تبلیغات
تبلیغات متنی
محبوبترینها
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
قیمت انواع دستگاه تصفیه آب خانگی در ایران
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
پروازهای مشهد به دبی چه زمانی ارزان می‌شوند؟
تجربه غذاهای فرانسوی در قلب پاریس بهترین رستوران‌ها و کافه‌ها
دلایل زنگ زدن فلزات و روش های جلوگیری از آن
خرید بلیط چارتر هواپیمایی ماهان _ ماهان گشت
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1836630890
دیوار کوتاه «مهربانی» برای تسکین وجدان
واضح آرشیو وب فارسی:آرمان پرس: به این فکر کرده ایم که از پس فردا در مدارسِ جنوبِ شهرٰ، پسرک و دخترکی که کاپشن نو به تن می کنند انگِ "دیوار مهربانی" از دوستان شان دشت می کنند؟ این رسم جوانمردی نیست که ما برای آسوده کردن خاطرمان، انگ بسازیم.آرمان پرس : نسبت به افرادی که توانِ مالی پایین دارند، دو نوع نگاه می توان داشت. در نگاه اول این افراد "فقیر" دانسته می شوند و در نگاه دوم "مستضعف". اگر ما افراد ذکر شده را "فقیر" تصوُر کنیم، خودشان را علت مشکل شان دانسته ایم و ناخودآگاه نگاه مان ترحم آمیز و از سر "لطف" خواهد بود. اما اگر آنها را "مستضعف" یعنی "ضعیف نگه داشته شده" بدانیم، جامعه، خودمان و حاکمیت را مقصر مشکل دانسته ایم و نگاه مان به آنها نگاهی "بدهکارانه و از سر تکلیف" خواهد بود. نوعِ نگاهِ اولی سعی می کند با از خودگذشتگی و فداکاری، بخشی از دارایی خود را به فقرا ببخشد اما در نگاه دوم فرد باید خود و جامعه را اصلاح کند تا مشکل مستضعفان حل شود. عذاب وجدان و احساس ناراحتی بابت "فقر" در جامعه با بخشش تسلی پیدا می کند، انگار فرد می گوید من سهم خودم را پرداخت کرده ام. اما عذاب وجدان و احساس تکلیف بابت "مستضعفین" در جامعه تا حل کامل مشکل وجود دارد. فرد دائما خود را شماتت می کند و رفتار روزمره اش را به گونه ای تنظیم می کند که اگر به رفع "استضعاف" کمکی نکند لااقل آنرا دامن هم نزند. حالا و در قضیه ی دیوار مهربانی که مدتی است باب شده، حس من این است که نگاه، از بالا و از سر لطف به فقراست. انگار می خواهیم عذاب وجدانِ خودمان را تسلی بدهیم. طی زندگی روزمره مان، در همان حالی که داریم در مسیر افزایش استضعاف اگر نه به عنوان یک مهره دست ِ کم به عنوان یک بی تفاوت حرکت می کنیم، می زنیم بغل، دنده را خلاص می کنیم یکی از لباس های دستِ دوم خودمان را آویزان می کنیم، سلفی می گیرم، سوار می شوم و ادامه ی مسیر با وجدانی آسوده یا کمی آسوده تر؛ اما هرگز به این فکر نمی کنیم که ما خودمان مگر لباسِ دستِ دوم دیگری را می پوشیم؟ پس چرا باید برای به تن کردن لباس دستِ دوم شهروند درجه یک به تن شهروند درجه دو خوشحال باشیم و هورا بکشیم؟ به این فکر نمی کنیم که چه شد که بجای پنهان کردن فقر از سرِ خجالت از وجود آن، آنرا علنی می کنیم و بابت ش خوشحال م می شویم؟ به این فکر کرده ایم که از پس فردا در مدارسِ جنوبِ شهرٰ، پسرک و دخترکی که کاپشن نو به تن می کنند انگِ "دیوار مهربانی" از دوستان شان دشت می کنند؟ این رسم جوانمردی نیست که ما برای آسوده کردن خاطرمان، انگ بسازیم. دیوار مهربانی خوب است، اما نه برای گوشه ای از شهر، که همیشه باید پیش رویمان باشد وگرنه کارکردش به عنوان مسکنی برای جامعه ای که با شتاب هرچه تمام تر به سمت فاصله ی طبقاتی می رود کاملا هم مضر و مخفی کننده ی درد و "انگ ساز" است.
یکشنبه ، ۲۰دی۱۳۹۴
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: آرمان پرس]
[مشاهده در: www.armanpress.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 32]
-
گوناگون
پربازدیدترینها