تبلیغات
تبلیغات متنی
محبوبترینها
بهترین هدیه تولد برای متولدین زمستان: هدیه‌های کاربردی برای روزهای سرد
در خرید پارچه برزنتی به چه نکاتی باید توجه کنیم؟
سه برند برتر کلید و پریز خارجی، لگراند، ویکو و اشنایدر
مراحل قانونی انحصار وراثت در یک نگاه: از کجا شروع کنیم؟
چگونه برای دریافت ویزای ایران اقدام کنیم؟ مدارک لازم و نکات کاربردی
راهنمای خرید یو پی اس برای مراکز درمانی و بیمارستانی مطابق الزامات قانونی
آیا طلاق توافقی نیاز به وکیل دارد؟
چگونه ویزای آفریقای جنوبی را به آسانی دریافت کنیم؟ راهنمای قدم به قدم
همه چیز درباره ویزای آلمان و مراحل دریافت آن
چرا پاسارگاد به عنوان یکی از مهم‌ترین آثار تاریخی ایران شناخته می‌شود؟
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1821034345
ترجمه؛ ژنتیک و به نژادی؛ علم و ایدئولوژی در آلمان نازی
واضح آرشیو وب فارسی:صنعت ترجمه: دوره سوسیالیسم ملی در آلمان حدود ده سال طول کشید ولی هنوز پس از شصت سال آثار نسل کشی و هم چنین آزمایش های انسانی نازی ها در جامعه غربی باقی مانده است.به گزارش خبرنگار مهر، متن پیش رو، خلاصه ای از فصل هشت کتاب Biology and ideology from Descartes to Dawkins / edited by Denis R. Alexander and Ronald L. Numbers به قلم پل ویندلینگ(1) متخصص تاریخ پزشکی بریتانیایی و عضو انجمن ماکس پلانک است که توسط زهیر باقری نوع پرست ترجمه شده است؛ دوره سوسیالیسم ملی در آلمان حدود ده سال طول کشید ولی هنوز پس از شصت سال آثار نسل کشی و هم چنین آزمایش های انسانی نازی ها در جامعه غربی باقی مانده است. در سال 2004 موسسه مکس پلانک [2] از بازماندگان اردوگاه دوقولوهای منگل [3] عذرخواهی نمود. بسیاری از موسسات تحقیقات مغزی هم تا دهه ی 1990 بقایای انسانی قربانیان اتونازی را شناسایی و دیگر مورد استفاده قرار ندادند. بسیاری از موسسات نازی از بردگان برای تحقیقات استفاده می کردند. آثار زیست شناسی و به نژادی نازی ها هنوز هم باقی است. در قرن بیست ویکم بحث هایی راجع به ایدئولوژی نازی ها راجع به تکامل و به نژادی صورت گرفته است، راجع به این که آیا چنان تحقیقاتی گذشته از حالت های غیرطبیعی شان خارج از تلاش های علمی هستند یا نه. در دهه ی گذشته دانشمندان متوجه شدند که نظریه ی فرگشت چقدر برای دانشمندان نازی اهمیت داشته است. دانشمندان تازه به اهمیت زیست شناسی در سیاست های نازی ها پی برده اند. اما باید به این هم توجه نمود که نباید روایت نازی ها از تنازع بقا با فرگشت داروین و علم ژنتیک اشتباه گرفته شود. اخیرا برخی به این نتیجه رسیده اند که تحقیقات نازی ها از نظر علمی در حوزه های پزشکی و ژنتیک جدید بوده است. پیش تر علم نازی، علم شمرده نمی شد و در نتیجه لازم نبود که افراد با نتایج تشویش آور ارزش های علمی این تحقیقات خود را نگران کنند. البته نازی ها به طور آزاردهنده ای با مسئله ی نژاد درگیر بودند. «اما آنچه ما می یابیم یک ارتدکسی واحد راجع به نژاد، تکامل و جامعه نیست، بلکه در خود اردوگاه نازی دیدگاه های متفاوتی راجع به آن ها وجود داشته است. رقابت میان این دیدگاه ها موجب پویایی رادیکالی گشت.» (ص 194) از سال 1933 به بعد تعداد زیادی از زیست شناسان و محققان پزشکی یهودی کشته شدند. بقیه دانشمندان بدون توجه به غیاب همکاران یهودی یا رهبری نازی ها، به کارشان در زمینه بیوشیمی یا جنین شناسی ادامه دادند. در آن زمان بودجه های تحقیقاتی که در خدمت توسعه ی سیاسی بودند، افزایش یافت. دانشمندان آلمانی رابطه خود را با حلقه های علمی ادامه داده و حتا جایزه نوبل هم گرفتند و در طول دهه 1930 و جنگ جهانی دوم ایده های نازی ها را به چالش کشیدند. برخلاف برخی دانشمندان، دیگر دانشمندان با نازی ها همکاری نمی کردند. موسسات تحت نظر نازی ها، برای نیل به بینش نازی از مدرنیته و کارآمدی، بودجه شان را در راه رسیدن به نتایج مفید صرف می کردند. نظربه پردازان نازی هم در پی حفاظت از خانواده آلمانی و جامعه بودند. گناه مفروض داروین چارلز داروین (82-1809) و آدولف هیتلر اغلب به هم تداعی می شوند. این ایده از آن جا نشات گرفته است که اصطلاحاتی مانند تنازع بقا در «نبرد من» (1925) هیتلر وجود دارد. اما هیتلر به طور مستقیم داروین را مطالعه نکرده و تنها برخی کتاب هایی که تحت تاثیر داروینیسم بوده در کتابخانه اش یافته شده یا در حزب نازی محبوبیت یافتند. اما رابطه برقرار کردن میان داروین و هیتلر عجیب و از نظر تاریخی بدون استناد است. در نبرد من –که بسیاری آن را داروینیستی یا سوسیالیست داروینیستی می دانند- او طبیعت را چونان مذهب دیده و شصت وچهار بار به «خدا» اشاره می کند، به این معنا که خدا در سرنوشت بشر دخالت دارد. او به برتری آلمانی ها و فرودستی یهودیان هم اشاره می کند. از سوی دیگر برخی داروینیسم را به علت تاثیر آن بر کارهای نازی ها فاسد می دانند، بدون آن که به نوشته ها و نظرات وافعی داروین نظر کنند. اصل انواع داروین از نظر اخلاقی میراثی مشوش بر جا گذاشت. هیتلر که کاتولیک زاده شده بود هرگز از واتیکان محکومیتی دریافت نکرد. او مانند دیگر نازی ها به وحدت وجودی نژادی باور داشت، به طبیعت به عنوان یک مذهب که نیرویی نژادی هم بود اعتقاد داشت. شیطانی قلمداد کردن هیتلر موجب شد تا تحقیقات نازی های شبه علم شمرده شده و از ارتباط برقرار کردن میان آن ها و جنبش های داروینیستی و به نژادی در انگلیس و آمریکا اجتناب شود. وقتی نبرد من هیتلر را در نظر بگیریم، ایده هایی در آن وجود دارد که هیچ یک داروینی نیستند. هیتلر به به نژادی اعتقاد داشت، تا جایی که در 1929 دستور به قتل بیماران روانی داد. گرچه ممکن است که نازی های داروینی بوده باشند، اما مسئله این است که چگونه این دو سنت جدا از هم منجر به این فرض شدند که داروینیسم موجب به وجود آمدن هیتلر گشت. عقاید داروین و پیروانش مانند والاس [4] و اسپنسر [5] راجع به نژاد و تنازع بقا با هیتلر فرق می کرد. داروینیسموس [6] داروینسم آلمانی بر ارگانیسم، و موجودیت چندسلولی تاکید زیادی داشت. ارنست هکل [7] زیست شناسی را چالشی به کار خدا و جانشین مذهب می دانست. او پیشرو داروینیسم در آلمان به حساب می آید، ولی هکل داروینیست راستین نبود، او لامارکی بود و بیشتر عقایدش راجع به انتخاب طبیعی، در مخالفت با وضعیت اجتماعی در آن زمان بود. او فردی بود که اعلام کرد نژاد آریایی بیشترین رشد عقلی را در میان نژادها داشته است. متون داروینیستی توماس هنری هاکسلی [8] ، اسپنسر و جان بری هیکرافت [9] تاثیر زیادی در آلمان بین سال های 1870 تا 1940 گذاشتند. اغلب دانشمندان در این دوره به نظریه های زیست شناسی اجتماعی نژادی باور داشتند. در اوایل قرن بیستم دانشمندانی مانند فریدریش هرتز [10] راجع به سوءاستفاده از این نظریه ها برای فشار سیاسی هشدار می دادند. برخی عقیده دارند که اگر اعتقادات مسیحی پابرجا می ماندند زیست شناسان و دانشمندان به نژادی نازی چنان کارهای وحشتناکی را انجام نمی دادند. همچنین برخی دانشمندان پیرو کلیسا مانند اتمار فن فرشائر [11] و هرمان ماکرمان [12] از آزمایش های انسانی سرباز نزدند. مرگ پاپ پایوس [13] یازدهم در 1939 و روی کار آمدن پایوس دوازدهم راه را برای آغاز کار نازی ها هموارتر نمود. در داخل آلمان کلیساهای مختلف پروتستان در برابر نازیسم جبهه های مختلفی به خود گرفتند، اما اغلب از زیست شناسی نژادی حمایت نمودند. انتخاب طبیعی و/یا جنسی انتخاب جنسی داروین کمتر مورد توجه قرار گرفته است. دانشمندانی مانند پلوئتز [14] طرفدار به نژادی ای بودند که از طریق کنترل های پزشکی و بهداشتی در جامعه به دست می آمد. آن ها می خواستند تنها افرادی پس از کنترل های سالانه اجازه ی تولید مثل داشته باشند که بیماریهای وراثتی و مواردی مانند الکلیسم را به نسل بعد انتقال ندهند. اخلاق تولید مثل آلفرد گروتیان [15] در دوره ی وایمار [16] مبتنی بر از میان بردن افراد ضعیف از نظر ژنتیکی بود و افرادی که قوی به شمار می رفتند، تشویق به داشتن خانواده های بزرگ تر می شدند. گرچه یهودی ها یا رومنی ها (کولی ها) برای گروتیان ضعیف تلقی نمی شدند ولی بیماران روانی و افراد معلول جز این عده بودند. در این دوران کلینیک ها ده ها هزار جزوه راجع به به نژادی پخش نمودند. این موارد چیزی بیش از انتخاب جنسی داروین بودند. نازیسم معیارهای جدیدی برای امور اجتماعی به وجود آورد. در حالی که به نژادی در دوره ی وایمار و در اتریش فراگیر بودند، پارادایم نازی ها گزینشی بود. انتقال از انتخاب جنسی به انتخاب طبیعی ایدئولوژی نازی ها را در رابطه با تنازع نژادی تغییر داد. انتخاب طبیعی داروین به عنوان شعاری برای زایش نوی نژاد آلمانی که نسل کشی را جایز می شمرد مورد استفاده قرار گرفت. تاریخ دانان معیارهای این انتقال را نادیده گرفته و ترجیح دادند که تداومی مستقیم را بدون بررسی تغییرات در معیارهای زیست شناختی در نظر بگیرند. در آلمان نازی بیماران روانی، جنایتکاران وراثتی و منحرفان جنسی مورد پاکسازی قرار گرفتند. به طور کلی رویکرد نازی ها از رفاه اجتماعی به نژاد منعطف شد و مشاهده می شود که این امر در تصویب قوانین برای حمایت از خون آلمانی مانند قانون های نورنبرگ [17] تاثیرگذار بوده است. نظریه نژاد به نژادی نازی با داروینیسم همخوانی ندارد. چرا که نژاد ارزشی ثابت برای داروین نبود. همچنین نکاتی مانند پاکی خون در به نژادی برجسته بودند که در آن ها خون به عنوان حامل خصایل نژادی و روانی شناخته می شد. در این دوران، یهودی ها از رابطه ی جنسی و ازدواج با آریایی ها منع شدند. آلمان نازی در پی نوزایی نژاد آریایی از طریق از میان برداشتن نژادهای دیگری بود که تهدیدی برای آن محسوب می شدند. اگر فردی بخواهد این ایده ها را به طور زیست شناختی دنبال کند، باید یک زیست شناسی نو بسازد که ایده های آن با داروینیسم متفاوت اند. شرایط با افزوده شدن ژنتیک مندلی به روش شناسی و نظریه ی طبقه بندی نژادی پیچیده تر هم می گردد. کارهای دانشمندان ژنتیکی مانند بنو مولر- هیل [18] و موسسه KWIA نشان می دهد که دانشمندان ژنتیک در بنیان نهادن طبقه بندی های نژادی فعالیت می کردند. گرچه از اواخر سده نوزدهم سخن از مسئولیت آلمان بزرگ برای حمایت از نژاد آلمانی مطرح بود، ولی یک نظریه مورد قبول همه راجع به خلوص نژادی وجود نداشت؛ نظریه ای که خصایل زیست شناختی نژاد آلمانی را یک بار و برای همیشه مشخص کند. این مسئله مورد جدل گروه های سیاسی و دانشگاهی بود. به طور کلی تاریخ دانان چندان به زیست شناسی نژاد در آلمان نازی توجه نکرده اند، یعنی آن را در چارچوب علم مورد بررسی قرار نداده اند. تاریخ پژوهان نازی در تصمیم گیری راجع به ارتباط میان سیاست نژادی نازی ها و علم هنوز مرددند. با این حال، در آلمان نازی بیوشیمی پیشرفت فراوانی داشت. موسساتی مانند بنیاد پژوهشی آلمانی [19] و جامعه ی قیصر ویلهلم [20] تحت نظر نازی ها اداره می شدند. در این مراکز به پژوهش هایی راجع به مسایل نژادی اولویت داده می شد. هیتلر به سترون سازی [21] و پاک سازی خون آلمانی با جلوگیری از آلودگی حاصل از آمیزش با یهودیان توجه نمود. با نظر هیتلر، در جولای 1933 نازی ها قانون سترون سازی را تصویب کردند. ژنتیک دان روانپزشک ارنست رودین [22] پیشروی اجرای این قانون بود که طی آن بیماران اسکیزوفرن، معلول، افراد مبتلا به هانتینگتون، صرع و موارد مشابه روانی و جسمانی مورد هدف قرار گرفتند. دست کم 375000 نفر توسط مسئولان آلمانی مورد سترون سازی قرار گرفته و 5000 نفر بر اثر آن جان سپردند. افراد دچار مشکلات جسمی مانند کرها، از نظر ذهنی بیمار شناخته شده و این میزان از سترون سازی به اتونازی و در نهایت به هولوکاست ختم شد. تاریخ دان سوسیالیست، کارل هاینتز روت [23] عبارت «راه حل نهایی برای مشکل اجتماعی» را برای محکوم کردن این سیاست که به نژادی حذفی بود، ابداع نمود. سترون سازی ممکن بود برای افراد حزب نازی هم اتفاق بیفتد، اما برای افرادی که نژاد مخلوط داشتند، بیشتر محتمل بود. به طور مثال 385 کودک، که اکنون «حرامزادگان رایلند [24] » نامیده می شوند، چون از نژاد مخلوط بودند مورد سترون سازی قرار گرفتند. قانون شهروندی آلمانی در 1935، شهروندی را تنها محدود به افرادی نمود که علاوه بر داشتن نژاد آلمانی با اعمالشان هم وفاداری شان را به آن نشان می دادند. قانون های دیگری مانند قانون حمایت از خون و قانون ازدواج هم هر نوع رابطه جنسی میان آلمانی ها و هر فرد غیر سفید پوستی را منع می نمود. حتا خود آلمانی ها هم برای ازدواج باید گواهی سلامت ارثی می گرفتند. زیست شناسی هیتلر زیست شناسی با جهان بینی نازی و اولویت های اقتصادی و نظامی آن مناسبت داشت. نازیسم گونه جایگزینی از مدرنیته را ارائه می داد و ایده ی نوزایی در این بینش آینده نگرانه مرکزیت داشت. پلوئتز، در میان نخستین «متخصصان بهداشت نژادی»، از بازیابی قوت بدوی سخن گفت. یولیوس لمان [25] در سال 1924 نظر هیتلر را به به نژادی و بهداشت نژادی جلب نمود. گرچه نازی ها از زیست شناسی برای رسیدن به اهدافشان استفاده می کردند، ولی برای این کار خود را وابسته به کارشناسان علمی نمی دیدند. با این حال برخی دانشمندان برنامه ی نازی ها را دنبال می کردند. برخی هم از این کار سر باز می زدند. ژنتیک شناسان پیرو مندل از جمله دانشمندانی بودند که در آلمان نازی بسیار به آن ها توجه می شد. به هر حال نازی ها برای انجام کارهایی که می خواستند بکنند، منتظر دانشگاهیان نمی ماندند و از این رو برخی دانشمندان کارهایشان را طبق درخواست نازی ها انجام می دادند. زیست شناسی انسانی KWIA تحت نظر فیشر [26] و بعد فرشوئر [27] از نازی ها حمایت می نمود. فرشوئر دو دستیار داشت که یکی از آن ها منگل بود. در فعالیت های آنها رابطه ای مستقیم میان انسان شناسی زیست شناختی و هولوکاست وجود دارد. در این مرکز دانشمندان مشتاقانه کارشان را انجام می دادند. اشنایدر [28] روانشناسی میان این گروه بود. او با حمایت از اتونازی قصد انجام تحقیقات بافت آسیب شناختی [29] داشت. پنجاه ودو کودک تحت نظر او شش هفته تحت آزمایش های وحشیانه قرار گرفته و بیست ویک نفر از آن ها تعمدا کشته شدند تا او مقایسه هایش را انجام دهد. اداره ی بهداشت رایش رومنی ها را مانند بیماران روانی یا یهودی ها در نظر می گرفت. بسیاری از آن ها راهی آشوویتز شده و به قربانیان آزمایش های منگل تبدیل گشتند. منگل منگل در سال 1935 دکترای انسان شناسی و در 1938 دکترای پزشکی اش را دریافت نمود. او در سال 1938 به اس. اس پیوست و به سرعت به رده های بالا صعود نمود. او مسئول دفتر نژاد و رفاه اس. اس شد و در سال 1943 به آشوویتز فرستاده شد. او از مقامش برای انتخاب های ژنتیکی که برای تحقیقاتش لازم بود – مانند دوقلوها و مبتلایان به اختلالات رشد – استفاده نمود و دیگرانی را که مورد علاقه اش نبودند به اتاق های گاز می فرستاد. پسامدها زیست شناسی در آلمان نازی چندین وجهه داشت و نمی توان آن را تنها محدود به انتخاب طبیعی داروینی نمود. به طور کلی هیتلر به داروینیسم برای اجرای نقشه هایش نیاز نداشت. اهداف نازی ها با کمک یک سری دانشمندان تامین می شد. در دوره ی بعد، دیدگاه های دانشمندان به ژنتیک و به نژادی متفاوت بوده است. محکوم کردن کامل به نژادی به معنای کنار گذاشتن تلاش های دانشمندان دیگر در این زمینه پژوهشی بود. برخی دانشمندان پس از جنگ زندانی شده ولی برخی مانند فرشوئر در دولت فدرال به کارشان ادامه دادند. دادگاه نورنبرگ به به نژادی توجه نشان داد اما محاکمه ی ژنتیک شناسان هرگز عملی نشد. در محاکمه های نورنبرگ، درمی یابیم که تا حدی محکومیت و تا حدی محافظت در برابر بدترین سوءاستفاده ها وجود داشت. پویایی روبه رشد پژوهش های علمی و محدودیت های فرآیندهای قانونی امری بیش از این را ممکن نمی ساخت. وضعیت تاریخی هم – مانند استالینیسم در روسیه و ایده های موجود راجع به عدم دخالت دولت ها در کارهای علمی- به عدم محاکمه ی این دانشمندان کمک کرد. این که زیست شناسی زمان نازی ها شبه علم خوانده شده برای این است که دانشمندان می خواستند عدم موافقت خود را با کارهای نازی های نشان دهند. بحث در رابطه با نقش زیست شناسان تکاملی در همراهی شان با حزب نازی و سازمان اس. اس، و جنگ نژادی در شرق اروپا، هرگز به نتیجه نرسیدند. ایده ژنتیک انسانی غیربه نژادانه تاکیدی بر قطع رابطه با گذشته بود. برای درک گرداب زیست شناسی نازی، به بررسی های دقیق تاریخی نیاز است. [1] Paul Weindling [2] The Max Planck Society [3] Mengele’s twin camp [4] Alfred Russel Wallace (1823–1913) [5] Herbert Spencer’s (1820–1903) [6] Darwinismus, [7] Ernst Haeckel (1834–1919) [8] Thomas Henry Huxley (1825–95) [9] John Berry Haycraft (1857–1922) [10] Friedrich Hertz (1857–94) [11] Otmar von Verschuer (1896–1969) [12] Hermann Muckermann (1877–1962) [13] Pius [14] Ploetz [15] Alfred Grotjahn’s “reproductive ethics” [16] Weimar [17] the Nuremberg laws [18] Benno Müller-Hill [19] Deutsche Forschungsgemeinschaft [20] Kaiser Wilhelm Gesellschaft [21] sterilization [22] Ernst Rüdin [23] Karl Heinz Roth [24] Rhineland bastards [25] Julius Lehmann [26] Fischer [27] Verschuer, [28] Schneider, [29] histopathology
سه شنبه ، ۸دی۱۳۹۴
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: صنعت ترجمه]
[مشاهده در: www.translationindustry.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 30]
-
گوناگون
پربازدیدترینها