلیل پیامدهای مهمی که بر ابعاد مختلف زندگی مردم طی نسل های متوالی دارد، امری است که نمی توان به سادگی از کنار آن گذشت.
شنبه ، ۳بهمن۱۳۹۴
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: روزنامه خبر شمال]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 13]