محبوبترینها
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
پروازهای مشهد به دبی چه زمانی ارزان می‌شوند؟
تجربه غذاهای فرانسوی در قلب پاریس بهترین رستوران‌ها و کافه‌ها
دلایل زنگ زدن فلزات و روش های جلوگیری از آن
خرید بلیط چارتر هواپیمایی ماهان _ ماهان گشت
سیگنال در ترید چیست؟ بررسی انواع سیگنال در ترید
بهترین هدیه تولد برای متولدین زمستان: هدیه‌های کاربردی برای روزهای سرد
در خرید پارچه برزنتی به چه نکاتی باید توجه کنیم؟
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1829560417
در دیدار موسوی و کروبی با رهبر انقلاب چه گذشت؟/ فتنه از هر فرصتی برای بازگشت به صحنه سیاسی استفاده می کند
واضح آرشیو وب فارسی:صبح رزن: اینها در جلسات خصوصی شان آقای میرحسین موسوی را محکوم می کنند و می گویند تقلبی اتفاق نیفتاده و نظام امانتدار است. حتی در انتخابات اخیر آقای روحانی با 50.7 درصد رأی آورد و نظام امانتداری اش را نشان داد، اما اینها حاضر نیستند همین را هم بگویند.صبح رزن به نقل از گروه سیاسی مشرق - خود را این گونه معرفی می کند: اول انقلاب 23 ساله بودم. اول جزو گروه های هفت گانه بودیم که سازمان مجاهدین انقلاب اسلامی را تشکیل دادیم. ما جزو گروه منصورون بودیم و بهزاد نبوی و... جزو گروه امت واحده با آقای صادق نوروزی و رفقای دیگرشان بودند. من در بخش تدوین ایدئولوژی سازمان کار می کردم و کمیته اقتصادی سازمان را عهده دار بودم. قضایای کردستان که پیش آمد به اتفاق یکی دو نفر از دوستان مسئول پیگیری مسائل کردستان شدیم. مجاهدین انقلاب در آن موقع در خط امام و دغدغه های نظام برایش مهم بود. ما به اتفاق رفقا طرحی تهیه کردیم و به ذهنمان رسید امنیت در کردستان توسط خودم مردم کرد قابل پیاده شده هست، یعنی مردم کرد با گروهک ها نیستند. آن موقع شهید بروجردی تصادف کرده و در بیمارستان بود. رفتیم و موضوع را با ایشان مطرح کردیم و گفت اتفاقاً تمام مدتی که در بیمارستان بوده ام همین فکر را کرده ام و دنبال همین راهکار هستم که جز ایجاد امنیت مردمی در کردستان هیچ راهکار دیگری نداریم. به اتفاق ایشان رفتیم و سازمان پیشمرگان کرد مسلمان را راه انداختیم که همان جریان مردمی ای بود که از حمله به کامیاران شروع کرد و بعد با کمک ارتش و سپاه در جاهای مختلف مستقر شد. بعد از شهادت شهید بهشتی به این نتیجه رسیدیم که دیگر نمی توانیم در سازمان مجاهدین انقلاب کار کنیم و کاری به تهدیداتی که متوجه نظام هست نداشته باشیم و به مسئول اطلاعات آن موقع که آقای محسن رضایی بودند گفتیم آمادگی داریم بیاییم و در صحنه کار کنیم و از آن موقع به سپاه پیوستیم. یک سالی در امنیت داخلی بودم و بعد به حفاظت اطلاعات رفتم. بعد حفاظت قرارگاه خاتم الانبیا بودم تا آخر جنگ. بعد از جنگ در ستاد کل نیروهای مسلح بودم و بعد به معاونت پارلمانی وزارت دفاع هم رفتم. آقای لاریجانی معاون پارلمانی بود و من مدیرکل ایشان بودم. بعد که آقای لاریجانی از وزارت دفاع رفتند، من معاون پارلمانی وزیر دفاع شدم. از وزارت دفاع بیرون آمدم، مسئول بازرسی سپاه شدم. دو سال بعد به طرح و برنامه سپاه رفتم. بعد از دو سال معاون هماهنگ کننده ستاد مشترک شدم. دو سال هم آنجا بودم. دو سال هم جانشین ستاد مشترک بودم. پنج شش ماه بعد از تیر 78 به این نتیجه رسیدند که فرماندهی قرارگاه ثارالله مستقل باشد و من فرمانده قرارگاه ثارالله شدم. در سال 79 حفاظت بیت مقام معظم رهبری به عهده ام قرار گرفت که تا سال 89 آنجا بودم. از بعد از فتنه 88 به دعوت آقای جلیلی با حفظ سمت مسئول سیاسی ـ اجتماعی دبیرخانه شورای عالی امنیت ملی بودم. بعد از آن که کاملاً از آنجا منفک شدم با آمدن دولت جدید هم در مقام سیاسی ـ اجتماعی دبیرخانه بودم.» این توصیف تقریبا کامل، مقدمه گفت وگوی مجله «رمز عبور» با سردار محمدحسین نجات، مشاور فرمانده کل سپاه پاسداران است که 10 سال مسئولیت سپاه حفاظت از مقام معظم رهبری را برعهده داشته و از نزدیک ترین افراد به ایشان است. ** در ابتدا تقسیم بندی ذهنی شما از جناح های سیاسی در کشور چیست و نگاه رهبری انقلاب اسلامی به این جناح ها چگونه است؟ بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ. «وَ الْعَصْرِ* إِنَّ الْإِنسَانَ لَفِی خُسْرٍ* إِلَّا الَّذِینَ آمَنُوا وَ عَمِلُوا الصَّالِحَاتِ وَ تَوَاصَوْا بِالْحَقِّ وَ تَوَاصَوْا بِالصَّبْرِ». ان شاءالله بتوانید در تبیین و پاسداری از خط امام و مقام معظم رهبری که همان خط امام است، تلاش کنید و روشنگری مستندی نسبت به سیاست ها و برنامه های استکبار جهانی و جریان روشنفکر غرب زده در داخل ایران داشته باشید که پیوسته بال جریان غرب در ایران بوده اند و همیشه هم درگیری روحانیت اصیل یا با خود جریان استکبار یا با این جریان روشنفکر غرب زده بوده است. به نظرم هر نگاهی که به دیدگاه های مقام معظم رهبری می اندازیم خوب است که با نگاهی به دیدگاه های امام باشد و این دو دیدگاه را با هم مقایسه کنیم و ببینیم چقدر بر همدیگر منطبق است. من جریانات داخل کشور را به سه دسته کلی تقسیم کرده ام. دسته اول گروه ها و جناح های سیاسی معتقد به انقلاب، نظام اسلامی، حاکمیت دینی و ولایت فقیه است که نماد آن در دهه اول انقلاب دفتر تحکیم وحدت، سازمان مجاهدین انقلاب اسلامی، حزب جمهوری اسلامی، روحانیت مبارز، جامعه مدرسین و... طیف های معتقد به خط امام و حاکمیت ولایت فقیه بودند. امام همیشه این جناح ها و گروه ها را خودی می دانستند و تلاش می کردند ضمن احترام به سلایق آنها و بدون این که اصرار داشته باشند کسی سلیقه خود را رها کند، همه آنها را حول اهداف اصلی انقلاب متحد کنند، یعنی هر جا اختلافی رخ می داد، آنها را به اهدافی مثل اجرای قانون اساسی، استکبارستیزی، حاکمیت دینی، قانون گرایی، عدالت اجتماعی، حفظ ارزش های اسلامی، بسط و گسترش آنها، حمایت از ملل مسلمان و مستضعف دنیا و... اینها سرفصل هایی بودند که امام سعی می کردند جناح های دلسوز برای انقلاب را به این سمت هدایت کنند. همین سیاست ها را مقام معظم رهبری بعد از ایشان دنبال کردند و به همه جریاناتی که دلسوز انقلاب هستند، هشدار دادند سعی کنند اختلافاتشان را حول این اهداف حل کنند، ضمن این که هر کسی می تواند سلیقه و گرایش خود را هم داشته باشد. من اسم جریان دوم را جریان های مذهبی غرب گرا گذاشته ام، یعنی روشنفکر مذهبی غرب گرا. اینها ادعا می کنند که اسلام را قبول دارند و می گویند چون مردم به قانون اساسی رأی داده اند، آنها هم به قانون اساسی احترام می گذارند، ولی اعتقادی به حاکمیت دینی و اسلام سیاسی ندارند و مدل حکومت مطلوب آنها نوعی حکومت لیبرال دموکراسی غربی است و حداکثر حکومت مطلوب آنها هم حکومتی مثل حکومت فعلی ترکیه است و این را بارها گفته اند و اندونزی، مالزی و ترکیه را با ایران مقایسه می کنند و می گویند دموکراسی مدل ترکیه را قبول دارند. این جریان در زمان حضرت امام، نهضت آزادی، جنبش مسلمانان مبارز و سایر جریان های ملی مذهبی بود. اگر بخواهیم مقایسه کنیم از سال 75 به بعد سازمان مجاهدین انقلاب اسلامی ایران ـ که پسوند ایران را بعداً اضافه کردند ـ، حزب مشارکت و تا حدود زیادی مجمع روحانیون مبارز دنبال همین تفکر مذهبی غرب گرا بودند. امام در اول انقلاب به اینها میدان عمل باز دادند و اصلاً کل دولت را به این جریان واگذار کردند، اما اینها در عمل نشان دادند به دنبال باز کردن پای امریکا به ایران هستند، لذا موقعی که از امام راجع به نهضت آزادی استعلام شد، ایشان فرمودند اینها صلاحیت هیچ یک از مصادر اجرایی را ندارند و اگر روی کار بیایند، کشور را به دست امریکا خواهند داد. جریان های قانونی کشور مثل شورای نگهبان و وزارت کشور آنها را رد صلاحیت کردند و از جریان های اجرایی کشور کنار گذاشتند. عین همین میدان را هم ما به حزب مشارکت، مجاهدین انقلاب و مجمع روحانیون مبارز که یک موقع در زمان امام در خط امام بودند، در زمان مقام معظم رهبری به اینها دادیم و بین سال های 76 تا 84 فعالیت کردند و اکثرشان حاکمیت سیاسی و حاکمیت در مجلس را در اختیار داشتند، اما عملاً نشان دادند دیدگاه شان نسبت به ولایت فقیه و حاکمیت دینی و اجرای کامل قانون اساسی با دیدگاه امام تفاوت دارد. آنها به دنبال استقرار یک حکومت لیبرال دموکراسی در ایران و حذف ممیزی در حوزه نشر و ترویج آزادی های غربی در حوزه فرهنگ و هنر بودند و بعضی از این آقایانی که بعد از جریان سال 88 به زندان رفتند، صریحاً اعلام کردند حکومت مطلوب ما حکومتی مثل ترکیه است و دائماً جمهوری اسلامی را با ترکیه مقایسه می کردند و آنجا را به رخ ما می کشیدند. از سال 75 و 76 مواضع اینها روز به روز به نهضت آزادی نزدیک تر شد و از سال 76 تا 84 با طرح مباحثی چون حاکمیت دوگانه، جدایی دین از سیاست، دین دولتی و دولت دینی، فشار از پایین چانه زنی از بالا، خروج از حاکمیت، مقاومت مدنی و... عملاً قوه مقننه و بخشی از قوه مجریه و حوزه نشر و فرهنگ را در مقابل نظام دینی مبتنی بر ولایت فقیه قرار دادند. رهبر معظم انقلاب از همان اول با منطق و استدلال و این نیت که بتوانند این جریان را هدایت کنند که به موضع خط امام برگردند با اینها برخورد کردند، لکن به خصوص با تحصن اینها در مجلس در سال 78 و انتشار روزنامه های زنجیره ای توسط اینها به این نتیجه رسیدند که اینها قابل هدایت نیستند، عین اتفاقی که در دوره امام افتاد، مراجع قانونی اینها را رد صلاحیت کردند و عملاً از مصادر اصلی اجرایی کشور کنار گذاشتند. اتمام حجت رهبر انقلاب با سران جریان دوم خرداد پس از ماجرای کنفرانس برلین- 6 اردیبهشت 1379 از راست: مهدی کروبی- هادی خامنه ای- محمدعلی نجفی- مجید انصاری- محمدسلامتی- محمدرضا خاتمی- بهزاد نبوی امام در وصیت نامه الهی ـ سیاسی شان به جریان روشنفکری غرب گرا و جریانی که به دنبال اینها می خواهند آزادی های غربی را در ایران پیاده کنند، پرداخته و آنها را نفی کرده و خطراتشان را هم مفصل گوشزد کرده اند. جریان سوم را روشنفکر غرب گرا نامیده ام، یعنی دیگر قید مذهبی ندارد. اینها اصولاً اسلام و دین را قبول ندارند و دموکراسی به شیوه غرب یا سوسیالیسم به شیوه جوامع سوسیالیستی را قبول دارند یا خیلی از آنها ملی گرا هستند. البته ملی گراها هم تفاوت ماهوی با جریان لیبرال دموکراسی ندارند. در ایران هم همین طور بوده است. این جریان از همان ابتدای انقلاب در مقابل حاکمیت دینی و انتخاب مردم ایستاد. بعضی از اینها با نظام جمهوری اسلامی نبرد مسلحانه کردند، بعضی هم که نبرد مسلحانه نکردند، حداکثر در سال 62 با نقد و کارشکنی و بعضاً ارتباط و جاسوسی برای کشورهای خارجی مجبور شدند از کشور فرار کنند. در مقطع فعلی جریان های اصلی مثل جبهه ملی، حزب توده، چریک های فدایی خلقی که اصل اسلام را قبول نداشته باشند، به عنوان یک حزب یا گروه یا جریان سیاسی نداریم، لکن این جریان بدون تابلو و حزب خاصی شروع به نفوذ در حوزه های فرهنگ، هنر و نشر کرده اند و الان جای پای نفوذ اینها را در این حوزه ها آشکارا می توان دید و سعی می کنند از طریق این حوزه ها افکار عمومی مردم و نخبگان را مقابل نظام و اسلام قرار بدهند و دو باره همان فرهنگ لیبرال دموکراسی را داخل کشور بیاورند. مشی امام در برخورد با این طیف افشاگری بوده است و همیشه سعی کردند چهره واقعی آنها را برای مردم روشن کنند. مقام معظم رهبری هم در تمام سخنرانی هایشان این مشی را دنبال کرده اند. ** در مقطع حاضر این گروه سوم چه وضعیتی دارند؟ به صورت حزب و گروه نیستند. ** اما دارد در بعضی از جریان های ما نفوذ می کند. گروه دوم چطور؟ آنهایی که رد صلاحیت شده اند، آیا ورود در عرصه ها را کنار گذاشته اند یا در قالب های دیگر فعال اند. الان هر دو گروه وجود دارند. فرق گروه دوم با گروه سوم این است که گروه دوم در قالب حزب و گروه و جریانی که بعضاً در مصادر اجرایی کشور هم هستند، حضور دارند، مثلاً مجمع روحانیون مبارز یا مجمع محققین و مدرسین قم، تقریباً اکثریت قریب به اتفاقشان نظام و رهبری را قبول ندارند. آنهایی هم که ممکن است قبول داشته باشند، در مقابل خطاهای هم حزبی هایشان اصلاً حاضر نیستند افشاگری کنند یا کوتاه بیایند. مثلاً از جریان اینها سروش، محسن کدیور، خانم حقیقت جو و علی افشاری از بلندگوی بی بی سی و VOA حرف می زنند. همین سروش و کدیور دارند حاکمیت دینی را نقد می کنند. یک کلام از دهان مبارک اینها برای نقد اینها بیرون آمده است؟ خیر! جریان دوم از لحاظ حیطه قدرت هم در جریان نشر و هم در حوزه فرهنگ و هنر حضور دارند، به خصوص در حوزه نشر فعالیت می کنند. فرقشان با گروه سوم این است که آنها تابلو ندارند، ولی اینها تابلو دارند، اما از نظر ماهیت تفکر یکی هستند. ** رهبری انقلاب اسلامی در سال 89 فرمودند جریان چپ تقوای جمعی را رعایت نکردند. درباره این توضیح بیشتری بفرمایید. برداشتم از تقوای جمعی این است که کسی که متصدی حزب یا گروهی می شود، باید مصالح اسلام و مملکت را بر مصالح حزبی و گروهی خودش ترجیح بدهد، یعنی رعایت انصاف را بکند. اینها این را رعایت نکردند. اینها در جلسات خصوصی شان آقای میرحسین موسوی را محکوم می کنند و می گویند تقلبی اتفاق نیفتاده و نظام امانتدار است. حتی در انتخابات اخیر آقای روحانی با 7/50 درصد رأی آورد و نظام امانتداری اش را نشان داد، اما اینها حاضر نیستند همین را هم بگویند، ولی در جلسات خودشان این را مطرح می کنند که آقای میرحسین موسوی قطعاً رأی نیاورد، اما حاضر نیستند بیایند و در جمع این را محکوم کنند. برداشتم از تقوای جمعی این است که چرا اینها مصالح اسلام و نظام را بر مصالح تشکیلاتی و حزبی شان ترجیح ندادند؟ ** یکی از بحث هایی که حضرت آقا مطرح می کنند، بحث ریزش و رویش در فضای سیاسی کشور است. اولاً ملاک تشخیص این ریزش و رویش چیست؟ بعضی ها از این ریزش ها بسیار ابراز نگرانی می کنند و می گویند شما دارید همه یاران امام و انقلاب را حذف می کنید. نظرتان چیست؟ انسان ماهیتاً یک موجود انتخابگر است، یعنی آزاد است و می تواند انتخاب کند و در کشورهایی هم که آزادی اطلاعات و آزادی بیان و امکان به چالش کشیدن مبانی وجود دارد ـ مثل جمهوری اسلامی ـ طبیعی است افرادی که تحت تأثیر تبلیغات علیه نظام جمهوری اسلامی قرار می گیرند و نمی توانند خوب دفاع کنند، به مرور از نظام فاصله می گیرند. برعکس افرادی هم از حقایق جمهوری اسلامی در محیط آزاد مطلع و متوجه ماهیت جمهوری اسلامی و دلداده آن می شوند. غربی ها روی این سرفصل عملیات روانی زیادی می کنند، اما بنده عرض می کنم آزادی در جمهوری اسلامی با هیچ یک از کشورهای دنیا قابل مقایسه نیست و آزادی در کشور ما از مترقی ترین کشورها هم بالاتر است. هیچ جای دنیا این طور آزادانه دسترسی به مطبوعات، کتاب و سایت ندارند که حتی بیایند مبانی نظامشان را زیر سئوال ببرند و خیلی از آنها هم بلندگوی دشمنان ما شوند، یعنی هر حرفی را که دشمن می زند تکرار کنند. ظاهراً خانم ابتکار در سالگرد لانه جاسوسی مقاله ای نوشته و داده بود یکی از انتشارات ها در کشورهای اروپایی چاپ کنند. می گفت می خواستم پول هم بدهم، ولی آنها حاضر نبودند چاپ کنند. آخر سر، کتابش را یک ناشر کانادایی چاپ می کند و به ایشان هم می گوید دیگر نمی توانم آن را تجدید چاپ کنم. یا آقای مرحوم سید احمد خمینی نقل کرده بود می خواستند مطلبی را در روزنامه های غربی بزنند و حاضر شده بودند پول کلانی هم بدهند، اما هیچ کدام حاضر نشده بودند چاپ کنند. در رسانه های غربی کسی حاضر نیست بحث هولوکاست را مطرح کند، ولی در ایران از سیاست های هسته ای جمهوری اسلامی ایران را که مصوب مجلس و مقام معظم رهبری است زیر سئوال می برند تا دین و اعتقادات مردم. معلوم است حتی زدن این حرف ها هم آزاد است و بعضی از این رسانه ها حقیقتاً با بیان بعضی از حرف ها دارند ظلم می کنند. در چنین شرایطی طبیعی است یک سری از افراد به دلیل تحمل هایی که نداشتند و نتوانستند زیر بار سختی ها بروند، از ادامه راه بازماندند، چون راه سختی است و ما در مقابل امریکا و لیبرال دموکراسی غرب ایستاده ایم و می خواهیم در مقابل تحریم ها بایستیم. این با مبانی غربی ها سازگار نیست و خیلی ها درجا می زنند. مقام معظم رهبری فرمودند ما بسیار متأسفیم که جریان هایی که ـ مثل بسیاری از اعضای حزب مشارکت و مجاهدین انقلاب ـ روزی همراه با نظام بودند، دیگر با نظام همراه نیستند. اتفاقاً اینها در جاهایی از نظام و رهبری فاصله گرفته اند که مقام معظم رهبری روی خط امام ایستادگی کرده اند. شما مصادیقشان را نگاه کنید: استکبارستیزی، عدم رابطه با امریکا، دفاع از حاکمیت دینی، دفاع از قانون اساسی و... نقطه جدایی اینها جایی است که نظام و رهبری روی خط امام ایستاده و اینها فاصله گرفته اند. در انقلاب های دیگر هم این مسئله وجود دارد. در عوض به رویش هایی که نظام جمهوری اسلامی داشته است توجه و اینها را با هم مقایسه کنید. این اعتکاف ها را با دهه اول انقلاب مقایسه کنید. در دهه اول انقلاب چند اعتکاف داشتیم که جوانان در آن شرکت کرده باشند؟ این بار گزارش دادند در حدود 40 هزار مسجد در سراسر کشور در مراسم اعتکاف شرکت کرده اند، یعنی حدود 800، 900 هزار جوان که در دهه اول انقلاب چنین چیزی را نداشتیم. در دهه اول انقلاب این حجم جوان که در سنگرهای علمی کشور فعالیت کنند و با انگیزه جهادی دستاوردهای عظیمی از قبیل نانوتکنولوژی و هسته ای را به ارمغان بیاورند، نداشتیم. میانگین سن این جوانان 30 سال است. نماز و زیارت عاشورایشان را می خوانند و بعد شروع به کار کردن می کنند. در صنایع موشکی همین طور. حوزه نشر و فضای مجازی ما را با یک دهه قبل و دهه های قبل از آن مقایسه کنید. الان کشور پر از جوانانی است که می توانند در این حوزه ها فعالیت کنند. اینها رویش های نظام جمهوری اسلامی است و اینها هم میسر نمی شد، مگر این که مقام معظم رهبری این فضا را باز گذاشتند و مدیریت کردند که هر چه استعداد جوان هست به میدان بیاید، خودشان را نشان بدهند و از این میدان استفاده کنند. ** مقام معظم رهبری بارها روی بحث «جذب حداکثری و دفع حداقلی» تأکید کرده اند. این دو را چگونه می شود جمع کرد؟ فکر می کنم بهترین مدلی که می شود جذب حداکثری و دفع حداقلی را با هم مقایسه کرد، فتنه 88 است. در جریان انتخابات سال 88 اتفاقی افتاد که گروهی که رأی نیاورده بودند، نظام را به چالش کشیدند. قبل از این که وارد عملکرد مقام معظم رهبری و مواجهه ایشان با این گروه شویم، واقعاً باید ببینیم اینها چه خیانت عظیمی به نظام کردند و جنایات زیادی را مرتکب شدند. اولین کارشان این بود که خلاف قانون عمل کردند. اگر اعتراض داشتند قانون اساسی و قانون مصوب مجلس راه اعتراض را باز گذاشته است. این که یک فرد قبل از این که نهادهای قانونی اعلام کنند چه کسی پیروز انتخابات است و قبل از این که شمارش را به اتمام برسانند، بیاید و بگوید پیروز این انتخابات من هستم و اگر غیر از این شود یعنی در انتخابات تقلب شده است. این هم خلاف قانون اساسی و قوانین انتخاباتی و هم خلاف عقل است. نکته دوم این که اینها وحدت و همبستگی ملت را بر هم زدند. اگر کسی دلسوز انقلاب باشد به نفع همبستگی ملی از منافع خودش می گذرد. همبستگی ملی گوهری است که به این سادگی ها به دست نمی آید. امام ده پانزده سال تلاش کردند تا این همبستگی ملی ایجاد شود و مقام معظم رهبری هم آن را ادامه دادند، حال این که کسی در یک جامعه متحد ایجاد شکاف کند و خانواده ها را به هم بریزد که پدر یک چیز بگوید، فرزند چیز دیگری و در یک جامعه مذهبی و شیعی شکاف ایجاد شود، بسیار خیانت بزرگی به نظام است. نکته بعد این که اینها نظام را به دروغگویی و عدم صداقت متهم کردند. این که کلیت یک نظام از رهبری تا شورای نگهبان و وزارت کشور و کل سیستم انتخاباتی کشور را متهم به دروغ کنند، خیانت بزرگی است. امنیت کشور را مخدوش کردند و خون ده ها نفر به زمین ریخته شد و ده ها نفر کشته شدند. پاسخ اینها را چه کسی می خواهد بدهد؟ ضد انقلاب آمد و میدان دار شد. دستگیری هایی که شد، بسیاری از آنها از منافقین بودند. فردی که اخیراً اعدام شد... ** از فعالین فتنه 88 است؟ قبلاً در زمان منافقین دستگیر و به ده سال حبس محکوم شده بود. پنج سال حبس را گذرانده و پنج سال هم عفو خورده بود. در جریان فتنه 88 در میدان فتنه گری بود و جریانات داخل خیابان را هدایت می کرد، با خارج از کشور ارتباط داشت و از طریق آنها جریانات داخل کشور را هدایت می کرد. این جزو عناصر دستگیرشده در فتنه 88 است. بسیاری از سلطنت طلب ها، چریک های فدایی خلق و حتی فاحشه هایی که خانه هایشان لانه فساد بود در آن جریان دستگیر شدند. چه کسی به اینها امکان داد که رعبشان ریخته شود و این طور به میدان بیایند و با نظام مقابله کنند؟ به خاطر همین کاری بود که اینها انجام دادند. نکته دیگر این که طمع غربی ها را به سرنگونی نظام زیاد کردند. غربی ها به دنبال بحث ها و مذاکراتی که انجام شده بود آماده بودند به ما امتیاز بدهند و حتی درخواست ملاقات کرده بودند و ما گفته بودیم بعد از انتخابات این کار را خواهیم کرد. وقتی این اتفاقات افتاد، همه شان پشت سر جریان فتنه ایستادند و کل قول و قرارهایشان را با ما به هم زدند. حالا ببینید برخورد مقام معظم رهبری با جریانی که این خیانت ها را کرده است به خاطر این که چند تن از آنها از افراد باسابقه و دوستان نظام بوده اند، چه بوده است؟ فردای روزی که آقای موسوی این ادعا را کرد، مقام معظم رهبری هم ایشان و هم آقای کروبی را خواستند و تک تک با آنها صحبت کردند و گفتند خط تان را از خط جریانات ضد انقلاب جدا کنید. نگذارید کشور دچار آشوب شود و اگر اعتراض دارید، درخواستتان را از مجرای قانونی پیگیری کنید. چند روز بعد نمایندگان آنها را به دفتر خواستند و دو ساعت به آنها فرصت دادند که هر چه می خواهند بگویند. در آن جلسه حضرت آقا به شورای نگهبان سفارش کردند که به همه اعتراضات آنها رسیدگی کنند و حتی اگر لازم باشد تا یک دوم صندوق ها هم بازشماری شود، این کار صورت بگیرد، منتهی کار از مجرای قانونی انجام شود، اما اینها اردوکشی های خیابانی را راه انداختند و از 25 تا 29 خرداد بدون این که از کسی اجازه یا از وزارت کشور مجوز بگیرند، خیابان ها را محل تاخت و تاز خود قرار دادند. مقام معظم رهبری باز سعه صدر نشان دادند و در 29 خرداد در نماز جمعه آن صحبت های مفصل را ایراد کرده و از آقای مهندس موسوی تجلیل کردند و گفتند ایشان نخست وزیر زمان من بوده است، از آقای کروبی و آقای محسن رضایی تجلیل و بداخلاقی های مناظره های تلویزیونی را محکوم کردند و از همه خواستند اردوکشی های خیابانی را کنار بگذارند و هر صحبتی دارند در چهارچوب قانون انجام بدهند. اما این طور نشد و هیچ یک از آنها از مردم نخواستند که در روز 30 خرداد از خانه بیرون نیایند و روز شنبه بعد از صحبت آقا اینها در خیابان ها آمدند. البته بعد از صحبت آقا جمعیتشان به شدت ریزش کرد و شاید یک دهم تعداد قبل بود. معلوم شد خیلی ها به تصور این که رأی آنها غصب شده است و کسی هم نیست رسیدگی کند به خیابان ها می آمدند. بعد که آقا اتمام حجت کردند، جمعیت به یک دهم قبل رسید. اینها دست از لجاجتشان برنداشتند. محتوای اطلاعیه های مهندس موسوی را بررسی کنید. محتوای این اطلاعیه ها نشان نمی دهد ایشان به جریان انتخابات معترض است، بلکه نشان می دهد ایشان خودش را در رأس جریانی مثل جریان انقلاب مخملی اوکراین می بیند و می خواهد با سازماندهی بدنه مردمی و ایجاد یک جریان اجتماعی نظام را براندازی کند. اطلاعیه ها را تحلیل محتوایی کنید، چیزی جز این نیست. معهذا مقام معظم رهبری تا قبل از عاشورای 88 این جریان را دائماً نصیحت می کردند. در رمضان همان سال طبق عرف هر ساله دانشجوها خدمت آقا آمدند و سئوالاتی را پرسیدند. یکی از دانشجوها از بین جمعیت بلند شد و پرسید: «چرا نظام با منافقینی که در خیابان ها آمدند برخورد قاطع نمی کند؟» حضرت آقا بلافاصله با او برخورد کردند و گفتند: «چرا به اینها می گویید منافق؟ اگر کسی نسبت به نظام ایراد و گله ای دارد نباید به او منافق بگوییم». آقا حاضر نیستند در جواب یک دانشجو کسی را که نزدیک به سه چهار ماه کشور را به آشوب کشیده است، منافق بنامند و بلافاصله موضع می گیرند. یا در همان حادثه سال 88 که اتفاق افتاد، به ما گفتند جریان روز عاشورا یک جریان ضد انقلاب بود. جریان ضد انقلاب را از جریان فتنه گر جدا کنید. ضد انقلاب یعنی کسی که اصلاً نظام را قبول ندارد و دنبال سرنگونی نظام است، اما فتنه گر از موقعیت کنونی سوءاستفاده کرده و صف دوستان نظام را به هم ریخته است که برای خودش چیزی را به دست بیاورد. مقام معظم رهبری حتی حاضر نبودند بگویند جریانی که در روز عاشورا اتفاق افتاد، کار جریان فتنه بوده است، اما خودشان کار را خراب کردند و مهندس موسوی بلافاصله اطلاعیه داد و دفاع کرد و به کسانی که آمده و عزاداری عاشورا را به هم زده و آن جشن را برپا کرده بودند، گفت مردم خداجوی. خودشان، خودشان را به جریان ضد انقلاب چسباندند. حتی قبل از 9 دی آقا سخنرانی کردند و گفتند این نظام کشتی نجات است. خودتان را به این کشتی برسانید و از ضد انقلاب و دشمنان نظام اظهار برائت کنید و به دل ملت برگردید. چرا؟ چون آقا می خواستند اینها در صف ضد انقلاب قرار نگیرند. تا قبل از 9 دی که مردم آمدند و به آن صورت عظیم با فتنه گران برخورد کردند، برخورد آقا با اینها به این شکل بود. بعد از این که اتمام حجت و معلوم شد اینها دیگر به هیچ وجه حاضر نیستند با نظام کنار بیایند، تعابیر سران فتنه و فتنه گر از اینجا به بعد در صحبت های مقام معظم رهبری شنیده شد. به رغم همه اطلاعیه هایی که اینها می دادند و چالش هایی که برای نظام ایجاد می کردند تا بهمن سال 89 مهندس موسوی و آقای کروبی آزاد هستند، در حالی که اگر کارهایی که اینها کردند، در هر جای دیگری از دنیا کرده بودند، آنها را محاکمه و با آنها برخورد می کردند. ببینید با رئیس جمهور مصر چه برخوردی کردند، ولی مشی نظام جمهوری اسلامی این نبود. در 25 بهمن که مشخص شد اول بی بی سی و VOA خط را می دهند، بعد بر اساس همان خطی که آنها برای تجمع می دهند، اینها اطلاعیه می دهند و مردم را به تجمع تحریک می کنند، نظر قوه قضائیه شاید دستگیری و برخورد با اینها بود، ولی بعد که این نظر به شورای عالی امنیت ملی آمد، تصمیم گرفته شد اینها محصور شوند و فتنه گری شان ادامه نیابد. یعنی باز برخورد با اینها هم در حداقل بود. طرف رفته و در یک آپارتمان شیک نشسته و صبحانه، ناهار و شام در اختیارش هست و فقط ارتباطش با جریان فتنه قطع است تا دیگر نتواند فتنه گری کند. این واقعاً بیشترین محبتی است که نظام به آنها کرد. دوستان اینها بعد از این که این همه خیانت اینها و پشتیبانی کشورهای غربی، رادیو اسرائیل و امریکا را دیدند چرا نیامدند و فاصله شان را با اینها نشان ندادند؟ چرا آقای خاتمی و رفقای دیگر اینها و بعضی از آقایانی که در مجمع روحانیون مبارز هستند و ادعا می کنند همراه با انقلاب اند نمی آیند مرزشان را با اینها روشن کنند؟ نباید در این حادثه بزرگی که اتفاق افتاد لااقل یک بار اعلام موضع می کردند؟ این کار را نکردند. وقتی این مسیر را مطالعه می کنیم می بینیم نظام به دنبال طرد اینها نبود، ولی خودشان تطرّد کردند، یعنی خودشان خواستند وارد این کشتی نجات نشوند. همین آقای محمد نوری زاد را ببینید. مدت ها در دستگاه آقا بود و به عنوان خبرنگار با ایشان این طرف و آن طرف می رفت. بعد شروع کرد به نوشتن نامه های اهانت آمیز متعدد. هر وقت دستگاه اطلاعاتی می خواست با او برخورد کند، دفتر آقا اعتراض می کرد و آقا می گفتند چون اهانت به من است رهایش کنید تا وقتی که دیگر تعداد نامه هایش به 20 تا و 30 تا رسید و پر از فحش و فضیحت تا دیگر خود دستگاه قضایی وارد شد، اما باز هم آقا یکی دو بار دستور دادند آزاد شود، باز بیرون آمد و شروع کرد. نوع برخورد نظام با فرزند آقای خزعلی و افرادی از قبیل او را ببینید. نظام در همه مراحلی که داشت تا موقعی که امکان و احتمال برگشت یک نفر وجود داشت، برای بازگرداندن او نهایت تلاشش را کرده است. مثلاً در مورد زندانیان سال 88 توصیه دفتر آقا به قوه قضائیه دائماً این بود که هر کسی که فریب خورده و هر کسی که اعلام کرده اشتباه کرده است و هر کسی را که تشخیص می دهید اگر به کشور برگردد فتنه گری نمی کند آزاد کنید، یعنی همه این آزاد کردن با فشار دفتر رهبری بوده است، در حالی که تمایل دستگاه های قضایی و اطلاعاتی این بود که اینها را نگه دارند. ** غیر از موضوع حصر بعضی از افراد، افرادی هم بودند که از لحاظ رسانه ای دچار محدودیت هایی شدند تا ارتباط رسانه ای آنها با دشمنان قطع شود. در حال حاضر عده ای از آنها به صحنه بازگشته اند. آیا غفلتی صورت گرفته یا احتمال بروز فتنه از سوی آنها منتفی شده است؟ جریان فتنه نشان داد که از هر فرصتی برای بازگشتن به صحنه سیاسی کشور استفاده خواهد کرد. نظام هم از قبل اعلام کرده است که برای بازگشت کسانی که خط خود را نسبت به فتنه روشن کنند، آمادگی دارد. آیا جریان فتنه و آن جنایات و اتهاماتی را که نسبت به نظام انجام شد قبول دارند یا رد می کنند؟ از اینها خواسته شد بیایند و رسماً موضع خود را روشن کنند، اما اینها نخواستند این کار را انجام بدهند، چرا؟ چون احساس می کنند عده ای در خارج و داخل هستند که اگر اینها اعلام موضع کنند آنها را از دست می دهند، یعنی آن جریان غربی و طبقه روشنفکر وابسته داخلی را از دست می دهند. اینها مترصدند بدون پرداخت هزینه به صحنه سیاسی کشور برگردند. نظام هم پای اینها ایستاده است که اینها اول باید خط خود را نسبت به جریان فتنه روشن کنند و بعد وارد صحنه سیاسی شوند. البته متأسفیم از این که بعضی از برادرانی که در دولت جدید بعضی از مسئولیت ها را به عهده گرفته اند یا به سوابق مسائل امنیت کشور واقف نیستند یا عمق فتنه انگیزی اینها را نمی دانند و از کشورهای دیگر تجاربی را نگرفته اند، زمینه را برای ورود این افراد به صحنه مطبوعات یا صحنه سیاسی کشور باز می کنند. اما آن بخشی که به مردم برمی گردد، خیالمان از مردم راحت است. آقای مهندس موسوی در انتخابات 88، 33 درصد کل آرا را در کل کشور به دست آورد و در بعضی از نقاط تهران از آقای احمدی نژاد رأی بیشتری داشت. فکر می کنم ایشان در تهران 58 درصد رأی آورد. یک ماه بعد از صحبت مقام معظم رهبری در نماز جمعه تهران یعنی یک ماه بعد از 29 خرداد که نظرسنجی انجام شد، آرای ایشان از 33 درصد به 20 درصد رسید. ** تهران؟ خیر، کل کشور. این نظرسنجی یک بار بعد از 9 دی، یعنی بعد از یک دوره تبیین و شفاف سازی انجام شد، چون مقام معظم رهبری گفتند فتنه گرد و خاک و غبار ایجاد می کند. در این فتنه به عمارهایی نیاز داریم که برای مردم روشنگری کنند. کسانی این کار را کردند و ماهیت فتنه و فتنه گری را برای مردم گفتند و مردم حماسه پرشور 9 دی را به وجود آوردند. در نظرسنجی ای که چند روز بعد از 9 دی انجام شد، نشان داد محبوبیت آقای موسوی در سراسر کشور به 9 درصد رسیده است، یعنی ریزش از 33 درصد به 9 درصد؛ لذا مردم خطشان را با اینها مشخص کردند. رسانه هایی هم که تلاش می کنند اینها را به صحنه سیاسی و مطبوعاتی کشور و مسئولین ما در بخشی از حوزه های فرهنگی هم نسبت به این قضیه مسامحه می کنند، نمی توانند در دل مردم جایگاهی برای اینها پیدا کنند و خود این مسئولین و روزنامه ها در نزد مردم منفورتر می شوند. اگر جای این مسئولین که خیلی از آنها افراد خوش سابقه ای هم هستند بودم، به تجربه های سابق نگاهی می کردم که مثلاً الان آقای مهاجرانی کجاست؟ چقدر محبوبیت دارد؟ افرادی که با اینها بودند کجا هستند؟ از آنها درس می گرفتم و حاضر نمی شدم به اینها میدان بدهم. ** شما در آن جریان در شورای عالی امنیت ملی حضور داشتید. آیا حصر آقای مهندس موسوی و آقای کروبی به دلیل همین مسائلی بود که اشاره کردید یا پس از ریزش شدید طرفداران آنها و وقوف 91 درصد مردم به ماهیت جریان فتنه و سران فتنه این کار به دلیل حراست از جان آنها هم صورت گرفت؟ به دو نکته باید توجه داشت. آقای کروبی آمد که در راه پیمایی 22 بهمن سال 88 شرکت کند. خود ایشان یا پسرهایش گفتند یک سری از مردم ریختند روی سرش و خواستند او را بزنند. آقای مهندس موسوی نتوانست از دفتر کارش بیرون بیاید. بعضی از چهره های دیگرشان هم همین طور. به نظر من بخشی از قضیه حصر به خاطر حفاظت از جان اینها بود. نکته دوم این که اگر جای اصلاح طلب ها بودم حتماً از جریان آقای مهندس موسوی تبرّی می جستم. چرا؟ چون جریان اصلاح طلب با پشتیبانی از جریان آقای موسوی خودش را در نزد مردم منفور کرد. اگر آقای موسوی بعد از انتخابات می آمد و می گفت ما به نتیجه انتخابات اعتراض داریم، اما چون قانون و مراجع قانونی این طور می گویند تبعیت می کنیم و می رفتند و یک حزب بزرگ را هم تشکیل می دادند، شاید حزب آنها در انتخابات بعدی رأی بالایی هم می آورد و یک جریان عظیمی را می توانستند به نفع خودشان ایجاد کنند. ** چرا این کار را نکردند؟ به خاطر فقدان تقوای حزبی. ** این جریان برای براندازی و راه انداختن انقلاب رنگین به وجود آمد یا واقعاً به خاطر نداشتن تقوا این کار را نکردند؟ بعضی اوقات موقعی که شیطان بر انسان غلبه می کند، انسان وقتی دارد ثروت اندوزی می کند، به یک حدی می رسد که دیگر نباید ریسک کند و ادامه بدهد، اما این حرص ثروت به قدری به او مستولی می شود که ریسک بعدی را می کند و مثل قمار همه را از دست می دهد. اینها به دنبال قدرت بودند و از یک لحظه ای دیدند که دارند از آن قدرت فاصله می گیرند کسی که به دنبال قدرت است کاری به خدا ندارد و شیطان بر اعمالش حاکم می شود. الان اعمال امریکا را نگاه کنید. امریکا با تمام قوا به افغانستان آمد و بزرگ ترین دشمن جمهوری اسلامی در افغانستان را از بین برد و الان مردم افغانستان طرفدار جمهوری اسلامی هستند. در عراق هم همین طور. امریکا به عراق آمد و بزرگ ترین دشمن جمهوری اسلامی در عراق را از بین برد. می خواستیم خسارت جنگ تحمیلی را بگیریم، دشمن ما به دست خودش آمد و هواپیماهایش را در کشور ما گذاشت! الان جریانی که در عراق حاکم است، جریان طرفدار نظام جمهوری اسلامی و مخالف امریکاست. گاهی اوقات دشمن تصمیماتی می گیرد که ظاهراً عاقلانه به نظر می رسد، اما اینها تصمیمات ابلهانه گرفتند. همین امروز اگر جریان اصلاحات مرز خود را با خط فتنه مشخص کند، دو باره نزد مردم محبوب می شود، اما چون این کار را نمی کنند، هر روز منفورتر می شوند. اگر بعضی از اینها بیایند و سفت و محکم بگویند ما طرفدار آقای مهندس موسوی هستیم، چند نفر به آنها رأی می دهند؟ کسانی که رأی می گیرند آنهایی هستند که در نطق هایشان می گویند ما تابع ولایت فقیه هستیم و از مراجع و حاکمیت دینی مایه می گذارند. شما به سخنرانی های آقای رئیس جمهور نگاه کنید. درست است که ایشان به بعضی از جریانات درون دولت قبلی اعتراض دارد ـ که ما هم داریم ـ اما مردم نگاه می کنند می بینند یک عالم دینی است که سابقه انقلابی گری داشته، در قضیه سال 78 آن سخنرانی را کرده، عضو جامعه روحانیت مبارز بوده است، هر جا هم که صحبت می کند از همان ابتدا می گوید از مقام معظم رهبری فاصله ندارد. بدیهی است مردم به او رأی می دهند. اینها بیایند بگویند رهبری را قبول ندارند. چه کسی به آنها رأی می دهد؟ جریان طرفدار اصلاحات هم اگر می خواهند در این کشور به حیات سیاسی شان ادامه بدهند باید خطشان را در قبال جریان فتنه روشن کنند، والا مردم به اینها رو نمی کنند و نظام هم اینها را قبول نمی کند. ** یکی از مسائلی که در حاشیه جریان فتنه پیش آمد، پرونده کهریزک بود. بخش هایی را که فکر می کنید می شود به آنها اشاره کرد بفرمایید. البته هیچ یک از اینها چیزهایی نبود که یک حاشیه مغفول یا نگفته ای مانده باشد. به دو سه نکته اشاره می کنم تا ببینید وضعیت نیروی انتظامی ما در آن اغتشاش ها چگونه بود. از طریق اینترنت فراخوان می دادند و چهار پنج هزار نفر جمع می شدند و شروع می کردند به آتش زدن و اغتشاش کردن و نیروی انتظامی طبق وظیفه اش می آمد و این افراد را محاصره و مثلاً هزار نفر را دستگیر می کرد. همه تلاش قوه قضائیه و فرماندهی نیروی انتظامی این بود که این هزار نفر ظرف سه چهار ساعت تعیین تکلیف شوند. بارها ناظرانی را که دبیرخانه شورای عالی امنیت می فرستاد، می دیدند که نیروی انتظامی اینها را آورده است و دارد به آنها غذا و نوشابه می دهد و از آنها پذیرایی می کند، افسران خود را هم احضار کرده اند و دارند از اینها بازجویی می کنند و دیگر ساعت دو بعد از نصف شب آنهایی را که فریب خورده و سیاهی لشکر آمده بودند، رها کرده بودند و 30 نفر افراد محرک اصلی را می گرفتند و به بازداشتگاه می بردند. ** در همه دنیا نحوه برخورد با اغتشاشات همین گونه است؟ در دنیا که بگردید کسی به این خوبی با متهم برخورد نمی کند. از این 800، 900 نفر آنهایی را که جوان بوده یا دختر و زن بوده اند، زنگ زده اند به تلفنی که او داده و دیده اند کسی گوشی را برنمی دارد، پلیس زن اینها را سوار کرده و ساعت یک بعد از نصف شب دم در خانه شان برده و تحویل داده و برگشته است. این نهایت همراهی با کسانی است که به هر حال در آن اغتشاش ها شرکت کرده بودند. این جمله آقاست که توسط دفترشان به قوه قضائیه گفته می شد اگر 50 نفر گناهکار آزاد شوند بهتر از این است که دو نفر بی گناه را نگه داریم. یعنی مثلاً 100 نفر را گرفته ایم و مطمئن هستیم 80 نفرشان اغتشاشگر هستند و زده و در و دیوار و همه جا را خراب کرده اند، ولی می دانیم 20 نفرشان هم بی گناه هستند. فتوای مقام معظم رهبری این بود که همه شان را آزاد کنید. چرا؟ چون 20 نفر بی گناه داخل اینها هستند. اگر می توانید کار اطلاعاتی کنید و سریع اینها را از هم تفکیک کنید، این کار را بکنید، والا همه شان را آزاد کنید بروند. در قضیه کهریزک هم اولین کسی که گزارش دستشان رسید آقا بودند و بلافاصله دستور دادند تعطیل شود. اگر همان روزی که آقا دستور دادند آقایان کهریزک را تعطیل کرده بودند اتفاقات بعدی نمی افتاد. همین آقایانی که متهم هستند، یکی از اتهاماتشان این است که چرا روزی که آقا دستور دادند، اینها آنجا را تعطیل نکردند؟ اگر تعطیل کرده بودند این اتفاقات نمی افتاد. یا مسئله آزادی ها، یکی از جاهایی که به قوه قضائیه و نیروهای امنیتی فشار می آورد که تا جایی که امکان دارد افراد را نگه ندارید و تا مطمئن نشدید کسی فتنه گر است و اگر بیرون برود بلوا ایجاد می کند، غیر از اینها همه را آزاد کنید، دفتر آقا بود. در قضیه کهریزک آن بخشی که مربوط به دفتر رهبری است، کارنامه درخشانی دارد، اما آنجایی که مربوط به مسئولین اجرایی است، متفاوت است. از آن طرف قضیه فتنه 88 هم بگویید که فتنه گران قصد داشتند با به میدان آوردن مردم رهبری را وادار به عقب نشینی از مواضع خود و ابطال انتخابات کنند. آیا این اطلاع در مجموعه ها وجود داشت یا بعداً تحلیل شد؟ دستگاه های اطلاعاتی ده بیست روز قبل از انتخابات با توجه به قرائن موجود به نکاتی پی برده بودند. اینها کمیته صیانت از آرا را در اسفند 87 راه انداختند که آقای محتشمی و کسان دیگری هم جزو آن بودند. بعدها دائماً می گفتند اگر تقلب شود، اگر تقلب شود و موضوع تقلب را اینها باب کردند. ستاد 88 و شبکه های اجتماعی دیگری را که راه انداختند، از چشم دستگاه های اطلاعاتی مخفی نبود و این را رصد می کردند. ممکن است شخص آقای موسوی این طور نبوده باشد، اما آنهایی که کارگردان حزبی او بودند، نقشه شان این بود که از یک هفته قبل مردم را به خیابان ها بیاورند و این همان حلقه سبزی است که از میدان راه آهن تا تجریش درست کردند و گفتند باید اینها را حفظ کنیم. اگر در انتخابات پیروز شدیم، باید این جمعیت را در خیابان حفظ و نظام را در سنگرهای دیگر مجبور به عقب نشینی کنیم. آقای موسوی در مصاحبه با اشپیگل هم این بحث را مطرح کرده بود که اگر در انتخابات پیروز نشدیم، این جریان اعتراض خود را به انتخابات انجام بدهد و به قول خودشان حق را برگرداند. آن نکته ای را هم که بعضی ها از قول سردار جعفری نقل می کنند همین است که ایشان گفته بودند از قبل نسبت به این که اینها چه می خواهند بکنند اشراف داشتیم و نظام منفعل نماند. وقتی اینها جریان 25 خرداد را راه انداختند و اغتشاشات خیابانی را شروع کردند، بسیاری از عناصر اصلی اینها دستگیر شدند، چون اطلاعات و اسناد کاملی در باره این که قرار است چه کنند در اختیار دستگاه های اطلاعاتی بود. این جزو افتخارات دستگاه های اطلاعاتی ماست که این اطلاعات را از قبل داشت، لکن چون احساس می کرد بعضی از افرادی که در رأس هستند ممکن است تن به جریانات حزبی و گروهی ندهند، این دستگیری ها را انجام نداد و پس از این که معلوم شد دنبال آن مقاصد هستند این کار را انجام داد، لذا نظام غافلگیر نشد و موقعی که داخل خیابان آمدند با آنها برخورد کرد. ** اینها می خواستند از جمعیت داخل خیابان به عنوان اهرم فشار استفاده کنند؟ ما که از نیت آقای موسوی و رفقایشان اطلاع نداشتیم، اما بر جریان های حزبی و گروهی شان اشراف داشتیم و تصور نمی کردیم آقای موسوی و آقای کروبی با آن سوابقی که دارند تا آخر خط با اینها بروند. موقعی که اینها به خیابان آمدند که بگویند در انتخابات تقلب و رأی شما دزدیده شده است، مهندس موسوی در تهران 5/2 میلیون رأی آورد. آنهایی که خیلی در مورد 25 خرداد اغراق می کنند می گویند 500 هزار نفر به خیابان آمده بودند، ولی برآورد ما خیلی کمتر بود. چرا دو میلیون باقی عکس العمل نشان ندادند؟ چرا این تحرک فقط در تهران بود و هیچ جای دیگر اتفاق نیفتاد؟ پس از سخنرانی نماز جمعه آقا این جمعیت به یک دهم رسید. اینها نشان می دهد که جریان اجتماعی پشت سر فتنه نبودند و تحلیل اشتباه غربی ها هم این بود که وقتی جریان 25 خرداد را دیدند، تصور کردند می توانند این جریان را عمومی کنند و این اعتراض را به کل کشور تعمیم ندهند، در حالی که 25 خرداد اوج اش بود. اوکراین و جاهای دیگر با یک جمعیت 50، 60 هزار نفری شروع و اضافه شده و کل کشور را فرا گرفته است، اما در اینجا اوج اش 25 خرداد بود و به تدریج کم شد تا رسید به 25 بهمن سال 89 که حول و حوش 3 هزار نفر بودند. معلوم می شود پس این یک جریان مردمی نبوده است و تحلیل غربی ها هم که تصور کرده بودند در داخل کشور ما می توانند انقلاب مخملی راه بیندازند، تحلیل غلطی بوده است. چرا؟ چون جمهوری اسلامی و مردم ما را نشناخته اند. ** مشی مدیریت رهبری انقلاب در باره جوانان و نسل سوم انقلاب از دیدگاه شما چیست؟ من چون مدتی هم خدمت مقام معظم رهبری بوده ام، به نظرم می رسد یکی از لذت بخش ترین جلساتی که مقام معظم رهبری دارند و این را از نشاط ایشان می توانفهمید جلسه ای است که با خانواده شهدا و ایثارگران دارند. یکی هم اقشار مردم عادی است که بسیار به ایشان اظهار علاقه می کنند و یکی هم جلساتی است که با جوانان، دانشجویان، نخبگان و اساتید دارند. این جلسه با بقیه جلسات متفاوت است. یک جلسه سه ساعته است و یک ساعت و نیم دو ساعت جوانان می آیند و خیلی راحت صحبت می کنند. حضرت آقا هم با دقت گوش می دهند و بعد صحبت می کنند. در هر ماه رمضان جلسات خاص اساتید، دانشجویان، شعرا و... وجود داشته است. جلساتی که مقام معظم رهبری با نخبگان علمی، صنعتی، دانشگاهی و... داشته ، بسیار زیاد بوده اند. همیشه هم آقا در این جلسات چهار پنج محور را به اینها سفارش می کردند. محور علم آموزی و این که استعدادهای علمی شان را بروز بدهند و بارور کنند. نکته دوم ایجاد خودباوری در جوانان و این که ما می توانیم . این که شما از غربی ها هیچ کم ندارید و حتی میانگین هوشی شما از آنها بالاتر است. محور سوم تقویت ایمان دینی و اتکال به خداست که علت پیروزی و پیشرفت شما همین ایمان به خدا و اتکال به خدا و تقویت روحیه ایمانی شماست. محور چهارم دادن روحیه جهادی است، یعنی دشمن در میدان است و شما هم باید به میدان بروید. روحیه جهادی جایی به کار می آید که دشمن حضور داشته باشد که ممکن است صحنه اقتصادی، فرهنگی و... باشد. آقا این چهار محور را در همه این جلسات گوشزد می کردند. نتیجه این همه ملاقات ها، بحث ها و پیگیری های مقام معظم رهبری به وجود آمدن نسلی است که امام را ندیده و درک نکرده اند و اغلب متولد سال 60 به بعد هستند، اما این نسل در صحنه نشر، فرهنگ، هنر، فضای مجازی، علم و... حضور دارند. اشاره کردم متوسط سن دانشمندان هسته ای ما 30 سال است. اینها امام را درک نکرده اند و امام را از زبان مقام معظم رهبری شناخته اند و واقعاً حاصل مدیریت این 25 سال رهبری ایشان هستند و توانسته اند اینها را به صحنه بیاورند و ما اینها را به عنوان گل هایی که دارند می شکفند و بار و میوه می دهند، می بینیم. خوب است به مقام معظم رهبری و کسانی که در مقابل ایشان ایستاده اند از منظر خط امام نگاه کنیم. خیلی ها که از امام فاصله گرفته اند، می گویند ما در خط امام هستیم. خط امام که در وصیت نامه سیاسی ایشان دقیقاً تبیین شده است و بنده به چند سر خط اشاره می کنم. استکبارستیزی؛ و�
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: صبح رزن]
[مشاهده در: www.]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 19]
-
گوناگون
پربازدیدترینها