تبلیغات
تبلیغات متنی
محبوبترینها
قیمت انواع دستگاه تصفیه آب خانگی در ایران
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
پروازهای مشهد به دبی چه زمانی ارزان می‌شوند؟
تجربه غذاهای فرانسوی در قلب پاریس بهترین رستوران‌ها و کافه‌ها
دلایل زنگ زدن فلزات و روش های جلوگیری از آن
خرید بلیط چارتر هواپیمایی ماهان _ ماهان گشت
سیگنال در ترید چیست؟ بررسی انواع سیگنال در ترید
بهترین هدیه تولد برای متولدین زمستان: هدیه‌های کاربردی برای روزهای سرد
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1833563461
نرسیدن سیگنال مثبت به بخش خصوصی/ فعالان اقتصادی به دولت اطمینان ندارند
واضح آرشیو وب فارسی:اهوراوب: گروه اقتصاد جهان نیوز ـ اقتصاد ایران هفته های سختی را پشت سر می گذارند؛ هفته هایی که روزهایش هم بیم دارد و هم امید. از یک سو قرار است به زودی تحریم ها علیه ایران برداشته شود و از سوی دیگر، برخی کشورهای سلطه جوی دنیا، هر روز برگ دیگری بر علیه ایران رو می کنند؛ از لغو سفر بدون روادید به دلیل حضور در ایران گرفته تا برداشت های غیرمجاز از پول های بلوکه شده ایرانی در خارج از کشور بابت غرامت. در این میان، فعالان اقتصادی هم دغدغه های خاص خود را نسبت به آینده اقتصاد ایران دارند. نمی دانند کار خود را توسعه دهند یا اینکه باز هم دست نگاه دارند و تنها در اقتصاد، فعلا نظاره گر باشند. در این میان، محسن جلال پور نگران است که دوران طلایی اقتصاد ایران بگذرد و بخش خصوصی نتواند از فرصت ها به نفع توسعه اقتصاد کشور به خوبی بهره گیرد. مشروح گفتگوی مهر با رئیس اتاق بازرگانی، صنایع و معادن و کشاورزی ایران را می خوانید: * این روزها حرف های متفاوتی از سوی جنابعالی به عنوان رئیس پارلمان بخش خصوصی مطرح می شود. اینها سیگنال و تلنگر خوبی به فعالان اقتصادی وارد می کند که بیشتر در عرصه اقتصاد حاضر شوند و تنها نظاره گر نباشد، چراکه همیشه این بخش از اقتصاد ایران نسبت به عملکرد دولت در اقتصاد گلایه دارند و کمتر عملکرد خود را نقد می کنند. شما اکنون نگرانی خاصی از بابت بخش خصوصی اقتصاد ایران دارید که این قدر صریح و شفاف هم صنفان خود را خطاب قرار می دهید؟ – محسن جلال پور: ۱۰۰ درصد نگرانی خاصی دارم. واقعا هم احساس می کنم که بار سنگین و پر مسئولیتی را اتاق بازرگانی ایران به عنوان پارلمان بخش خصوصی و نیز فعالان اقتصادی به دوش دارند. بیشتر از بقیه و آنهایی هم که مشغول کسب و کار هستند، خود نسبت به این بار مسئولیت، احساس سنگینی می کنم. اتفاقی در اقتصاد ایران در حال رخ دادن است که اعتقاد دارم نه تنها در سه دهه بعد از انقلاب بلکه در ۸۰ سال اخیر، بی سابقه بوده است. شرایطی امروز پیش روی اقتصاد ایران وجود دارد که مهمترین و اصلی ترین وظیفه ما، استفاده بهینه از این شرایط است و می تواند به هر نوع و یا ترتیبی هم رقم زده شود ولی اصل این است که از آن، استفاده بهینه کنیم. امروز در شرایطی قرار داریم که کشور بعد از دهه ها استفاده از منابع و درآمدهای نفتی و دولتی، به شرایط دیگری در حال کوچ است. سال ها است که دولت این منابع را هزینه کرده بود و از منابع آن برداشت کرد تا هزینه های جاری و عمرانی را پوشش دهد و اکنون به نقطه ای رسیده که ناخواسته و از روی اجبار، امکانی برای ادامه مسیر قبلی ندارد، چراکه از یک سو پروژه های فراوان نیمه تمام و بدهی های سنگین به پیمانکاران، مشکلات اساسی در اقتصاد ایران ایجاد کرده و از سوی دیگر، افت قیمت نفت مشکل آفرین شده است. در این میان، اتفاق نظر هم وجود دارد که قیمت نفت در اندازه فعلی باقی نمی ماند و از آنچه که هست هم پایین تر می آید. دولت هم که عادت کرده، سالانه ۸۰ تا ۱۰۰ میلیارد دلار پول نفت را برداشت کند، با شرایط بین المللی تعامل داشته و این درآمد نفتی را در بازارها تبدیل به واردات می کرده است. البته اکنون دولت مواجه با افت برداشت از نفت شده است، چراکه سال های قبل نیز سرمایه گذاری در صنعت نفت صورت نگرفته و با افت قیمت نفت، تنها هزینه های فراوانی که در این سال ها روی دست دولت مانده، به ارث رسیده است. کشور سال های سال، با بی پروایی و بی خیالی، نیروی انسانی خود را به ۱۵ برابر ژاپن و ۵ برابر کشورهای منطقه رسانده و هر روز هم هزینه هایش افزایش یافته است. پس این دولت، اکنون مشکلات خود را داشته و فرصت پرداختن به توسعه را ندارد، پس ناچارا از بحث توسعه و شرکت های دولتی فاصله گرفته است؛ هرچند که دوران تحریم و انقلاب، این را به دولتمردان و مسئولان نظام منتقل کرده که اقتصاد دولتی شکننده است و نمی توان با آن به آرمان ها و ایده ها رسید و با دنیا به مقابله پرداخت، این در حالی است که جریان های فکری ما رو در رو شد، هرچند که این دوران نشان داده است که همه این جریانات بیش از آنکه برای کشور منافع داشته، هزینه داشته است. البته هزینه هایی که امروز روی دست دولت مانده، شرایط را به گونه ای پیش برده است که نه تنها از هزینه ایجاد شرکت های دولتی و سازمان های توسعه ای درآمد نداشته، بلکه ضرر و زیان نیروی انسانی دارد که باید تامین کند؛ اینها مزید بر علت است ولی همه اینها را هم لحاظ کنیم و یک دولت بسیار خونسرد و بی خیالی هم داشته باشیم که نگاه به این موانع نکند، دولت دیگر منابعی ندارد که مثل گذشته خرج کند. پس این نگاه در کشور ایجاد شده است که باید اقتصاد را با منابع غیردولتی پیش برد. پس دولت دیگر شرایط اداره اقتصاد را ندارد و باید کار را به دست بخش خصوصی بسپارد. این اتفاق بسیار مبارکی است که راه توسعه برای بخش خصوصی باز کرده است. ما فقط و فقط در این شرایط باید فریادمان از نظام و حاکمیت این باشد که امکان ظرفیت و فضای مناسب توسعه که ظرفیت کسب و کار را برای بخش خصوصی فراهم کند، ایجاد نکند. به هیچ وجه نباید اجازه دهیم که دولت بزرگ شود و به دنبال ایجاد شرکت های دولتی و سرمایه گذاری و مشارکت در اقتصاد باشد. باید به دولت بگوییم که با همه وزرا و ظرفیت های خود، همه توان را بگذارد تا قوانین مزاحم و مشکلات پیش روی سرمایه گذاری و فضای کسب و کار و ارتباطات بین المللی را که لازمه کار اقتصادی فراهم کند، ضمن اینکه دولت باید اتمسفر لازم برای کسب و کار را فراهم کند و ما به عنوان بخش خصوصی به میدان بیاییم و از تجربه کشورهایی که گام در راه خصوصی سازی برداشته اند، استفاده کنیم. این کشورها پیشرفت هم کرده اند و خود را با توسعه بخش خصوصی ساخته اند، پس ما نیز باید در همین راه، گام برداریم. این اتفاق هیچگاه در طول ۸۰ سال گذشته رخ نداده و برای ایران مهیا نبوده است. گاهی دست خدا را پشت قضیه می بینیم. همزمان با این موضوع هم که قیمت نفت به کف رسیده و دولت را در استیصال گذاشته است، مسائل هسته ای کشور حل شده و راه ارتباطات بین المللی را باز کرده است، ضمن اینکه در منطقه ای که ایران واقع شده، آشوب است و تنها کشور امن و باثبات، ایران است. بنابراین فضایی ایجاد شده است که شرق، غرب، شمال و جنوب ایران درگیر جنگ است و به تازگی برای یکی از رقبای ایران در منطقه یعنی ترکیه نیز چالش هایی با روسیه به وجود آمده است، همچنین پاکستان، افغانستان، کشورهای عربی از جمله عربستان و بحرین نیز گرفتار جنگ هستند و در شمال نیز ابرقدرت روسیه، مشکلات جدی با دنیا، ترکیه و اوکراین دارد. ما الان فرصتی را پیش رو داریم که باید از آن استفاده کرده و اقتصاد خود را توسعه و بازارهای اطراف را پوشش دهیم. در این شرایط، راه ارتباط ما با دنیا باز شده است. از سوی دیگر، قیمت نفت ارزان شده و دولت نمی تواند در مشارکت با خارجی ها سرمایه گذاری کند، بنابراین، اتفاقات مذکور، ما را به سمتی هدایت می کند که باید از این فضا استفاده کنیم. دغدغه من این است که مبادا بخش خصوصی ایران دوباره بنشیند و از این فرصت استفاده نکند و پس بار دیگر، دست ما پیش دولت دراز باشد. همه فعالان اقتصادی باید بدانند که دولت مسئول توسعه ایران نیست و امروز، دولت نمی تواند توسعه را برای کشور رقم بزند. امروز بخش خصوص باید آستین ها را بالا زده و از بخش خصوصی بخواهد و با ارتباطات و همت توسعه ایران را رقم زند. * با تمام مجموعه شرایطی که گفتید، بخش خصوصی خیلی سیگنال مثبتی نمی بیند. شاید به دلیل عدم اطمینان به سیاست های دولتی باشد که طی چندسال اخیر تجربه کرده است. – به نظرم تعلل بخش خصوصی برای ورود به توسعه اقتصاد ایران سه دلیل دارد؛ اول این است که بخش خصوصی به دولت اطمینان ندارد و البته حق هم دارد، چراکه در تمام سال های گذشته، دولت ابتدا چراغ سبز نشان داده و پس از این که اوضاع بهتر شد، دوبار بخش خصوصی را فراموش کرده و باز هم بخش خصوصی، مانده و شرایطی که روی آن حساب کرده بود. دلیل دوم این است که بخش خصوصی ایران پرورانده نشده است و شرکت های آماده پذیرش کارهای بزرگ در اقتصاد نداریم. فضایی که امروز در ۵۰ سال اخیر در کشور داریم، بخش خصوصی ای را پرورانده است که متکی به دولت بوده و به نوعی مستمری بگیر از دولت بوده و همه چیز را باید دیگران برای او فراهم کنند. در واقع بخش خصوصی ایران، خود را مستقل از دولت نکرده است. قالبی که ما امروز در اقتصاد کشور داریم، قالب انجام کارهای بزرگ اقتصادی به دست بخش خصوصی نیست. بخش خصوصی ما با نگرانی، دغدغه، عدم خوش بینی و بدبینی به این قالب نگاه می کند. اقتصاد ما درست مانند شرایطی است که تا به امروز ما یک لیوان و فنجان داشته ایم که هر روز، هر دولتی در آن، مایعی متفاوت از دولت قبل ریخته است اما ظرف، همان ظرف است اما باید گفت که این ظرف، امکان توسعه ایران را فراهم نمی کند؛ پس باید ظرف عوض شود. آن را باید شکست و ظرفی دیگر شکل داد اما شکستن آن، جرات، شهامت و جسارت می خواهد که این را نه در بخش خصوصی امروز می بینمو در دیگر بخش ها. از سوی دیگر مسئولان کشور ناچار هستند که این راه را ادامه ندهند. از طرفی دولت می دانند که نمی توانند با این قالب ادامه دهد. بخش خصوصی ما هنوز خود را مسئول نمی داند و به نوعی از خود سلب مسئولیت می کند. در واقع اعتقاد بخش خصوصی این است که هر کسی که در سال های درآمد سرشار نفتی، منابع را برداشته و استفاده کرده، اکنون هم کشور را اداره کند. برخی می گویند چطور در زمانی که میلیاردها دلار پول در کشور بوده، خبری از توجه به بخش خصوصی نبوده است، پس امروز هم نباید به صحنه بیاید در حالی که امروز روزی است که به ما میدان داده اند. واقعا در سال های گذشته، بخش خصوصی میدان نداشته است. در دوران گذشته، اصلا خود دولت اجازه نداده که بخش خصوصی شکل گیرد، در عین حال رقیب اصلی ما دولت بوه است و هر کسی که آمده تولید کند، دولت رفاهیاتی ایجاد کرده و امکاناتی با پول نفت به برخی داده است که تولید صرفه نداشته باشد. ایران جز معدود کشورهایی است که در آن، کسی که پول خود را در بانک گذاشته و سپرده کرده و سود آن را گرفته، نه گرفتار مالیات و دارایی شده و نه ضرر کرده است بلکه ده ها برابر از کسی که خود را برای رونق تولید این کشور به آب و آتش زده، جلوتر است؛ این نتیجه پول های نفتی است که مردم را رفاه طلب و عافیت طلب کرده و از سمت تولید رویگردان کرده است. امروز مردمی که به سمت و سوی تولید در این سال های سخت رفته اند، مشاهده می کنند آنهایی که در سایه نشسته اند و خوردند و برده اند، اوضاع بهتری دارند، سخت شان می آید که مسئولیت بگیرند. این مشکل اساسی ما است. * با توجه به شرایط موجود فکر می کنید که اقتصاد ایران در ماه های آتی و نیمه سال ۹۵ چه وضعیتی دارد و آیا رکورد تشدید می شود؟ – پاسخ به این سئوال دو بحث است. من امروز دغدغه دارم و فریاد می کشم و برای این مسیر با سرعت و دقت وقت میگذارم. اتاق بازرگانی امروز برای ورود تمامی هیات های تجاری خارجی وقت می گذارد و دقت دارد که کار درست انجام شود؛ در واقع ما مرتب سعی می کنیم که پای سرمایه گذاران را به ایران باز کرده و ارتباط شرکت ها را به سرمایه گذاران خارجی برقرار کنیم. اکنون این ظرفیت را برای بخش خصوصی بوجود آورده ایم که از این لختی و سنگینی و بی برنامه گی بیرون آید و فضای توسعه ای را به دست گیرد. این یک ایده و آرمان برای اتاق است و من از روز اولی که اتاق را تحویل گرفتم، هدف توسعه بخش خصوصی را دنبال کردم و فکر هم می کنم که امروز بهترین فرصت برای بخش خصوصی است اما شما یک بحث کوتاه مدت هم دارید و آن آینده کوتاه مدت اقتصاد ایران است. اگر همه کارها را به موقع انجام دهیم، حداقل ۱۵ تا ۲۰ سال آینده، نتیجه آن را می بینیم. پروسه شکوفا کردن اقتصاد ایران یک پروسه ۱۵ تا ۲۰ ساله است و یک ساله و شش ماهه نیست. اگر خیلی سریع عمل کنیم ۱۵ تا ۲۰ سال طول می کشد. مالزی، ترکیه و کره حداقل دو دهه را در این جریان کار کرده و پیش رفته اند. بنابراین تا اقتصاد ایران در ریل قرار گیرد، زمان لازم دارد. ترکیه در ۱۹۹۰ شروع کرد و ۱۵ سال بعد به نتیجه رسید. کره نیز این طور است و مجارستان استارت رفتن به سمت توسعه بخش خصوصی را ۱۹۸۹ زده و ۲۱ سال بعد رسیده است. این یک کار درازمدت است و باید کلید آن را زد. باید مسیر را باز کرد و راه را طوری رفت که نتوان برگشت. در عین حال، حداقل هایی که در ماه های آتی داریم، چند چیز است؛ بعد از اینکه برجام اجرایی شود، بخشی از پول های بلوکه شده ایران آزاد می شود و مشکلات مالی دولت تاحدودی حل خواهد شد؛ یعنی بخش از این گرفتاری، بی پولی و رکودی که در اثر عدم پرداخت های دولت به طلبکارانش ایجاد شده، حل می شود. اجرایی شدن برجام باعث می شود که امکان صادرات و واردات به قبل تحریم برگردد و در صادرات، واردات و گشایش ال سی و ارتباطات با دنیا حرکت های خوبی صورت گیرد که مجموعه این عوامل، ایران را از موقعیت فعلی و رکود را خارج می کند. امکان فاینانس و منابع خارجی فراهم می شود. وقتی که در تحریم قرار گرفتیم، بخش خصوصی ۱۰۰ میلیارد دلار به دنیا بدهکار بود که در این مدت صاف شد، چراکه امکان نداشت وام جدید بگیرد یا کار جدید صورت دهد. الان برمی گردد و همین پول، پشتوانه بخش خصوصی می شود و پول های خارجی می آید و کار در روال قبلی قرار می گیرد، بنابراین در شش ماه آتی وضعیت بهتر می شود و به سمت و سوی روشن تری در اقتصاد حرکت خواهیم کرد ولی این سمت و سویی که من می گویم، جدای از این است و ما باید از این امکان به عنوان بخش خصوصی استفاده کنیم. منبع:مهر لینک منبع – اهوراوب
جمعه ، ۴دی۱۳۹۴
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: اهوراوب]
[مشاهده در: www.ahooraweb.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 19]
-
گوناگون
پربازدیدترینها