محبوبترینها
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
پروازهای مشهد به دبی چه زمانی ارزان می‌شوند؟
تجربه غذاهای فرانسوی در قلب پاریس بهترین رستوران‌ها و کافه‌ها
دلایل زنگ زدن فلزات و روش های جلوگیری از آن
خرید بلیط چارتر هواپیمایی ماهان _ ماهان گشت
سیگنال در ترید چیست؟ بررسی انواع سیگنال در ترید
بهترین هدیه تولد برای متولدین زمستان: هدیه‌های کاربردی برای روزهای سرد
در خرید پارچه برزنتی به چه نکاتی باید توجه کنیم؟
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1828734608
بررسی وضعیت حال حاضر و آینده انرژی های نو در ایران
واضح آرشیو وب فارسی:انرژی هاب: انرژی هاب : بحث انرژی های نو و تجدیدپذیر سال هاست که در ایران باز شده اما واقعیت این است که این بخش از فناوری علیرغم پیشرفت های ملموس و ظرفیت های قابل تعمق کشور کماکان در بخش خصوصی به نوعی مهجور مانده و علت آن هم شاید دیدگاه لوکس و غیراقتصادی است که اغلب در پس زمینه ی تصورات نسبت به این نوع از انرژی ها وجود دارد. توافق حاصل از کنفرانس پاریس یکی از مواردی است که لزوم توجه به این مساله را در کشور ما دوچندان می کند. ردپای سلول های خورشیدی را امروز می توان در نقاط مختلف شهرهای بزرگ کشور از جمله در پارک پردیسان تهران، پشت بام برخی از منازل یا حتی تعدادی از بانک ها، برخی از تابلوهای تبلیغاتی یا در معدودی از پارک ها مشاهده کرد. اما واقعیت این است که ظرفیت تولیدی کشور ما بسیار بیشتر از این حرف هاست و بنابراین ضروری است که توجه به این مساله دوچندان گردد. برعکس دیدگاه عمومی شایع انرژی های نو و تجدیدپذیر نه تنها مولد و عملی بلکه حتی در اکثر مواقع به صرفه و در عین حال اقتصادی هستند و درست به همین دلیل است که کارشناسان محیط زیست کشور نظر به ظرفیت های موجود بر لزوم استفاده هرچه بیشتر از آن ها تاکید می کنند. - عزم جدی ایران برای افزایش ظرفیت انرژی های تجدیدپذیر چند ماه پیش همزمان با امضای توافق نامه همکاری انرژی های پاک میان شرکت اسپانیایی بِستر (Bester Company) و طرف ایرانی، یک کارشناس انرژی های نو به نام «اسمیتی میتال» (Smiti Mittal) در وب سایت «فناوری پاک» (Clean Technica) این طور نوشت: «ایران درصدد است که ظرفیت انرژی های تجدیدپذیر خود را تا سال ۲۰۱۸ میلادی تا حدود ۵ گیگاوات افزایش دهد و بخش اعظم آن هم از طریق فناوری انرژی بادی تامین خواهد شد. دولت ایران در تلاش است تا با برداشتن یک گام برجسته ظرفیت بهره برداری از انرژی خورشیدی را حداقل ۵۰۰ مگاوات ارتقاء بخشد و همه ی این ها در حالی است که ساخت و راه اندازی نیروگاهی به ظرفیت ۴۰۰ مگاوات پیش تر آغاز و ضمناً قراردادهای پروژه های ۹۰۰ مگاواتی نیز امضاء شده است.» میتال یکی از مهندسان مشاور شرکت انگلیسی «موت مک دونالد» (Mott MacDonald Group) است که در زمینه ی انرژی های تجدیدپذیر بالاخص سلول های انرژی خورشیدی، ساختمان های سبز و سوخت های بیولوژیکی تخصص و تجربه فراوانی دارد. این کارشناس باور دارد که ایران نه تنها در حال حاضر انگیزه ی کافی دارد بلکه حتی از ظرفیت خوبی هم برخوردار است. در ۲۷ آبان امسال مقاله ی دیگری در مورد ایران به قلم همین نویسنده در وبسایت فناوری پاک منتشر گردید که در آن به پروژه ی ساخت نیروگاه خورشیدی در استان تهران و با همکاری مهندسان آلمانی اشاره شد. این قرارداد که به تازگی توسط وزیر نیرو امضاء شده، شرکت آلمانی را موظف به ساخت یک نیروگاه خورشیدی با ظرفیت تقریبی ۱۲۵۰ گیگاوات می کند. تاکنون نام این شرکت آلمانی که قرار است چندین نیروگاه خورشیدی را در استان های مختلف کشور راه اندازی کند، اعلام نشده اما آن طور که از خبرها استناد می شود، برمبنای این قرارداد پروژه های خورشیدی به ظرفیت ۵۰۰ مگاوات در استان تهران (پروژه ۱۵۰ مگاواتی در کهریزک، ۲۰۰مگاواتی در ورامین و ۱۵۰ مگاواتی در ملارد) و ۷۵۰ مگاواتی در اصفهان مرکزی و شمال غربی تبریز در دستورکار قرار خواهند گرفت و انتظار می رود تا پایان اردیبهشت ماه سال ۱۳۹۶ هم به اتمام برسند. در حال حاضر چندین شرکت خارجی درصدد هستند تا در بازار انرژی های پاک ایران سرمایه گذاری کنند. تب آلمانی ها و عطش آن ها برای ساخت نیروگاه های بادی در ایران ظاهراً از بقیه کشورها تندتر است. اسمیتی میتال در مقاله ی خود چنین جمع بندی می کند که این پروژه تنها بخشی از هدف بلندمدت دولت ایران برای استقرار نیروگاه هایی به ظرفیت تقریبی ۵ گیگاوات است. وی ضمناً به اجرای پروژه ی نیروگاه بادی با ظرفیت ۵۰۰ مگاوات و پروژه های بیومس با ظرفیت ۱۰۰ مگاوات که پیش تر آغاز شده، اشاره می کند و می نویسد: «در حال حاضر چندین شرکت خارجی درصدد هستند تا در بازار انرژی های پاک ایران سرمایه گذاری کنند. شرکت های آلمانی از جمله مهمترین گروه هایی هستند که انتظار دارند تا سال آینده بتوانند برنامه ی ساخت نیروگاه های بادی شان را در ایران اجرایی کنند. در ضمن کنسرسیوم شرکت های ایران، هندوستان و کره جنوبی نیز تشکیل شده و درصدد است تا در استان خوزستان و با صرف هزینه ای معادل ۱۰ میلیارد دلار پارکی موسوم به پارک انرژی بسازد و نکته جالب هم اینجاست که ظرفیت انرژی خورشیدی پیش بینی شده برای این مجموعه یک گیگاوات تخمین زده شده است.» خوشبختانه توجه به مساله ی انرژی های پاک در کشور رو به گسترش است. دولت مصمم است با جذب متخصصان خارجی و داخلی هرچه محکم تر در این عرصه گام بردارد. اما هنوز انرژی های پاک آن طور که باید و شاید جدی گرفته نمی شوند از جمله می توان به جای خالی سرمایه گذاری هر چه بیشتر بخش خصوصی و دولتی در این عرصه اشاره کرد. توافق کنفرانس پاریس یکی از مواردی است که لزوم توجه به مساله انرژی های پاک و تجدیدپذیر را در کشور ما دوچندان می کند. ظرفیت های ایران برای استفاده از انرژی خورشیدی کشور ما ایران یکی از کشورهایی است که نه تنها بر روی « کمربند خورشیدی » (Solar Belt) واقع شده بلکه در عین حال جزء کشورهایی است که پتانسیل بسیار بالایی برای استفاده از انرژی خورشیدی دارند. پروژه های امکان سنجی نشان می دهند که سایر عناصر لازم برای این کار نیز در کشور ما وجود دارد، بعنوان مثال می توان از دسترسی به منابع غنی سیلیکون در ۹۰ درصد از زمین های کشور یاد کرد. سیلیکون همان ماده ی خامی است که برای تولید سلول های فتوولتائیک مورد استفاده قرار می گیرد. منظور از فتوولتائیک پدیده ای است که در اثر آن انرژی تابشی مستقیماً به انرژی الکتریکی تبدیل می شود. یک فاکتور مهم دیگر امکان دسترسی به زمین هایی است که عملاً هیچ کاربری خاصی ندارند و می توانند به راحتی برای نصب و استقرار سیستم های خورشیدی مورد استفاده قرار گیرند. از جمله ویژگی های مثبت سیستم های فتوولتائیک قابلیت آن ها در انتخاب توان های مختلف، سازگاری شان با سیستمهای الکتریکی موجود (AC/DC)، عدم نیاز آن ها به سوخت و یا شبکه سراسری برق و در عین حال عدم آلودگی محیط زیست است. کارشناسان باور دارند که جایگزینی تدریجی انرژی های پاک بالاخص انرژی خورشیدی با سوخت های فسیلی برای کشور ما به دلیل ارزش های افزوده ای که به همراه دارد، یک اقدام موثر و در عین حال ضروری است. ایران می تواند و باید امنیت انرژی خود را در درازمدت افزایش دهد و لازمه ی اینکار تغییر مسیر از سمت سوخت های فسیلی به سمت انرژی های پاک است. نباید فراموش کرد که اشتغال زایی موثر حاصل از این تغییر رویه، حفاظت از محیط زیست و توسعه ی پایدار همه و همه از جمله دستاوردهایی این تغییر رویه است. پروژه های امکان سنجی نشان می دهند که فاکتورهای متعدد لازم برای استفاده از انرژی خورشیدی در کشور ما وجود دارد، بعنوان مثال می توان از دسترسی به منابع غنی سیلیکون در ۹۰ درصد از زمین های کشور یاد کرد. - ایران یکی از اعضاء کلوپ جهانی تولیدکنندگان انرژی بادی ایران در سال ۱۹۹۴ یعنی درست ۲۱ سال پیش با نصب توربین های (2X550 KW) به کلوپ جهانی تولیدکنندگان انرژی بادی پیوست. بر اساس تحقیقاتی که تاکنون در این زمینه در کشور انجام شده، ظرفیت فنی و عملی ایران برای استفاده از انرژی بادی بیشتر از ۱۴۰ هزار مگاوات تخمین زده شده که از این میزان ۲۰ هزار مگاوات را می توان بصورت کاملاً اقتصادی تولید کرد. ظرفیت های موجود در کشور نشان می دهد که تغییر مسیر و استفاده از انرژی بادی در ایران در اصل یک وظیفه ی استراتژیک است. از جمله دستاوردهای ایران در این عرصه می توان به ساخت نیروگاه بادی منجیل با ظرفیت ۱۰۰ مگاوات، ساخت نیروگاه بادی بینالود با ظرفیت ۲۸.۴ مگاوات، استقرار توربین های بادی (15X 660 KW) در مناطق بادخیز کشور از جمله در اصفهان، اردبیل، ماهشهر، استان فارس، زابل و توربین های (1980 KW) در تبریز و دو توربین دیگر در منطقه ی خواف، افزایش ظرفیت تولید توربین های (660 KW- S47) از مرز ۲۰٪ به ۸۰٪ در طی دو سال گذشته و در مقیاس خانگی و بسیاری موارد ریز و درشت دیگر اشاره کرد. ظرفیت فنی و عملی ایران برای استفاده از انرژی بادی بیشتر از ۱۴۰ هزار مگاوات تخمین زده شده که از این میزان ۲۰ هزار مگاوات را می توان بصورت کاملاً اقتصادی تولید کرد. - سایر ظرفیت های قابل تامل در ایران سلول های سوختی و هیدروژنی، انرژی زمین گرمایی یا ژئوترمال و انرژی حاصل از زیست توده یا بیومس جزء سایر اشکال انرژی های پاک هستند که در ایران نیز مورد توجه قرار گرفته اند. لازم به یادآوری است که کلیه اشکال مذکور انرژی های پاک که بدان ها اشاره شد، انجام مطالعات و تحقیقات فراوانی را طلب می کنند و این مطالعات پیش زمینه ی استفاده از انرژی های پاک هستند. یکی از مشکلات کنونی سازگار کردن این منابع انرژی با سیستم فعلی مصرف انرژی است و به همین منظور است که چندین سال است نه تنها در ایران بلکه در سطح جهان مطالعات گوناگونی در راستای بررسی و حل این معضل انجام شده و کماکان هم ادامه دارد. سازمان انرژی های نو ایران (سانا) به عنوان متولی انرژی های نو در کشور تا امروز فعالیت های وسیعی را در راستای ترویج، توسعه و اشاعه ی فرهنگ انرژی های تجدیدپذیر در ایران آغاز کرده اما این مسیر تازه آغاز شده و امید است که ظرفیت های کشور و بالاخص تعهدات بین المللی زیست محیطی، ما را هرچه بیشتر به سمت استفاده از انرژی های پاک سوق دهد. - پاره ای کلیات از وضعیت مصرف انرژی در جهان ۱- ما چه نوع انرژی هایی را مصرف می کنیم؟ قریب ۹۹ درصد از انرژی که صرف گرمایش زمین و ضمناً تامین حرارت منازل مسکونی و محیط های کار می شود، به طور مستقیم از خورشید تامین می شود. آن یک درصد باقیمانده همان انرژی تجاری (Commercial Energy) است که ما انسانها تولید می کنیم و در بازار به فروش می رسانیم تا مکمل انرژی خورشید باشد. اگر روزی خورشید از معادله گرمایش کره زمین حذف شود، دمای زمین به طور میانگین منفی ۲۴۰ درجه سلسیوس خواهد شد و در این شرایط طبیعتاً دیگر حیات به شکلی که امروزه می شناسیم، وجود نخواهد داشت. در عین حال انرژی خورشید به طور مستقیم چندین شکل از انرژی های تجدیدپذیر از جمله باد، آب و بیومس را هم تولید می کند. بیومس همان انرژی نور خورشید است که به انرژی شیمیایی تبدیل می شود و در ترکیبات ارگانیک از جمله در درختان و سایر گیاهان ذخیره می شود. ۲- تفاوت کشورهای توسعه یافته و در حال توسعه چیست؟ جالب است بدانید که مرز تفاوت میان کشورهای توسعه یافته و کشورهای درحال توسعه را هم همین انرژی تعیین می کند یعنی در حقیقت اصل تفاوت در نوع منابع انرژی و متوسط سرانه مصرف انرژی است. بخش عمده انرژی کشورهای در حال توسعه از طریق منابعی مانند بیومس تامین می شود. مهمترین مثال آن سوخت چوبی یا همان هیزم است که تقریباً نیمی از مردم جهان از آن برای گرمایش و پخت و پز استفاده می کنند. مصرف حدود ۷ الی ۸ میلیون مترمکعب سوخت هیزمی و بوته ای در ایران کماکان یکی از موارد تامل برانگیز است. تخریب گسترده زیستگاه های جنگلی و مرتعی که حاصل این برداشت ناعادلانه از عرصه های طبیعی است را می توان به راحتی از طریق تاکید بیشتر بر انرژی های پاک و تجدیدپذیر به حداقل رساند. اما رویکرد کشورهای توسعه یافته از این منظر در حال تغییر است. کشورهای در حال توسعه هنوز مهم ترین مصرف کنندگان سوخت های فسیلی جهان هستند اما نیم نگاه آن ها به انرژی های تجدیدپذیر در عمل خیلی جدی تر از کشورهای در حال توسعه است. ایالات متحده ی آمریکا بزرگترین مصرف کننده انرژی و آب در کل جهان است. جمعیت این کشور تنها ۴.۶ درصد کل جمعیت دنیاست اما بیش از ۲۵ درصد انرژی تجاری جهانی را مصرف می کند و از این میزان ۹۳ درصد منابع غیرقابل تجدید است. (۸۵ درصد سوخت های فسیلی و ۸ درصد انرژی هسته ای) در حالیکه در مقابل کشوری مانند هند با ۱۶.۶ درصد جمعیت دنیا تنها ۳ درصد از انرژی تجاری جهانی را مصرف می کند. منابع انرژی تجاری مهم که از پوسته زمین استحصال می شوند، به ترتیب عبارتند از انرژی زمین گرمایی(Geothermal)، ذغال سنگ، نفت و گاز طبیعی. سنگ معدن اورانیوم نیز از پوسته زمین استخراج و سپس فرآوری می شود تا غلظت اورانیوم ۲۳۵ آن افزایش پیدا کند. این محصول که در رآکتورهای هسته ای و بعنوان سوخت مصرف می شود، یکی از مهمترین منابع تولید انرژی برق در جهان است. مطالعات حاکی از آن است که احتمالاً ظرف چند دهه ی آتی یک چهارم جمعیت جهان در کشورهای پیشرفته با مشکل کمبود نفت مواجه خواهند شد، در حالیکه نیمی از جمعیت جهان در کشورهای در حال توسعه پیش تر از آن با کمبود جدی سوخت چوبی یا هیزم روبرو شده اند. ضرورت تغییر نگرش دو دلیل مهم ایجاب می کند که نه تنها ما بلکه کل جهان شیوه ی مصرف انرژی خودش را تغییر دهد: مورد اول وابستگی انکارناپذیر ما به سوخت های فسیلی تجدیدناپذیر است. سوخت های فسیلی مهم ترین عامل آلودگی آب و هوا، تخریب زمین و البته گرمایش جهانی هستند که بصورت مفصل در بخش های مربوط به کنفرانس پاریس بدان ها پرداخته شد. علت دوم این امر را باید در محدودیت جدی منابع تجدیدناپذیر جستجو کرد. نفت قابل استخراج از نظر اقتصادی بعنوان مهم ترین منبع انرژی کشورهای توسعه یافته احتمالاً ظرف ۴۰ الی ۸۰ سال آینده به طور کامل مصرف خواهد شد و لذا راهکاری غیر از انرژی های پاک نیست که بتوان برای تامین نیاز گرمایشی بدان اتکاء کرد. دانشمندان می گویند که ما دست کم ۵۰ سال وقت داریم تا بر روی یک منبع انرژی عظیم جایگزین سرمایه گذاری و آن را به مرحله ی عمل برسانیم چرا که این سیستم یعنی استفاده از سوخت های غیرقابل تجدید تا ابد دوام نخواهد داشت. - یک موضع گیری تعمق برانگیز اقتصاددان ارشد شرکت نفت و گاز بی پی(BP) «اسپنسر دیل» (Spencer Dale) در آخرین واکنش رسانه ای خود در روزنامه ی گاردین به نکته ی قابل تعمقی اشاره کرده است: «نگرانی ها درباره تغییرات اقلیمی و انتشار گازهای گلخانه ای بالاخص کربن احتمالاً باعث خواهد شد که استخراج باقیمانده ی منابع نفتی جهان در آینده ی نزدیک با مشکل جدی مواجه شود. ذخایر موجود سوخت های فسیلی اعم از نفت، گاز و ذغال سنگ اگر به طور کامل استخراج شوند، قریب ۲.۸ تریلیون تن دی اکسیدکربن تولید خواهند کرد و این در حالی است که ۱ تریلیون تن دی اکسیدکربن دمای جو زمین را بیشتر از ۲ درجه ی سلسیوس افزایش خواهد داد.» لابد به خاطر دارید که شعار کنفرانس اخیر پاریس نیز جلوگیری از همین ۲ درجه سلسیوس افزایش دما عنوان شد یعنی دقیقاً همین جاست که می توان گفت پاشنه ی آشیل کنفرانس پاریس خود را نشان می دهد. اسپنسر دیل در ادامه سخنان خود می افزاید: «قیمت پایین نفت در بیش از یک سال گذشته عملاً باعث این شد که بسیاری از سرمایه گذاری ها معلق بمانند از طرف دیگر دلیل محکمی هم وجود ندارد که برمبنای آن بتوان قیمت نسبی را در آینده افزایش داد لذا حرکت به سمت یک اقتصاد نوین ضروری به نظر می رسد.» منبع: مجله دیجی کالا
پنجشنبه ، ۱۷دی۱۳۹۴
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: انرژی هاب]
[مشاهده در: www.energyhub.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 14]
-
گوناگون
پربازدیدترینها