تبلیغات
تبلیغات متنی
محبوبترینها
بهترین هدیه تولد برای متولدین زمستان: هدیه‌های کاربردی برای روزهای سرد
در خرید پارچه برزنتی به چه نکاتی باید توجه کنیم؟
سه برند برتر کلید و پریز خارجی، لگراند، ویکو و اشنایدر
مراحل قانونی انحصار وراثت در یک نگاه: از کجا شروع کنیم؟
چگونه برای دریافت ویزای ایران اقدام کنیم؟ مدارک لازم و نکات کاربردی
راهنمای خرید یو پی اس برای مراکز درمانی و بیمارستانی مطابق الزامات قانونی
آیا طلاق توافقی نیاز به وکیل دارد؟
چگونه ویزای آفریقای جنوبی را به آسانی دریافت کنیم؟ راهنمای قدم به قدم
همه چیز درباره ویزای آلمان و مراحل دریافت آن
چرا پاسارگاد به عنوان یکی از مهم‌ترین آثار تاریخی ایران شناخته می‌شود؟
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1820983027
عکس/ مین با کودکان ایرانی چه کرد؟
واضح آرشیو وب فارسی:عصر بانک: آبان ۸۷ بود، در ایلام، «آمنه» خودکشی کرد. او ۱۵ سال داشت. با همه کم سالی اش، خسته بود؛ از حرف های اهالی محل، سرزنش های خانواده، نگاه همسالانش و...، برای همین کار نیمه تمام "مین " را خودش تمام کرد.عصر بانک؛مین ها، یادگار 55 ساله جنگ جهانی دوم اند. آنها فرق پوتین های سربازی را با کفش های کوچک کودکانه تشخیص نمی دهند. ترکش های جنگ اند که پس از صلح هم، همچنان به بودنشان ادامه می دهند. مین هایی به تعداد 90 تا ۱3۰ میلیون در زیرِ خاک ِ حدودِ 70 کشور پنهان شده اند. چهار میلیون آنها باقی مانده جنگ جهانی دوم اند. علاوه بر اینها، ۲۳۰ میلیون مین در زرادخانه ها وجود دارد. پای گشین که در پی انفجار مین قطع شده، تاکنون سه بار تحت عمل جراحی قرار گرفته است. عراق، کامبوج، ویتنام، کلمبیا، آلبانی، بوسنی، کرواسی، اتیوپی، افغانستان، مصر، و ایران از جمله آلوده ترین کشورها به مین هستند. هرچند آمار دقیقی از میزان مین ها و تلفات ناشی از انفجارشان وجود ندارد اما براساس برخی تحقیقات در سال های گذشته، سالانه 24 هزار نفر در جهان جان خود را در اثر انفجار مین یا مهمات عمل نکرده از دست می دهند و هر هفته 1200 نفر مجروح و 800 نفر کشته می شوند. همه اینها باعث شد که جمعی از کشورها به فکر محدود کردن و منع استفاده از مین های زمینی «ضدنفر» بیفتند و سرانجام، دسامبر ۱۹۹۷ میلادی، این کشورها در شهر «اُتاوای» کانادا گردهم آمدند و مواردی را به تصویب رساندند که به «پیمان اُتاوا» معروف شد. در این پیمان نامه کشورهای عضو بر منع به کارگیری مین های ضدنفر، انهدام ذخایر مین های ضدنفر، جلوگیری از گسترش، تولید، فروش یا انتقال مین ها تاکید کردند. تاکنون ۱۵۷ کشور به این پیمان پیوسته اند اما ۳۷ کشور از جمله ایران هنوز عضو پیمان اتاوا نیستند. محمدهادی ۱۲ ساله، اسفند ماه ۱۳۹۳ هنگام بازگشت از مدرسه در منطقه مرزی مهران روی مین رفت و پس از 20 روز بستری بودن در بیمارستان اهواز، در گذشت. جنگ تحمیلی عراق علیه ایران باعث شد که پس از جنگ در بخش وسیعی از مناطق کشور ما انواع مین و مواد منفجره عمل نکرده، باقی بماند. در بیش از 4.2 میلیون هکتار از مناطق مرزی بیش از ۱۶میلیون مین کاشته شده که حدود 2.4 میلیون هکتار از این میزان اراضی همچنان آلوده به مین است. به مرور زمان این مین ها به دلیل عوامل جوی، باران، برف و وزش بادهای سنگین، جابجا و حساس تر شده اند و خطرناکتر از روز اول عمل می کنند و چون هیچ نقشه ای، حتی از مکان های احتمالی آنها، وجود ندارد پاکسازیشان دشوارتر از گذشته شده است. در ایران هرچند عملیات پاکسازی همچنان ادامه دارد و برنامه های مختلف آموزشی و آگاهی بخشی برای پیشگیری از تکرار انفجار مین اجرا می شود اما همچنان پنج استان غربی کشور، آذربایجان غربی، کردستان، کرمانشاه، ایلام و خوزستان، با این مشکل مواجه هستند و هنوز هر از چند گاهی، مین ها قربانی می گیرند. آلا ۷ سال دارد. او در پی انفجار مین، چشم راستش را از دست داده و چشم چپش نیز تنها۶۰ درصد بینایی دارد در ایران تخمین زده شده که سالانه بین 200 تا 300 نفر کشته و مجروح جدید به واسطه مین ها قربانی می شوند که بیش از ۸۰ درصد از این قربانیان را غیرنظامیان تشکیل می دهند. هیچ کس نمی داند چه تعداد از زمان پایان جنگ قربانی این مین ها شده اند؛ اما طبق برخی گزارش های بین المللی، حدود 10 هزار نفر از سال ۱۹۸۸(پایان جنگ هشت ساله) تاکنون در ایران قربانی مین بوده اند مثل «آمنه». آبان 87 بود، در ایلام، آمنه خودکشی کرد. آمنه یا باید «می ساخت» یا «می سوخت»؛ دومی را انتخاب کرد. او هر دو پایش را در انفجار مین از دست داده بود، «گشین» پای چپش را از دست داده، «آلا» چشم هایش را، سینا... . «آرش خاموشی» طی سفری به روستاهای «نشکاش» و «بسطام» و «انجیران» و «لنگریز» در کردستان در گزارشی با عنوان «مرگ پیش از پروانگی»، تصاویری از رنج این کودکان قربانی مین را ثبت کرده است.
جمعه ، ۲۷آذر۱۳۹۴
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: عصر بانک]
[مشاهده در: www.asrebank.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 18]
-
گوناگون
پربازدیدترینها