تبلیغات
تبلیغات متنی
محبوبترینها
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
قیمت انواع دستگاه تصفیه آب خانگی در ایران
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
پروازهای مشهد به دبی چه زمانی ارزان می‌شوند؟
تجربه غذاهای فرانسوی در قلب پاریس بهترین رستوران‌ها و کافه‌ها
دلایل زنگ زدن فلزات و روش های جلوگیری از آن
خرید بلیط چارتر هواپیمایی ماهان _ ماهان گشت
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1835566569
شهیدبهشتی؛ آیت الله مصباح و احمدی نژاد در گفتگو باحجت الاسلام آقاتهرانی:
واضح آرشیو وب فارسی:خط امید: در ماجرای بیست و دوم بهمن قم حضرت آقا فرمودند تکذیب ومحکومش کنید/ به احمدی نژاد گفتم یکی از انحرافات جدی در سیاست این است که هدف وسیله را توجیه می کند/ شیخ قدرت علیخانی همان موقع زد زیرعمامه آیت الله مصباح!به گزارش خط امید بهشهر، حجت الاسلام والمسلمین آقاتهرانی چندین دهه از شاگردان آیت الله مصباح است. فراز و فرود دولت احمدی نژاد و رابطه اش با آیت الله مصباح، تشکیل جبهه پایداری و فراز و فرودهای سیاسی پس از آن باعث شده که او از مطلع ترین افراد درباره رفتارشناسی سیاسی آیت الله مصباح باشد. آنچه در ادامه می آید گفتگوی نشریه رمزعبور با ایشان است: شما در متن ماجرای دستور آقای احمدی نژاد برای ورود بانوان به ورزشگاه ها در سال ۱۳۸۵ بودید. روایت شما از این ماجرا چیست؟ چند روز قبل از اعلام این مسأله، حضرت آیت الله مصباح به من گفتند که شنیدم آقای احمدی نژاد چنین قصدی دارد. شما به ایشان بگو که حتماً چنین کاری را انجام ندهد. من هم در حاشیه یک جلسه دولت به آقای احمدی نژاد این مسأله را گفتم که ایشان گفت که نه چیزی نمی شود و شما نگران نباشید. روز یک شنبه ای بود که در مسیر قم به تهران بودم که تلفن همراهم زنگ زد و رئیس دفتر حاج آقا گفتند بلافاصله بعد از رسیدن به قم به موسسه امام خمینی (ره) بیا. رفتم خدمت حاج آقا. گفتند: «این را به آقای احمدی نژاد گفتی؟» گفتم: «بله.» فرمودند: «اخبار را شنیدی؟» گفتم: نه، چطور؟ گفتند اخبار اعلام کرد. گفتم: «آقا من به ایشان گفتم و ایشان گفت نه چیزی نمی شود و به فکر هستم.» نمی دانم. دیدم حاج آقا خیلی ناراحت شد. گفتند: «ببین! اگر از تو بپرسم ازنظر شرعی خود تو به عنوان یک فقیه این کار را جایز می دانی یا نمی دانی؟ چه می گویی؟» گفتم: «جایز نمی دانم.» گفتند: «خیلی خوب! پس باید فکری کرد.» رفتند توی فکر. من هم گفتم حاج آقا! اگر نظرتان این باشد که بنده خودم که آمده ام، برگردم تهران، همین الان برمی گردم. حاضرم بروم و با او بحث کنم و بگویم چرا این کار را کردی؟ و بحث هم می کنم، ولی تنها نمی روم. یک نفر را همراهم بفرستید که وقتی دارم حرف می زنم و او دارد حرف می زند، او هم بتواند فکر کند و یک چیزی بگوید و بعد بتوانم بهتر فکر کنم. رفتند توی فکر و گفتند: «آقای بی ریا چطور است؟» گفتم: «خوب است.» آقای بی ریا را خبر کردند و بنده خدا همان موقع آمد و گفتند حاج آقا! چنین قصه ای شده است و باید بروی تهران. بروید و با او بحث کنید. . دونفری بلند شدیم و آمدیم تهران. من هنوز نماینده نبودم. آمدیم و رفتیم ریاست جمهوری. به دفتر ایشان گفتیم و گفتند که ایشان جلسه دارد و الهام آمد. آقای الهام پرسید چه شده است؟ گفتیم چنین قصه ای است و حاج آقا ناراحت اند. چرا این طور شده است و مرجعیت با این مسأله مخالفت خواهد کرد. برای چه این کار را کردید؟ آقای الهام گفت نه و این حرف ها. بگذارید آقای احمدی نژاد را ببینیم و تلفن زد و با آقای احمدی نژاد صحبت کرد و گفتند آن شب یکی از روسای کشورهای امریکای جنوبی به دیدن ایشان آمده بود و ایشآن هم میزبان بود. آقای الهام گفت ایشان امشب میزبان است و نمی تواند. گفتم ببین! ما از اینجا نمی رویم الا اینکه با آقای احمدی نژاد نشستی داشته باشیم و بحثی بکنیم و برویم. هر وقت که می خواهد باشد. گفت آخر اگر این طور باشد که تا ساعت دوازده طول می کشد. گفتیم بعد از ساعت دوازده نیم ساعت به ما وقت بدهد ما حرف هایمان را می زنیم. گفت: بسیار خوب. تماسی گرفت و گفت آقای آقاتهرانی اینجاست و نمی رود و می گوید باید بحثی بکنیم. آقای احمدی نژاد گفت باشد، بعد از جلسه. همان جا نشسته بودیم. آقای بی ریا حدود یک ساعت با آقای الهام سر این قصه بحث کرد. آقای الهام هم توجیهاتی داشت که فاصله زیاد است، این چه فرقی با تلویزیون می کند؟ بحث های فقهی اش را بنا کردم به مطرح کردن. آقای بی ریا هم توجیهاتی را که داشتند گفتند. تمام شد و ساعت دوازده آقای احمدی نژاد آمدند و با بنده صحبت کردند و به نظرم یک ساعت و نیم شد. ما تلاش کردیم حرف خودمان را بزنیم که ازنظر فقهی جایز نیست. گاهی می شد که آقای احمدی نژاد ناگهان تند می شد و می گفتم آقای احمدی نژاد! ببین! من فقیه هستم یا تو؟ می گفت: تو. می گفتم اگر من فقیه هستم پس گوش بده ببین چه می گویم و بحث را مطرح کردیم. بحث تمام شد و برگشتیم و به قم خدمت حاج آقا آمدیم و گفتیم ما این بحث ها را کردیم تا بعد ببینیم چه می شود. آیت الله مکارم فرمودند باریکلا! دستتان درد نکند آن روز، یکشنبه بود. روز چهارشنبه آیت الله مکارم سر درس خارج مطرح کردند که این کار خلاف شرع و ضوابط آن است. زن نمی تواند مرد را با بدن لخت نگاه کند. حرام است. بحث اختلاط و این حرف ها یک بحث دیگر است و اینکه می ریزند به هم و مفاسد بعدی دارد و مقدمه حرام است، ولی همین تماشای مرد با بدن لخت حرام است و این ها در حال ورزش هستند و این کار درست نیست. آقای مکارم این را سر درس مطرح کردند و این به گوش بنده رسید. یکی از طلبه ها گفته بود آقا! شما به ما می گویید چه کاری از برمی آید؟ خودتان به رئیس جمهور بگویید. ایشان گفته بودند آخر من چه بگویم؟ یکی از طلبه ها گفته بود مگر آقای مصباح با آقای رئیس جمهور ارتباط ندارند؟ خب شما به آقای مصباح بگویید که ایشان بگویند. آقای مکارم هم گفته بودند درست می گویید. جناب آقای مکارم به دفتر حاج آقا تلفن می زنند که می خواهم بیایم و شما را ببینم و با شما کار دارم. دو مرتبه هفته آینده روز یکشنبه آمدیم و درس اخلاقمان را گفتیم و بعد هم به آقای احمدی نژاد گفتیم چرا این طور کردی؟ یک فکری بکنید. ایشان گفت فکر می کنم. هر وقت چیزی می شد می گفت فکر می کنم. حالا بعد چه می شد، نتیجه فکرش هر چه می شد. ما مطرح کردیم و داشتم از تهران برمی گشتم، چون اصلاً تهران نمی آمدم. تهران آمدن من فقط این بود که از استانداری قم یک ماشین می آمد، ما را سوار می کرد و به تهران می آورد. روزهای شنبه درس اخلاق را آماده می کردم. یک ساعت به ظهر خدمت حاج آقا مصباح می بردم و ارائه می دادم و با حاج آقا نشست داشتم. روز یکشنبه بعدازظهر باید اصلاحات را وارد و متن را آماده می کردم و روز یکشنبه می آمدم به هیأت دولت. ساعت سه می رسیدم و جلسه شروع می شد، قرآنی می خواندند و بعد از قرآن، ما شروع می کردیم. اول بودیم. گاهی اوقات ممکن بود یک دستور کوچک هم گفته شود یا بعد از جلسه که می خواستم بلند شوم مثلاً آقای احمدی نژاد می گفت بنشین. می نشستم و گوش می دادم و بعد هم می آمدم. رویه تقریباً همیشه همین طور بود. روز یکشنبه آینده، مثل اینکه روز ملاقات آقای مکارم با آقای مصباح بود. من آمده بودم و درس اخلاق دولت را دادم و داشتم برمی گشتم که دوباره آقای جلالی تماس گرفت. سلام و احوالپرسی و پرسید کجایی؟ گفتم: توی راه هستم و دارم می آیم. گفت حاج آقا فرمودند به محض اینکه رسیدی خودت را برسان به مؤسسه. گفتم چطور؟ گفت بعد از نماز مغرب و عشا، آیت الله مکارم می آیند دیدن آقا. حاج آقا گفته اند آقاتهرانی باید باشد. گفتم بسیار خوب. من به محض اینکه رسیدم قم، یکسره رفتم دفتر حاج آقا. رسیدم و دیدم آقای مکارم آمده اند. آقای بی ریا هم آمدند. گفتند بفرمایید داخل. ما رفتیم داخل و حاج آقا فرمودند شما هم بنشینید. آقای بی ریا هم باشد. جناب آقای مکارم و خود حاج آقا هم بودند. جلسه شد چهار نفره. در آنجا بعد از سلام و احوالپرسی و ابراز ارادت جناب آقای مکارم نسبت به حاج آقا و حاج آقا نسبت به ایشان، آقای مکارم پرسیدند این مسأله ورزشگاه چیست؟ ما مطرح کردیم و گفتند آقای مصباح بگویند دیدیم راست می گویند و تصمیم گرفتم بیایم به شما بگویم که جلوی این قضیه را بگیرید. چرا این طور شده است؟ حاج آقا مصباح هم گفتند بسم الله الرحمن الرحیم. از تشریف فرمایی شما خیلی تشکر می کنم، لطف فرمودید. مؤسسه ما را به وجود مبارکتان مزین کردید. بعد فرمودند ایشان آقای بی ریا هستند و ایشان آقای آقاتهرانی که در هیأت دولت درس اخلاق می گویند. آقای بی ریا هم مشاور روحانی آقای احمدی نژاد هستند. من این دو بزرگوار را مجتهد یا قریب الاجتهاد می دانم. این عین عبارت حاج آقاست. می خواستند به آقای مکارم بگویند که این ها بحث های فقهی را خوب می دانند و می فهمند. آقای آقاتهرانی بگو قصه چی شد؟ بنده هم عین همین را که برای شما گفتم، خدمت آیت الله مکارم عرض کردم. آقای مکارم خوشحال شدند و دعا کردند و گفتند باریکلا! دستتان درد نکند. بعد هم دیگر برای بقیه قضیه وارد بحث شدند. حاج آقا حتی قبل از اینکه چیزی پیش بیاید پیشگیری می کرد، اما آقای احمدی نژاد ایده دیگری داشت. این جلسه تمام شد و حاج آقا مکارم رفتند. من دو مرتبه آمدم خدمت حاج آقا و ایشان به من فرمودند ببینید! من یک چیزی را به آقای احمدی نژاد نوشته ام. این نامه چند سطر بیشتر نیست نمی دانم درباره ورزشگاه یا مشایی بود. حدس حاج آقا این بود که رفقای آقای احمدی نژاد این کار را کرده اند. به من گفتند برای آقای احمدی نژاد مطلبی را نوشته ام و می خواهم شما این نامه را به آقای احمدی نژاد بدهید. در پاکت را هم نچسبانده بودند، ولی گفتند نمی خواهم بخوانید. همین طور بدهید به آقای احمدی نژاد. نامه را باز نکردم و از روی آن هم نسخه ای برنداشتم و واقعاً هم نمی دانم چه نوشته بودند. ضمن صحبت های بعدی حاج آقا بعضی ها حدس زدند که این جور بوده است. آن نامه را آوردم و صاف دادم به آقای احمدی نژاد و گفتم حاج آقا گفتند در پاکت را نمی بندم و به من هم گفتند که نمی بندند و شما هم نخوان. من هم نخواندم و نمی دانم محتوای نامه چیست؛ اما واقعش که داخل نامه چه بود؛ من نمی دانم. در اواخر دولت آقای احمدی نژاد شما دیدارهایی با ایشان داشتید. از آن دیدارها بگویید. یک کاری که به نظر من کار خوبی بود هلاکوخان پادشاه بود و پادشاه مغول هم بود، اما با داشتن وزیری مثل خواجه نصیرالدین طوسی هم مسلمان شد و چون خواجه شیعه بود برکات شیعه در دوران سلطان محمد خدابنده بعد از ایشان راه افتاد. کسانی که اطراف مسئولین را می گیرند خیلی مهم هستند. جدی می گویم، گر چه خودم هم همین مشکل را دارم. اطرافیان را باید آدم های خوبی انتخاب کرد که به انسان کمک کنند، نه اینکه خدای نکرده آدم را دچار خطا کنند. این اواخر دیگر رسم شده بود که هر چند وقت یک بار یک کاغذ A۴ را بر می داشتم و چند قسمت می کردم و از بالا به پایین حسن های ایشان را می نوشتم و پشت آن عیب های ایشان و کارهای اشتباهی را که از ایشان سراغ می گرفتم و از مردم و حوزه شنیده بودم می نوشتم. یک جلسه نیم ساعته هم با ایشان داشتم و واقعاً هم دل می داد؛ یعنی می آمد و می نشست و نمی گفت نه. می گفتم نمی خواهم جواب بدهی. اصلاً نیامده ام با هم بحث کنیم. به نظر من این حسن ها بوده است. باریکلا این کارها را کردی. مثلاً نماز اول وقت خوانده ای آفرین! فلانی را دیدی فاسد اقتصادی است، برداشتی باریکلا. عیب هایت هم این هاست و اینجاها اشتباه کردی. گاهی که می خواست دفاع کند می گفتم نمی خواهد دفاع کنی. من در مقامی نیستم که بخواهی در برابر من دفاع یا بحث کنی. فقط می خواهم بدانی و هر کدام درست است عمل کنی و هر کدام نیست بریز دور. من که با تو این حرف ها را ندارم. واقعاً در این حد اعتماد بین ما بود. در جلسات آخر هر چه که گفته می شد، می گفت این تقصیر لاریجانی است. گفتم من یک چیزی را دارم در جامعه می شنوم و خوف دارم. می گویند آقای احمدی نژاد با آقای هاشمی بسته یا اگر هم نبسته شکل او شده است. این را قبول ندارم، ولی روی این حرف فکر کن. داریم آهسته آهسته جلو می رویم. آیا امروز ما با روزهای اول یکی است یا نه؟ ارزش های زیادی برای ما مهم بودند. الآن هم همین طور است. آیا برای اینکه بخواهیم به هر هدفی برسیم از هر وسیله ای و راهی استفاده می کنیم؟ این را بپاییم، چون یکی از انحرافات جدی در سیاست همین است که هدف وسیله را توجیه می کند و انسان آهسته آهسته که جلو می رود، وقتی که می خواهد به هدف مقدسی برسد، بعضی از کارها را می کند که خودش هم می داند کار درستی نیست. این یکی از چیزهایی بود که یک بار مطرح کردم. گفت قبول ندارم. گفتم این را می گویند و خود من هم جوابی برایش ندارم که چه بگویم؟ واقعاً چه باید گفت؟ جوابی هم نداد؛ یعنی جزو همان هایی بود که جواب نمی خواستم و رد شدم، اما یادم هست که یک روز با ایشان مطرح کردم که ورود چند نفر در اطراف شما را یک کمی قابل تأمل می دانم. نمی گویم آدم های بدی هستند. درباره آخرین دیدار آیت الله مصباح با آقای احمدی نژاد هم توضیح می دهید؟ آخرین دیداری که حاج آقا به دیدن احمدی نژاد رفتند فکر می کنم سال ۸۹ بود که آنجا آقای احمدی نژاد هم بودند. حاج آقا بعد از جلسه درباره روابط مراد و مریدی و عرفان و این ها یک مقدار صحبت کردند که سمت و جهت آقای احمدی نژاد سمت و جهت جدی تری بشود و کسی را جایگزین معصوم (ع) نکنید. در بین افکار عرفانی و صوفیه یکی از ایراداتی که وجود دارد این است که در رابطه مراد و مریدی می افتند و کار به جایی می رسد که انگار طرف هر چه می گوید وحی منزل است. حتی یادم هست که حاج آقا در آنجا داستانی را برای آقای احمدی نژاد نقل کرده بودند که موضوع برایش روشن تر شود. آقای احمدی نژاد می گوید که آقای مصباح به من گفت من تو را رئیس جمهور کردم، خودم هم تو را برمی دارم. حاج آقا مصباح اهل این حرف ها نیست. یک بار یکی از اساتید برجسته موسسه پرسید: «تو چطور با حاج آقا رفیقی و می روی و می آیی؟ من از ایشان خواستم دستورالعملی بدهند، ناراحت شدند جوری که کانّه مرا از اتاق بیرون کردند. قضیه از چه قرار است؟» گفتم: «تعریف حاج آقا را نباید بکنی. اگر نشستی و تعریفش را کردی نفرت پیدا می کند. اصلاً این طور نیست. می خواهی استفاده کنی باید بروی آنجا بگویی آقا! ما هم مثل شما گنهکاریم، ما هم مثل شما گرفتاریم تا کم کم یخ هایشان باز شود و دو تا کلمه برایت بگویند.» اصلاً اهل ادعا نیست. ابداً نیست. چند بار تا حالا ادعا کرده است؟ به قول خودشان یک امام جماعت هم در کشور نیستم. از اول انقلاب چه منصبی چه حقوقی تا به حال گرفته ام، اصلاً اهلش نیستند. بارها جلو ایستاده ام و ایشان پشت سر من نماز خوانده اند. بارها به زور هم گفته اند بایست. روحیه شان در تواضع و بی ادعایی خیلی شبیه علامه طباطبایی است. همین حرف را دنبال کنید ببینید به چه کسی گفته اند. آقای احمدی نژاد می گوید به خود من گفتند. گفتند من شما را رئیس جمهور کردم؟ سخنرانی اش را ندیدید؟ نه ندیده ام، ولی آقای مصباح اهل این حرف ها نیستند. شاید جایی ببینند خلاف اسلام کاری انجام می شود و بگویند من تا حالا پای تو ایستاده ام، ولی به خاطر این کار خلاف اسلام تو را زمین می زنم، نه برای شخص خودم یا به خاطر شخص خودت. مسأله شخصی اصلاً برای ایشان مطرح نیست. جایگاهی که حاج آقا قرار می گیرند مباحث فکری، فرهنگی و دینی است که برایشان مهم است. بیش از هر کس دیگری فحش می خورد. کدام آدمی این کار را می کند؟ آدم یک مقدار اهل ملاحظه باشد کاری می کند که کمتر فحش بخورد. کاری ندارد. مگر خیلی ها نیستند؟ اصلاً نمی گویند، فحش هم نمی خورند. چرا ایشان ورود می کند؟ حتی دوستان ایشآن هم این انتقاد را به ایشان دارند که چرا خودتان را این قدر در معرض قرار می دهید؟ جوابشان این است که برای دفاع از دین اصلاً برایم مهم نیست که بعدش چه می شود و حتی رفقای خودم را هم کنار می گذارم. این نکته قشنگی است که شاید جایی به دردتان بخورد. موقعی که بحث شریعتی در مدرسه حقانی بالا گرفت و حاج آقا به عنوان اعتراض مدرسه حقانی را رها کردند یک عده بودند که حاج آقا را قبول داشتند و همیشه صحبت ها و سخنرانی های ایشان را دنبال می کردند. آخرش قرار شد شش نفر از تندهای این طرف و شش نفر از تندهای آن طرف را بیرون کنند تا قال بخوابد. همین شعار جناب آقای روحانی که افراطیون این طرف و آن طرف را کنار بگذارید، بقیه اهل اعتدال هستند و با هم می سازند. همین طور هم شد و شش تا از آدم هایی را که شلوغ می کردند کنار گذاشتند. چه کسانی بودند؟ شش نفر این طرف مرحوم شهید محمد شهاب بود که در جبهه شهید شد و طلبه اهل بیرجند بود. یکی شان بنده بودم و یکی شان به نظرم آقای بی ریا بود. وقتی شش تای این طرف را بیرون کردند و قرار شد شش تای آن طرف را بیرون کنند، یادم هست که اصول الفقه داشتیم و آقای جنتی درس می داد. خیلی خوب درس می داد. یکی از کلاس هایی که خیلی دوست داشتم کلاس آقای جنتی بود. خیلی ها این درس را می دادند، اما هیچ کس به خوبی آقای جنتی این درس را حالی من نکرد. یادم هست سر کلاس بودیم و مرحوم شهید آقای قدوسی آمدند و اسامی را خواندند. دو سه تا در آن کلاس بودیم. علی آقای مصباح هم به نظرم بود. اسامی را خواندند و گفتند بیایید بیرون. از آن ها چه کسانی بودند؟ خیلی یادم نیست. یکی شان مرحوم آقای جلال افشار از بچه های اصفهان بود. خیلی هم رفیق بودیم. در جبهه شهید شد. شاید حسینیان بود. در هرحال تخس ها بودند. گاهی حسینیان می گوید من آقاتهرانی را دوست دارم. هنوز هم دوستش دارم. دعوای مان می شد و همه جا می ریخت به هم. وقتی ما را بیرون کردند، هجده نفر از بچه های مدرسه به شهید قدوسی نامه نوشتند که اگر این شش نفر بروند ما هم می رویم. یکی از آن ها شهید قندهاری بود و یکی هم شهید میثمی. خلاصه شدیم ۲۴ نفر. ما ۲۴ نفر از مدرسه حقانی که آمدیم بیرون نه جا داشتیم و نه حجره. حوزه ما را راه نمی داد، چون درس ها شروع شده بودند. تابستان که نبود و کار بر ما سخت شد. آمدیم خدمت حاج آقا مصباح و قضیه را گفتیم و ایشان در فکر رفتند که چه کار کنند و آمدند مهدیه آقای اسلامی. آقای اسلامی از بازاری های تهران بودند و حاج آقا جمعه ها در منزل درس اخلاق می گفتند. ایشآن هم رفته بودند خدمت آقای بهجت که درس اخلاق برای ما گفته شود و ایشان فرموده بودند من نمی رسم، ولی بروید و از آقای مصباح استفاده کنید و آن ها هم آمده بودند سراغ حاج آقا و ایشان جمعه ها به منزل آقای اسلامی می رفتند و اخلاق و همان کتاب خودشناسی و راه خودسازی را می گفتند. به نظرم حاج آقا به آقای اسلامی که داشتند مهدیه قم را می ساختند گفتند. بنا شد ما به زیرزمین مهدیه که هنوز هم آجر و خاک بود و داشتند کار می کردند برویم، رفتیم و اسباب و اثاثیه مان را گوشه ای چیدیم و در آنجا زندگی کردیم. خیلی اذیت شدیم. یادم هست مرحوم آقای بهجت که شنیدند گفتند من به این ها شهریه می دهم، در حالی که بعضی ها شهریه ما را قطع کردند، ولی ایشان شهریه دادند. تابستان آن سال رفتیم خوانسار و خدمت خود حاج آقا هم بودیم. تازه آیت الله ابن الرضا در خوانسار حوزه علمیه راه انداخته بودند و مدرسه بقیه الله که مدرسه خیلی تمیز و خوب و در سینه کوه درفک بود. همه چیز نو و تمیز بود. حاج آقا درخواست کردند اگر بشود ما تابستان برویم آنجا و بالاخره قبول کردند و ما ۲۴ نفر برای ادامه درس رفتیم آنجا که هم گرم نباشد و هم جایی داشته باشیم تا بتوانیم درس بخوانیم. تابستان به آنجا رفتیم و خیلی ها به ما درس دادند، از جمله آقای اسلامیان. آقای شب زنده دار شورای نگهبان که در آنجا کتاب «حلقات الاصول» مرحوم شهید صدر را به ما درس دادند. آنجا که بودیم حاج آقا مصباح هم با خانواده بودند. مرحوم شهید بهشتی به دیدن حاج آقا مصباح آمدند و یک هفته مهمان حاج آقا شدند. هر روز هم با همدیگر صحبت و بحث می کردند و روی بعضی از مسائل هم اختلاف نظر داشتند. این را آقای نواب به مرحوم شهید قدوسی گفتند که بعد از رفتن این ۲۴ نفر نماز شب خوان های مدرسه رفتند. بچه ها واقعاً بچه های درس خوان و متدینی بودند. وقتی که در تابستان شهید بهشتی آمدند و یک هفته ای مهمان حاج آقا شدند، روز آخری که خواستند برگردند، یکی دو ساعتی در بیرون با هم قدم زدند. آنجا یک چشمه دارد. تا پای چشمه رفتند و برگشتند. دو ساعتی طول کشید. بعد که برگشتند، مرحوم شهید بهشتی اثاث ها را جمع و خداحافظی کردند و رفتند. به نظرم رفتند شهرضا و یک روزی هم آنجا بودند و با پدر آقای نواب که از اولیاءالله بود و مرحوم آقای بهشتی خیلی به ایشان علاقه داشت دیدار کرده بود و یک روزی هم آنجا مانده و بعد هم به اصفهان رفته بودند. خدا رحمتشان کند. مرحوم آقای بهشتی فوق العاده با حاج آقا مصباح عیاق بودند، طوری که وقتی مرحوم شهید بهشتی را به تهران تبعید کردند و هیچ کسی نمی توانست با ایشان مراوده کند، حاج آقا مصباح می فرمودند من هر پنجشنبه و جمعه به تهران می رفتم که ایشان احساس تنهایی نکند و کمتر اذیت بشود. خیلی همدیگر را دوست داشتند، چون مرحوم شهید بهشتی واقعاً نابغه بود، یعنی اگر با او می نشستی می فهمیدی که یک سر و گردن از همه بالاتر است و نشستن با او ارزش دارد! رحمت و برکات خدا بر آن بزرگوار. ما آن موقع از حاج آقا پرسیدیم: «چه شد؟» اتفاقاً چند وقت پیش هم گفتم: «حاج آقا! یادتان است؟» گفتند: «بله.» گفتم: «صحبت هایی که با مرحوم بهشتی کردید چه شد؟» فرمودند: «وقتی خوب بحث کردیم، واقعش نه او قانع شد نه من قانع شدم. آخرش مرحوم آقای بهشتی گفتند که حاج آقا محمدتقی! بیا و به خاطر رفاقت کوتاه بیا. گفتم آسید محمد! این را بدان که من برای دینم عاطفه ندارم.» عین عبارتشان است که آن موقع گفتند. چند ماه پیش هم پرسیدم یادتان هست؟ گفتند بله. خیلی مرد است. آدم وقتی دینداری را می فهمد. ای کاش برای ما این مهم باشد نه چیزهای دیگر که من برای دینم عاطفه ندارم. صمیمیت مرحوم شهید بهشتی و حاج آقا زبانزد بود. آقای بهجت می فرمودند مواظب آقای مصباح باشید. این طور که صحبت می کند بلایی به سرش نیاید. همیشه یک عده از بچه ها با ایشان همراه می شدند. می آمدند و جلسات را به هم می ریختند، مثل خاتمی. شیخ قدرت علیخانی، زد زیر عمامه حاج آقا! همین ها. می گویند درباره حادثه ۲۲ بهمن ۱۳۹۱ در قم، رهبری معظم انقلاب به شما تذکر داده اند. ماجرا چیست؟ آقا هنوز موضع نگرفته بود. قبل از موضع آقا بود. رفتیم نماز آقا. نماز آقا را هر وقت بخواهم می توانم بروم. اتفاقی رفتید یا صدا زده بودند؟ نه، همین طور گاهی وقت ها می روم. آن وقت هم رفتم. بعدش گفتند صدا زدند و آقا دعوا کردند. وقتی فیلمش را نشان دادند که آقا دعوا نکرده بودند، گفتند آقا اخم کردند. حالا باید برویم فیلمش را ببینم که اخم هم کرده اند یا نه؟ در این چیزها دروغ گفتن کاری ندارد. من آنجا رفتم نماز. نماز که تمام شد و آقا با دیگران صحبت کردند و بعد آمدند و نشستند. معمولاً وقتی نماز تمام می شود، آقا با همه کسانی که آمده اند یک سلام احوالپرسی می کنند. نمازشان که تمام شد، صف دوم بودم. چند کلمه ای با آقای ری شهری صحبت کردند و بعد چشمشان به من افتاد و اشاره کردند که بیایید جلو. من رفتم جلو و سلام کردم و گفتند این داستان قم چقدر درست است؟ گفتم آقا هیچ ربطی به ما ندارد. اصلاً بچه های ما نبودند و کار ما نبود. گفتند تکذیبش کنید. دو تا عبارت گفتند تکذیب و بعد محکومش کنید. گفتم چشم! نوارش را هم در مجلس آوردند که آقاتهرانی سه بار می گوید چشم! چشم! چشم! همین سه چهار کلمه؟ بله. همین. گفتند تکذیبش کنید. من با ماشین آقای مرندی از مجلس رفته بودم. این ها که آمدند آقا صحبت کنند، دیدم زشت است و من هم کنار آقا نشستم. یک مرتبه به ذهنم آمد که اینجا برای چه نشسته ام؟ آقا فرمودند تکذیبش کن و الان باید تکذیب کنم نه یک ربع دیگر. اگر الان بلند شوم می گویند زشت است و بین صحبت های آقا بلند شد. بعد به خودم گفتم خب، بگویند. باید وظیفه ام را انجام دهم و بلند شدم و آمدم بیرون و به آقای مرندی گفتم عجله دارم. الان باید بروم مجلس. شما می آیید؟ گفتند آره، برویم. با آقای مرندی به مجلس آمدیم. همین که رسیدم به کمیسیون فوری به خبرگزاری فارس تلفن زدم و گفتم می خواهم مصاحبه کنم. گفت حاج آقا! دو دقیقه دیگر ضبطم آماده می شود. زنگ زدم به سایت رجا. به تک تکشان زنگ زدم و همان لحظه پنج تا مصاحبه کردم. تمام شد و تازه یادم آمد گرسنه ام و امروز اصلاً ناهار نخورده ام. حالا باید مجلس را هم اداره کنم. رئیس کمیسیون بودم. به آقای صالحی گفتم شما کمیسیون را اداره کنید تا بیایم. کار مهم تری دارم و رفتم ناهار را خوردم و بعدازظهر دوباره دنبال کردم که آیا این ها آمده، منتشر شده است یا نه؟ و مطرح کردم و رفت که بعد حضرت آقا اظهارنظر کردند. خود شما در روز ۲۲ بهمن سال ۹۱ کجا بودید؟ من قم بودم و در راهپیمایی شرکت داشتم. ولی دیگر برای سخنرانی به شبستان نیامدم. گفتم اول بروم به حضرت معصومه (س) ابراز ادب کنم و بعد بیایم داخل. داشتم زیارت نامه می خواندم آقایی آمد گفت حاج آقا! نمی گذارند آقای لاریجانی صحبت کند و دارد بد می شود. گفتم خب؟ گفت شما بیایید سخنرانی کنید. گفتم چرا بیایم سخنرانی کنم؟ بعد خیال می کنند به هم زده ام و حال خودم بیایم سخنرانی کنم. برو بابا! این چیزها به من ربطی ندارد. زیارتم را خواندم. بعد که آمدم بیرون، دیدم جمعیت عادی نیست و اصلاً دیگر در سالن هم نرفتم. عجیب این است که بعضی از طلبه ها را که گرفتند، می گفتند خدا می داند مرا که گرفتند فقط به این خاطر بوده که یک نفر به من پیامک کرده که جلسه به هم ریخته است. گفتم چقدر جریمه ات کردند؟ گفت پنج هزار تومان. بپرسید چند بار او را بردند دادگاه و آوردند؟ گفت اصلاً زندگی ام را مختل کردند و به خودم قول داده ام که دیگر ۲۲ بهمن راه پیمایی نروم. از این اشتباهات دیگر نمی کنم، اما من نه اصلاً کاره ای بودم نه هیچی، به خاطر پیامکی که به من زدند... واقعاً ما برای همه چیز این قدر دقیق دنبال می کنیم! تازه می گویند آقای لاریجانی می گفت قضیه قم دقیق دنبال نشده است! آیت الله مصباح به من فرمودند که به آقای لاریجانی بگو به والله العلی العظیم من در این قصه نه خودم از قبل خبر داشتم، نه همان موقع می دانستم، بعد به من خبر دادند که چه شده است. اصلاً به من ربطی ندارد، ولی آقای لاریجانی همه برخوردهایش حاکی از این است که شخص آقای مصباح این کار را کرده که بسیار برای خودش بد است. برای خود آقای لاریجانی این کار خیلی زشت است. واقعاً دلم می سوزد. حاج آقا که اساساً اهل این حرف ها نیست قسم خورد که به او بگو که بیخودی در دلش نماند و خیال نکند من کرده ام. ربطی به من ندارد. در این قصه کاری نداشتم. بچه های حاج آقا هم معمولاً مراعات این مسأله را باید بکنند که می کنند که نظرات ایشان باید دقیق اجرا شود و در حرم کارهایی از این قبیل انجام نمی دهند و واقعاً هم هیچ موقع دنبال این کارها نبوده ایم. این طوری که نمی شود. به همین دلیل در صحبتی هم که درباره آقای هاشمی رفسنجانی کردم گفتم اگر بنا بود امر به معروف و نهی از منکر فیزیکی بکنیم باور کن خاتمی و تو را می زدیم تکه پاره می کردیم. اینجا که تهران نیست، اینجا قم است، ولی ایشان اجازه این کار را به ما نداده است. ما حق نداریم روی کسی دست بلند کنیم و یا چیزی را پرتاب کنیم. برای چه این نسبت ها را به هر کسی که می خواهید می دهید؟ خود بچه هایی هم که دهه فجر را می گرفتند، مثلاً آقایی که مسئول برنامه و همایش بود آدم های درستی هستند اصلاً اهل این حرف ها نیستند. همیشه هم انقلابی و متدین بوده اند، ولی شیوه های آقایان را قبول ندارند منبع : رجانیوز
شنبه ، ۱۹دی۱۳۹۴
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: خط امید]
[مشاهده در: www.khateomid.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 28]
-
گوناگون
پربازدیدترینها