واضح آرشیو وب فارسی:روزنامه آفتاب یزد: احسان سپهوند- هر چه به زمان انتخابات پایان سال نزدیک می شویم، حملات آتش بار منتقدان بر مواضع دولت سنگین تر می شود. بدیهی است که در این بازه زمانی جماعت دلواپس فشار را به غایت برسانند تا در فضای ایجاد شده بتوانند از آب گل آلود شاه ماهی صید کنند. دامنه انتقادات از بدو شروع به کار دولت تدبیر و امید به بهانه های مختلف وجود داشته و اکنون سیب زمینی هم مستمسکی است برای منتقدان! اگر انتقادات مخالفان دولت را ازنظر ماهوی به دو قسم کنیم، دسته نخست انتقاداتی هستند که به عملکرد مدیران دولت مربوط می شوند و دیگری که زوم بیشتری بر چهره ها دارد عملکرد را دستاویزی برای هدف قرار دادن شخص حقوقی مدیران روحانی قرار داده است. در دسته بندی عنوان شده نوع نخست اگر چه عملکرد یکی از مدیران ارشد مورد نقد قرار می گیرد اما به هیچ عنوان مدیر در راس مجموعه هجمه ای را متحمل نمی شود. اما در نوع دوم بیشتر قصد و غرض نشانه رفتن فرد مسئول بوده تا عملکرد مجموعه متبوعش. اگر به بررسی انتقادات دو ساله اخیر نگاهی اجمالی بیفکنید به راحتی متوجه منظور نگارنده خواهید شد و همچنین مسئولانی که مورد هجمه قرار گرفته اند مشخص می شوند. شرایط حاضر حکایت از درگیری بی حد و حصر دولت با حواشی فراوانی دارد که می تواند به شدت دولتیان را مشغول پیگیری موضوعات بی حاصل برای خلاصی از حواشی ساخته شده نماید. ذکر این نکته ضروری است که هر دولتی باید پاسخگوی منتقدانش باشد؛ اما زمانی که سوالات بیش از حد توان مجموعه همراه با پروپاگاندای خبری طرح شود دیگر رمقی برای اجرای برنامه های دولت یا نهادهای زیر مجموعه باقی نمی گذارد. فرض بفرمایید قضیه سیب زمینی های امحاء شده یک هفته (البته تا امروز) کل یک سیستم دولتی را به چالش بکشد و بدین سبب فرصت رسیدگی به امورات ضروری از کف دولتیان برباید. حال با توجه به فرارسیدن روزهای بسیار حساس پایانی سال و اهمیت انتخابات پیش رو برای دولت، به نظر می رسد هیچ کس به جز رئیس دولت قادر به کنترل این حواشی نباشد. اما سوال این است که تاکتیک روحانی در زمینه کاهش انتقادات چه می تواند باشد؟ درست چیزی که در این اینجا درصدد بررسی آن هستیم. نخست: رویه جاری را تا پایان ادامه دهد. پرواضح است که رویه حاضر عرصه را بر دولتیان تنگ کرده است بنابراین رئیس دولت باید به دلیل حجم بالای انتقادات تبعات نقصان در عملکرد مجموعه اش را با جان و دل پذیرا باشد. دوم: روحانی اقدام به تغییر الگو در روند اجرا کند و انتقادات نوع اول را فرو بنشاند. کاملا واضح است که این راه حل کارآیی مناسبی نخواهد داشت زیرا هر تغییری در رویه موجود باعث به وجود آمدن زمینه های نقد جدیدتری می شود و چه بسا اثر تشدیدکنندگی نیز در خود داشته باشد اگرچه تغییر رویه نیز در کوتاه مدت نه منطقی است و نه شدنی. گزینه آخر: روحانی برای کاهش نقدهای نوع دوم اقدام و با تغییر چهره های سیاسی خود گامی موثر در جهت ایجاد آرامش به فضای کاری تیم خود بردارد. همانطور که گفته شد عمدتا دامنه انتقادات حول محور چندتن از چهره های دولت می چرخد. اگر شماره 10 تیم دولت که بازیکن ظریف و خوش نقش اوست و طبیعتا بیشتر حواس حریف در پی آن می جنبد را از لیست فاکتور بگیرد، بد نیست با گذشت بیش از دو سال و مشخص شدن عملکرد نفرات مستعد تغییر، نیم نگاهی به اصلاح مدیران داشته باشد. نخیر؛ هرگز منظور از این گزینه عقب نشینی دولت نیست بلکه هدف می تواند بخشیدن جان تازه به تیم از طریق تعویض نفرات از نفس افتاده و کم اثر باشد. تمثیل به تیم فوتبال از این جهت بود که بدانیم در بازی فوتبال نیز ممکن است سرشناس ترین بازیکن به دلیل تغییرات تاکتیکی توسط مربی از میدان خارج شود بنابراین تلقی عقب نشینی از این تعویض ها کاملا اشتباه است. این انتخاب می تواند از بین افرادی صورت بگیرد که علی رغم تجربه های فراوان خود نیز در دامن زدن به حواشی، کم نقش نداشته اند. از سویی روحانی می تواند از انتقادات مردم در مورد کابینه اش بهره ببرد و در انتخاب خود به جمع بندی مناسب تری برسد. روحانی به پشتوانه مدیران باسابقه و اصلاح طلبان حامی اش به راحتی می تواند به شکلی که هیچ آسیبی به بدنه دولت وارد نشود جایگزین مناسب را بنشاند. اما نکته ضروری دقت در انتخاب نفر یا نفرات جدید است. همانطور که سابقا دولت تجربه سخت عبور مدیران پیشنهادی خود را از کانالهای قانونی خصوصا مجلس شورای اسلامی داشته است؛ معرفی فرد یا افراد جدید اگر با تدبیر توام نباشد خود می تواند همچون نفت باشد بر آتش حواشی موجود که دولت تدبیر و امید را احاطه کرده است.
دوشنبه ، ۲۳آذر۱۳۹۴
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: روزنامه آفتاب یزد]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 7]