محبوبترینها
چگونه با ثبت آگهی رایگان در سایت های نیازمندیها، کسب و کارتان را به دیگران معرفی کنید؟
بهترین لوله برای لوله کشی آب ساختمان
دانلود آهنگ های برتر ایرانی و خارجی 2024
ماندگاری بیشتر محصولات باغ شما با این روش ساده!
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
قیمت انواع دستگاه تصفیه آب خانگی در ایران
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1843615325
برجام و بررسی راه های نفوذ آمریکا به ایران
واضح آرشیو وب فارسی:نماینده: «نماینده» : جمهوری اسلامی مبتنی بر باورهای اصیل انقلاب اسلامی به علت جایگاه بی بدیل و نقش مؤثر خود در منطقه، حمایت از جنبش های مردمی منطقه، نقش استراتژیک در امنیت خاورمیانه و مواردی از این قبیل، از دیرباز موردتوجه قدرت های بزرگ بوده است. به همین علت تضعیف موقعیت یا حداقل مهار و کنترل آن هیچ گاه از اهداف قدرت های جهانی خارج نشده است. غرب و در رأس آن آمریکا همواره سعی بر ضربه زدن به انقلاب اسلامی داشته و از راه های مختلفی برای این کار بهره گرفته است. حتی در موضوع مذاکرات هسته ای با توجه به بیانات مقام معظم رهبری یکی از اهداف آمریکایی ها نفوذ در زمینه های سیاسی، اقتصادی و فرهنگی در دو سطح است؛ اول در مراکز تصمیم گیر و دوم در مراکز تصمیم ساز. رهبر معظم انقلاب در همین رابطه فرمودند: «در زمینهٔ سیاسی نیز بیگانگان به دنبال نفوذ در مراکز تصمیم گیر و اگر نشد، در مراکز تصمیم سازی هستند که در صورت تحقق این توطئه، جهت گیری ها، تصمیمات و حرکت عمومی کشور، بر اساس خواست و اراده ی بیگانگان، تنظیم و اجرایی خواهد شد.» [۱] ایشان همچنین می فرمایند: «نقشه دوم دشمن نفوذ است؛ می خواهند در کشورهای اسلامی و در کشورهای این منطقه یک نفوذی به وجود بیاورند که تا ده ها سال ادامه داشته باشد. امروز آمریکا آبروی گذشته را در این منطقه ندارد؛ می خواهند این را بازسازی کنند. در کشور ما هم قصدشان همین است؛ در ایران هم نیتشان این است. آن ها به خیال خودشان، در این جریان مذاکرات هسته ای –این توافقی که حالا نه در اینجا هنوز تکلیفش معلوم است، نه در آمریکا؛ هم اینجا معلوم نیست که رد بشود یا قبول، هم آنجا معلوم نیست که رد بشود یا قبول- نیت آن ها این بود که از این مذاکرات و از این توافق، وسیله ای پیدا کنند برای نفوذ در داخل کشور. ما این راه را بستیم و این راه را به طور قاطع خواهیم بست؛ نه نفوذ اقتصادی آمریکایی ها را در کشورمان اجازه خواهیم داد، نه نفوذ سیاسی آن ها را. نه حضور سیاسی آن ها را، نه نفوذ فرهنگی آن ها را؛ با همه توان –که این توان به حمدالله امروز توان زیادی است- مقابله خواهیم کرد؛ اجازه نخواهیم داد. در منطقه هم همین جور؛ در منطقه هم آن ها می خواهند نفوذ ایجاد کنند؛ حضور برای خودشان دست وپا کنند و اهداف خودشان را در منطقه دنبال کنند.»[۲] در دنیای امروز که دیگر جنگ برای هیچ کشوری به صلاح نیست استفاده از ابزارهای نرم برای به دست آوردن منافع از بهترین راه هاست. نفوذ از دیرباز در پهنه سیاست و روابط میان امپراتوری ها و دولت ها وجود داشته است. از گذشته، "نفوذ" بیشتر سیری از غرب به شرق داشته است؛ شاید این امر به علت وجود بیشتر منابع قدرت ازجمله ثروت و دانش در شرق بوده است. اگر به منابع موجود دراین باره رجوع کنیم متوجه خواهیم شد هدف غرب از نفوذ، تسلط بر این ثروت و دانش بوده است. در نوشتار حاضر سعی بر آن است ضمن بررسی راه های نفوذ در یک کشور به چارچوب های تئوریک این موضوع نیز توجه شود، همچنین بر آن است تا از رهگذر تاریخی نیز به قضیه نگاه کرده و در انتها با بررسی موضع اندیشکده های غربی درباره نفوذ به ایران، نتیجه گیری کند. نفوذ چیست؟ در منابع موجود کمتر می توان کتابی پیدا کرد که به موضوع نفوذ به صورت مدون پرداخته باشد. از همین رو به نظر می رسد محققان بیشتری باید روی این موضوع تحقیق کنند. با توجه به کمبود منابع تعریف مشخص و معینی نیز برای نفوذ به معنای مجاز آن که نفوذ دشمن است کمتر به چشم می خورد. اما به صورت کلی نفوذ یعنی «تأثیر گذاشتن بر کسی یا راه یافتن پنهانی در گروه یا جایی است که باهدف خاصی صورت می گیرد و این راه یافتن از مسیر غلبه صورت می گیرد.» با توجه به تعریف بالا می توان ویژگی هایی برای سیاست نفوذ عنوان کرد: ۱. به صورت پنهانی است ۲. به تدریج و در طول زمان اتفاق می افتد ۳. هدفمند است ۴. هدایت کننده و به دنبال تغییر است ۵. همراه با غلبه و پیش روی است در طول تاریخ انقلاب اسلامی همواره رهبران ایران نسبت به خطر نفوذ دشمنان در کشور هشدار داده اند. اما برای درک بهتر حرکت دشمن و آمادگی برای مقابله بانفوذ باید به دو سؤال پاسخ گفت. اول: دشمن چگونه نفوذ می کند؟ دوم: برای مقابله با نفوذ چه کارهایی باید انجام داد؟ برای پاسخ به این دو پرسش با توجه به قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران و مواضع رهبران جمهوری اسلامی ایران می توان به جواب رسید. همان گونه که دربند پنجم از اصل سوم قانون اساسی به «طرد کامل استعمار و جلوگیری از نفوذ اجانب» اشاره شده است باید راه های نفوذ را شناخت، راه های مقابله با آن را کشف کرد و با استفاده از ابزار مناسب به اجرای آن نائل آمد. نفوذ در دو حوزه می تواند اتفاق بیفتد: ۱. حوزه سیاست داخلی: اگر دشمن به این حوزه نفوذ کرد، سیاست خارجی هم مطابق سیاست های داخلی تنظیم خواهد شد. بنابراین هرچه کشوری از داخل قدرتمندتر شود در عرصه بین المللی نیز گستردگی عمل بیشتری خواهد داشت به جای نفوذ پذیری، اثرگذار خواهد بود. ۲. حوزه سیاست خارجی: این حوزه تابعی از سیاست داخلی است. به عنوان مثال چین متوجه این موضوع شد تا زمانی که داخل را اصلاح نکند در خارج از مرزهای خود اثرگذاری چندانی نخواهد داشت. ازاین رو زمانی که شروع به تقویت زیرساخت های اقتصادی کرد و به یکی از قدرت های اقتصادی دنیا تبدیل شد سیاست خارجی این کشور در عرصه بین الملل وارد مرحله تازه ای از تأثیرگذاری ها و به دست آوردن منافع جدید شد. همان گونه که چندی پیش رهبر معظم انقلاب نیز به اشاره کردند باید مراقب نفوذ دشمن در «مراکز تصمیم گیر» و «مراکز تصمیم ساز» در دو حوزه یادشده بود. حتی گاهی دشمنان با استفاده از کمک های اقتصادی در پی نفوذ به یک کشور هستند. به همین جهت خداوند در قرآن خطاب به مسلمانان، هشدار می دهد که کافران صلاحیت آباد کردن مساجد خدا را ندارند. پیشینه تاریخی نفوذ در ایران «گذشته، چراغ راه آینده»؛ در تاریخ یک صد سال گذشته ایران می توان چهار دوره تاریخی را نام برد که قدرت های بیگانه بر دستگاه های سیاسی و فرهنگی کشور مسلط شدند که جز تحقیر ملت ثمر دیگری نداشت. یک نمونه از تسلط بیگانگان بر کشور، مشروطیت است که درنهایت باوجود خواست مردم، قالب و ترکیب حکومتىِ انگلیس به علت نفوذ این کشور در ایران طرح ریزی شد. نتیجه آن شد که شیخ فضل الله را به دار کشیدند، سید عبدالله بهبهانی را ترور کردند و حتی برخی از روشنفکران حامی مشروطه بعد از پی بردن به اینکه فریب خوردند، یا عزلت نشین شدند یا به شاعری پرداختند و به تألیف فرهنگ لغت روی آوردند. درنهایت مشروطه انگلیسی به دیکتاتوری رضاخانی رسید! نمونه دوم حکومت رضاخان است. دستگاه انگلیسی برای جمع کردن هرج ومرج، مشت آهنین رضاخانی را تحویل مردم دادند تا با یک نظم تحمیلی و استبدادی منافع خود را تأمین کنند. شهریور ۱۳۲۰ نمونه دیگری است که وقتی رضاخان را عزل کردند محمدرضا را بر سرکار آوردند. در همین دوران حکومت محمدرضا شاه، می توان به واقعه کودتای ۲۸ مرداد ۱۳۳۲ به عنوان برهه چهارم اشاره کرد که حکومت مصدق را سرنگون کردند و شاهی که از ایران فرار کرده بود را دوباره بازگردانند و درنهایت با از بین رفتن تلاش مصدق در ملی کردن صنعت نفت، این دارایی ارزشمند ایران به دست کنسرسیوم های انگلیسی و هلندی و آمریکایی افتاد و نفت ایران بین المللی شد! در بیشتر سال هایی که در بالا به آن ها اشاره شد به عنوان نمونه رد پای یک نفر که پای نفوذ بیگانگان در کشور بود مشخص است. «محمدعلی فروغی» فردی است که اقدامات بسیاری در جهت منافع غرب به ویژه انگلیس در ایران انجام داده است. وی در انقراض سلطنت قاجار و انتقال قدرت از قاجار به پهلوی نقش داشت. در نهم آبان ۱۳۰۴ هنگامی که نمایندگان مجلس طرح خلع قاجاریه و سپردن حکومت موقت به رضاخان را تصویب می کردند، فروغی عهده دار کفالت ریاست وزرا بود. اولین و آخرین نخست وزیر رضاشاه بود. وی بود که قرارداد نفتی ۱۳۱۲ را به عنوان وزیر خارجه با انگلیس منعقد کرد که درواقع تمدید قرارداد دارسی به سود انگلیسی ها بود. همین فرد به علت دوستی با آتاتورک تدارک سفر رضاشاه به ترکیه را دید که بعد از آن اتفاقات وحشتناکی همچون جریان کشف حجاب و حادثه مسجد گوهرشاد رخ داد. در جریان حوادث سال ۱۳۲۰، بعد از بدبینی انگلیسی ها به رضاشاه، وی فروغی را بار دیگر نخست وزیر کرد و فروغی با ایفای نقش میان رضاخان و انگلیسی ها، سلطنت رضاخانی را به فرزندش محمدرضا وصل کرد و حکومت خاندان پهلوی را از سقوط نجات داد. وی به رضاشاه قول مساعد داد که ولیعهد را بر تخت سلطنت بنشاند! وقتی فروغی میان رضاشاه و انگلیس واسطه شد، شخص فروغی استعفانامه رضاشاه را نوشت و سلطنت را به فرزندش منتقل کرد. حتی گفته می شود برخی از انگلیسی ها دریکی از دیدارهای خود با فروغی به او پیشنهاد کرده بود که خود ریاست ایران را عهده دار شود اما فروغی قبول نکرده بود. برای آگاهی از اینکه از چه زمانی و چگونه پای بیگانگان در حکومت های پیشین به این کشور باز شد باید به بررسی آن دوران پرداخت. از دوره سلطنت فتحعلی شاه قاجار روابط منظم سیاسی میان ایران و کشورهای اروپایی آغاز می شود. قبل از فتحعلی شاه، نگاه سفیران یا همان شهریاران ایرانی به اروپا نگاهی کوچک به بزرگ نبود بنابراین نه تنها در برابر کشورهای غربی آن زمان خود را کوچک نمی شماردند بلکه در موارد بسیاری این روال برعکس بود و این اروپاییان بودند که خود را در برابر ایران ناچیز می شماردند. اما متأسفانه بعد از شکست های تاریخی ایران از روس و انگلیس در جنگ های قفقاز و هرات، این عقده حقارت در میان رجال سیاسی دربار رخنه کرد. کار این رجال سیاسی تا جایی پیش رفت که در مشورت های خود به شاه به جای مصلحت کشور به فکر مصالح روس و انگلیس بودند. مرحوم اقبال آشتیانی که درواقع کمتر کسی مانند وی به ریشه نفوذ بیگانگان در ایران پرداخته در کتاب زندگانی امیرکبیر می نویسد: «از اواخر عهد فتحعلی شاه نفوذ نمایندگان روس و انگلیس به قدری در ایران زیاد شده بود که کمتر کاری بدون اجازه و صوابدید ایشان می گذشت... این نفوذ تنها در مسائل سیاسی مشهود نبود بلکه نمایندگان مزبور حتی در امور شخصی افراد ایرانی نیز مداخله می کردند.» نگاهی به تاریخ دوران قاجار نشان می دهد این رسم شوم در دو علت خلاصه می شود. ۱. استبداد سلطنتی ۲. استعمار خارجی به ویژه موضوع کاپیتولاسیون اساس اجرای کاپیتولاسیون از زمانی به اجرا گذاشته شد که شاهزاده عباس میرزا ولیعهد فتحعلی شاه پس از آخرین شکست خود از روس ها در جنگ های قفقاز جنوبی مجبور به امضای عهدنامه ای در ۳۰ اسفند ۱۲۰۶ شد که در آن علاوه بر امتیازهای گوناگون، حق کاپیتولاسیون به اتباع روسیه داده شد. بعدازآن در معاهده پاریس نیز این حق به انگلیسی ها داده شد. کاپیتولاسیون عامل خارجی موضوع نفوذ بود اما جدای از آن، استبداد سلطنتی نیز عامل مؤثری برای نفوذ بیگانگان در کشور بود. واقعیت موجود از زمان تأسیس سلسله نامبارک قاجار این بود که هیچ گونه تضمینی برای جان، مال و ناموس مردم در برابر دستگاه استبدادی وجود نداشت. شاه و فرزندان زیاد او که حاکم ولایات ایران بودند هر کاری می خواستند می کردند، بدون اینکه به کسی پاسخگو باشند. حتی روحانیت نیز که جایگاه بلندی در میان مردم داشت از سوی اینان پناهی نداشتند. صدراعظم ها پس از عزل از مقام خود بعد از چندی کشته می شدند. میرزا ابراهیم خان اعتمادالدوله را در دیگ روغن جوشان کشتند. دیگری را با زه کمان خفه کردند. امیرکبیر را در حمام کشتند و در این غوغای ظلم و ناامنی که نه مردم، نه روحانیت و نه حتی رجال سیاسی معزول هیچ امانی نداشتند، دستگاه استبدادی تنها از دو مرجع حساب می برد و آن هم سفرای روس و انگلیس و سفارتخانه های آن ها بود. اگر تا پیش ازاین مساجد، اماکن متبرکه و خانه مراجع و پیشوایان دینی محل تحصن و بست نشینی بود در این دوران سفارتخانه های روس و انگلیس محلی امن برای بست نشینی شده بود، چون مأموران دستگاه استبداد حتی حرمتی برای اماکن مذهبی هم قائل نبودند. بررسی استراتژی نفوذ از دیدگاه اندیشکده های غربی اندیشکده های غربی (به ویژه آمریکایی)، هر یک با ارائه رهیافتی، مذاکرات را «فرصت» ی می دانند که این کشور می تواند به وسیله آن در دو حوزه سیاست داخلی و سیاست خارجی ایران بهره برداری کند. با نشانه گذاری روی مطالب منتشرشده این اندیشکده ها و همچنین اشارات مقام معظم رهبری درباره کلیدواژه «نفوذ» در ماه های اخیر می توان به نتیجه گیری درباره اهداف آمریکا از مذاکرات، ورای موضوع هسته ای پرداخت. در حوزه سیاست داخلی با محوریت تقویت عناصر و فعالان داخلی حامی غرب، اندیشکده «بنیاد دفاع از دموکراسی» در گزارشی می نویسد: «در توافق هسته ای این جنبه مثبت وجود دارد که شاید این توافق برایمان تنها ۱۰ سال زمان به منظور نابود ساختن حکومت ایران خریده باشد... ایالات متحده باید از فضای به وجود آمده از مذاکرات هسته ای با ایران استفاده کرده و شبکه حامیان غرب در ایران را فعال کند تا به این وسیله تغییرات سیاسی در ایران به وجود آورد. توافق هسته ای فرصت منحصربه فردی برای تمرکز بر تغییر ایران به دست می دهد.» همچنین «رابرت لیتواک» نویسنده اندیشکده «ویلسون» آمریکا در مطلبی با عنوان «هدف توافق، قرار دادن ایران در مسیر اجتماعی مطلوب آمریکاست» می نویسد: «هرچند این توافق وجهه معامله دارد، اما در موضوع وسیع تری به نام تکامل اجتماعی ایران قرار می گیرد. اوباما معتقد است که این توافق موجب تقویت جناح میانه روی داخل ایران گشته و ایران را در مسیر اجتماعی مطلوب آمریکا قرار می دهد.» در بحث تقویت NGO ها به منظور اصلاحات سیاسی می توان به مقاله پیتر هارل، از پژوهشگران اندیشکده ی «مرکز امنیت آمریکایی جدید» اشاره کرد. وی در مطلبی با عنوان «باید به دنبال ترویج اصلاحات سیاسی در ایران پساتوافق باشیم» می نویسد: «آمریکا باید یک استراتژی تهاجمی ترویج اصلاحات سیاسی و اجتماع در ایران دنبال کند تا تعامل بیشتر مؤسسات غیردولتی آمریکایی و بین المللی و نهادهای جامعه مدنی در ایران تسهیل شود. واشنگتن باید به باقی ماندن در کنار فعالانی در ایران، که به دنبال اصلاحات سیاسی در کشور هستند، ادامه دهد.» اما بخشی دیگر از برون داد این اندیشکده ها به هدف نهایی، که تغییر نظام در ایران است پرداخته اند. به عنوان نمونه «توماس فریدمن» عضو اندیشکده «آمریکن اینترپرایز» که یکی از مهم ترین و پرنفوذترین مؤسسات سیاست گذاری در آمریکاست و ارتباط مؤثری نیز با سیاستمداران حزب جمهوری خواه و نو محافظه کاران دارد در مطلبی با عنوان «هدف اوباما از توافق هسته ای، تغییر حکومت در ایران است» این چنین می نویسد: «سیاست اوباما در قبال ایران که پیش تر نیال فرگوسن نام آن را بازی حدس و گمان نهاده بود، گویای این است که این توافق به تغییر رژیم در ایران منجر خواهد شد.» همچنین «بنجامین وینتال» از اندیشکده بنیاد دفاع از دموکراسی در مقاله ای با عنوان «توافق هسته ای ابزار نفوذ و تغییر حکومت در ایران» تغییر نظام ایران را هدف اصلی عنوان می کند. «الی لیک» نیز در «بلومبرگ» مطلبی با عنوان «اوباما به دنبال تغییر نظام ایران باشد» به نقش پسا ریاست جمهوری باراک اوباما اشاره می کند که باید کاری که آغاز کرده را به پایان برساند اشاره می کند و می نویسد: «از کارهای اوباما پس از ریاست جمهوری باید تغییر رژیم ایران باشد. رئیس جمهور باید از زمانی که پس از ترک سمت به دست می آورد برای پرورش و حمایت از اپوزیسیون دموکراتیک ایران استفاده کند.» «جوزف نای» در بحث هدف گذاری فرهنگی برای بهره برداری از مذاکرات، با خوشحالی از شلوارهای جین آبی جوانان شوروی یا پخش سریال ها، آهنگ ها و شوهای آمریکایی در تلویزیون نیکاراگوئه در حین تضاد با حکومت آمریکا، به عنوان اثرات و منابع قدرت نرم آمریکا یاد کرده و آن را با ایران مقایسه می کند. توجه به منافع اقتصادی نیز موضوع دیگر موردتوجه آمریکا در استراتژی نفوذ است. از همین جهت «پاتریک کلاوسن» از اندیشکده «واشنگتن» به این موضوع اشاره می کند که آمریکا می تواند با استفاده از بازار ایران بخشی از مشکلات اقتصادی خود را حل کند. در حوزه سیاست خارجی هدف عمده برای نفوذ، تبدیل ایران از دشمن سرسخت به رقیب پرتنش اما همراه سیاست های آمریکا در منطقه است که بازتاب ویژه ای در اندیشکده های غربی داشته است. «کوبی مایکل» که در اندیشکده «مطالعات امنیت ملی اسرائیل» فعالیت می کند می نویسد: «انگیزه آمریکا برای امضای توافق با ایران نشانگر یک انتخاب راهبردی بر مبنای این فرضیه است که ایران بخشی از راه حل مشکلات موجود محسوب می شود، نه بخشی از خود مشکل، مشکلی که درواقع تهدید ثبات و امنیت منطقه است.» «داو. اس زاکیم» نیز در مطلبی با عنوان «ایران در خاورمیانه پس از توافق چه نقشی خواهد داشت؟» در اندیشکده مرکز «نشنال اینترست» می نویسد: «به نظر می رسد واشنگتن آماده است که به دکترین قدیمی ریچارد نیکسون مبتنی بر دادن نقش حفظ ثبات در منطقه به ایران روی بیاورد. همان طور که رئیس جمهور ترکیه رجب طیب اردوغان دیگر مثل گذشته رابطه ای صمیمی با رئیس جمهور اوباما ندارد و به زودی عربستان و اسرائیل هم متوجه می شوند که آغوش واشنگتن دیگر با گرمی و صمیمیت گذشته به روی آن ها بازنیست...توافق اتمی باعث احیای نقش برجسته ایران در منطقه می شود...» نتیجه گیری همه مطالب بالا که به نقل از اندیشکده های غربی ذکر شد، نفوذ و سپس تغییر ماهیت نظام جمهوری اسلامی را به نوعی هدف استراتژیک آمریکا عنوان می کنند. این سیاست اگرچه جدید نیست و از زمان تسخیر سفارت آمریکا در ایران همه روسای جمهوری آمریکا یکی از اهداف استراتژیک خود را تغییر نظام جمهوری اسلامی ایران عنوان کرده اند اما آن گونه که تحلیلگران غربی عنوان می کنند بهترین زمان برای اجرای این پژوه، بهره برداری از فرصت مذاکرات است. این همان نکته ای است که مقام معظم رهبری نیز در چندین سخنرانی گذشته خود به آن با عنوان پروژه "نفوذ" به آن اشاره کرده اند. موسسه راهبردی دیده بان، نشریه اشارت منابع: ۱. حجة السعاده، ج ۲ ۲. کتاب "التدوین فی احوال جبال شروین" - محمدحسن خان اعتمادالسلطنه ۳. دکتر عاقلی، باقر ذکاءالملک فروغی و شهریور ۱۳۲۰، انتشارات علمی-سخن ۱۳۶۷ ۴. افزایش نفوذ سیاسی روس و انگلیس در ایران عصر قاجار، دکتر جواد شیخ الاسلامی، ماهنامه اطلاعات سیاسی-اقتصادی، شماره سی و پنجم ۵. ناصر نجمی، بازیگران سیاسی عصر رضاشاهی و محمدرضا شاهی، تهران: انتشارات انیشتین، ۱۳۷۳ ۶. http://www.defenddemocracy.org/media-hit/benjamin-weinthal-analysis-iran-nuclear ۷. https://www.wilsoncenter.org/person/robert-s-litwak ۸. https://www.aei.org/?s=Friedman ۹. http://www.defenddemocracy.org/about-fdd/team-overview/benjamin-weinthal/ ۱۰. http://www.bloombergview.com/contributors/eli-lake [۱] دیدار با فرماندهان سپاه پاسداران - ۲۵ شهریور ۹۴ [۲] دیدار با اعضای مجمع جهانی اهل بیت علیهم السلام و اتحادیه رادیو و تلویزیون های اسلامی - ۲۶ مردادماه
دوشنبه ، ۲۱دی۱۳۹۴
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: نماینده]
[مشاهده در: www.namayande.com]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 8]
-
گوناگون
پربازدیدترینها