واضح آرشیو وب فارسی:بوکان پرس: علی بدیهی؛آنچه در میان چهار عامل کلیدی موفقیت در سازمان ها، یعنی نیروی کار، سرمایه، مواد اولیه و مدیریت اهمیت بیشتری دارد مدیریت است. دردنیای رقابتی امروز فشار زیادی ...علی بدیهی ؛ آنچه در میان چهار عامل کلیدی موفقیت در سازمان ها، یعنی نیروی کار، سرمایه، مواد اولیه و مدیریت اهمیت بیشتری دارد مدیریت است. دردنیای رقابتی امروز فشار زیادی برای دستیابی سریع به نتایج مطلوب و به تبع آن تصمیم گیری های سریع وجود دارد که مدیران در اجرای این مهم نقش حیاتی دارند و گاه در اثر نرسیدن به نتایج مطلوب در زودترین زمان ممکن تغییرات مدیریتی در سازمان صورت می گیرد و این بی ثباتی در مدیر یت می تواند علی رغم برخی نتایج کوتاه مدت در بلند مدت ضربه های جبران ناپذیری بر موفقیت سازمان در دستیابی به اهداف آن سازمان وارد نماید. البته علاوه بر اهمیت توجه به رهیافت سازمانی در ارتباط با مقوله ثبات مدیر یت، رهیافت توسعه و نقش ثبات مدیر یتی در تداوم و موفقیت برنامه های توسعه و پیشرفت اقتصادی و اجتماعی موضوعی است که تلاش خواهد شد در این نوشتار به آن پرداخته شود. امر توسعه بیش از دو قرن است که در جامعه ایرانی مورد بحث های عمیق قرار گرفته و حتی تعاریف و مختصات مختلف و گاهاً متضادی هم برای آن از طرف متخصصان این علم در سیستم اجتماعی جامعه ایرانی عنوان شده است؛ اما در دوره جدید و بخصوص بعد از پیروزی انقلاب شکوهمند اسلامی، توسعه به عنوان یکی از نیاز های اصلی جامعه اسلامی برای رهایی از بند استعمار و دست یافتن به استقلال سیاسی، اقتصادی و… مورد توجه جدی نظام اسلامی بوده وبرنامه های مختلف توسعه محور در مقیاسهای کوتاه مدت، میان- مدت و بلند مدت تعریف شده است. متاسفانه در سالهای اخیر شاهد تغییرات بسیار زیادی در سطوح مختلف مدیریت سیستم سیاسی و اقتصادی کشور هستیم. طبق نتایج یک پژوهش در سازمان مدیریت و برنامه ریزی، میانگین دوره مدیریت در ایران، یک سال است و معمولاً مهم ترین مشکل مدیران در کشور، احساس عدم امنیت شغلی در موقعیت و مسئولیت خویش است. ظاهراً گرایش سیاسی جناحهای حاکم، بیشترین تأثیر را بر جابجایی مدیران دارد و تغییر دولتها و انتخاب نمایندگان مجلس، دگرگونیهای بسیاری درسطوح مختلف مدیر یتی ایجاد می کند. با نگاهی اجمالی متوجه خواهیم شد،که هر چهار سال یکبار انتخابات مهم در شهر ها وسطح کشور وجود دارد که انتخاب نماینده مجلس شورای اسلامی و انتخاب اعضای شورای شهر دو مورد از چهار انتخاب است. دو رویداد مهم ی که سرنوشت شهر و حتی کشور را به آنها می سپاریم. در این انتخابات است که ما باید هوشیار و آگاه باشیم و انتخاب اصلح ترین را داشته باشیم. ما باید به درستی مطالعه و بررسی کنیم و بعد رأی بدهیم، ما باید به فکر تغییرات واقعی و اصولی باشیم، یعنی تغییر خودمان، یعنی تغییر اندیشه و تفکر خودمان، یعنی تغییرنگرش خود نسبت به مسائل مهم کشور، شهر و انتخابات. اما با نهایت تعجب می بینیم که گاهاً نتیجه این رویدادها را صرفاً به تغییر چند مدیر جزئی در سطح شهرستان محدود کرده و چنین متصور است که یک نماینده صرفاً برای تغییر مدیر یت انتخاب می شود و این مورد در سطح کلان و مدیر ان ارشد و عالی کشور در موضوع ریاست جمهور ایضاً تکرار میشود و این همان اشتباه راهبردی در مدیر یت کشور و ایجاد انتظار بی جا در افکار عمومی است و به نظر نگارنده ضربه مهلکی بر پیکره برنامه های توسعه کشور وارد می کند. این وضعیت در حالی است که برنامه های توسعه محور تدوین شده در مقام اجرا با این تغییرات مدیر یتی بیشترین آسیب را می ببینند و عمدتاً به صورت سلیقه ای اجرا می شوند و برداشت های سلیقه ای و فردی از برنامه های کلان از سوی مدیر ان ارشد کشوری، استان ی و منطقه ای باعث می شود توسعه به صورت بخشی دیده شود و توازن در ابعاد مختلف اقتصادی،اجتماعی و فرهنگی مسیر خود را گم کند و ما شاهد تورم، توسعه نا متوازن در بخش های مختلف کشور و حتی شهرستان ها باشیم و علی رغم برگزاری مراسم افتتاح طرح های مختلف در طول سالهای اخیر وضعیت منطقه به لحاظ اقتصادی سیاسی و… در جا زده است. در تجربه مدیر یتی به صورت مکرر مشاهده شده است که برخورد های سلیقه ای با برنامه های توسعه پنج ساله چگونه باعث عقیم ماندن بسیاری از برنامه های پیش بینی شده گشته است و حتی عمق فاجعه زمانی رخ داد که برنامه چشم انداز بیست ساله ابلاغی مقام معظم رهبری در دولت های نهم و دهم عملاً با سلیقه مدیر یتی به کنار گذاشته شد. به نظر می رسد ریشه این بی ثباتی مدیر یتی به سیاست زدگی برمی گردد وعلی رغم وجود نظام تفکیک قوا، دست به دست شدن قدرت اجرایی در قوای مجریه و قانونگذاری و نظارتی در میان دو جناح اصلی کشور بیشترین تاثیر را بر بی ثباتی مدیر یتی داشته است. با عنایت به اینکه در علم مدیر یت سه نوع برنامه ریزی داریم: کوتاه مدت برای دو تا ۳ سال، میان مدت ۴ تا ۶ سال و بلند مدت از ۷ تا ۲۰ سال، بنده این سوال ساده را از مسئولین محترم ومردم شریف دارم آیا مدیر ی که نمی داند تا فردا این منصب را دارد یا خیر! می تواند یک برنامه ریزی کوتاه مدت برای سازمانش تهیه و اجراء کند؟ حال برنامه های میان مدت و… جای خود دارد. در عین حال توجه خوانندگان عزیز را به این امر معطوف میکنم که اگر ما به سرعت تحولات و پیشرفت سایر جوامع، خصوصاً همسایه ها و رقبای اقتصادی و… نظری داشته باشیم متوجه خواهیم شد که توسعه درگرو همکاری های گسترده اجتماعی در حوزه های خرد وکلان است. اگر به تجربه های پیشین اتکا کنیم قابل پیش بینی است که سال آینده بسیاری از مدیر ان کشور مخصوصاً در سطح استان ی و شهرستان ها در کشاکش سهم خواهی نمایندگان جدید از دولت عوض خواهند شد و آنچه که اصلاً مورد عنایت نخواهد بود سرنوشت برنامه هایی است که بازهم بلاتکلیف می ماند؛ و این روندتا کی ادامه خواهد یافت خدا می داند…این همان ویروسی است که ساختار اداری کشور ما گرفتار آن شده و هنوز واکسن و ویروس کشی برای آن ساخته نشده است؛ هر روز گسترده تر می شود و بیشتر شیوع پیدا می کند. کدام اصل یا ماده ی قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران به این قانون نانوشته اشاره کرده است؟ در کشورهای توسعه یافته در مدیر یت های کشور و سازمانهایشان چنان ثبات مدیر یت بر قرار است که در طی یک قرن، تغییرات مدیر یتی کمتر از انگشتان دو دست می باشد و این در حالیست که در کشور عزیزمان ایران این ثبات مدیر یت است که به ندرت مشاهده می شود. در وضعیت فعلی نیز جامعه ما در آستانه انتخابات مجلس قرار دارد و گروه های سیاسی در حال آماده سازی خود برای حضوری قدرتمند در این رقابت اند؛ لازم است نمایندگان منتخب مردم توجه شایانی به ثبات مدیر یت شایسته سالار داشته باشند. پایگاه خبری تحلیلی بوکان
شنبه ، ۲۱آذر۱۳۹۴
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: بوکان پرس]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 7]