محبوبترینها
چگونه با ثبت آگهی رایگان در سایت های نیازمندیها، کسب و کارتان را به دیگران معرفی کنید؟
بهترین لوله برای لوله کشی آب ساختمان
دانلود آهنگ های برتر ایرانی و خارجی 2024
ماندگاری بیشتر محصولات باغ شما با این روش ساده!
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
قیمت انواع دستگاه تصفیه آب خانگی در ایران
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1846190338
نامه ای به گمنام‌ترین شهید من هنوز شرمنده پیشانی بلند شما هستم
واضح آرشیو وب فارسی:فارس: نامه ای به گمنام‌ترین شهید
من هنوز شرمنده پیشانی بلند شما هستم
رها هوشمند نژاد از شاعران کشورمان به مناسبت تشییع تعدادی از شهدای گمنام در استان فارس، یک متن ادبی نوشته است.
به گزارش خبرنگار کتاب و ادبیات فارس، رها هوشمند نژاد از شاعران کشورمان به مناسبت تشییع تعدادی از شهدای گمنام در استان فارس، یک متن ادبی نوشته و برای انتشار در اختیار خبرگزاری فارس قرار داده است. یادداشت این شاعر جهرمی به شرح زیر است: نامه ای به گمنام‌ترین شهید
سلام. می‌گویند جز راهی ناتمام، حتی پلاکی از شما نمانده است اما عطر خوشبوی شهادت هنوز بعد از این همه سال، از پروانه وجودتان جاری است و پا به پای نسیم از لابه‌لای مژگانی چشماهایمان بالا می‌رود و نمی می‌گیرد از دلتنگی و غربت.
بلند بالایی شما، حتی نخل‌های بلند سبز شهرم را شرمنده کرده و دست ارادت و پای بوسی به سمت استخوان‌ها تکیده و خاک‌های باقی مانده از شما می‌برد.
حالا حس می‌کنم امانتی با شکوه بر دوشم قرار گرفته که بالهای پروانه ای من، تحمل سنگینی آن را ندارند.
...و من هنوز شرمنده پیشانی بلند شما هستم که تیرهای قناسه به آن بوسه می‌زد.
همان پیشانی‌هایی که سربند یا زهرا (س) و یا حسین (ع) بر آن می‌درخشید.
سربندهایی که مادرانتان با دست‌های محکم و نجیب بسته بودند تا بدرقه راهتان باشد.
نمی‌دانم گمنامی شما را به کدام گیسوی سپید مادر به انتظار کشیده ای نقش ببندم که هنوز چشم به آمدنتان دارد و هر روز جلوی خانه را آب پاشی می‌کند و گرد از رخ خانه می‌گیرد.
هنوز بعد از گذشت سال‌ها شکوفایی زیبایی حقیقت همیشه جاودانتان مثل طلوع هر آفتاب بر تار و پود وجود ما می‌ریزد و هر دلی را غرق در درخشندگی خورشید شهادت و ایثار می‌کند.
حالا که حضور پر تپش تو در رگ‌های شهرم طوفان بپا کرده...
حالا که آمدنت، آسمان و زمین به هم پیوند داده است...
حالا که خاک لاله گون شهرم با صفای قدمتان معطر شده است...
حالا که وجب به وجب سرزمین من مدیون رشادتهای آسمانی و دلیرانه و پهلوانی شماست؛ بگذار با همه سلولهای وجودم فریاد بکشم:
ای شمایی که همچنان گمنام در زمین و شهره در آسمانهایید!
دست ما را هم بگیرید! همین.
94/10/23 - 11:53
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: فارس]
[مشاهده در: www.farsnews.com]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 12]
-
فرهنگ و هنر
پربازدیدترینها