واضح آرشیو وب فارسی:شهرآرا: دکتر سعید شعرباف تبریزی در علوم مهندسی مشهور است که شناخت ماهیت و ویژگی های بنیادی یک سیستم در گرو بررسی وضعیت آن، در شرایط خاص و حساس است. شاید بتوان با تسامح، همین استدلال را نیز در علوم انسانی و جامعه شناسی به کار برد و از این جهت، ویژگی های بنیادی مردم، جریانات و خواص یک کشور را به صورت شفاف و بی پرده در زمان های حساسی چون انقلاب ها، انتخاب های حساس و فتنه ها مشاهده کرد. تجربه عینی انقلاب اسلامی نیز، همین باور را به ما می رساند که این گونه دوران ها بهترین زمان برای شناخت ماهیت و حقیقت جریانات، فعالان سیاسی و حزبی و حتی جهت گیری های کلان توده مردم است، همان گونه که انتخابات ٨٨، حقیقت پنهان بسیاری از جریانات مدعی علم و تخصص و سابقه انقلابی را برای افکار عمومی آشکار کرد و بستری را برای ظهور سیرت انقلابی توده مردم در ٩دی فراهم کرد. انتخابات اخیر مجلس و خبرگان نیز از مصادیق برهه های حساسی است که تامل در عملکردهای بازیگران مرتبط با آن، می تواند شناخت ما را از واقعیت بی پرده عرصه سیاست افزون کند. .. ... شاید یکی از ده ها موضوع قابل تحلیل در این عرصه، موضوع شاخص های اصلی کاندیداهای انتخابات است، چه شاخص هایی که به کمک آن ها بتوان به بررسی منصفانه ای از عملکرد نمایندگان گذشته رسید و چه شاخص هایی که بتواند برای انتخاب نمایندگان جدید از بین همه متقاضیان به ما کمک کند. این روزها، با مشخص ترشدن جبهه گیری ها و لیست بندی های انتخاباتی در سطح شهر و کشور و با ظهور انواع و اقسام جریانات رنگارنگ سیاسی، این موضوع به یک بازی پرتکرار رسانه ای نیز بدل شده و همگان سعی دارند لیست های خود را مبتنی بر شاخص هایی، قابل دفاع و منطقی جلوه دهند. در اینکه شاخص و میزان حقیقی انتخاب نمایندگان باید چگونه و بر مبنای کدام نظام فکری انتخاب شود، بعدها سخن خواهیم گفت، اما به نظر می رسد در این فضا، بررسی ضدشاخص ها یا به عبارتی شاخص های ناقص و البته فریب دهنده انتخاباتی باید در اولویت قرار داشته باشد، به ویژه آنکه، بیشتر جریانات قدیم و جدید سیاسی از اصول گرای معتدل و اصول گرای تحولی تا اعتدالی خالص و اعتدالی اصلاح طلب تا موتلفه و جبهه پیروان و نسخه های ترکیبی جدید آن ها، همگی به نحوی دست به گریبان این موضوع هستند و با وجود همه اختلافات ظاهرا مبنایی، در این قبیل موضوعات اشتراک روشی داشته و دارند! آنچه سال هاست به عنوان شاخص واقعی به ویژه در جریانات شاخص مشاهده می شود و در عمل مبنای اصلی اغلب لیست بندی ها قرار می گیرد، میزان التزام فکری و عملی کاندیدهای انتخاباتی به دوقطبی هایی است که پیش از این رسانه های مرتبط با آن ها، بر حقیقی بودن و اصیل بودن آن تاکید داشته اند، با پروپاگاندا آن را مبنای اصلی انتخاب معرفی کرده اند و دائما با چاشنی ایجاد ترس از انتخاب طرف مقابل ، لیست خود را برنده این جنگ دانسته اند. شاید مهم ترین این دوقطبی ها، شاخص دوگانه و مبهم اصول گرااصلاح طلب است اما فقط امر محدود به این مورد نیست، دوقطبی های متعدد دیگری نیز در این فضا مرتب طرح می شود که هر یک به تنهایی مبنای استدلال های سیاسیون برای بستن لیست هاست. دوقطبی طرفدار دولت منتقد دولت، دوقطبی اعتدال افراط، دوقطبی حکومتی غیرحکومتی، دوقطبی حزبی مستقل، دوقطبی متخصص متعهد، دوقطبی صالح مشهور اصلح غیرمشهور، دوقطبی برنامه داربی برنامه و موارد متعددی از این قبیل. با اینکه برخی از این دوقطبی ها اساسا ساختگی هستند و تنها کارکرد جذب رای را دارند، همچون نماینده غیرحکومتی بودن یا مقبولیت داشتن، برخی بسیار کلی و مبهم هستند و هر کسی از ظن خود می تواند واجد آن باشد، مانند معتقد بودن اما برخی دیگر، بهره ای از یک شاخص حقیقی انتخاب را دارند و نمی توان آن ها را به راحتی از حیز انتفاع ساقط کرد، همچون تخصص، تعهد یا برنامه داربودن اما آنچه محل اشکال است، ضریب غیرمنطقی و سودجویانه به این شاخص هاست که اغلب وسیله ای برای به فراموشی سپردن شاخص های معقول و منطقی انتخاب و در عمل بایکوت افراد و جریانات واجد شرایط است. واقعا کدام یک از جریانات و لیست های انتخاباتی امروز و دیروز، با شاخص نگاه به کلان مسائل و نیازهای اولویت دار شهر و کشور و پس از سنجش استطاعت و تجربه فرد متقاضی برای حل مسئله و سنجش سطح ورودی که یک نماینده مجلس در حل مشکلات می تواند داشته باشد و بر مبنای یک نظام نمره دهی نسبی معقول به نام ها رسیده اند؟ به نظر می رسد منافع جریانات سیاسی، اجازه طی شدن چنین روندی را بدان ها نداده است.
یکشنبه ، ۲۷دی۱۳۹۴
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: شهرآرا]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 8]