تبلیغات
تبلیغات متنی
محبوبترینها
ساقدوش کیست ؟ | وظیفه ساقدوش در مراسم عقد و عروسی چیست ؟
قایق‌سواری تالاب انزلی؛ تجربه‌ای متفاوت با چاشنی تخفیف
چگونه ویزای توریستی فرانسه را بگیریم؟
معرفی و فروش بوته گرافیتی ریخته گری
بهترین بروکر برای معاملات فارکس در سال 2024
تجربه رانندگی با لندکروز در جزیره قشم؛ لوکس‌ترین انتخاب
اکسپرتاپ: 10 شغل پردرآمد برای مهاجران کاری در کانادا
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1816341297
کشاورزی در سرزمین تشنه ی ایران
واضح آرشیو وب فارسی:اتاق نیوز: این متن برگرفته از نوشته ی «توماس اردبرینک» (Thomas Erdbrink) خبرنگار روزنامه ی نیویورک تایمز است که در روز جمعه ۲۷ آذر منتشر شد.اتاق خبر - خورشید بی رمق صبحگاهی در تلاش است تا بارقه ای از امید را در این شهر عبوس و افسرده جنوب شرقی ایران زنده کند. این پهنه ی عریان بیابانی که امروز خالی و بکر جلوه می کند، زمانی مملو از باغات پسته و حیات بود. اما امروز به میمنت ساخت بزرگراه، اندک بقایای خانه های روستایی را هم در میان گرد و غبار به قلب فراموشی سپرده است. تا همین ده سال پیش یا شاید کمی قبل از آن، امین هرسال اینجا می آمد تا به پدر خود در برداشت پسته کمک کند. پوزه خون زادگاه امین، روستایی در شهرستان سیرجان واقع در جنوب غربی کرمان است که زمانی به دلیل قنات ها و درختان پسته اش مشهور بود، اما امروز اکثر باغات پسته در این منطقه از بین رفته است. اگر بپرسید مشکل کجاست؟ باید بگوییم «کم آبی» باغ هایی با چهره های متفاوت پسته ی ایرانی درست مثل خاویار آن قدر در جهان شهرت دارد که می توان از آن بعنوان یک نماد یا سمبل یاد کرد. اما امروز حال باغات پسته ی ایرانی دیگر مثل گذشته خوب نیست. چهره ی باغ های خانوادگی پسته و زمین های بی انتهای دور و اطراف آن ها در استان کرمان با برداشت آخرین ذخایر آب های زیرزمینی از قلب کویر به سرعت در حال تغییر است. زمین هایی که در گذشته پوشیده از درختان بارور بودند، با مکش آخرین قطرات حیات از قلب زمین شاهد افزایش تعداد درختان مرده و بی ثمر هستند. درختان خشک و مرده ای که شاخه های استخوانی رنگ آن ها با آسمان فیروزه ای تضاد بسیار دارد. امین ۳۲ ساله که یک روزنامه نگار است، می گوید سال ها پیش به همراه خانواده اش از این جا نقل مکان کردند. آن ها جزو آن دسته از کسانی هستند که به دلیل از دست دادن شغل شان موطن اصلی خود را رها کرده و به جای دیگر کوچ کردند. امین در صحبت هایش به یک واقعیت مسلم اشاره می کند: «من نمی دانم چطور می توانیم به گذشته برگردیم.» یک دریاچه ی نمک خشک شده در اطراف سیرجان. ظاهراً پایانی بر دوره ی خشکسالی ۷ ساله قابل تصور نیست. عکس از نیوشا توکلیان، نیویورک تایمز بحران کم آبی در ایران جدی است خوشبختانه پس از توافق هسته ای تمرکز عمده ای بر مساله روابط تجاری بالاخص در بخش صنعت نفت و خطوط هوایی شده، اما نباید فراموش کرد که ایران در زمینه ی مسایل محیط زیست نیز نیازمند تخصص گرایی هرچه بیشتر است. در حال حاضر بیشتر فشارهای زیست محیطی در کشور به بحران کم آبی برمی گردد. محیط زیست ایران هم اکنون در چنگ دوره ی خشکسالی هفت ساله است و آن طور که از شواهد برمی آید، نشانی از تغییر این شرایط نیست. باور کارشناسان این است که احتمالاً حتی بازگشت به سطوح بارشی گذشته هم نمی تواند راه گشای بحران کنونی آب که به نوعی در سطح ملی دامن گیر شده باشد، چرا که ما طی نیم قرن گذشته در عمل ۷۰ درصد از ذخایر آب زیرزمینی خود را مصرف کرده ایم. ایران سرزمینی خشک است که با خشک شدن دریاچه ها و رودخانه ها و بی حاصل شدن دشت ها در مواجهه ی جدی با بیابان زایی قرار دارد. طبق آمارهای سازمان ملل از ۱۰ شهر آلوده ی جهان چهارتای آن ها در ایران هستند و مهمترین دلیل این مساله هم بیابان زایی و گرد و غبار است. پل های رودخانه های خشک پل های فراوانی در ایران هستند که در گذشته بر روی رودخانه های پرآب ساخته شدند اما شرایط آن ها امروز به راستی تغییر کرده است. به عنوان مثال پل میربهاء الدین زنجان که زمانی بر روی رودخانه زنجان رود ساخته شد، هم اکنون بر روی بستر رودخانه ای از ماسه، سنگ و علفزار خودنمایی می کند یا ماهی گیران تالاب گمیشان واقع در سواحل دریای خزر که زمانی خانه هایشان را روی دیرک ها و بر روی آب بنا کردند، هم اکنون مجبور هستند مسافت زیادی را رانندگی کنند تا به ساحل دریایی برسند که روز به روز بیشتر از قبل از آن ها فاصله می گیرد. پل خواجو و بستر رودخانه ی خشک شده ی زاینده رود ارومیه هنوز خشک است حال دریاچه ارومیه هم که زمانی دریاچه ای بزرگ بود، دیگر خوب نیست و در صورت عدم دریافت حقابه کم کم به سرمنشاء طوفان های گرد و غبار تبدیل خواهد شد. ظرف ۳۰ سال گذشته، تعداد ساکنان حاشیه ی این حوضه، سه برابر و میزان برداشت آب از آن برای مصارف کشاورزی بیش از چهار برابر شده است. سطح کنونی آب ارومیه بیشتر از ۴ متر زیر سطح حیاتی است. ارومیه که در گذشته وسعت آن بالغ بر ۵ هزار کیلومتر مربع بود، هماکنون به گفته ی کارشناسان تنها قریب دو هزار کیلومتر مربع آب دارد و عمق این آب نیز بسیار پایینتر از حد انتظار قرار دارد. آخرین آمارها از دریاچه ی ارومیه حاکی از آن است که سطح آب این دریاچه بواسطه ی بارش های اخیر (اواخر آذرماه) به ۱۲۷.۲۱ از سطح دریا رسیده و این تراز از پایین ترین سطح تراز دریاچه که در اوایل آبان ماه جاری به ثبت رسید، بیش از ۱.۵ سانتی متر بیشتر است. گسترش سدسازی یکی از دلایل تشدید کمبود آب در اکثر مناطق ایران است چرا که در نوع خود به کاهش آب های زیرزمینی کمک می کند. کمبود آب یکی از دلایلی است که باعث شده برخی از مدیران چاره ی کار را در انتقال از نقطه ای به نقطه دیگر بدانند، اما این مساله هم مشکل ساز است. انتقال و آبرسانی به شهر کویری یزد از طریق زاینده رود یکی از نمونه های طرح های انتقال آب است. کم آبی در پایتخت کم آبی مشکلی است که حتی در شهرهای بزرگی مثل تهران هم تاثیر آن احساس می شود. در خلال فصول گرم و بالاخص تابستان، ذخایر آب پشت سدها تحلیل می رود. چنانچه کاهش سطح آب پشت سدها در تابستان امسال نیز نگرانی های زیادی به دنبال داشت. یارانه های آب و برق باعث تشویق مصرف بیش از اندازه در مناطق شهری می شود، برخی از کارشناسان معتقدند که افزایش بهای آب می تواند مانع جدی بر سر راه مصرف بی رویه آب در کشور باشد. عیسی کلانتری مشاور معاون اول رئیس جمهور در امور آب، کشاورزی و محیط زیست و دبیر ستاد احیای دریاچه ارومیه هشدار می دهد که بیش از نیمی از استان های کشور می توانند ظرف ۱۵ سال آینده غیرمسکونی شوند و این مساله بی خانمانی میلیون ها نفر را به دنبال خواهد داشت. کشاورزی اسراف گر ایران در یک مقایسه ی ساده می توان این طور گفت که همان طور که خشکسالی در ایالت کالیفرنیای آمریکا جدی تر می شود و دلیل اصلی آن هم کاهش بارندگی چه باران و چه برف است که باعث شده حدود ۴۶ میلیارد دلار به صنعت کشاورزی صدمه وارد شود، در ایران مشکل به شکل دیگری در حال شکل گیری است. در کشور ما کشاورزی ۹۰ درصد از میزان مصرف آب را به خود اختصاص داده است چرا که هنوز هم بر پایه ی روش های آبیاری سنتی انجام می شود. کشاورزان ایرانی با تحلیل آب رودخانه ها و دریاچه ها رویه را تغییر داده و به سمت منابع آب زیرزمینی گرایش پیدا کرده اند. حفر چاه ها راه حل کشاورزان برای انتقال باقیمانده ی آب های زیرزمینی به سطح است. گزارشات حفاری ها حاکی از آن است که حتی در اعماق بیشتر از ۱۸۰ متر هم دیگر آبی یافت نمی شود و این واقعا نگران کننده است. یک مشکل حفاری های عمیق این است که وقتی دستگاه های حفاری در قلب رسوبات نفوذ می کنند، به نوعی تاثیر خودشان را برجا می گذارند و این تاثیر چیزی جز آلودگی آب به فلزات سنگین نیست. درختان خشک شده ی پسته. کشاورزی ۹۰ درصد منابع آب ایران را مصرف می کند. عکس از نیوشا توکلیان، نیویورک تایمز کم آبی در درخت زارهای پسته نیازمند تغییر رویه آبیاری است امروزه تغییر محیط و منظر را می توان در استان هایی مانند کرمان به خوبی مشاهده کرد. در گذشته ای نه چندان دور در این منطقه کمربندی سبز از درخت زارهای مثمر به چشم می خورد که محصول شان غلات و پسته و منبع تغذیه شان هم آب های زیرزمینی بود. اما امروز آفتاب داغ و سوزان کویری تنها بر دشت های بی درخت می تابد، دشت هایی که روز به روز بیشتر از قبل به سمت بیابانی شدن پیش می روند. طوفان های کویری هم باعث می شود که شاخه ها به راحتی از تن درختان مرده جدا شوند و این بیابان است که باقی می ماند. درخت زار خشک شده، امین در حال بررسی درختان خشک شده ی پسته ی خانوادگی اش در نزدیکی پوزخون. عکس از نیوشا توکلیان، نیویورک تایمز همین اواخر طوفان و بارندگی شدید باعث شد که ردپایی از خطوط سفید روی خاک سرخ این منطقه که زمانی درخت زار پسته بود، برجای بماند. همه ی این ها در حالی است که بسیاری از کشاورزان کرمانی کماکان زمین های کشاورزی و درخت زارهای پسته خود را به صورت غرقابی آبیاری می کنند. این سیستم آبیاری به جتی روش های بهینه ای از جمله آبیاری قطره ای استفاده می شود و می توان آن را یکی از مهمترین دلایل هدررفت آب عنوان کرد. تبخیر سریع در این گرمای کویری مهمترین دلیل ناکارآمدی این سیستم آبیاری است. یکی از مهمترین راهکارها در این برهه ی کمیابی آب به طور قطع تغییر نگرش تک تک مردم است، چنانچه یکی از تولیدکنندگان این منطقه مثال جالبی می زند. «چند سال پیش که نزدیک به ۶۰۰ هزار دلار هزینه کردم و باغ خود را به سیستم آبیاری قطره ای مجهز کردم، خیلی از کشاورزان دیگر به من خندیدند اما امروز زمین من سرسبز است در حالی که زمین های اطراف خشک شده اند.» منبع: NyTimes , Newsweek
یکشنبه ، ۶دی۱۳۹۴
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: اتاق نیوز]
[مشاهده در: www.otaghnews.com]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 16]
-
گوناگون
پربازدیدترینها