تور لحظه آخری
امروز : چهارشنبه ، 16 آبان 1403    احادیث و روایات:  پیامبر اکرم (ص):دانش پيشواى عمل و عمل پيرو آن است. به خوشبختان دانش الهام مى‏شود و بدبختان از آ...
سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون شرکت ها

تبلیغات

تبلیغات متنی

صرافی ارکی چنج

صرافی rkchange

سایبان ماشین

دزدگیر منزل

تشریفات روناک

اجاره سند در شیراز

قیمت فنس

armanekasbokar

armanetejarat

صندوق تضمین

Future Innovate Tech

پی جو مشاغل برتر شیراز

لوله بازکنی تهران

آراد برندینگ

موسسه خیریه

واردات از چین

حمية السكري النوع الثاني

ناب مووی

دانلود فیلم

بانک کتاب

دریافت دیه موتورسیکلت از بیمه

قیمت پنجره دوجداره

بازسازی ساختمان

طراحی سایت تهران سایت

irspeedy

درج اگهی ویژه

تعمیرات مک بوک

دانلود فیلم هندی

قیمت فرش

درب فریم لس

زانوبند زاپیامکس

روغن بهران بردبار ۳۲۰

قیمت سرور اچ پی

خرید بلیط هواپیما

بلیط اتوبوس پایانه

قیمت سرور dl380 g10

تعمیرات پکیج کرج

لیست قیمت گوشی شیائومی

خرید فالوور

پوستر آنلاین

بهترین وکیل کرج

بهترین وکیل تهران

اوزمپیک چیست

خرید اکانت تریدینگ ویو

خرید از چین

خرید از چین

تجهیزات کافی شاپ

نگهداری از سالمند شبانه روزی در منزل

بی متال زیمنس

ساختمان پزشکان

ویزای چک

محصولات فوراور

خرید سرور اچ پی ماهان شبکه

دوربین سیمکارتی چرخشی

همکاری آی نو و گزینه دو

کاشت ابرو طبیعی و‌ سریع

الک آزمایشگاهی

الک آزمایشگاهی

 






آمار وبسایت

 تعداد کل بازدیدها : 1826570435




هواشناسی

نرخ طلا سکه و  ارز

قیمت خودرو

فال حافظ

تعبیر خواب

فال انبیاء

متن قرآن



اضافه به علاقمنديها ارسال اين مطلب به دوستان آرشيو تمام مطالب
 refresh

شرح کوتاهی از خدمات شهید سعید سیاح طاهری از زبان خودش/بازخوانی یک مصاحبه افشاگرانه


واضح آرشیو وب فارسی:سراج24: سال ۷۹ که برای یادواره شهدای آبادان شروع به کار کردیم، سعی شد فقط مخاطب ما خانواده های شهدا و رزمندگان نباشند، بلکه با نوجوانان و جوانان هم رابطه برقرار کنیم. در این چند سال برنامه های مختلفی داشته ایم. در مسابقه کتابخوانی در مقطع دبیرستان سال ۷۹ هجده هزار نفر شرکت کردند، کتاب «داستانهای شهر جنگی» برای بچه ها ملموس تر بود.به گزارش سراج24 ،: عرصه فرهنگی ایران اسلامی روز پنج شنبه یکی از سرداران گمنام خود را از دست داد. سردار سعید سیاح طاهری یکی از نوادر دوران و از تاثیرگذارترین افراد در برهه های مختلف بعد از انقلاب بود. حبیب احمدزاده نویسنده ادبیات داستانی و پژوهشگر جنگ که سیاح طاهری را خوب درک کرده است او را «حسن باقری» عرصه فرهنگی می داند و وحید جلیلی موسس جبهه مطالعات فرهنگی انقلاب اسلامی می گوید که سال های سال قبل تر از ما این سیاح طاهری بود که جشنواره عمار را کلید زده بود. اینها و بسیار ناگفته های دیگر از این شهید گرانقدر هنوز در سینه بسیاری کسان موج می زند. آنچه در ادامه می خوانید گفتگویی است که وحید جلیلی در سال ۸۵ و در بیست و هشتمین شماره ماهنامه سوره با این فعال فرهنگی انجام داده است. این گفتگو شرح تجربه خوانی های سعید سیاح طاهری است و ارزش رسانه ای آن به حرف واداشتن کسی است که ۳۷ سال بدون اسم و عنوان مجاهدت نمود. این یک مصاحبه افشاگرانه است: ابتدا با کلیت کار شروع کنیم. سال ۷۹ که برای یادواره شهدای آبادان شروع به کار کردیم، سعی شد فقط مخاطب ما خانواده های شهدا و رزمندگان نباشند، بلکه با نوجوانان و جوانان هم رابطه برقرار کنیم. در این چند سال برنامه های مختلفی داشته ایم. در مسابقه کتابخوانی در مقطع دبیرستان سال ۷۹ هجده هزار نفر شرکت کردند، کتاب «داستانهای شهر جنگی» آقای احمدزاده چون داستان و نویسنده بومی بودند برای بچه ها ملموس تر بود. بعدا ً جوایز خوبی هم در نظر گرفته شد؛ چرخ خیاطی برای دختران و دوچرخه برای پسران. از طرف سپاه برگزار می شد؟ پشتیبانی با سپاه بود ولی ستاد یادواره شهدای آبادان حالت مردمی دارد، من و آقای احمدزاده از بچه های قدیمی جنگ هستیم ولی مثلا ً در آبادان آقای ارشدی حوزه هنری در کار مشارکت داشتند. افراد مختلفی کار کردند، رزمندگانی که در شرکت نفت بودند، همه دست به دست هم دادند و با همکاری سپاه در آن سال یادواره شهدا برگزار شد. سال بعد نمایشگاهی از آثار سه تن از عکاسان دفاع مقدس که بومی بودند برگزار شد در این نمایشگاه عکسهای دفاع مقدس اثر احمد علیزاده، محمد حجازی و شهید مهدی چوبدار به نمایش درآمد. این آثار در موزه هنرهای معاصر آبادان که بعد از جنگ ساخته شده، در معرفی دید علاقه مندان قرار گرفت. مخاطبان خاص بچه های راهنمایی بودند ولی مردم همه می توانستند تماشا کنند. سال ۸۱ جشنواره فیلمهای دفاع مقدس ویژه دانش آموزان دبیرستانی دختر و پسر برگزار شد. دیگر فعالیت عمده ای نداشتیم، در آن جنشواره هم حدود ۱۸ هزار نفر شرکت کردند. بعد از جشنواره فیلم فجر اسفند ماه فیلمهایی در رابطه با دفاع مقدس که اکران نشده بودند، به نمایش درآمد. چطور آنها را جذب کردید؟ هنرمندان، کارگردانان و تهیه کنندگان وقتی متوجه شدند فیلم برای دانش آموزان نمایش داده می شود، آن هم در منطقه آبادان استقبال زیادی کردند چون خودشان هم در این مناطق کار کرده بودند، ضرورتها را هم توضیح می دادیم، همکاری خوبی در این عرصه با ما صورت دادند. البته نقش انجمن سینمای انقلاب و دفاع مقدس و آقایان شرف الدین و ناصر درخشان و پورکاشانی و کریم پور در این انجمن را نباید فراموش کرد. امسال خواستیم همین کار را انجام دهیم، منطقه ای هم که انتخاب شد خرمشهر و آبادان و روستاهای این دو شهر بود چون در زمان جنگ به دلیل فشارهای دشمن و بمبارانها و سقوط خرمشهر و محاصره آبادان عده زیادی از مردم مجبور شدند به شهرهای دیگر مهاجرت کنند. این نسل نوجوان و جوانی که وجود دارند اغلب در شهرهای دیگر به دنیا آمده اند یا اصلا ً بعد از جنگ متولد شده و پس از پایان جنگ به شهرهای خود برگشته اند. با مشکلات زیادی هم مواجه بوده اند. از آنجا که در جنگ خانه و زندگی و همه امکاناتشان از بین رفته بود، تبعاتی متوجه آنها بود. از جنگ هم چیزی نمی دانستند، گفتیم بهترین کار این است که با استفاده از هنر سینما که برای بچه ها جذاب هم هست، مفاهیم و ارزشهای دفاع مقدس را برای آنها تبیین کنیم، بگوییم تاریخ سرزمین شما چه بوده و چه اتفاقاتی در اینجا افتاده است، در خرمشهر و آبادان چه گذشته و بر سر روستاها چه آمده. این پیشنهاد را به معاونت فرهنگی نیروی مقاومت بسیج و سردار اثباتی ارائه کردیم، ایشان هم خیلی استقبال و کمکهای زیادی کردند تا آن را در این دو شهر و روستاهای تابعه برگزار کردیم. شیوه برگزاری چگونه بود؟ چند فیلم به نمایش درآمد؟ چهار فیلم «گیلانه» به کارگردانی رخشان بنی اعتماد، «دوئل» به کارگردانی احمدرضا درویش، «شب به خیر فرمانده» به کارگردانی خانم شاه حسینی و فیلم «در کوچه های عشق» به کارگردانی آقای سینایی. در این میان سه فیلم خاص همین مناطق بود و بچه ها می توانستند نقش این مناطق را در جنگ ببینند. فیلم گیلانه را هم به این دلیل انتخاب کردیم که به بچه ها بگوییم جنگ خاص این مناطق نبوده، دورترین جاها از این منطقه جایی مثل گیلان هم درست است که مستقیما ً زیر گوله های دشمن نبوده ولی ترکشهایش به آنجا هم رسیده و رزمندگانی که از آن خطه در جنگ شرکت کرده بودند آسیب دیدند و حالا که سالها از جنگ گذشته هنوز این آسیبها را تحمل می کنند و همچنان مشکلاتی گریبان گیر خانواده های آنهاست. اینکه مشکلات جنگ فقط به شما و اهالی این منطقه ختم نمی شد و در کل کشور وجود داشت. فیلمها را در کجا نمایش می دادید؟ در سینما نفت آبادان و نخل خرمشهر که دو سالن داشت. با هماهنگی آموزش و پرورش و همکاری نواحی مقاومت بسیج آبادان و خرمشهر و شهرداریها و موسسه بهار خرمشهر که یک بنیاد خودجوش مردمی در خرمشهر است. سازمان اتوبوسرانی این دو شهر ساعتی که بچه ها در مدرسه بودند ـ چه شهر و چه روستا ـ آنها را سوار اتوبوس می کردند و به سینما می بردند. برنامه سینما ۱۸۰ دقیقه بود و بعد از اتمام برنامه قبل از پایان وقت مدرسه آنها را می رساندند. در آن ۱۸۰ دقیقه چه می کردید؟ از قبل با آموزش و پرورش هماهنگی صورت گرفته و ابلاغیه ای با امضای فرمانده سپاه و رئیس آموزش و پرورش به کلیه مدارس فرستاده شده بود که در فلان روز چند سهمیه دارند، شرح برنامه هم داده شده بود تا هم دانش آموزان و هم اولیا توجیه باشند. برنامه با سرود جمهوری اسلامی شروع می شد و با صحبت کوتاهی (در حد ۵ تا ۱۰ دقیقه) راجع به دفاع مقدس ادامه می یافت که سخنرانان آقایان مرتضی سرهنگی، حاج محمد نورانی و فرمانده سپاه خرمشهر جناب سرهنگ عقیلی بودند و نیز یکی از مجاهدان عزیز عراقی جناب آقای سعداد هم سخنرانی کرد تا مخاطبین بدانند هردو ملت ایران و عراق از دست حزب بعث و طرفداران خارجی اش چه کشیده اند و سپس توضیحی درباره برنامه های جشنواره ارائه می شد، بعد از آن کلیپ نیم ساعته «تخم مرغ جنگی» پخش می شد که کنگره شهدای بوشهر تهیه کرده بود، راجع به جنگ است ولی به زبان طنز، کارگردان آن آقای صافی و تهیه کننده اش هم کنگره شهدای بوشهر بود. فیلم هنوز جایی نمایش داده نشده. استقبال بچه ها هم از این فیلم خیلی خوب بود. نقش مردم و رزمندگان را در جنگ به طنز تشریح می کند و سیر تحول یک انسان را نشان می دهد. بعد از آن فیلم اصلی به نمایش درمی آمد و سپس از کارگردان، بازیگران و تهیه کننده و دست اندرکاران اگر حضور داشتند دعوت می شد تا بیایند روی صحنه و توضیح کلی راجع به فیلم بدهند. بچه ها هم تریبونی داشتند که سؤالات خود را مطرح می کردند و سینماگران پاسخ می دادند. از بین سینماگران کدام یک آمده بودند؟ از فیلم گیلانه خانمها بنی اعتماد و باران کوثری، از فیلم شب به خیر فرمانده خانم شاه حسینی کارگردان و آقای سیدزاده تهیه کننده، خانم عصمت رضاپور یکی از بازیگران و تعدادی از بازیگران بومی همین فیلم آقای سهیم پور. قادسی و ناخدا مجلسی، از فیلم دوئل خانم پریوش نظریه، آقای کامبیر دیرباز و بعضی از بازیگران بومی، از فیلم در کوچه های عشق آقای سینایی همراه همسرشان وخانم گیزلا وارگاسیانی(که بعد از جشنواره یک هفته برای همین بچه ها کلاس های نقاشی در دو شهر خرمشهر وآبادان برگزار کردند.) چند بازیگر بومی مثل آقای یوسف جوکار. آقای احمد نجفی هم در برگزاری جشنواره کمک کردند. جدا از تأثیری که بر مخاطبان داشت، چه اثری روی سینماگران گذاشت؟ فکر می کنم اگر از سینماگران سؤال کنید بهتر باشد، آنچه به ما گفتند و خودمان هم مشاهده کردیم تأثیر متقابل این دو گروه بر هم بود، یعنی هم تماشاچیها بر سینماگران اثر داشتند و هم سینماگران بر بچه ها، ارتباط خوبی برقرار شد و بچه ها فیلم را خوب فهمیدند، از سؤالاتی که مطرح می کردند مشخص بود، سینماگران از تیزهوشی و آگاهی و مباحثه آنها تعجب می کردند، شور و احساساتی که در طول نمایش ابراز می کردند برای آنها خیلی مسرت بخش بود. به بچه ها می گفتند هیچ جا ندیدیم فیلم اکران شود و تماشاگران این قدر احساس همبستگی با آن نشان دهند. بچه ها با صحنه های مختلف عکس العمل نشان می دادند. در مجموع چه تعداد دانش آموز در این برنامه شرکت کردند؟ در مجموع ۲۰ هزار دانش آموز شرکت کردند، ۱۱۵۰۰ نفر در آبادان و ۸۵۰۰ نفر در خرمشهر، مخاطبان ما دانش آموزان دختر مقاطع راهنمایی، متوسطه و پیش دانشگاهی شهرهای خرمشهر و آبادان و روستاهای اطراف از شلمچه تا دهانه فاو کنار رود بهمنشیر و کنار رود کارون بودند، همه اینها را پوشش دادیم، تأکید هم داشتیم که اولویت نخست حضور دانش آموزان روستایی در جشنواره باشد، تلاش زیادی هم شد، مشکلاتی در نقل و انتقال و جلب رضایت خانواده ها بود که همه اینها با هماهنگیهای صورت گرفته رفع شد. به خصوص بچه های روستایی اغلب بار اول بود که به سینما می رفتند و برایشان خیلی جالب بود. ما هم جو کلی اجرای جشنواره را شاد انتخاب کرده بودیم، یعنی برخلاف آنچه در عرف این برنامه ها هست که یاد جنگ و خاطرات شهدا را در یک ظرف غم مطرح می کنند، تلاش کردیم کلیت برنامه حالت شادابی و شور داشته باشد که این هم تأثیر خوبی روی آنها داشت. از مصاحبه هایی که بعد از فیلم هم انجام می شد حرف میزان استقبال مشخص بود و می گفتند از فیلمهای جنگی خوشمان نمی آمد و نگاه نمی کردیم ولی نحوه اجرای این برنامه ما را علاقه مند کرد. از فیلمها هم راضی بودند و استفاده کرده بودند، می گفتند با دیدن این فیلمها متوجه شدیم که در این منطقه چه اتفاقاتی افتاده و مردم و رزمندگان چه گرفتاریهایی داشته اند، تعدادی از این فیلمها و مصاحبه در اختیار صدا و سیمای آبادان است، از طول مسیر و سوار شدن به اتوبوسها و عکس العمل بچه ها قبل از نمایش و بعد از آن هم فیلم گرفته شد. یکی از دختران گفته بود تصورم از سینما یک تلویزیون بزرگ بود و ... یعنی بیشتر دانش آموزان به عنوان یک خاطره خوب از آن یاد می کردند. آنچه برای من جالب است، جدا از اهداف محتوایی ـ چون از این نوع هدفگذاریها خیلی از سازمانها و دستگاهها دارند، دغدغه های این طور هم گاه وجود دارد ولی تا به مرحله تحقق برسد، یا کلا ً استحاله می شود یا اصلا ً برگزار نمی شود ـ هماهنگیهاست که نقش مهمی دارد. واقعا ً در بعضی مواقع ارتباط بین دو واحد سپاه یا آموزش و پرورش خیلی مشکل است. توضیح بدهید این هماهنگی چطور شکل گرفته؟ عامل اصلی خود دست اندرکاران برنامه بودند. دنبال هدف سیاسی یا مادی نبودند، هدف اصلی این بود که با استفاده از هنر سینما مفاهیم و ارزشهای دفاع مقدس را برای نوجوانان و جوانانی که اصلا ً جنگ را ندیده اند تشریح کنند؛ ارزشهایی از قبیل از جان گذشتن در راه دین، فداکاری برای حفظ تمامیت ارضی کشور، مقابله با تجاوز دشمنان و نپذیرفتن زورگوییهای آنها، خودباوری و اتکا به خود به خصوص در این مناطق، از آنجا که بچه ها محرومیتهای زیادی کشیده اند، نیاز است که به یک خودباوری برسند، درسهای دفاع مقدس برای آنها ارزشمند است و به خوبی می توانند از آن استفاده کنند. ما در همان منطقه آبادان و خرمشهر با امکانات خیلی کم دفاع کرده بودیم و در نهایت دشمن را شکست دادیم، اینها می توانند از همین الگوهای بومی استفاده کنند و به خودباوری برسند، بدانند که رزمندگانی که در همین مدارس درس خواندند و در همین کوچه و شهر بودند، به حدی از رشد رسیدند که توانستند خلاقیتهای خود را بروز بدهند و بدون اتکا به دیگران از این منطقه دفاع کنند و دشمن بعثی را شکست بدهند. الآن هم اگر اینها به خودباوری برسند می توانند تحولات زیادی را در کشور ایجاد کنند، همینها برایشان راهنماست. این ارزشها و مفاهیم الان بهترین کاربردها را دارد، حتی بیشتر از زمان جنگ چون مملکت به سازندگی نیاز دارد و آنها هم که باید مملکت را بسازند همینها هستند. اینکه ما دختران را انتخاب کردیم. چرا؟ اینها مادران فردا هستند. افتخاراتی که در این مناطق به دست آمده باید سینه به سینه به نسلهای بعد منتقل شود. برای پسران برنامه های دیگری داریم که اجرا خواهیم کرد. در کل با توجه به این اهداف مقدس دست اندرکاران هر جا که موضوع را طرح می کردند با استقبال مواجه می شد. همین هماهنگی خیلی مشکل بود و در عمل و تا آخر جشنواره هم با آن مواجه بودیم ولیکن همه با جان و دل کمک می کردند. خود هنرمندانی که در جشنواره شرکت کردند، خانم بنی اعتماد، آقای سینایی و خانم شاه حسینی که داشتند فیلم جدیدشان را آماده می کردند؛ خود به نوعی مجری جلسات و اعلام برنامه ها بودند. همچنین بازیگران که در حال کار بودند ولی همه همکاری کردند چون اهداف جشنواره با متوجه شده بودند و به اهمیت مخاطبان یعنی دانش آموزان هم پی برده بودند از کارهایشان می زدند و در مواقعی کار را تعطیل می کردند و در جشنواره حضور می یافتند. اداره های مختلف هم به همین صورت، مثلا ً شرکت پالایش نفت آبادان سینما را مجانی در اختیارمان گذاشت. هنرمندان هم با اینکه چند روز وقت گذاشتند هیچ هزینه ای دریافت نکردند. فقط اسکان و بلیت رفت و برگشت را، تهیه کنندگان فیلمها با قیمت پایین تری در اختیارمان گذاشتند در کل همکاری خوبی وجود داشت. حال که جشنواره برگزار شده و موفقیت آمیز هم بوده، فکر می کنید اگر امکانات بیشتری داشتید چه کارهایی می خواستید بکنید یا جا داشت انجام شود و یا در تجربیات بعدی صورت گیرد؟ بر اساس برآورد ما ۳۳ هزار نفر مخاطب داشتیم ولی توانستیم برای ۲۰ هزار نفر اجرا کنیم؛ به دلیل محدودیتی که در سالن سینما و نقل و انتقال بود. روز اختتامیه را هم به معلمان، مدیران، و معاونان و معلمهای تربیتی همین مدارس اختصاص دادیم. معلمان و اولیا را با خانواده دعوت کردیم که برنامه را ببینند تا بعد در اجرا با ما بیشتر همکاری کنند ولی تعداد کمی از اینها را توانستیم دعوت کنیم. ان شاء ا... در آینده بتوانیم با جمع بندی که صورت می گیرد برنامه را بهتر اجرا کنیم. به عنوان کسی که این دغدغه را داشتید و به لحاظ اجرایی هم نوع کار فرهنگی برای دفاع مقدس را تجربه کرده اید، به خصوص در فضای خوزستان که مجموعه وسیعی از فعالیتهای فرهنگی برای انتقال ارزشهای دفاع مقدس در جریان است، مثل اردوهای راهیان نور، چه آسیب شناسی دارید؟ اشاره کردید که اهداف مادی و سیاسی نداشتند و اهداف فرهنگی هم خیلی دقیق بوده و نه کلی، آسیب شناسی شما از مجموعه فعالیتهای فرهنگی در زمینه مفاهیم دفاع مقدس چیست؟ چه کارهایی را نباید کرد و از چه روشهایی باید استفاده کرد؟ مهم ترین کار انتخاب زبان برقراری ارتباط با مخاطب است، ببینیم مخاطبان ما چه کسانی هستند، به نسبت آنها زبان قابل فهم برایشان انتخاب کنیم. ماهنامه سوره . شماره ۲۸. مهر ۱۳۸۵ به کانال تلگرامی ما بپیوندید https://telegram.me/joinchat/CZFBeDvqGN8ZqY3U3m7RqQ


دوشنبه ، ۲۸دی۱۳۹۴


[مشاهده متن کامل خبر]





این صفحه را در گوگل محبوب کنید

[ارسال شده از: سراج24]
[مشاهده در: www.seraj24.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 91]

bt

اضافه شدن مطلب/حذف مطلب







-


گوناگون

پربازدیدترینها
طراحی وب>


صفحه اول | تمام مطالب | RSS | ارتباط با ما
1390© تمامی حقوق این سایت متعلق به سایت واضح می باشد.
این سایت در ستاد ساماندهی وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی ثبت شده است و پیرو قوانین جمهوری اسلامی ایران می باشد. لطفا در صورت برخورد با مطالب و صفحات خلاف قوانین در سایت آن را به ما اطلاع دهید
پایگاه خبری واضح کاری از شرکت طراحی سایت اینتن