واضح آرشیو وب فارسی:خبرگزاری آنا: این روزها شاهد آغاز طرح آزادسازی نرخ بلیت هواپیما از سوی خطوط هواپیمایی در مقاصد داخلی هستیم و به دنبال آن مردم، کارشناسان و مسئولان ارگان های مرتبط سعی در ارائه نظرات خود در جهت حمایت یا رد این طرح دارند. اما به جرات می توان گفت بر خلاف پنداشت عامه، اولین و مهم ترین مزیت آزادسازی نرخ بلیت هواپیما تعریف ماموریت خطوط هواپیمایی در نحوه خدمات دهی به مسافر و نه الزاما افزایش خدمات پرواز است. حتی ممکن است ما در برخی از شرکت های هواپیمایی شاهد کاهش قیمت همراه با کاهش یک سری از خدمات از پیش تعریف شده باشیم. انتقاد زمانی شکل می گیرد که مسافر دورنمایی از خدمات ارائه شده نسبت به مبلغ پرداخت شده را ندارد و ناگزیر در انتظار خدمات دهی یکسان از تمام شرکت های هواپیمایی است. حال آنکه شرکت های هواپیمایی بسته به ماموریت خود، پیشینه، نوع هواپیما، کلاس های پروازی دارای خدمات دهی بسیار متفاوتی از همدیگر هستند. یکی از مشکلاتی که مسافران ما با آن روبه رو هستند، فقدان تعریف ماموریت (Mission) درست و روشن برای خطوط هوایی است. خطوط هواپیمایی غالبا به انواع کم هزینه (LCC)، کارگو، بیزینس کلاس، منطقه ای (Regional) و چارتر تعریف می شوند. حال پس از مشخص شدن نوع شرکت هواپیمایی، مسافر مختار است از میان همه خطوط فعال، شرکت هواپیمایی دلخواه خود را نه بر اساس شنیده ها بلکه بر اساس نوع خدمات دهی انتخاب کند. با توجه به اینکه خدمات دهی و نرخ بلیت نسبت مستقیمی با هم دارند بنابراین بسیاری از مسافران ترجیح می دهند با پرداخت مبلغ بالا از کیفیت پرواز خوب بهره مند شوند حال آنکه مسافرانی هم هستند که صرفه خود را در پرداخت هزینه اندک با خدمات کم تر می بینند. این روزها زمانی که درباره آزادسازی قیمت بلیت صحبت به میان می آید، همه انتظار افزایش قیمت و به تبع آن انتظار افزایش خدمات دهی را دارند اما ممکن است بعد از مشخص شدن ماموریت دقیق شرکت ها برعکس این مساله اتفاق بیافتد که کاملا طبیعی به نظر می رسد. به عنوان مثال از یک خط کم هزینه (LCC) نباید انتظار صندلی های راحت، پذیرایی مناسب یا خدمات دهی آنچنانی داشت. حتی در این خطوط پرواز بدون پذیرایی، بدون ترانسفر فرودگاهی، بدون کارت پرواز، سرگرمی های پروازی و حجم بار مجاز به اندازه یه ساک دستی باشد. البته این مطلب بدان مفهوم نیست که ایرلاین کم هزینه برای مسافرت ایمن نیست که در واقع می توان گفت ایمنی اولین رسالت یک شرکت هواپیمایی محسوب می شود. بر اساس گزارش رسمی کنفرانس هوانوردی اروپا (ECAC) در سال 2003، می توان از نتایج شاخص آزادسازی نرخ بلیت هواپیما در هشت سال متوالی به افزایش رقابت، ایجاد مشاغل بیش تر در این حوزه و افزایش خدمات دهی اشاره کرد. این گزارش که ماحصل بررسی 131 ایرلاین مختلف و بین سال های 1992 تا 2000 با در نظر گرفتن نرخ تورم و شاخصه های جمعیتی، سرمایه ای و بهای سوخت است اذعان دارد که نرخ بلیت های بیزینس و اقتصادی از نوع Economy Value به ترتیب 45 و 14 درصد افزایش داشته است. در حالی که نرخ Promotional Economy با کاهش 15 درصدی مواجه بوده است. خطوط هواپیمایی نیز افزایش 1 درصدی سود را نسبت به سال های قبل از اجرای طرح تجربه کرده اند. نتایج این طرح در کشور آمریکا کمی متفاوت از اروپا بوده است. در کشور آمریکا این طرح از سال 1978 اجرا شده و طبق گزارش ها موجب ایجاد حس رقابت، ایجاد محرک های تشویقی جهت جذب مسافر، ایجاد مشاغل جدید و در نهایت رضایت مسافر شده است. بر اساس مقاله مایکل زیبل با عنوان " آزادسازی نرخ بلیت، مزایا و معایب" که طرح آزادسازی نرخ از سال 1978 تا 1982 را بررسی کرده است، از مزایای این طرح کاهش شدید نرخ بلیت حتی تا یک سوم در بعضی از مسیرها به دلیل وجود رقابت شدید در سیستم اقتصادی آمریکا، افزایش خطوط هواپیمایی و به تبع آن افزایش صندلی، افزایش مسافرت در مسیرهای اصلی، بهبود خدمات و افزایش شغل را می توان نام برد. از معایب این طرح نیز کاهش سود شرکت ها در مسیر داخلی، افزایش قیمت بلیت در مسیرهای غیراصلی و به تبع آن کاهش 12 درصدی مسافرت در این مسیرها را می توان نام برد. همچنین در مقاله رابرت پول و ویگو باتلر با عنوان" طرح آزادسازی، انقلابی ناتمام" به مزایایی همچون ارتقای خدمات فرودگاهی، افزایش تعداد هواپیماهای منطقه ای تا 44% و نیز احداث خطوط جدید جهت خدمات دهی به شهرهای دور افتاده اشاره شده است. در این میان کشور ما این طرح را در مسیرهای خارجی از سالیان دور آغاز کرده و نتایج مثبتی را هم در پی داشته است. برای استفاده حداکثری و مطلوب از این طرح، نخستین کاری که خطوط هواپیمایی باید انجام دهند، طراحی یک سایت فروش آنلاین جهت ارایه بلیت با قیمت های مختلف و لحظه ای است که متاسفانه اکثر خطوط هواپیمایی تا به امروز از این مقوله غافل بوده و سرمایه گذاری های لازم را انجام نداده اند. به موازات آن، می توان گفت نسبت هزینه های ثابت و سرمایه ای به درآمد به دست آمده (نقطه سر به سری هزینه - درآمد) در خطوط هواپیمایی بالاست بنابراین این شرکت ها می توانند با مدیریت دقیق، کاهش هزینه های جانبی، توسعه آگاهانه ناوگان و مقاصد پروازی خود به حاشیه سود مطمئنی برسند. دراین میان نباید از نقش دفاتر خدمات مسافرت هوایی و گردشگری غافل بود. با نظارت دقیق بر کار دفاتر خدمات مسافرت هوایی و گردشگری توسط سازمان های بازرسی و همکاری نزدیک خطوط هواپیمایی با آنها، می توان هرچه بهتر در اجرایی شدن این طرح و نیل به این مقصود گام برداشت. در پایان با نگاهی ساده به گذشته می توان دریافت که اجرای هر طرح اقتصادی در کشور، ناگزیر در روزهای ابتدایی جوی التهابی بوجود می آورد. واضح است که طرح آزادسازی نرخ بلیت هواپیما نیز از قائله مستثنی نبوده و ما شاهد جو هیجانی در روزهای ابتدای اجرا خواهیم بود. بنابراین لازم است تا مسئولان اداری و دست اندرکاران که انتقادهایی به این طرح دارند و ممکن است بجا و درست هم باشد، اندکی صبر کرده تا بازخورد آن در طول زمان به روشنی مشخص شود و بتوان در آینده با درنظر گرفتن معایب و مزایای بدست آمده، تصمیم گیری های درست و کاربردی را به عمل آورد. * کارشناس هوانوردی و مهندس هواپیما
شنبه ، ۲۱آذر۱۳۹۴
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: خبرگزاری آنا]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 27]