تبلیغات
تبلیغات متنی
رسانه حرف تو - مقایسه و اشتراک تجربه خرید
آموزشگاه آرایشگری مردانه شفیع رسالت
تاثیر رنگ لباس بر تعاملات انسانی
محبوبترینها
بررسی دلایل قانع کننده برای خرید صنایع دستی اصفهان
راه های جلوگیری از جریمه های قبض برق
آشنایی با سایت قو ایران بهترین سایت آگهی و تبلیغات در کشور
بهترین شرکت‌های مهندسی در آلمان
صفر تا صد حق بیمه 1403! فرمول محاسبه حق بیمه
نقش هدایای سازمانی در افزایش انگیزه و تعهد کارکنان
کلینیک پروتز و ساخت اندام مصنوعی دکتر اجرائی
چگونه می‌توانیم با ترانسفر وایز پول جابجا کنیم؟
بهترین مدل‌های [صندلی گیمینگ] براساس نقد و بررسی کاربران
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1804602638
روایت شهیدی که به قولش وفادار است + عکس
واضح آرشیو وب فارسی:میزان: خبرگزاری میزان- خبرگزاری میزان - در روزهای گذشته شهید حمید اسدللهی در راه دفاع از حریم اهل بیت در سوریه به شهادت رسید.به گزارش گروه فضای مجازی خبرگزاری میزان ، در ادامه دل نوشته دوستان شهید آمده است: محمد مهدی حاجی پروانه؛ آقا حمید یادت هست؟ ۱- نشسته ام رو به روی مانیتور و سراسیمه و مبهوت، دنبالش می گردم. خیلی زود، پیدایش می کنم. فولدر «KarbalaLa» همانی است که دنبالش می گشتم. یادگار اولین سفر کربلای عمرم که سال ۹۲ بعد از ۳۰ سال، به طرز عجیب و غریبی جور شده بود و آن قدر خاص بود که سرنخ خیلی اتفاق های بعدش توی زندگی شخصی ام شده بود. دوست ندارم سریع بروم سراغش. عکس ها بهترین بهانه برای خاطره بازی اند. یکی یکی فایلها را باز می کنم. هرکدامش، یک ماجرا دارد. آخرین عکس اما حالا خیلی خیلی خاص شده است. عکس دسته جمعی ما و حمید آقا. ۲- همه جزئیات عکس را با دقت نگاه می کنم. یک عکس خیلی خیلی معمولی که حتی قابش هم درست بسته نشده. از همان دسته جمعی هایی که چشم های یکی دونفر در عکس، طبق معمول، بسته است و می گردی دنبال یک نمونه مشابه دیگر تا عکس را حذف کنی؛ اما خب قاب نامیزان عکس و چشم های بسته چه اهمیتی دارد وقتی او، توی این عکس باشد؟ ۳- نشسته بودیم کنار هم. توی محل اقامت مان در کربلا. رفته بودیم برای خادمی زائران اربعین. روزهای اول کار بود و سختی ها بیشتر از همیشه. خسته از بی خوابی ها و بی حوصله از کمبود امکانات. دور هم غر می زدیم. بیشتر از همیشه به مدیران و مسئولان خودمان. وسط غرغرها، حمید آقا آمد نشست بین مان. رئیس بود و مخاطب خیلی از غرغرهای ما. شوخی کرد. سر به سر گذاشت. آخرش اما خیلی جدی گفت: «بچه ها بیایید یه قول و قرار بذاریم با هم ...» دستهایمان را گذاشتیم روی هم. خودش سفارش کرد یکی از بچه ها عکس هم بگیرد. شد همین عکس. ۴- عکسش را که توی گروه دوستان تلگرام دیدم، خشکم زد. عکس حمید آقا بود. زیرش هم نوشته بودند: «شهید مدافع حریم انقلاب اسلامی شهید حمیدرضا اسداللهی». توی چند صدم ثانیه، همه خاطرات آن چند روز همسفری و همکاری و دوستی توی ذهنم مرور شد. اولین رودررویی، آن شام کم نظیر ماهی کباب که میانه راه نجف، مهمان مان کرد. آن هدیه تبرکی روز آخر که شیرینی سفر را صد چندان کرده بود، آن روبوسی با تک تک بچه ها و حلالیت گرفتن آخر سفر. و البته این آخری یعنی عکس دسته جمعی که دستهایمان رو گذاشته ایم روی هم. ۵- دارم با رفیقم که از بستگان «آقا حمید» است، تلگرامی صحبت می کنم. عکس را برایش می فرستم و تایپ می کنم: «کربلا ... سال ۹۲... یه قول و قراری با هم گذاشته بودیم...». چند ثانیه بعد، جواب می دهد: «حمید به قولش وفا می کنه». جمله اش آشناست. این را پدر آقا حمید هم امروز توی تشییع جنازه گفت. این که: «پسرم حمید هیچ وقت زیر قولش نزد و همیشه به قولش وفا کرد». ۶- نشسته ام رو به روی مانیتور و مبهوت، به همان عکسی نگاه می کنم که حالا شده عکس یادگاری من با یک شهید. عکسی که یادگار یک قول و قرار است. جمله ای که رفیقم فرستاده، هنوز توی قاب مانیتور هست: «حمید به قولش وفا می کنه». مهدی موحدی همکلاس بودیم ولی هم درس نبودیم! حمید دوست من بود. ما همکلاسی بودیم. و بغل دستی بودیم. البته نه توی مدرسه، توی کانون زبان بخش عربی. جایی که من رفتم عربی بیاموزم، بلکه راهی پیدا کنم به سمت شهادت. و همینطور هم حمید. اما حمید تونست معبر خودش رو باز کنه و من هنوز اینجام. من رفتم توی کارخونه! من رفتم ارشد برق. من رفتم زبان انگلیسی رو هم شروع کردم. حمید موند سر کلاس. موند توی مدرسه! از سر درس فرار نکرد. موند و بعد هم رفت سر کلاس لهجه ی شام! لهجه ی شام رو یاد گرفت و رفت سوریه. روز شهادت حمید برای من روز خیلی غم انگیزی بود. حمید مخزن آرامش و لبخند بود. مخزن تواضع و کتمان. ما هر دو از یکجا شروع کردیم... ولی به یکجا ختم نشدیم. ما همکلاس بودیم. ولی هم درس نبودیم! حمید خیلی گل بود. خیلی. من اهل شکایت بودم. همیشه براش شکایت می کردم. و حمید همیشه با آرامش جواب می داد. سخته کسی رو که مدتی باهاش خلوت های دو نفره ی کوتاه داشتی، به یکباره و برای همواره! از دست بدی. شاهدان عینی می گویند، حمید هنوز هست. توی اراده ی ما، توی فکر ما، توی مقاومت ما. حمید زنده شد. حمید متجلی شد. پای مکتب انقلاب محکم بود. در عین همون آرامش که گفتم. در عین همون لبخندهای همیشگی که گفتم. در عین همون تواضع که گفتم. که گفتم و داشت ... مثل حمیدها را نه می شود نوشت، نه می شود خواند. باید خدا خواسته باشد، برایت نوشته باشد که از نزدیک سلوک شان را ببینی. /انتهای پیام/ خبرگزاری میزان: انتشار مطالب و اخبار تحلیلی سایر رسانه های داخلی و خارجی لزوماً به معنای تایید محتوای آن نیست و صرفاً جهت اطلاع کاربران از فضای رسانه ای منتشر می شود.
شنبه ، ۱۲دی۱۳۹۴
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: میزان]
[مشاهده در: www.mizanonline.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 10]
-
گوناگون
پربازدیدترینها