محبوبترینها
آیا میشود فیستول را عمل نکرد و به خودی خود خوب میشود؟
مزایای آستر مدول الیاف سرامیکی یا زد بلوک
سررسید تبلیغاتی 1404 چگونه می‌تواند برندینگ کسب‌وکارتان را تقویت کند؟
چگونه با ثبت آگهی رایگان در سایت های نیازمندیها، کسب و کارتان را به دیگران معرفی کنید؟
بهترین لوله برای لوله کشی آب ساختمان
دانلود آهنگ های برتر ایرانی و خارجی 2024
ماندگاری بیشتر محصولات باغ شما با این روش ساده!
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
قیمت انواع دستگاه تصفیه آب خانگی در ایران
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1855349162
جشنواره عمار و یک پیروزی زودهنگام
واضح آرشیو وب فارسی:سراج24: آیا فیلم های عمار اکنون واقعا به حیات مردم راه یافته اند؟ آیا این جشنواره مردم ایران را اهل سینما، آن هم در نوع انقلابی اش کرده است؟به گزارش سراج24 ،فارس نوشت؛ در ایران سالانه دهها جشنواره کوچک و بزرگ برگزار می شود که بسیاری از آنها هیچ نام و نشانی از خود به جا نمی گذارند. می روند و در پستوی گزارش کارهای سالانه ادارات و نهادها گم می شوند. پس چرا باید نسبت به جشنواره ای که ادعایی دارد، و صدایی آشکار از خود بروز می دهد انتقادی روا داشت! به خصوص که این دیدگاهِ انتقادی از سوی کسی باشد که با این رویداد همدل است و اکنون نوشتنی اینچنین، می تواند او را در معرض اتهامی شبیه تعارض با کلیت یک رویداد قرار دهد. حال آنکه عمار در نظر من تنها جشنواره هدف دار و جهت مندی است که در ایران داریم. جشنواره ای که خیلی مشخص راهی در پیش گرفته و در آن امکان تبدیل شدن به یک آیین سینمایی ایرانیِ انقلابی هست. یک تم معین دارد و به همین دلیل معلق در هوا به حیات خود ادامه نمی دهد. هیچ جشنواره دیگری در ایران سراغ ندارم که چنین باشد.اما آنچه انتشار نوشته ای اینچنین درباره عمار را ضروری می سازد، احساسی است که در اطراف این جشنواره شکل می گیرد. رفتار جشنواره عمار با فیلم ها نشانه ای از سختگیری ندارد عمار چنان می آید و چنان از خود حرف می زند که انگار از حالا پیروز شده. گویا کاری را که می خواسته به نتیجه رسانده و اکنون نوبت جشن پیروزی است. رفتار این جشنواره سینمایی با فیلمها ابدا نشانه ای از سختگیری ندارد. این سختگیری میتوانست تضمینی در جهت برآمدن سینمای انقلابی باشد که همه در طلب آن هستیم. جوایز عمار میتوانستند، جوایزی ارزشمند از حیث سینمایی باشند و به این طریق راهی نو برای سینمای انقلاب اسلامی باز کنند. اما چنین نشد. عمار در رسیدن به هدفش دومعضل اساسی دارد. یکی اینکه طرحی از سینما، به معنای تخصصی و جدی از آنچه می خواهد پیش گیرد، ندارد. آنچه از آن به نظر میآید، این است که عمار کمتر به سینما نظر دارد. در پی گیری خود از سینما، یا نوع خاصی از فیلمها، اغلب جانب مضمون را گرفته است. به همین دلیل نه برای خودمان و نه برای دیگران نوید دهنده سینمایی دیگر نیست. اگر بخواهیم برای انقلاب اسلامی و در جهت آرمانهایش «سینمایی دیگر» بسازیم ناگزیر از توجه به خود سینماییم. نقد آثار و تلاش سخت گیرانه برای ارتقاء سینما به عنوان واقعیتی محقق شده در طول تاریخ خود برای این منظور است که نیازمند طرحی نظری درباره کار خود می شویم. چیزی که در اطراف جشنواره عمار چندان به چشم نمی آید. آنچه جشنواره به شدت به آن نیازمند است نقد آثار و تلاش مصرانه و سخت گیرانه برای ارتقاء آنهاست. حال آنکه، عمار بیش از آنکه یک جشنواره سینمایی جدی باشد، شبیه یک جشن و گردهمایی است. سیدمرتضی آوینی و مقاله «سینما- مخاطب» آیا فیلم های عمار اکنون واقعا به حیات مردم راه یافته اند؟ آیا این جشنواره مردم ایران را اهل سینما، آن هم نوع انقلابی اش کرده است؟ در سمیناری که در اسفندماه سال 70 با عنوان «بررسی سینمای پس از انقلاب» برگزار شد، سید مرتضی آوینی در سومین روز سمینار، مقاله ای با عنوان «سینما- مخاطب» قرائت می کند. در پایان جلسه یکی از حضار در اعتراض به ذائقه سینمایی که آوینی از آن دفاع می کند می گوید (نقل به مضمون): «فیلم هایی که تو نیز طرفدار آنهایی نتوانسته اند، در میان مردم جایی باز کنند و تماشاگری داشته باشند. فیلم هایی چون دیدهبان و مهاجر» آوینی در پاسخ میگوید: «دلیلش این است که سینما هنوز جزء فرهنگ مردم ما نشده است.» این جمله به ظاهر ساده است و ما تمام این سالها از کنار آن به راحتی گذشته ایم. اکنون سوال آن است که؛ آیا عمار سینما را جزء فرهنگ مردم کرده است؟ واضح است که چنین ادعایی که به آسانی در گفتار دست اندرکاران جشنواره می آید،تا چه حد دشوار و شگفت است! فقدان مشارکت در جریان اصلی سینمای ایران نکته دوم که در نتیجه اولی رخ داده،خطری است که فیلمسازان عماری را تهدید می کند. آن، فقدان مشارکت در جریان اصلی سینمای ایران است. همان جریانی که عمار در واکنش به سانسورها، و غفلت آن از واقعیتِ زندگیِ مردم ایران برآمده است. این جریان گویا، عرصه اصلی سینمای ایران را در اختیار دارد. عرصه ای که در آن آدم های کهنه کار حرفهایِ سینما جمعاند. سالیان سال هرکس می خواسته فیلمساز شود و با همین سینما دست و پنجه نرم کرده، با همین عوامل، همین فضا و همین منتقدان. می دانیم که بسیاری از سینماگران پس از انقلاب، خود چهره های ارزش مدار، و دلبسته نظام جمهوری اسلامی بوده اند. آنها وارد این فضای متفاوت شدند و فیلم هایی ساختهاند. وارد شدن آدمی متفاوت در چنین فضایی، آزمون کار اوست. فیلمساز مسلمان مذهبی برای آنکه جریانی بسازد و کارش دیده شود، ناگزیر است در این فضا وارد شود. در همان جشنواره ها فیلمش نمایش داده شود و توسط همان منتقدان ارزیابی شود.چنانکه در تمام این سالها چنین بوده. اما عمار این امکان را در خود دارد که فیلمسازان مستعد مسلمان و آینده دار را که امید سینمای انقلاب اسلامی اند، در فضایی «ایزوله» نگه دارد و آنها را تبدیل به فیلمساز دسته دو کند. این اتفاق زمانی رخ می دهد که عمار محملی شود که اجازه کارزار و آزمون واقعی را از آنها میگیرد. عمار در هر صورت رقابتی محدود به حساب می آید و به آسانی ممکن است حس امنیتی به فیلمسازان عماری دهد. این رقابت که دست کم از حیث کیفیت تکنیکی و سینمایی، رقابتی کامل و تمام عیار به حساب نمیآید، ممکن است باعث توفیق زودرسی شود که او را از منظور حقیقی و دشوار خود بازدارد.
دوشنبه ، ۱۴دی۱۳۹۴
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: سراج24]
[مشاهده در: www.seraj24.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 77]
-
گوناگون
پربازدیدترینها