تبلیغات
تبلیغات متنی
محبوبترینها
قیمت انواع دستگاه تصفیه آب خانگی در ایران
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
پروازهای مشهد به دبی چه زمانی ارزان می‌شوند؟
تجربه غذاهای فرانسوی در قلب پاریس بهترین رستوران‌ها و کافه‌ها
دلایل زنگ زدن فلزات و روش های جلوگیری از آن
خرید بلیط چارتر هواپیمایی ماهان _ ماهان گشت
سیگنال در ترید چیست؟ بررسی انواع سیگنال در ترید
بهترین هدیه تولد برای متولدین زمستان: هدیه‌های کاربردی برای روزهای سرد
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1834006232
دلنوشته باشه آهنگر به یاد دوست شهیدش سعید سیاح طاهری
واضح آرشیو وب فارسی:ایلنا: دلنوشته باشه آهنگر به یاد دوست شهیدش سعید سیاح طاهری
محمدعلی باشه آهنگر کار گردان سینمای ایران به یاد دوست شهیدش سعید سیاح طاهری، شهید مدافع حرم ،دلنوشته ای را منتشر کرد. به گزارش خبرنگار ایلنا متن این دلنوشته که در اختیار ایلنا قرار گرفته است به شرح زیر است: سکوت سیاح... حالا باز زمستان است سعید. به چشم‌هایم خیره می‌شوی و شاید من هم خیره بودم حتماً... به چشمی که شمایل چشمی است که دیگر در قاب گرد صورت نداری برادر. رفت تا دیده بانت باشد تا دیماه سال هزار و سیصد و نود و چهار. بله سعید سعادت یا آنطور که هستی سعید سیاح، پارسال هم مثل حالا زمستان بود. یادت که هست، داستان شهید علی صالح شریعتی. انگار همین حالاست سعید. در روزی که گرد و غبار نفس را می‌برید و حبس می‌کرد، پیامی تلفنی از دوستی آمد که زکات علم‌ات اگر داری چیست؟ گفتم چه می‌خواهی؟ گفت برای شهیدی مرثیه‌ای تصویری بساز. گفتم خدا من رانبخشد. شهید که مرثیه نمی‌خواهد! گفت نمی‌دانم کلیپ یا فیلمی که اورا بشناساند. گفتم شهید را فقط خدا می‌شناسد. اوست که روز ازل در دفتر کائنات و آفرینش ثبتش می‌کند. بلند بالایش می‌کند. خوش نفس و خوش دل و خوش نقش می‌آرایدش تا روزی که به بهانهٔ تیری، ترکشی، جدایش کند ودر کنارش بنشاندش. گفتم اسم شهید که می‌آید دست و دلم می‌لرزد. در خدمتم، می‌سازمش. آری سعید پارسال هم مثل امسال حالا زمستان بود. لابد سرد هم بود. بله سرد بود که تو بالاپوشی گرم به تن کرده بودی. برازنده‌ات بود برادر. در خیابان طالقانی آنجا که باید دوستان و یاران شهید علی صالح شریعتی را می‌دیدم. اول تو را دیدم. سپید موی سپید محاسن. راستی سعید چرا اینقدر مو‌هایت زود سفید شد؟ حتماً باز لبخندی می‌زنی مثل همیشه در سکوت. که تو را چه کار با موی سپید من. همهٔ آن‌ها که باید، آمده‌اند و هر کی از شهید سخنی می‌گوید، تو در سکوت فقط می‌نویسی. سکوت... سکوتی که سرشار از ناگفته‌ها بود. شاید تو بیش از دیگران اورا می‌شناختی، شاید نمی‌خواستی فضل فروشی کنی. گاهی فقط لبخندی ملیح که صورتت را نورانی‌تر می‌نمود و چقدر غافل بودم من که بیشتر نگاهت نکردم. فیلم ساخته شد برای شهید بیست و دو ساله که فرماندهٔ پادگان دژ خرمشهر بود. تویی که می‌شناختیش و من که ندیده بودمش. کنگره شهید در مشهد مقدس برگزار شد و تو رفتی و من سعادت آمدن نصیبم نشد. تا بهار امسال... بهار سال ۹۴ خبر که رسید دلم لرزید سعید. خبر کوتاه و هولناک بود. منصور عطشانی به یاران شهیدش پیوست. منصور از تبار همان بچه‌هایی بود که شهادت را آرزو می‌کردند. و چه کشیدی سعید وقتی چند ماه در کما بودن سعید را دیدی و سکوت کردی. سکوت تا یادداشت تکان دهنده‌ات قلب همه را ریش کرد. ماجرای بی‌مهری به شهید منصور عطشانی باجناق و دوست هم سنگریت در بیمارستان نفت آبادان. آری اینچنین است برادر. زمستان و بهارمان با عطر شهدا آمیخته شد و رسید به تابستان. تابستان گرم سال ۹۴ و این بار خبر هولناکتری که انتظارش را نمی‌کشیدیم رسید، مهدی اکبری زادگان به دوستان شهیدش پیوست و جالب‌تر که مهدی گفته بود من را در کنار منصور عطشانی دفن کنید. یعنی همین جایی که حالا پیکرشان در کنار هم آرمیده‌اند. ماجرای زمینی که بچه‌ها می‌گفتند مهدی و منصور چقدر تلاش کردند تا این زمین را به قطعهٔ شهدای آبادان الحاق کنند. در نزدیکی مهدی، گلستانی هم به خیل دوستان پیوست و گویی سال ۹۴ سال پیوستن کرور کرور جوانان دیروز و امروز به خیل شهیدان است. و اما تو سعید، در سکوت به سوریه رفتی و در سکوت ماندی، پنج سفر و پنج عروج. سعید باور می‌کنی بسیاری نمی‌دانستند تو در سوریه بوده‌ای؟ حالا که این چند سطر را می‌نویسم به یاد مراسم تشیع می‌افتم. سعید خیلی‌ها آمده بودند. دوستانی که سال هاست یکدیگر را ندیده‌اند. از برکت شهادت تو می‌بینم که یکدیگر را در بغل می‌گیرند و حالا رفتن تو، فصل جدیدی در رابطهٔ دوستان قدیمیت آغاز کرده است. تو اولین شهید مدافع حرم آبادان و شاید موثر‌ترین آن برای شهری که هنوز زخم‌هایش از جنگ ۸ ساله التیام نیافته هستی و تو چقدر تلاش کردی دردهای بی‌درمان این شهر را در سکوت درمان کنی. سعید یکی شاید بیش از دیگران غمگین نبودنت است. یکی که روز‌ها و ماه‌ها و سال‌ها در کنارش تلاش کردی. نمی‌دانم حبیب احمدزاده از فردا چگونه نبودنت را باور خواهد کرد. برای او و همهٔ ما دعا کن. دعا کن شهادت از ما دریغ نشود. هر طور که خودت می‌دانی. شاید با سکوت
۱۳۹۴/۱۱/۰۲ ۱۴:۲۸:۰۸
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: ایلنا]
[مشاهده در: www.ilna.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 80]
-
فرهنگ و هنر
پربازدیدترینها